[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Met mijn elleboog leunde ik tegen de boom, ik zat nu gehurkt op de grond. Ik kreunde van de hoofdpijn, maar ik baalde nog meer van het feit dat ms. Elizabeth en die ridder me zekerweten gehoord hadden. Straks dachten ze dat ik een stalker was, of nog erger, een spion. Dit was behoorlijk genânt en ik had zeker wat uit te leggen. Aan de andere kant, de dochter van de koning had ook wat uit te leggen, want wat deed ze hier? Was ze in het geheim weggeslopen met een minnaar? Dat was nog eens een verhaal! Maar ik was niet het type dat dit soort dingen zou door vertellen, al helemaal niet als ik niet eens zeker wist of dat de waarheid wel was. Er klonk een stem ergens bij het bloemenveldje vandaan, iemand die me vroeg wie ik was en dat ik me aan hen moest tonen, dat was wat ik kon verstaan. Ik was nog steeds duizelig en kon niet helemaal helder zien, maar voor ik het wist verschenen ze in mijn zicht. De prinses en een ridder die hij nooit eerder gezien had. De man ging beschermend voor haar staan, in een verdedigende positie. Ik had me nou niet bepaald opgesteld als een gevaarlijk persoon, maar blijkbaar vertrouwde de ridder het nog niet helemaal. De prinses leek het er niet mee eens te zijn. Het viel me op dat ze haar hoedje weer had opgedaan, misschien deed ze zich nog steeds voor als een man, ik wist het niet. Alles was wazig. Ze kwam wat dichterbij me staan en zei iets, maar ik verstond het niet. Op de een of andere manier was mijn gehoor ook niet helemaal in orde. Wat ik wel uit haar stem kon opmaken, was dat ze nieuwsgierig was. Ze vroeg me wat ik hier deed. Dat was inderdaad een goede vraag. Ik knipperde even met mijn ogen en langzaam verdween de duizeling. De prinses knielde bij me neer om me overeind te helpen en ik voelde me nogal een sul. Als ik zo intelligent was, hoe kon het dan dat ik zo maar tegen een boom op liep? Toen ik eenmaal weer rechtop stond voelde ik me gelijk een stuk beter. Ik glimlachte even schaapachtig en trok mijn kleren goed, zette mijn bril - voor de zoveelste keer - weer recht. "Wat ik hier doe?" Ik wist het zelf ook even niet meer, keek even om me heen. O ja - de planten. Ik schraapte mijn keel ongemakkelijk. "Planten zoeken, vor een biologisch onderzoek," mompelde ik, en hield het schrijfblok omhoog met de aantekeningen. "Het spijt me als ik jullie lastig viel, dat was niet mijn bedoeling, hoogheid," sprak ik oprecht. Zelf zou ik het maar niets vinden om zo genoemd te worden, maar het hoorde nu eenmaal, en de prinses was ermee opgegroeid. Het was heel erg onbeleefd om haar zo maar bij haar naam te noemen. Ik was heel erg nieuwsgierig en moest zich erg inhouden om niet te vragen wat de prinses hier deed, maar dat waren haar eigen zaken. Ik had daar niets mee te maken.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 14:52 ]

---

They say before you start a war, you better know what you're fighting for.

[Okay, ik zal Aurora jullie kant even op sturen. Heeft Jonathan ondertussen al een shirt aan? 8D]

---

†

[Ja, die heeft hij nu aan (: ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose
Na enkele mensen nog harder aan het werk te hebben gezet, besloot ik weer door de gangen te lopen voor controle. Je weet maar nooit wie er tussenuit wilde knijpen of wat er gebeurde in dit kasteel, dus toen ik vage stemmen hoorde aan het einde van een gang, besloot ik wat harder de pas erin te zetten.
Toen ik uiteindelijk de hoek om ging, had ik niet verwacht dat de prins en zoon van de hertog er stonden, samen met een dienstmeid. Wat was haar naam ook alweer? Met al die meiden hier vergat ik er altijd wel eentje.
Ah, volgens mij weet ik het weer!
‘Miss Swift,’ begon ik vragend, een kritische wenkbrauw opgetrokken. Mijn felblauwe ogen waren ietwat dodelijk geworden. ‘Kamer schoonmaak?’ Het was genoeg om deze woorden uit te spreken, zodat ze wist waar ik het over had. Hierna draaide ik me zuchtend om naar de twee heren, boog even op een vrouwelijke, lieflijke manier en keek ze één voor één aan.
‘Heer Northwode,’ Een knikje aan de prins. ‘Heer Kingsley,’ Nogmaals aan de zoon van de hertog, waarna ik mijn woorden vervolgde, terwijl mijn slanke, bleke vingers zich weer met elkaar verstrengelden. ‘Ik hoop dat u beide een goede nachtrust heeft gehad,’ sprak ik, op een bepaalde charmante, maar nette toon.

---

†

Reagan Theadran Baratheon ||
Ik word wakker in de ochtend, en ik sta meteen op, en kleed me om. Blijkbaar ben ik laat wakker geworden, te zien aan het licht dat door de kieren van mijn ramen schijnt. Er komt een bediende die me vraagt of ik hulp nodig heb, en ik laat een maaltijd serveren. Het was best lekker, en daarna komt mijn privé leraar. Vandaag was het een dag om te leren vechten, midweek. Ik trek heel erg snel mijn zwaard als we bij het trainingskamp zijn, en kijk zoekend rond naar een oefenpop of een ridder, en heel misschien, iemand anders. Als ik niemand zie, draai ik me om. 'Bharteleus, tegen wie moet ik vechten?' vraag ik geïrriteerd. Terwijl ik nog een keer het kamp rondkijk, zie ik de oude man lachen. Hij is al sinds mijn kleutertijd mijn begeleider. Ik draai me om naar hem en kijk de oude leraar recht in zijn ogen. Ik ben ontzettend veel gegroeid, eerst was hij bij verre groter dan ik, maar nu steek ik boven hem uit. 'U krijgt geen les meer, mijn heer, u moet vandaag met uw vader mee' Zegt hij, en ik kijk hem met een rare blik aan. 'Noem me toch gewoon Raegan, dat deed u altijd al, u bent mijn leraar' Zeg ik terug, en ik kijk hem met een beetje boze blik aan. 'U bent ouder geworden, en ik moet u wel aanspreken met u meneer, dat zijn de regels' Zegt hij, en ik kijk boos een andere kant uit. 'Oke, maar u blijft toch nog wel op het kasteel wonen?' Vraag ik met een smekende blik in mijn ogen. Hij knikt, en ik kijk trots naar het kasteel, waar ik later zal regeren, en ik zal het koninkrijk Northworde verslaan, dat is mijn taak. 'We gaan naar uw vader' Meld Bharteleus, en ik loop achter hem aan, naar mijn vader, de koning. Als we hem vinden, loop ik naar hem toe. 'Gegroet vader, hoe maakt u het' Zeg ik, en ik maak een kleine buiging, zoals het hoort, zoals ik ben opgevoed.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[wow, mijn topics waar kan ik inspringen?? Naar wie kan ik Elena sturen?]

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 15:58 ]

Daniëll Liam Graves
Ik kalmeerde een beetje, de prinses leek hem te kennen en hij zag er ook niet heel erg gevaarlijk uit. Toen ik erachter kwam dat hij een wetenschapper was kalmeerde ik helemaal, wetenschappers leken zich meestal buiten een oorlog te houden, zolang ze hun natuur en hun boeken hadden waren ze al lang blij en bovendien bleken ze vaak loyaal aan hun koning. Daarbij was hij in elk geval ogenschijnlijk ongewapend. Ik hing mijn bijl dus weer aan mijn riem. 'Sorry,' zei ik. 'Ik ben Daniëll.'
Officieel natuurlijk Sir Daniëll maar ik voelde me altijd zo ontzettend lullig wanneer ik me zo moest voorstellen tenzij ik iemand een beetje moest imponeren want dan kwam die titel ontzetten handig uit. Ik leunde een beetje tegen een van de bomen aan. Blijkbaar waren de prinses en ik niet de enigen die vroeg wakker werden maar voor een wetenschapper was een vroeg en rustig moment natuurlijk het beste moment om in het bos op onderzoek uit te zijn. Ik liet mijn blik over de wetenschapper glijden en besefte me dat ik hem ook kende als wist hij waarschijnlijk niet wie ik was, ik had hem een paar keer gezien in mijn tijd op het kasteel, hij heette Arnaut of Armin of iets anders in die richting. Hoe hij ook heette, feit was en bleef dat hij er op dat moment niet bepaald goed uitzag. 'Wat is er met je gebeurd?'
Het was wel rottig voor de prinses dat hij haar ook al had herkend, ze had vandaag beslist haar dag niet als het ging om haar vermomming.

---

Remember to be ridiculous.

Elena Sophia Collins
Ik was al vroeg opgestaan voor mijn werk. Ik was me even, wat ik altijd deed voordat ik naar mijn werk ging en ging ontbijten. Mijn vader was al aan het werk en ik wenste hem een goedemorgen. Toen ik klaar was met het ontbijt liep ik de deur uit om via het dorp naar het kasteel te lopen. Ik loop even langs de kraampjes die er staan en zeg een aantal mensen gedag. Ik wandel op mijn gemak richting het kasteel en loop naar binnen. Via de trappen loop ik naar de slaapzaal van prinses Elizabeth maar toen ik de deur opende zag ik dat ze al weg was. Ze zal waarschijnlijk wel weer naar het bos zijn gegaan in de outfit van een schildknaap die slachtoffer was geworden van een roofmoord. Ik was één van de weinige die het wist, maar lang kon ze het niet voor me verborgen houden. Ik kende die klerenkast uit mijn hoofd en hielp haar regelmatig met aankleden. Daarnaast was ik degene die de jurken moest wassen en ze vervolgns weer moest terughangen in de kast. Ze liet me wel zweren het nooit aan iemand te vertellen en dat zou ik ook niet doen. Ze deed het wel vaker en ik was het wel gewend. Ik begin rustig met het opmaken van haar bed en opruimen van haar nachtjapon. Ik ruim het een en ander netjes op en loop de kamer uit om mijn weg te zoeken naar wat ik het washok noem. Ik vul een emmer met water, maak een vuur aan en hang de emmer erboven. Als het water redelijk warm is, haal ik de emmer er weer vanaf en begin met het wassen van een van de onderjurken van prinses Elizabeth. Zodra ik klaar ben met het wassen van haar onderjurk, hang ik deze aan een lijn en ruim de emmer op.

Floria Ysmay Swift
'Ah geeft niet snoes,' lacht sir Kingsley. Ik open mijn ogen weer en hou mijn strak vooruit gericht zodat ik niet hoef te zien hoe het blonde meisje zich omkleedt. 'Lorelei wilde net vertrekken,' zegt hij vervolgens. 'Mijn naam is Amelia,' zegt het blonde meisje verontwaardigd. Ik trek mijn wenkbrauwen een stukje op. Hij weet niet eens hoe het meisje heet met wie hij het bed heeft gedeeld, dat is nou niet bepaald netjes. 'Wat jij wil, liefje,' zegt sir Kingsley droogjes. 'Je laat jezelf wel uit, toch?' Hij knipoogt naar het blonde meisje, die gelijk daarna met een rood hoofd de kamer uitvlucht.
'Wat is je naam?' vraagt sir Kingsley, nadat hij zijn schoenen heeft aangetrokken. Hij neemt mij zonder schaamte in zich op, iets wat ook niet echt beleefd is. Degene die hem manieren aanmoest leren heeft zijn of haar werk niet erg goed gedaan.
Net als ik op zijn vraag wil antwoorden, en zeggen dat het niet beleefd is zo naar vrouwen te kijken komt prins Ian eraan gelopen. 'Misschien moet je je gasten wat beter behandelen, want volgens mij had ze nogal haast om weg te komen,' zegt hij met een grijns tegen sir Kingsley waarna hij even naar mij kijkt. Snel buig ik terwijl ik zeg: 'Goedemorgen, prins Ian'.
'Het is algemeen geweten dat ik vaak dames in verlegenheid breng,' grinnikt sir Kingsley. 'Laten we het er op houden dat ze gewoon op de verkeerde moment binnenkwam'. Hij kijkt me met een kleine, jongensachtige grijns aan en ik richt mijn blik op de grond.
'En wat zijn de plannen voor vandaag?' vraagt hij dan.
'Ten eerste eten, en volgens mij geeft een van de hertogen vanavond een feest'.
Wat ongemakkelijk sta ik erbij. Het is wat laat om nog antwoord te geven op sir Kingsley's vraag, en hem en de prins onderbreken in hun gesprek is nogal onbeleefd. Ik besluit dat ik maar beter weg kan lopen, maar als ik dat wil doen komt miss Rose er net aangelopen. 'Miss Swift,' begint ze vragend met een wenkbrauw kritisch opgetrokken en met een wat dodelijke blik in haar felblauwe ogen. 'Kamer schoonmaak?' Ik knik gelijk. 'Natuurlijk miss Rose,' antwoord ik met mijn melodieuze stem en ik haast me de kamer in, waar ik begin met het opmaken van het bed. Met mijn slanke handen trek ik laken strak en glij ik met mijn vingers over de stof. Het is heel wat zachter dan het laken waar ik het mee moet doen, en vast ook een heel stuk warmer. Maar ik mag niet zeuren, ik mag blij zijn dat ik überhaupt een baan heb, hoe rot ik het werk ook vind.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Elizabeth Marique Baratheon

"Wat ik hier doe?" Vroeg hij en kwam redelijk verstrooid over, wat best een grappig zicht was. "Planten zoeken, voor een biologisch onderzoek."
Ik knikte even vertwijfeld maar besloot toch om hem te geloven aangezien het niet leek alsof hij slechte bedoelingen had.
"Het spijt me als ik jullie lastig viel, dat was niet mijn bedoeling, hoogheid."
"Je viel ons niet lastig, hij valt me een soort van lastig." Zei ik droogjes en wees op Daniëll waarna ik me snel even tot hem keerde. "Niets persoonlijk hoor."
Als het aan mij lag was ik zonder hem hierheen gekomen, maar ik kon het niet riskeren dat de ridder zou gaan klikken.
Maar indien hij het wel zou doen, zou ik mijn wraak nog wel eens nemen.
Ik keek weer naar de wetenschapper en fronste even. "Als iemand het je vraagt, je hebt me hier niet gezien."
Deze keer kwam het er niet smekend uit omdat ik wist dat hij me niet zou verraden bij mijn vader, daar leek hij me te betrouwbaar voor.
Een verdwaalde krul hing plots voor mijn ogen waardoor het even mijn zicht belemmerde.
Snel stak ik de krul weer onder het hoedje en kreeg weldra mijn zicht weer terug.



Jonathan Xander Kingsley

Wanneer Ian het woord feest liet vallen, was ik één en al aandacht.
Het was best lang geleden dat er nog een goed feest was gegeven dus keek ik er wel naar uit.
De meid die ik eerder naar haar naam had gevraagd, leek me niet te kunnen uitstaan, wat het best grappig maakte.
Ze verdween in de kamer nadat Miss Rose haar aansprak over de opruim van de kamers.
"Ik hoop dat u beide een goede nachtrust heeft gehad," Hoorde ik een vrouwenstem op een nette toon vragen.
Miss Rose zag er zoals altijd piekfijn uit tot in details, een nette hofdame met een talent als het om striktheid ging.
"Ik heb perfect geslapen," Lachte ik en maakte een kleine buiging met mijn hoofd naar Miss Rose. "Bedankt voor de bezorgdheid."
Eigenlijk was ik niet zeker of ze wel kon lachen met mijn antwoord, maar aangezien ik nog steeds hoger in rang was, moest ze haar beleefdheid volhouden.
Om eerlijk te zijn zou ik niet graag in haar schoenen staan.
De hele dag de lakens uitdelen en mensen aanspreken over hun nalatigheid was niet iets voor mij.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

(Wachten op WillNotLearn, of gaan we niet in een bepaalde volgorde?)

---

†

Arachno schreef:
(Wachten op WillNotLearn, of gaan we niet in een bepaalde volgorde?)

[Misschien even wachten.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[wie wil Arissa meeten?]

---

Remember to be ridiculous.

Elena Sophia Collin
Nadat ik de emmer heb opgeruimd, ga ik weer terug richting de kamer van prinses Elizabeth. Ze is nog altijd niet terug en ik schud even met mijn hoofd. Ze moet niet te lang wegblijven, anders kan de koning er misschien achter komen. Ik besluit om het dorp weer even in te gaan en bloemen te halen. Ik loop de kamer weer uit om vervolgens naar buiten te gaan. Ik loop richting het dorp en loop over de markt. Ik kan natuurlijk ook zelf bloemen plukken in het bos, maar als prinses Elizabeth dan terugkomt ben ik er niet en bovendien help ik zo de burgers van het dorp die het minder breed dan mij hebben. Mijn vader was een goede smid en kreeg redelijk betaald voor de zwaarden van de ridders. Ik was de dienstmeid van prinses Elizabeth en dat verdiende ook net iets meer dan als gewone dienstmeid. Bij een stalletje met mooie bloemen stel ik twee mooie bosjes samen en betaal ze. Ik loop nog even een rondje over de markt en dan zie ik Bradley staan. Ik loop stilletjes naar hem toe. "Betrapt" fluister ik over zijn schouder in zijn oor. De eerste keer dat ik hem zag en met hem sprak, was toen hij probeerde wat van ons te stelen. Ik was 15 en drukte meteen een zwaard tegen zijn keel aan, waar hij wel even van schrok. Ik zei meteen dat hij niet mocht stelen en hij zei dat hij wel moest enzo. Uiteindelijk gaf ik hem een appel mee en sindsdien zijn we eigenlijk goede vrienden.

(WNL: als je het niet goed vind moet je het even zeggen, dan pas ik mijn berichtje aan ]

Arissa Illeana Sait
Ik pakte een appel uit de eetzaal en begon ervan te eten terwijl ik opweg was naar de naaikamer om aan mijn werk te beginnen. Toen ik de naaikamer binnenkwam zag ik een stapeltje kleding liggen dat blijkbaar hersteld moest worden. Ik nam plaats op mijn stoel. Als het teveel was kreeg ik wel eens hulp van dienstmeisjes maar ik deed het liever alleen. Ik pakte het bovenste kledingstuk en herkende het onmiddelijk. Hij was van prinses Rosebell. Ik was een jurk van witte zijde met gouddraad geborduurd. Ik had hem zelf voor haar gemaakt. Ik ging opzoek naar het mankement en vond al snel een gescheurde naad. Ik pakte een naald en draad en begon met het herstelwerk. Het was maar een paar minuten werk en al snel kon ik verder met het volgende stuk, het was een blouse en het was een raadsel voor mij hoe de eigenaar waarvan ik de naam niet wist het donkerblauwe kledingstuk zo had weten toe te takelen, er zat een gigantische scheur in en het was niet het soort kledingstuk dat je droeg als je even door het bos ging racen of zoiets. Ik begon het met heel kleine steekjes aan elkaar te naaien, zo klein dat het reparatiewerk onzichtbaar was wanneer je er van een afstandje naar keek. De adel zou het waarschijnlijk niet goed genoeg vinden maar de adel zou een kledingstuk dat zo toegetakeld was niet eens meer laten repareren maar gewoon een nieuwe laten maken. Tijdens het naaien prikte ik me in mijn vinger. Een bloeddruppeltje kwam op het kledingstuk en ik trok mijn hand meteen weg. Ik zoog op mijn vinger en haalde het bloedvlekje zo goed en zo kwaad als het kon met een beetje water weg. Mijn vinger was intussen gestopt met bloeden en ik ging verder met het werk.

---

Remember to be ridiculous.