[RPG] Between life and death - O3 - Speeltopics

By Lizor and Mitshy.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 22:41 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Camille Yare Rae Roux
Ik slik maar geef geen antwoord op Hayden. Eleanor komt er ook bij zitten, ik glimlach waterig naar haar. Dan trekt Hayden me mee naar het kampvuur en ik ga naast haar op de grond zitten. Ik glimlach naar Rory en staar dan naar het vuur. Het is Hayden gelukt, zo te zien zijn zij en Rory samen. Ik kijk naar Eleanor en zucht diep. Mijn gitaar staat nog steeds buiten en ik hoop dat ze het flesje drank niet opmerkt. Ik heb gedronken, het is al minder geworden, maar ik voel nog steeds pijn. Pijn die ik niet zou moeten voelen omdat ik me aan stel. Ik kijk naar Ian en Cathy en zucht diep, waarom heb ik nooit dat geluk. Waarom moet ik elke keer weer opgeven omdat het toch niet gaat lukken. Omdat jongens me toch niet interessant vinden, ligt het aan mijn uiterlijk? Ik heb natuurlijk wel een paar keer wat met een jongen gehad, maar ik denk niet dat die me echt leuk vonden. Ik weet wel zeker van niet. Ik kijk naar Hayden en Rory, het ziet er schattig uit. Ik glimlach en speel een beetje met mijn rode haar lokken.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[iemand voor Blaine?]

[Riley ^^]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

David Daniel Casper Mason
Ik sluit mijn ogen en kom naast me zitten, ik trek me niets meer aan van de rest van de mensen.
'Ik ben volkomen radeloos, ik weet echt niet meer wat te doen. En ik ga niet alles op jouw fragiele schoudertjes laden, aangezien jij ook ergens mee zit, niet waar?' Ik kijk haar indringend aan, zij is niet de enige met mensenkennis. Ik ken haar al zo lang dat ik aan iedere lijn van haar gezicht kan zien dat ze zich niet goed voelt, mentaal gezien dan.
Ik kijk even in het rond, 'Is er nog eten?' vraag ik dan, misschien een beetje onbeleefd om dat zomaar ineens te zeggen, maar ik had nu eenmaal honger en ook aan die behoefte moest voldaan worden. Met mijn hand ging ik door Eleanors haren.
'Lekker stel zijn wij, jij voelt je niet goed en ik ook niet.' Met een mistroostig glimlachje probeer ik haar de ironie in te laten zien. Dan gaan mijn gedachten terug naar het bos, naar Riley. Ik weet echt niet meer hoe ik me rondom hem moet gedragen, ik weet niet eens wat ik voor hem voel! Hoe kan mijn leven ineens zo ingewikkeld worden.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Lol. Hayden en Rory hebben helemaal niets ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

{:c Ik vind het zielig voor Camille..}

Don't be like the rest of them, darling

[Weet ik, maar zo ziet Camille het wel

En Camille stelt zich ook wel een beetje aan x'D]

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 16:42 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Blaine Anderson

Na een tijdje wordt ik uit mijn gedachte getrokken, mijn gedachte ging eigenlijk over alles en niks, het ging natuurlijk vooral over vandaag en ik probeerde ook iets te bedenken om hier weg te komen. Als ik om me heen kijk zie ik dan het al wat drukker rond het vuurtje is geworden. mijn blik valt op Riley en ik glimlach even, 'Dus e bent weer veilig terug' zeg ik lachend, ik had wel doorgehad dat Rroy aardig bezorgt was geworden dus die zal wel blij zijn dat ze broer nu weer tegen zijn schouder aanlag. Ik haal mijn hand even door mijn haar en schuif nog een klein stukje richting het vuur in de hoop het nog wat warmer te krijgen. Ik leun wat op mijn handen naar achter en kijk om me heen. Daarna kijk ik even naar David en dan weer naar Riley, 'Dus hoe reageerde hij erop dat je hem leuk vindt?' vraag ik aangezien ik hun gesprek had gehoord waar Riley had toegegeven. Tja ik zat er naast dus echt raar was het niet dat ik het gehoord had hé. Ik kijk even naar achter Riley, het bos in. Daar zou ik dus nu echt niet graag in willen lopen daar zie je nu echt niks meer.

Eleanor Bethany Hunt.

Dat had ik nou altijd voor. Ik was klein en niet zwaar, dus ik was breekbaar. Ik haatte dat gevoel. Ik zat al de hele tijd uit mijn pot Nutella te eten, met mijn vingers te lui om iets anders te nemen. Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd.
"Ik wil niet alles op jouw brede schouders laden" zei ik hem na. Ik keek terug voor me uit en genoot van het gevoel van zijn hand die door mijn haren gleed. Laten zien dat ik daarvan genoot deed ik niet, want daar zou ik later toch weer problemen mee krijgen. Ik hield hem de pot Nutella voor, misschien iets te dicht want zijn neus zat bijna in de pot en keek rond. Een zucht rolde over mijn lippen.
"Je denkt dat ik heb gelogen, is het niet ?" mompelde ik dan uiteindelijk maar. Ik kende David goed, maar dit was een pure gok. Of nouja, niet echt, ik dacht het enkel. Ik slikte en keek naar de grond. Hij wist het nu wel, op 1 of andere manier, dat ik iets meer voor hem voelde dan normale vrienden, maar ik kon eroverheen komen. Ik geraakte er altijd overheen. Of niet, en dan was onze vriendschap mooi verpest. Wat een leuk idee kreeg ik weer.

Riley Williams

"Dus je bent weer veilig terug," ik kijk op en zie Blaine lachen. Ik kijk hem aan en knik wat langzaam. Hij gaat wat dichter bij het vuur zitten en leunt op zijn handen.
"Dus hoe reageerde hij erop dat je hem leuk vindt?" vraagt hij dan en ik haal mijn schouders op.
"Ik weet het niet, Blaine. Eerst doet hij normaal vraagt dingen aan mij, en dan ineens draait hij zich ruw om en loop hierheen terug," zeg ik en ga overeind zitten, ik leg mijn gezicht in mijn handen en zucht.
"Ik geloof dat Rory met Hayden slaapt? Slaap jij met iemand?" vraag ik en kijk Blaine aan. David zal toch bij Eleanor gaan liggen, of hij nou boos op haar is of niet. Ik kijk Blaine nu aan en wacht op zijn antwoord.
Dan wordt ik afgeleid door Eleanor en David die ik in mijn ooghoek zie bewegen. Ik kijk naar de twee en voel me niet goed worden, het voelt alsof mijn mag zich omkeert. Ik sta met een ruk overeind en ren naar de bosrand, ik heb het gevoel dat ik moet overgeven. Ik leun tegen de boom aan en sluit mijn ogen.
Waarom deed ik dit alles vandaag? Waarom... Ik voel een traan over mijn wang lopen en ik negeer hem. Ik sta hier nog altijd te kokhalzen, maar er komt niets. Mijn maag is leeg.

[Blaine mag erachter aan hoor ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

David Daniel Casper Mason
'Nee,' zeg ik weifelend, 'ik denk niet dat je hebt gelogen. Ik denk dat je ergens mee zit en dat mijn schouders sterk genoeg zijn om dat aan te kunnen, dus zeg op!' Ik steek mijn vinger in de pot Nutella en draai hem er in rond. Als ik hem er weer uit haal lijkt het op een chocoladelollie. Langzaam eet ik de Nutella van mijn vinger af, genietend van het gevoel van smeltende chocolade in mijn mond. Eleanor is geweldig, denk ik bij mezelf, een van de meest geweldige personen op aarde. Riley is niet zo, hij is egoïstischer en... anders. Ergens lijkt hij heel erg op mij. Een klein stemmetje achter in mijn hoofd beaamd dit grinnikend.
Jullie passen werkelijk geweldig bij elkaar, zegt het stemmetje. Chagrijnig duw ik dit weg en richt ik me weer op Eleanor, me afvragend waarom ze zo verdrietig is. Wat zou de reden kunnen zijn? Ik? Riley en ik? Het hier zijn? Het hier zijn met mij? Of iets heel anders? Ik weet het echt niet. Het zou van alles kunnen zijn. Ik ga verzitten en voel ineens iets hards in mijn zak zitten. Ik steek mijn hand erin en kijk naar het kleine vierkante dingetjes dat ik eruit heb gehaald. Mijn Ipod. Een zucht van verlichting trekt door me heen, blij dat ik in ieder geval mijn muziek bij me heb. Zonder dat zou ik niet overleven, zou ik niet eens in slaap kunnen komen. Ik dank God in stilte om dit geschenk dat bijna letterlijk uit de hemel lijkt te komen.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Camille Yare Rae Roux
Riley staat op en rent naar de bosrand. Ik kijk hem medelijdend aan als ik zie dat hij over moet geven. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik leg mijn hand op zijn rug.
'Heey gaat het een beetje?' vraag ik zachtjes aan hem, ik wrijf geruststellend over zijn rug. Het gaat wel allemaal erg goed, de eerste dag van de vakantie... geweldig.
'Moet ik misschien iets voor je halen? Of wil je gewoon een knuffel?' vraag ik aan hem met een zwak glimlachje, ik denk dat ik zelf ook wel een knuffel wil, daar ben ik wel aan toe. Ik kijk hem aan, hij moet nog steeds kokhalzen, maar er komt niks meer uit. Ik ken dat gevoel, het is vreselijk. Ik heb het echt met hem te doen, hij heeft het niet makkelijk.

[@DarrenCrissy is Camille ook goed? ]

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 17:04 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Moet eten]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik schudde mijn hoofd. No way dat ik ging zeggen wat het probleem was. Ik verzon wel iets, ik kon altijd iets verzinnen. Ik stak mijn vinger in mijn mond en likte de chocolade eraf. Geen denken aan dat ik terug naar hem zou kijken, nee, gewoon nee. Koppig bleef ik naar het vuur kijken en sloot mijn ogen voor een moment.
"Het is niet David, je kent me, Riley zei iets waardoor ik gekwetst werd en dat blijft de hele dag hangen". Oh god, laat hem dit alsjeblieft geloven. Het feit was dat mijn uitleg niet helemaal waar was. Ja, het bleef de hele dag hangen, maar ik lachte dat meestal weg. De doorslaggevende factor die hij ook kan bedenken is dat ik deze plaats gewoon kut vond. Ik overdreef ook weer met mijn probleem. Nee, ik vond het niet leuk dat Riley constant bij David zat terwijl ik weer langs de kant werd geschoven met stomme leugens. Niemand zou dat leuk vinden. Ik bleef naar het vuur kijken dat knetterde terwijl ik wat met mijn vinger speelde. De pot Nutella had ik al langs de kant gezet.

[Smakelijk (: x]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.