[RPG] The New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

Het bos:
Het verboden bos is niet voor niks verboden gebied. Al generaties lang gaan er verhalen over dit duistere bos, alleen gekken zouden er naar binnen lopen. Daarom zal de koning ook niet vermoeden dat de verzet strijders hier verscholen zitten.

Maar dat is juist iets waar deze maar al te graag gebruik van maken.
Zij zijn er namelijk achter gekomen dat je, als je langs de meest angstaanjagende waterval ooit gaat, in een hele nieuwe, hele mooie wereld terecht komt: een perfecte plek om je schuil te houden voor gevaar van buitenaf.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 13:38 ]

Keep your head up, keep your heart strong

[Mijn topics]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Mijn topics]

Your make-up is terrible

[Mainn]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Mijn topics]

Aan niets denken is ook denken.

Rosalie Elizabeth Flow || Bediende

Zoals elke morgen moet ik vroeg het bed uit. Terwijl ik in mijn standaard witte jurkje en op blote voeten door de, nu nog, stille gangen loop kijk ik naar de mooie zonsopgang uit het raam. In het paleis is het doodstil, bijna iedereen slaapt nog, behalve de bediendes en andere mensen die de Koning op een bepaalde manier dienen. Mijn taak is om Bo Cruz tevreden te stellen, vandaar dat ik nu al door de gangen loop met een blad eten. Voorzichtig duw ik de kamer open van Bo en zet het eten zachtjes op het tafeltje. Met snelle stille passen loop ik naar het raam en open de gordijnen, waardoor het mooie daglicht naar binnen valt en de kamer verlicht.
'Wakker worden,' zeg ik op normale toon, zodat hij wel de kans heeft om rustig en goed wakker te worden. Ik pak zijn outfit en hang die op, zodat ik die zo makkelijk voor hem kan pakken. Ik stal het eten uit op het tafeltje en kijk opzij. Wachtend tot hij zijn ogen open doet.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ciara Mila Marylin Dubois / Verboden bos
Langzaam werd Ciara wakker door de zon die ze op haar gezicht voelde schijnen. Na haar ogen geopend te hebben en weer even aan het zonlicht te hebben gewend, stond ze langzaam op om vervolgens haar kleding en handdoek die ze de vorige dag klaar had gelegd van het denkbeeldige plankje af te pakken en naar de waterval te lopen. Hier had ze namelijk een paar maanden geleden een afgeschermd stukje gevonden waar ze vanaf dat moment elke dag douchte, zowel om even goed wakker te worden als zich weer fris te kunnen voelen. Toen ze even later haar kleding weer aangetrokken had liep ze terug naar de plek waar ze sliep om haar tas te pakken en deze op haar rug te gooien. Zoals elke ochtend zou ze namelijk op zoek moeten naar het ontbijt voor zichzelf en de mensen die nog lagen te slapen. Toen ze een half uur later genoeg eten gevonden had, liep ze weer terug naar de groep. 'Goede morgen' begroette ze de mensen die al wakker waren, waarna ze de anderen wakker maakte. 'Ik heb eten mee genomen' melde ze.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 12:17 ]

Keep your head up, keep your heart strong

[Mijn topics]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Nathaniel Carter (/Verselli)~ Verboden bos
Hoewel hij al gewend was aan de primitieve faciliteiten waar ze zich in het verboden bos mee moesten zien te redden, lukte het hem nog altijd niet om uitgerust wakker te worden. Dat was ook niet zo gek, als je bedacht dat hij van ieder geluidje wakker werd en meteen alert om zich heen begon te kijken. Het zat in zijn natuur om gewoon alles te horen, alles op te merken, wantrouwend als hij was. Als hij ’s avonds ging slapen probeerde hij nergens aan te denken, wat meestal ook wel lukte, maar toch bleef hij wakker. Het was niet dat hij veel slaap nodig had, integendeel, hij kon zo een paar dagen zonder slaap, maar de laatste tijd begon het slaapgebrek echt aan hem te knagen. Hij probeerde van alles en nog wat om ervoor te zorgen dat hij in slaap viel. Zichzelf lam drinken, had een paar keer geholpen, maar de katers waar hij mee wakker werd waren enorm. Hij had een hangmat weten te maken, tussen twee bomen in, maar kon niet slapen als anderen ook maar één geluid maakten. Zichzelf afsluiten van de rest van de groep was iets wat hij steeds vaker begon te doen. Het was niet iets dat hij graag deed, niet alleen omdat je met een groep veiliger was, maar ook omdat hij van gezelschap hield. Het was echter wel een betere oplossing dan al die anderen, doordat hij nu alleen zichzelf geluid hoorde maken. En dus werd hij wakker, in zijn hangmat, vrij hoog in de bomen, met een slaapmasker op zijn ogen. Hij kwam soepeltjes naar beneden, klimmen in bomen was nooit een probleem voor hem geweest. Nog steeds had hij dezelfde kleding aan. Misschien moest hij wat doen aan zijn hygiëne, maar dat liet hij achterwege toen hij zich besefte dat de rest van de groep waarschijnlijk al wakker was. Na even te hebben gelopen zag hij dat er al mensen wakker waren en wenste hij Ciara een goede morgen met een ietwat vermoeid glimlachje op zijn gezicht. Hij wist het wel te waarderen dat ze eten voor de hele groep meenam.

Aan niets denken is ook denken.

Bo Cruz / Prins
Langzaam dringt de stem van mijn bediende tot me door als ze mij vraagt om wakker te worden. Na nog even te blijven liggen open ik langzaam mijn ogen, waardoor de stralende zon mijn ogen binnen komt. Heel even knijp ik mijn ogen weer tot spleetjes, proberend te wennen aan het felle zonlicht, waarna ik me tot mijn bediende richt. 'Goedemorgen schoonheid' zeg ik met een lichte grijns rond mijn lippen. Vanaf het moment dat mijn vader een vrouwelijke bediende voor me uitkoos, kon ik hem ervan verzekeren dat ik met haar zou gaan flirten. 'Heb je eten voor me mee genomen? Wat lief van je' vervolg ik, waarna ik wat eten van de schaal af pak, iets wat ik zelf toch niet lekker vind, en naar haar uit steek. 'Hier neem ook wat' Na het aan haar gegeven te hebben, pak ik zelf het lekkerste van de schaal af en begin ik dit te eten.

Keep your head up, keep your heart strong

Assassin schreef:
[Mijn topics]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Azaiah Gaspar

Ik hoor de stem van Ciara praten, waarschijnlijk tegen de mensen die wakker worden. Ik hou gewoon stug mijn ogen gesloten en doe alsof ik slaap. Ik wil eigenlijk niet wakker worden, ik ben geen ochtendpersoon en kan soms een vreselijk humeur ervan krijgen. Ik ben het nooit geweest, al word ik nu vroeger wakker omdat ik niet meer tussen de heerlijk geurende en gesteven lakens slaap en wakker word. Het is niet zo warm tussen mijn niet bestaande lakens, behalve dan de zon die op mij schijnt en mijn bleke huid verwarmt. Ik open zelfs mijn slaperige ogen niet als ze zegt dat er eten is. In tegenstelling, draai ik me gewoon om en sla ik mijn handen over mijn gezicht heen tegen de zon die zich een weg door mijn oogleden probeert te vinden.
Uiteindelijk besef ik me dan toch dat ik niet meer in slaap kan vallen, zoals ongeveer elke ochtend het geval is. Ik krabbel dan ook stilletjes overeind en rek mezelf uit, waardoor mijn botten en spieren licht kraken en protesteren. Ik kijk toe hoe de andere wakker worden en Ciara met het eten rond loopt. We zijn hier nu al behoorlijk lang en Ciara en ik nog het langst. Dat moeten eenzame tijden voor haar geweest zijn, aan het begin heb ik nog niet eens een woord gezegd. Nu zeg ik dan wel meer, maar alsnog niet zoveel dat je echt een praatje met mij kan houden. Natuurlijk zijn er kleine uitzonderingen, maar niet veel. Ik blijf in kleermakerszit op de grond zitten en blijf naar de wakker wordende gestaltes kijken.

Kalika Avren Campbell

"Ik wil helemaal niet wakker worden!" zeg ik chagrijnig tegen de bediende die mij uit mijn bed probeerde te krijgen. Het jonge meisje met de donkere lokken heeft een wanhopige gezichtsuitdrukking. "Maar uw vader..." begint ze en ze weet ook wel dat ik niet ga toegeven, hoewel zij daarom ontslagen kan worden. "Kan me niets schelen, ik wil slapen." ga ik er gelijk tegen in en ik draai me om en trek de dekens over mijn gezicht heen.
Anderhalf uur later ben ik dan toch aangekleeden wel in de woonkamer. Mijn vader is nu al vertrokken naar zijn werk, maar ik zal toch niet op mijn kop krijgen. Het meisje zegt dat ze naar de markt gaat en ik houd haar tegen. "Wacht, ik ga mee." verklaar ik. Aan haar gezicht te zien merk ik dat ze het alles behalve prettig vind, maar ik heb weinig zin om hier nutteloos thuis rond te hangen of naar het gezever van mijn moeder te luisteren. Met haar ettiquete enzo.
Dus loop ik wat later dwalend over de vieze, stinkende markt, terwijl ik mijn rok iets opgetilt houd tegen de modder. Hoewel ik enorm rebels ben, heb ik toch liever niet dat ze alleen maar tegen me zeiken.

Your make-up is terrible

Will Edward Smith || Verboden Bos

Ik word gewekt door zingende vogeltjes van buiten en andere geluiden. Ik knipper met mijn ogen en ga stilletjes rechtop zitten om de andere niet te wekken. Ik rek me uit en sta moeizaam op. Ik pak mijn shirt en trek die aan. Slapen doe ik altijd alleen in mijn broek, om mijn shirt schoner te houden. Moeizaam loop ik naar buiten en kijk even om me heen. Van deze natuur kon je blijven genieten. Met een zachte plof laat ik me neer vallen op een steen en blijf rustig om me heen kijken. Ik zou zo wel even een duik nemen in het mooie water. Na een tijdje hoor ik Mila en mompel net als Nathaniel een goedemorgen. Ik kijk naar het eten dat ze mee heeft en sta op om mijn hulp aan te bieden. 'Moet ik nog ergens meehelpen,' vraag ik haar en pak het eten over, terwijl ik naar de andere kijk.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 13:07 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik reageer later, ga nu een taart bakken.]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rosalie Elizabeth Flow || Bediende

Hoewel hij elke dag wel zo'n opmerking naar me maakt, worden mijn wangen als nog een beetje lichtjes gekleurd. Ik draai mijn hoofd even weg en kijk hem weer aan als hij me eten aanbiedt. Ik glimlach even en neem het beleefd aan. 'Dank u,' zeg ik zachtjes, maar wel duidelijk. Ik bijt op mijn lip en begin het eten op te eten. Hoewel ik het niet heel lekker vond, had ik honger en was ik Bo erg dierbaar dit te mogen eten. Ik loop weg bij zijn bed en begin de dingen te doen die ik elke dag doe. 'Heeft u nog plannen vandaag, dan kan ik me daarop aanpassen,' zeg ik en als ik het zeg draai ik me om, zodat ik hem aankijk. Dat moest, met je rug naar iemand toestaan die je bediend is zeer ongepast, iemand aanstaren ook, maar enigszins een beetje oogcontact mocht nog wel. Ik begin de kussens op te kloppen, zodat die weer goed zijn. Vervolgens zet ik het raam open voor frisse lucht. Dan richt ik me weer tot Bo en wacht tot hij zegt wat ik nog meer wilt doen. Ik weet niet of hij nog in bed wilt blijven liggen of zijn kleding al aangereikt wil krijgen. Of dat ik het bad klaar moet maken. Er zijn heel veel dingen die ik zou kunnen moeten doen. Ik moet alles doen wat hij wilt, dus besluit ik gewoon af te wachten. De basis dingen had ik nu wel gedaan. Ik kijk naar het eten dat op het tafeltje staat. Dat moest ik zo ook nog opruimen. Als hij uitgegeten was, natuurlijk.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

(Mijn Topics

TheseWords, had je gezien dat ik een nieuw personage had gemaakt?)

Spoiler alert: you will save yourself