[RPG] Once Upon A Time | 1 - Speeltopics

Al lang geleden is het laatste woord in de oude sprookjesboeken geschreven en lijkt alles einde algoed, maar dat is iets dat niet helemaal puur op de waarheid gebaseerd is. De Evil Queen lijkt hier namelijk heel andere ideeën in te hebben en gooit een vloek op het hemelse sprookjesbos zodat alleen haar verhaal lang en gelukkig zal zijn. Hierdoor worden alle sprookjesfiguren naar een nieuw, simpel en vooral saai stadje genaamd Clovehill gestuurd waar sprookjes enkel in boeken en losbollige fantasieën bestaan. Geen één van alle geliefde sprookjeskarakters lijkt zich nog maar iets van hun vorige leven af te weten en leven hun leven als gewone burgers in het stadje Clovehill waar de tijd al jaren stil lijkt te staan.
      Toch lijkt niet alles goed te zijn gegaan, want hoewel de Evil Queen een deal gesloten heeft met Rumpelstiltskin en hij de belofte met haar maakte voor rijkdom dat hij alles geheim zou houden, is er nog één iemand die van de vloek af weet en zeker niet van plan is voorgoed in Clovehill te blijven. In de hoop dat dit de vloek kan verbreken, probeert de Mad Hatter de sprookjespersonages weer bij elkaar te laten komen, om zo stukje voor beetje de herinneringen terug te laten komen, maar is dit genoeg en hebben de burgers van Clovehill wel zin om terug te gaan naar hun oude woonplaats?

Om de RPG netjes en overzichtelijk te houden, hieronder de regels:
• Géén oneliners. Ik wil een nette post zin met een minimum van ongeveer zeven à negen regels. Ik ga hier echt consequent in zijn en zal dan ook een waarschuwing geven als hier niet aan wordt voldaan.
• Boven de post zet je de naam van het personage waarin je schrijft en welk sprookjesfiguur hij of zij is, bijvoorbeeld: "Caroline Everson - Belle".
• Een maximum van drie rollen per persoon, deze moet je bij kunnen houden. Als dit niet wordt gedaan, vliegt er gewoon één personage uit.
• Wanneer je out-of-character schrijft, gelieve met haakjes. ( [ {, eigen keus.
• Geen onnodig gespam in het topic, dit kan worden gedaan via PB of gastenboekbericht en blijft alles netjes overzichtelijk voor de anderen.
• Gelieve goed na denken voordat je mee gaat doen aan deze RPG. Ik wil niet dat het na twee topics dood bloedt.
• Als je een gemeen personage maakt, houd hem dan ook gemeen.
• Geen perfecte personages, iedereen heeft zo zijn minpunten.
• Sowieso wil ik niet meteen dat er na één topic al tig relaties zijn. Houd het realistisch alsjeblieft.
• 16+ is gewoon toegestaan.
• En niet buiten sluiten, iedereen is welkom. (:

Sprookjespersonages
- The Evil Queen / Phoebe Grimshaw - Everdeen
- Mad Hatter / Matt Devin - Emrys
- Rumpelstiltskin / Regan Coldburn - Merrow
- Tinker Bell / Charlotte Bell - Everdeen
- Little Red Riding Hood / Vermella Caputxeta - LexLover
- Ariel / Abbygail Jarrett - Assassin
- Snow White / Scarlett Annabeth Snow - Gipsy
- Cinderella / Ashley Samantha Eloise Ventura - Eyes
- Captain Hook / Scott Nolan - Gipsy
- Gwaine / Eoin Cammet - Emrys
- The Beast / Mason Jeremiah Heyvan - Rowboats
- Sleeping Beauty / Isabeau Jolien Aurora Kingsleigh - Rowboats
- Alice / Alicia Green - Eluveitie

Rollen kunnen nog steeds gemaakt worden, inspringen is geen probleem. (: Gewoon hier klikken!
En klik hier voor de story met alle informatie. (:

[ bericht aangepast op 29 dec 2012 - 0:12 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Welkom burgers van Clovehill! Vandaag is het 1 september, dit betekent dat de scholen weer zijn begonnen en we een heel nieuw jaar tegemoet zullen gaan! Om dit te vieren heeft burgemeester Grimshaw besloten vanavond een feest te geven in de gymzaal van Clovehill High. Zorg dat je erbij bent, het feest begint rond 20:00.

Voor meer informatie over bijvoorbeeld plaatsen en dergelijke, even in de story kijken of mij een PB sturen(:

Phoebe Grimshaw - The Evil Queen
“Mirror, mirror on the wall, who is the fairest of them all?” Met een strak gezicht staarde ik naar mijn spiegelbeeld, maar zoals gewoonlijk kreeg ik geen antwoord terug. Verbittert draaide ik me om, keek naar de fruitschaal vol met bordeauxrode appels, onaangeraakt, zoals ze er al jaren bijlagen. Een grijns sierde mijn lippen bij de nare herinneringen die het met zich meesleepten, maar alsnog kon ik er geen afscheid van nemen. Nooit gedaan, alsof het aan me zat vastgeketend en een deel van me was geworden. De giftige appel waarmee ik mijn geliefde stiefdochter in eerste instantie het graf in wilde gooien, maar mislukte door die rottige dwergen en die vreselijke prins. Het zat diep, nog erg diep en woest sloeg ik de vaas van de tafel af, hoorde het in scherven op de grond kletteren. Een diepe zucht verliet mijn lippen toen ik naar het raam liep, opende de donkere gordijnen om het zonlicht te zien die de burgers deed opwekken uit hun lange slaap. De zomervakantie zat er weer op en na al die tijd, na al die jaren, leek het nog precies volgens mijn plan te gaan. Ik leefde lang gelukkig en niemand anders. Alles liep precies volgens mijn regeltjes, hoe ik het wilde. Een schelle lach vulde de kamer, had niet eens door dat het uit mijn ogen mond kwam en fronste met mijn wenkbrauwen toen ik de veertienjarige postbode zijn werk zag doen. Rotkind, schoot er meteen door me heen. Het kind dat dacht nooit volwassen te worden, Peter Pan, nou, niet in mijn wereld. In Clovehill was namelijk alles perfect, want bij mij was het gras het groenste van allemaal, mijn appels blonken het meest en eindelijk was ik de machtigste zonder enkel tegenspraak.

Charlotte Bell - Tinker Bell
Met een zucht stapte ik mijn bed uit, trok mijn groene hemdje strak en haalde de warrige knot uit mijn haren nadat ik mijn eigen rampzalige spiegelbeeld bekeken had. Na een heerlijk weekend zat het er weer op en was de werkweek weer begonnen. Altijd keek ik er tegenop, voelde het gewoon niet goed om elke keer weer naar die mislukte pandjeszaak te gaan van Coldburn. Er was iets mis, het voelde gewoon alsof het niet hoorde – alsof ik iets anders met mijn leven hoorde te doen. Natuurlijk, ik had mezelf twee jaar geleden al belooft dat ik een studie zou gaan volgen, maar dan moest ik wel eerst het geld bij elkaar verzamelen en misschien zou je verwachten dat de rijkste man van heel Clovehill je die kans zou gunnen, maar niets was minder waar. Soms leek het wel alsof ik een gat in mijn hand had, de munten en het briefgeld leek alweer verdwenen te zijn voordat ik tot tien geteld kon hebben.
Zuchtend denk ik terug aan de zomervakantie nadat ik geslaagd was en ik vol goede moet de stad was rondgegaan voor een baantje. Ik had werkelijk alles geprobeerd, van serveerster in de Poisonous Apple tot kapster bij Rapunzels, maar nergens leken ze ook maar een beetje hulp nodig te hebben. Het was dat mijn moeder erop wees dat ik maar eens langs Regan Coldburn moest gaan, misschien dat hij wel iets te bieden had, want iedereen kende Regan. Had jij iets dat hij wilde, misschien dat hij jou iets terug kon bieden.
“Ik vraag enkel en alleen om een kans,” Ik schudde zuchtend mijn hoofd. Ik was zo hopeloos geweest om dat baantje en tot mijn verbazing had hij het me zomaar gegeven, ja gezegd en kon ik meteen al beginnen met het poetsen van al die ellendige kasten, vazen, lampen en dergelijke. Tot vermoeidheid aan toe.
Tevreden keek ik nogmaals naar mijn spiegelbeeld; Een strakke groene broek, wit shirtje en zwarte blazer. Mijn haar in een vrolijke losse knot. Ik was er weer klaar voor.

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 0:22 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Mijn topics.

---

Your make-up is terrible

Found it, mijn topics.

---

help

Mijn topics

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

[Mijn topics...Zal morgen als ik weer lekker fris ben wel iets posten.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Merry Christmas ]

Eoin Cammet||Gwaine
De wekker ging weer veel te vroeg, niet dat er s'ochtends iemand langs zou komen maar de zaak ging vrijwel altijd al om twaalf uur open. En daarvoor moest alles nog opgeruimd worden van de vorige dag. Het zou handiger zijn als ik mensen inhuurde, iemand die schoonmaakte en mensen die bestellingen deden. Maar het was teveel moeite om voor iemand te zoeken. En iemand die er ook nog iets van kon kwam nou eenmaal niet zomaar uit de lucht vallen.
Zuchtend sloeg ik het deken weg, de kou omringde me gelijk en er trok een rilling door me heen. Na een halfuur zat ik helemaal aangekleed en gewassen aan de keukentafel. Het rook hier nog steeds naar rook, niet sterk maar als je erop lette rook je het. Voor vandaag had ik maar gewoon brood gepakt om te eten. Ze hadden me aangeraden niet te vaak te koken, een advies die ik opvolgde voor mijn eigen veiligheid. Ik propte het laatste stuk van het brood in men mond en slingerde toen de overvolle tas over mijn schouder.

Matt Devin||Mad Hatter
Het was doodstil buiten, er liepen geen dronken mensen voorbij zoals wel vaker voorkwam. De stilte was heerlijk, maakte je rustig. Tot er ergens een wekker afging. Bij de buren waarschijnlijk. De muren hier waren amper zo dik als een stuk karton, waardoor je zo'n beetje alles kon horen wat er bij de buren gebeurde. En spijtig genoeg grensde mijn slaapkamer aan de slaapkamer van hun dochter, waardoor je elke ochtend dat ze naar school moest de wekker hoorde gaan. Beter als de woonkamer die tegen de slaapkamer van haar ouders lag. Die waren vaak niet echt stil s'avonds, om het maar zacht uit te drukken. Op een goede avond waren ze zelfs te horen als ik in bed lag. Ik knipte de lamp aan die naast mijn bed hing. De gordijnen waren gesloten waardoor ze de ruimte om me heen aardedonker maakte. Het licht brandde in mijn ogen en dus lag ik niet veel later in mijn kussen gedrukt om he licht zo ver mogelijk weg te houden. Het klonk misschien heel vreemd, en het zag er waarschijnlijk nog vreemder uit. Maar het hielp wel het licht buiten te houden. Na ongeveer tien minuten toen de deur aan de andere kant van de muur openging besloot ik dat het wel genoeg was. Langzaamaan liet ik mijn ogen wennen aan het licht tot alles weer normaal was. Of zo normaal als het kon zijn in deze wereld.

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Scarlett Annabeth Snow - Snow White

Als een bezetene gooide ik al mijn spullen die ik nodig had in mijn tas en wierp snel nog een blik op de klok die tegen de muur hing.
"Shit, shit, shit," Ratelde ik gespannen en rende zo snel ik kon de deur uit terwijl ik in de vlucht mijn tas nog mee griste.
Ik had me enkele minuten overslapen waardoor de kans groot was dat ik mijn bus zou missen en zo te laat zou zijn op op mijn werk.
Wanneer ik de deur van het appartement uit was, zag ik de bus aan de halte staan en voelde hoe mijn hart heel even stil stond.
Snel zette ik het op een lopen en hoopte vurig dat ik het nog zou halen, maar net voordat goed en wel bij de halte was, ging de bus er vandoor zonder mij.
Geïrriteerd haalde ik mijn hand door mijn haar en keek hulpeloos toe hoe de bus de hoek om ging.
Zuchtend haalde ik mijn mobieltje boven en toetste het nummer in van het kapsalon waar ik werkte en wachtte geduldig tot iemand op zou nemen.
"Tammy," Zei ik opgelucht wanneer ik de stem van mijn bazin hoorde. "Ik heb mijn bus gemist, dus ik zal wel wat later zijn."
Het was heel even stil aan de andere kant van de lijn waardoor ik me afvroeg of ze me wel had gehoord.
"Hoeveel later?" Ze klonk niet kwaad, hoewel ik dat eigenlijk wel had verwacht.
"Een twintigtal minuutjes geloof ik." Zei ik en begon al vast te wandelen richting het kapsalon. "Ik kom te voet."
Na een vermoeiende zucht hoorde ik haar zeggen dat ze me wel zou zien verschijnen maar voor ik haar kon bedanken, haakte ze al in.
Op een erg snel tempo stak ik de straat over zonder te kijken en werd bijna aangereden door een auto met een woedende chauffeur achter het stuur.
Geschrokken riep ik nog een verontschuldiging naar de man, hoewel ik niet zeker was dat hij me had gehoord.
Mijn hart klopte in mijn keel terwijl ik steeds sneller begon te wandelen om er zeker van te zijn dat ik niet veel later zou zijn dan ik had gezegd.
Normaal gezien oversliep ik me nooit, dus Tammy moest dit wel door de vingers zien, of tenminste dat hoopte ik toch.
Een twintigtal minuten later zag ik het kapsalon voor me opdoemen en rende het korte stukje even
Ik merkte dat er al klanten waren die vreemd opkeken door mijn iets te wilde binnenkomst, maar dat kon me momenteel niet veel schelen.
"Ik ben er," Glimlachte ik naar Tammy die hoofdschuddend glimlachte. "Beter laat dan nooit, toch?"
"Ga maar aan het werk, schat." Grinnikte ze terwijl ik mijn jas ophing aan de kapstok en me snel een schort voorbond.



Scott Nolan - Captain Hook

Vandaag was het mijn vrije dag, ik moest niet in een strak kostuum aanwezig zijn in de bank dus zou ik vandaag eens rustig naar het meer gaan.
In een gewone, gescheurde jeansbroek en een wit shirt, wandelde ik met mijn handen in mijn zakken over straat.
Soms was het wel vermoeiend om bankdirecteur te zijn, maar het leuke er aan was dat ik genoeg geld had en daarom ook leuke dingen kon kopen.
Zoals de Il Capitano, mijn klein bootje dat ik al enkele jaren in mijn bezit had.
Het was misschien niet groot, maar ondanks dat was het toch een luxueuze boot waar ik maar al te graag mee pronkte.
Vooral wanneer er vuurwerk werd afgeschoten was ik op het bootje te vinden, niets was zo mooi om vuurwerk te bekijken vanop het water.
Gierende remmen haalde me uit mijn gedachte, wanneer ik opkeek zag ik nog net hoe een jonge vrouw de straat overstak en het net wist te voorkomen dat ze geraakt werd.
Ik had haar al eens gezien, in het kapsalon dat bekend stond om zijn precisie, de bank had een lening goedgekeurd aan de eigenares van ze zaak zodat ze het salon op kon starten.
Hoofdschuddend wandelde ik verder en liet de vrouw en de boze bestuurder voor wat ze waren, het was immers niet mijn probleem.
Wanneer ik het water bereikte, ging ik aan boord van de Il Capitano en ging meteen achter het roer staan om vervolgens verder het water in te gaan.
Voor mij leek het alsof het water me riep, alsof ik er thuis hoorde.
Alles voelde zo vertrouwd aan, waardoor ik me afvroeg waarom ik eigenlijk nooit de zee op ben gegaan met een echt schip.
Ik had er het geld toch voor?
Nee, zoiets zou ik nooit kunnen doen, niet omdat ik het niet kon, maar omdat ik het niet wilde.
Of tenminste nog niet.
Mijn plaats was hier, in Clovehill, waar ik er zeker van kon zijn dat het stadje draaiende bleef.


[Iemand een knipbeurt nodig? Dan heeft Scarlett iets te doen (:]

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 14:10 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Isabeau Jolien Aurora Kingsleigh || Sleeping Beauty
Geeuwend werd Bo wakker en wierp een blik op de klok, waarna ze zich terug achterover in haar bed liet vallen en een tijdje naar het plafond staarde. Ze deed haar ogen weer dicht en sliep verder, totdat haar idiote wekker weer zijn gekrijs aanzette.
Bo sloeg erop met haar vuist, iets te hard, zo te zien. Het schermpje flikkerde even en viel toen uit. Geweldig.
Uiteindelijk kroop de blonde vrouw uit haar bed en strompelde de trap af naar de keuken, waar ze een pot op het vuur zette om water te koken. Nu had ze wel behoefte aan koffie.
Een koffie-apparaat had ze niet, evenals een microgolfoven of een broodrooster. Ze moest het doen met haar vuurtje en een krakkemikkige oven die ze niet durfde gebruiken omdat ze dacht dat hij ging ontploffen.
Bo nam de pot gemalen koffiebonen uit de kast boven het aanrecht wanneer het water startte met koken. Ze onderdrukte een geeuw toen ze de koffie zette en begon toen eindelijk aan het ontbijt. Zoals het meeste wat ze at - of had - was het niet veel speciaals. Een boterham met confituur en een kopje koffie. Dat was het. Zoals gewoonlijk.
Wanneer ze weer de trap op spurtte omdat ze weer veel te veel aan het treuzelen was, keek ze even vluchtig in de spiegel. Haar haar moest dringend weer eens geknipt worden, ze zag eruit als een halve wilde.
Met een beetje moeite kreeg ze haar verwilderde haar in toom en maakte ze er een losse knot van. Snel poetste ze haar tanden, en waste ze haar gezicht, waarna ze besefte dat ze nog steeds in haar pyjama stond. Bo zuchtte even geërgerd en haalde kleren uit de kast, bestaande uit een los hemd, een jeansbroek, open trui en een sjaal.
Weer beneden aangekomen, nam ze haar afgesleten schoenen en ging terwijl ze haar jas aandeed naar buiten. Het was een kwartiertje wandelen naar de binnenstad waar haar winkeltje zich bevond. Ze was vijf minuten te laat wanneer ze de deur open deed, maar er waren toch geen klanten. Er waren nooit veel klanten, maar er waren er altijd wel net genoeg om te kunnen overleven.

[Juch. This post sucks.

Iemand die Bo een bezoekje wilt brengen?]

---

help

[Ik ga even douchen.]

---

help

Regan Coldburn - Rumpelstiltskin

Regan Coldburn was deze ochtend veel te vroeg opgestaan; iets wat de laatste tijd steeds meer zijn gewoonte leek te worden. Slapen begon een verveling te worden, een overbodige luxe die hij als tijdverspilling zag. Vooral als hij zoveel zieltjes kon kwellen en desperate mensen tot echte wanhoop kon drijven met zijn slinkse deals en toverdranken. Alles had zijn prijs en ondanks dat deze nog zo hoog kon zijn, waren er genoeg stumpers hier in Clovehill die het betaalden. Hopend hun leven te veranderen en er beter van te worden. De arme stakkers beseften echter niet dat de enige die er beter van werd, Regan Coldburn zelf was, totdat het natuurlijk te laat was. Het ergste van al was dat meneer Coldburn zich altijd aan zijn woord hield. Dat zijn deals altijd verkeerd uitpakten, dat was niet zijn schuld. Althans, dat spelde hij de mensen altijd op de mouw. Ze kregen wat ze vroegen, ondanks dat het niet was zoals ze het in gedachten hadden. Daar had hij niet mee van doen.

Na het vervroegd ontbijt en een simpele rit in zijn overdreven dure cabrio, was hij aangekomen bij zijn zaak. Natuurlijk verwachtte hij dat Charlotte er al moest zijn, ondanks dat ze pas veel later moest beginnen. Het kind werkte zich uit de naad voor hem, voor een paar luttele centen die hij liever rijk was dan kwijt. Helaas maakte zijn pand zichzelf niet schoon en werkte de kassa niet uitzichzelf. Natuurlijk liet hij de vuile klusjes een ander opknappen aangezien hij zijn handen niet vuil maakte. Met een verbeten trek rond zijn lippen, hing hij zijn jas aan de daarvoor bestemde kapstok en maakte hij vervolgens zijn weg naar zijn kantoor, dat achter de winkelruimte lag. Gretig pakte hij een stapel papieren en de verbeten trek rond zijn lippen veranderde in een ziekelijke grijns bij het zien van de vele contracten die hij in de afgelopen tijd had afgesloten. Het stemde hem meer dan tevreden dat hij in staat was om zoveel sukkelaars te misleiden.

[Ik neem aan dat Charlotte straks zijn pandjeszaak binnenstapt om te beginnen met werken?]

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 15:36 ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Ashley Samantha Eloise Ventura ~ Cinderella

Mijn wekker gaat af. Langzaam strek ik mij uit. De eerste dag na de vakantie. Zuchtend schud ik mijn hoofd. In de vakantie komen er nog wel eens toeristen in de herberg maar zodra de scholen weer beginnen komt er haast niemand. Na mijn kleren te hebben gepakt, neem ik een douche. Dat doe ik elke ochtend tenzij ik mij heb verslapen dan alleen niet. Ik haal snel de kam door mijn haren voordat ik even naar mij zelf kijk in de spiegel. Niet echt heel erg lelijk maar ook niet de aller knapste. Waarom leek iedere jongen of man toch niet geïnteresseerd in mij? Ik trek mijn jurk aan. Voordat ik de deur uit ga, pak ik nog mijn tas en trek mijn schoenen aan. Snel steek ik de rest over. Beth staat mij al bij de deur op te wachten.
'Vind je het erg om vandaag de ramen te lappen?', vraagt zij aan mij.
'Nee, helemaal niet', antwoord ik op haar vraag.
Ik ga naar binnen en zet in de keuken mijn tas neer. Een emmer vul ik met heet water en sop, dan pak ik een grote spons en een trekker. Dan loop ik naar buiten en loop daarna weer terug naar binnen om de trap te pakken. Ik begin met het grote raam. Achter het raam ligt de ruimte waar mensen kunnen ontbijten, lunchen en dineren.

---

Physics is awesome

@Merrow; Jap. (: Ik zal zo een post maken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Charlotte Bell - Tinker Bell
Eenmaal buiten, loop ik gehaast naar de overkant van de straat toe. Eén voordeel heb ik en dat is dat ik midden in de stad woon, overal terecht kan binnen minder dan vijf minuten - alles is op loopafstand. Aan het einde van de straat zie ik de dure cabrio van meneer Coldburn al staan, besef me dat ik te laat ben en er eigenlijk allang had moeten zijn. Een preek, die kan ik zeker verwachten als het me weer eens niet meezit.
Zuchtend verberg ik mijn handen in de zakken van mijn leren jackje en wandel de 'Poisonous Apple' binnen die net zijn deuren geopend lijkt te hebben. Ik bestel het gewoonlijke, één espresso en een cappuccino en wacht geduldig tot ik deze in mijn handen geprezen krijg voordat ik de knusse herberg weer uitloop en nog even wenk naar Ashley Ventura die de ramen staat te lappen. Mijn ogen vallen op een kleine advertentie, een seizoensfeest die vandaag in de school plaats zal vinden. Hoewel ik eigenlijk totaal geen zin heb, weet ik dat ik een feestje wel kan gebruiken op z'n tijd en dat de burgemeester de koppen heus wel zal tellen. Ze is nou niet bepaald het vrouw dat het kan waarderen als uitgenodigde niet op háár feest verschijnen.
Voordat ik het weet stap ik het pandjeshuis al weer binnen. De ziekelijke geur van stof kruipt verbitterd mijn neus binnen, alsof ik al weken niets meer gedaan heb, terwijl ik toch zeker weet dat ik vrijdagmiddag de boel nog eens grondig gepoetst moet hebben. Een zucht verlaat mijn lippen, kijk op naar het belletje dat vrolijk rinkelt en als ik merk dat de winkel nog gesloten is, draai ik het kleine kaartje om, zodat ik de klanten welkom kan heten. Automatisch loop ik naar achter de winkel, klop een aantal maal op de houten deur voordat ik naar binnen loop en glimlach zorgvuldig als ik recht in het gezicht van Regan Coldburn kijk.
"Ik heb koffie meegenomen, zelfde als altijd." pril ik zachtjes en draai een lok rond mijn blonde haar.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Regan Coldburn - Rumpelstiltskin

Nadat Regan enkele contracten had overlopen, gewoon voor het leedvermaak dat hij erin terug vond, besloot hij de winkel van een ‘grondige’ inspectie te voorzien. Enkel en alleen om voor de lol Charlotte onder haar voeten te kunnen geven. Iets wat hij met regelmaat deed. Regan Coldburn moest eerlijk toegeven dat Charlotte haar werk goed deed en dat hij sporadisch iets vond wat werkelijk een preek verdiende. Daarom wist hij altijd over de meest pietluttige dingen te vallen. Een boek die een enkele centimeter te ver naar voren stond in de kast, papierwerk dat op een millimeter na niet op een nette stapel lag, de kassa die voorzien was van enkele vingerafdrukken. Het was voor Regan absoluut niet moeilijk om iets onnozels te vinden.
Vandaag bleek er echter geen onnozelheden nodig te zijn aangezien de tijd verstreek en er nog altijd geen juffrouw Bell aanwezig was. Al geniepig grijnzend wreef hij in zijn handen en liep hij terug zijn kantoor binnen. Hij zou haar wel horen binnen komen bij het horen van het irritante belletje dat de komst van gasten liet klinken.

Het duurde niet veel langer toen dat beruchte belletje klonk. Even keek hij op van zijn papieren, met een verduivelde glimlach rond zijn mondhoeken, waarna hij zich weer op zijn werk richtte. Regan Coldburn maakte op voorhand de meeste contracten zelf in orde zodat er absoluut geen fouten in een deal konden staan die in zijn nadeel werkten. Het ging vooral om de nodige clausules die hij erin toevoegde om zo zichzelf te gewaarborgen van een succes. Een succes dat enkel voor zichzelf gold, uiteraard.
Er werd op de deur geklopt van zijn kantoor, vooraleer Charlotte binnenstapte. Regan Coldburn keek star naar haar op en zag hoe ze zorgvuldig glimlachte toen zijn blik de hare kruistte. Hij voelde niet de precaire neiging om eenzelfde gelaatstrek op zijn strakke gezicht te plaatsen en nam dan ook zwijgend de koffie aan die ze had meegebracht.

Charlotte frunnikte aan haar haren, terwijl er enkele seconden van ijzige zwijgzaamheid passeerde.
‘Je bent te laat,’ liet Regan toen bars over zijn lippen rollen, concluderend. Hij zette de beker neer en legde de tippen van zijn vingers tegen elkaar, terwijl hij non-galant in zijn lederen directeursstoel achterover leunde.

[Ik moest stoppen aangezien m'n schoonouders zojuist zijn binnengestapt en ik ook nog met het eten moet beginnen. Ik had zoiets van: ik ga de post plaatsen zodat je toch nog kan reageren mocht je eerder terug zijn dan ik]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Mason Jeremiah Heyvan || Beast
Mason werd wakker en rekte zich geeuwend uit, waarna hij een blik op de klok wierp. Hij was zoals gewoonlijk weer rijkelijk te laat, maar hij profiteerde er gewoon veel te veel van dat hij directeur was; hij was er stellig van overtuigd dat hij mocht doen wat hij wilde. Totdat er inspectie kwam, want dan zat hij met een klein groot probleempje en mocht hij op straat gaan wonen.
Mason wierp een blik in de spiegel en deed een poging om zijn haar - dat nogal recht stond - goed te leggen. Hij zuchtte even en kroop toen maar in de douche.
Mason kamde even vluchtig zijn natte, golvende halflange zwarte haar en deed zijn kleren aan, waarna hij op zijn dooie gemak naar de keuken ging om te eten.
Er waren nog croissantjes van gisteren en één daarvan besmeerde hij rijkelijk met Nutella.
Met zijn kop thee in zijn rechterhand en zijn croissantje in zijn linker, liep hij naar de televisie om die aan te zetten, liet zichzelf in de zetel neervallen en zapte door de zenders heen.
Wanneer hij na een halfuur eindelijk klaar was met eten, vertrok hij eindelijk naar zijn werk; Clovehill High. Hij had vast en zeker nog een ton papierwerk te doen, zo aan het begin van het schooljaar. Er waren allerlei nieuwe inschrijvingen en hij moest de boekenregeling nog in orde brengen, daar was hij te lui voor geweest in de vakantie.
Met zijn Volvo die hij eigenlijk niet nodig had omdat het maar vijf minuten wandelen was tot aan de school, reed hij op weg. Hij reed de oprijlaan van de school op en zette koers naar zijn bureautje dat zich op de eerste verdieping bevond.

[Juch. Mijn eerste posts zijn altijd zo idioot. -.-]

---

help