Op spitzen. -|RPG Speeltopic I - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Ellie O'Pry
Ik schrik even van zijn uitdrukking, die bars en onvriendelijk is. Niet zoals ik Daniel ken. Want ook al haat ik hem, hij is nooit brutaal en op een of andere manier beschermt hij me voor wat ik niet mag zien. Drank, drugs, misschien seks. Ik sta weer op en beweeg op de maat van de muziek. Nog net zie ik hoe Daniel draait en naar mij toe komt. Zijn stevige, sterke armen klemmen zich rond mijn heupen en ik onderdruk een gilletje van schrik. Maar ik ben niet meer bang als hij me hoog boven zijn hoofd tilt, zo eentje waarbij je trots bent op je partner. 'Niks is jou fout,' zegt hij. Dat hij daarnet zijn flesje in de vuinisbak had gekatalpulteerd, is me niet ontgaan. 'Ik heb het mezelf allemaal aangedaan.' Iets in zijn gezicht breekt en ik sta weer op de grond. Zijn handen nog steeds beschermend om mijn heupen. Voorzichtjes, hij wil me geen pijn doen. De kriebels die daarnet, in de lucht, door mijn buik gierden, blijven hangen. 'Stil staan hoort niet bij de routine.' Ik begrijp het niet. Dan draai ik me om, zodat ik naar zijn gezicht kan kijken, zonder mijn hoofd te draaien. Ik vouw mijn hand om zijn hand en leg die weer op mijn heup. Waarna ik mijn hand op zijn schouder leg en met de andere hand zijn hand naast ons strek, waardoor we in een soort van tango-houding staan. Mijn bewegingen dwingen hem mee te doen. We walsen zachtjes, op de muziek, door de zaal. Ik geniet van zijn aanraking, zijn en mijn bewegingen in elkaar vervlochten, zoals het hoort bij ballet.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Wacht wacht, hiertussen wil ik reageren, even eten.

everything, in time

Daniel Cameron Vartanian ||

Enigszins opnieuw verbaasd en verward - wat ik absoluut niet laat merken aan Ellie - kijk ik toe hoe ze haar kleine, tengere hand om de mijne legt en hem vervolgens terug dirigeert naar haar smalle heup. Op het moment dat ik mijn handen rond haar heupen had opgekruld wist ik niet wat ik kon verwachten ; een klap, een tirade, misschieen een gil ; maar niet dit. Nadat mijn hand terug ligt op zijn vaste plaats op haar dunne heup beland Ellie's eigen had op mijn schouder en belanden onze andere vrije handen uitgestrekt naast ons, waardoor ik nu pas doorkrijg dat Ellie me in een tango-houding heeft gedwongen, waardoor er een lichte, scheve grijns op mijn gezicht komt te liggen.
Als automatisch beginnen we te bewegen op te muziek, waarbij Ellie leidt en we uiteindelijk door de volle ruimte van de zaal glijden. Na een aantal luttele seconden herpak ik mezelf, laat de waas van mijn ogen glijden waardoor de emotie - grotendeels veroorzaakt door de muziek, maar op dit moment ook door een ander vreemd gevoel uit mijn buik - er doorheen lijkt te schieten en voor iedereen zichtbaar wordt. Samen met de waas die van mijn ogen verdwijnt neem ik de leiding in de dans over, in dat soort dingen ben ik erg ouderwets ; de man hoort de leiding te nemen tijdens een dans, wat ik op dit moment ook ten volste laat gebeuren. Ellie zweeft in mijn handen de gehele zaal door, ik laat haar passen maken die ze nog niet lang heeft geleerd om ze haar te laten oefenen, laat haar dichterbij komen op de langzame stukken zodat onze lichamen slechts milimeters van elkaar zijn verwijderd en laat haar zwierend ronddraaien wanneer de snelle stukken de overhand nemen in de muziek. De dromerige glimlach die op mijn gezicht verschijnt, waarbij er kuiltjes in mijn wangen ontstaan, krijg ik alleen hier, in de danszaal, onder invloed van de magie van de muziek en de bewegingen die we maken.

|| Oh sjips, ik was al bezig met mijn post toen jij zei dat je wilde reageren ! Hopelijk brengt mijn post niet te veel verwarring in jou stukje dat je in gedachten had ! Anders pas ik hem wel aan zodat ik na jou reageer ! Laat maar weten ! Sorry xd. ||

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 18:33 ]

•

Hahaha nee joh, ik reageer nu wel!(;

We zijn klaar met eten, maar ik moet per se blijven zitten voor het toetje wat ik niet eens hoef. ><
Ik kan wel via mijn iPod reageren, maar dan is het moeilijk de juiste lengte aan te houden.

everything, in time

(Mijn topics, ga nu lezen wat er allemaal gebeurd is en heb ik hopelijk nog tijd voor een beginpost ^^)

Happy Birthday my Potter!

[C'mon...]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Sorry sorry.:ccc

everything, in time

[Maakt niet uit, mag ik reageren met Ellie?]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Nou vooruit dan.:'D
Maar ik dacht, nu kan Maia boos worden op Daniel omdat hij allemaal aan Ellie zit. Maia weet niet beter dan dat Ellie een hekel aan hem
heeft, dus ze denkt dat hij dat tegen dat wil in doet. Dat leek me wel leuk om te schrijven.:W

everything, in time

[Als ik nu eens verder de dans beschrijf, plus het 'intiemer' dansen, kan ze nog exploderender reageren!]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Dat kan wel! Je mag ook wel een beetje voor Maia schrijven hoor.(;

everything, in time

Calliope ‘Callie’ McDroozy

Met vliegensvlugge vingers vlocht ik mijn rode lokken in tot een lange vlecht. Ik hield niet van de standaard knot. Hij lag mij altijd veel te strak op het hoofd en bovendien vond ik hem ook niet mooi. Daarom vlocht ik voor het trainen altijd gewoon mijn haar en als iemand er problemen mee had, was dat het probleem van die persoon en niet van mij.
Ik controleerde nog een keer in de spiegel of er geen plukken uitstaken, maar hij zat zo perfect als altijd. Ook mijn make-up en kleding leken in orde, dus het was tijd om naar de dansschool te gaan. Tevreden stond ik op en pakte mijn sporttas uit de hoek die al klaar gepakt en wel stond te wachten op vertrek. Dat deed ik immers altijd als eerst. Dan hoefde ik mij daar geen zorgen over te maken, wanneer ik moest haasten.
Beneden aangekomen griste ik nog een biscuitje uit de kast, stopte deze in mijn mond en liep naar de hal om mijn jas aan te trekken. Ik wist dat ik waarschijnlijk wel laat zou komen, maar echt haasten deed ik nooit. Als je te laat kwam, kwam je dat toch wel. Of je nu helemaal zou gaan stressen of niet. Dan koos ik liever voor dat laatste.
Ik had ondertussen mijn fiets uit de schuur gehaald en begon in een standaar tempo van bijna 20 kilometer per uur te racen richting de school. Eigenlijk had ik er wel zin in. Het was de eerste echte les weer na de vakantie en dan werd ik toch altijd beter aangespoord dan wanneer we zelf oefenden. Nee, lui was ik niet, maar de lerares wist het toch wel beter en tips waren gewoon fijn. Van de rest kon je er nooit zeker van zijn dat ze klopten, dus dan miste ik gewoon een docente.
Snel liep ik naar binnen, hing mijn jas op de kapstok en zette mijn tas daar ook bij op de grond. Bijna gelijk toen ik binnenkwam begon ik te strekken, want in fietsen had ik toch al gedaan. Blessures zou ik zo dus niet oplopen en dat was wel zo handig.
'Hallo mevrouw Popova,' groette ik de lerares aan de bar beleefd. Ik had normaal niet zoveel met aardig doen voor docenten, maar ik had gewoon respect voor haar. Meer niet. Mijn ogen gingen even naar Ellie, de jongste van de groep en tevens het zusje van Maia, en Daniel. Ze zwierden in het rond zoals het echt hoorde in de danszaal en het bood mij een goed uitzicht tijdens het rekken. Zoals altijd verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht, terwijl ik naar het dansen keek. Je kon ook niet anders dan het betoverend vinden.

Happy Birthday my Potter!

Ellie O'Pry
Wanneer hij door heeft waarmee ik bezig ben, neemt hij de leiding. Wel heel wat handiger, aangezien het voor mij moeilijk is hem deftig in beweging te krijgen. Callie komt binnen en gaat aan de bar staan, nadat ze Milenka begroet heeft. Ik hou Daniel's hand vast, want hij zwiert me zowat door de zaal. Mijn voeten raken de grond nog amper, hij trekt en duwt me voort. Hij glimlacht, ik glimlach. De trage stukken, waar hij me dicht tegen zich aan trekt, doe ik mijn best zo ingehouden mogelijk te ademen. De euforie en beweging hebben mijn ademhaling onregelmatig gemaakt. De muziek zwakt af, het duurt echter nog een hele tijd voordat deze echt stopt. Ik ga op mijn tenen staan en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Terwijl ik beide armen langs zijn nek leg, veranderd ook zijn houding. Mijn buik kan wel ontploffen, er giert iets onbekends door. Maia houdt zich op dit moment nog gedeist, maar ik weet dat ik straks een uitbrander krijg. Ondertussen zijn daniel en ik wat meer aan het schuifelen dan wat anders. Omdat ik mijn ogen gesloten heb, kan ik niet zien of Maia toekijkt. In mijn hoofd overloop ik wie er allemaal al in de zaal aanwezig is. Mevrouw, Callie, Maia, Daniel en ik. Mevrouw en Callie staan aan de bar, Daniel en ik dansen en Maia... Ik open mijn ogen geschokt en kijk recht in Maia's berispende ogen. De laatste noten van de muziek sterven langzaam weg en ik adem uit.

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 19:15 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Maia O'Pry
Pas als ik zeker weet dat alles goed zit, mijn spitzen, mijn tutu en mijn knot, loop ik de danszaal binnen. Allereerst begroet ik mevrouw Popova, voor wie we allemaal evenveel respect hebben. O hemel, ze is gewoon mijn grote voorbeeld. Ooit zal ik net zo kunnen dansen zoals zij.
Nu ik hier toch sta, begroet ik gelijk ook Callie met enkel een vriendelijke knik, terwijl mevrouw Popova een sierlijke buiging kreeg.
De muziek die er speelt herken ik gelijk, het is een muziekstuk uit onze vorige dansshow. Ik laat mijn ogen door de zaal glijden en houd mijn adem in als ik zie wie er aan het dansen zijn.
Daniel, met mijn kleine zusje Ellie. Hij laat haar zelfs passen doen die ze nog niet eens heeft geleerd! De schoft, straks kneust ze weer iets door hem, of erger! En dan de manier waarop hun lichamen elkaar net niet raken. Ik voel me woedend, maar er is ook een tikkeltje jaloezie te bekennen. Daniel is mijn danspartner!
Toch wacht ik pas met storen tot de muziek is afgelopen, al heb ik er een hekel aan, de manier waarop ze dansten was prachtig. Nu loop ik echter wel op hen af en trek Daniel van Ellie vandaan.
'Hoe haal je het in je hoofd?' beschuldigend zet ik mijn vinger op zijn borst. 'Je blijft van mijn zusje af, eikel. Tenzij het verplicht is bij een dans en dat is het hier niet. Speel geen spelletjes met haar,' sis ik hem toe. 'Je. Laat. Ellie. Met. Rust. Is dat duidelijk?' Tussen alle woorden van de eerste zin laat ik een kleine pauze vallen. Moge het hem duidelijk zijn dat ik serieus ben hier. Ik mag hem niet, ik wil niet dat hij mijn lieve, kleine, onschuldige zusje mee trekt in zijn verknipte leven.

everything, in time

|| Waaah, iedere keer als ik een post schrijven ben je me voor xd. Even die van jou lezen en dan de mijne aanpassen! ||

|| Oké aangepast; ||

Daniel Cameron Vartanian ||

De afsluiting van het muziekstuk klinkt traag door de muziekzaal, waarbij Ellie plotseling haar complete danshouding verandert, op haar tenen gaan staan en haar hoofd tegen mijn schouder legt. Automatisch vormt mijn lichaam zich naar het hare, sla ik mijn beide armen rond haar heupen en til haar lichtjes op - waardoor haar tenen de vloer van de balletzaal net niet meer aanraken. Mijn wang beland tegen de hare, waardoor ik de geur van haar haren plotseling vol bewust tot me binnen laat komen en ik even wankelend op mijn benen sta. Het was niet de alcohol geweest waardoor ik even van mijn stuk werd gebracht, die was namelijk al voor een groot gedeelte uit mijn lichaam verdwenen ; het was Ellie's geur geweest, die tegelijkertijd vertrouwd en fris had geroken. 'Ellie -' fluister ik dan zachtjes, waarna ik plotseling een kort rondje draai en haar bijna van schrik uit mijn armen laat vallen wanneer Maia uit het niets in de danszaal is verschenen. Voorzichtig - alsof ze ieder moment kan breken - laat ik Ellie terugzakken op haar voeten, maar laat mijn armen rond haar heupen liggen, terwijl ik mijn blik verward en verbaasd op Maia's gezicht laat liggen. 'Maia, ik...' begin ik dan haperend, niet wetend wat ik eigenlijk zou willen zeggen.
Voor ik het weet wordt Ellie uit mijn handen getrokken en voel ik Maia’s beschuldigende vinger tegen mijn borst. ‘Je blijft van mijn zusje af, eikel. Tenzij het verplicht is bij een dans en dat is het hier niet. Speel geen spelletjes met haar. Je. Laat. Ellie. Met. Rust. Is dat duidelijk?’ sist ze dan zachtjes, om niet te veel tramelant te maken in de danszaal. Verbaasd knipper ik met mijn ogen, wetend dat de gevoelens die op dit moment door mijn lichaam schoten totaal verkeerd waren ; ik zag Ellie als een kleine zus die ik moest beschermen tegen de vreemde buitenwereld, maar met de gevoelens die nu door mijn lichaam schoten zag ik haar op een totaal andere manier, wilde ik andere dingen met haar doen, waar ik zelf zichtbaar van schrik. ‘H – Het spijt me Maia,’ fluister ik dan snel terwijl mijn ogen alle kanten opschieten en ik opnieuw schrik van mezelf, het was denk ik wel vijf jaar geleden voor ik voor het laatst mijn excuses had aangeboden aan iemand…

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 19:31 ]

•