{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 3 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 10:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
(Geeft niet. Ik zoek wel iemand. Ik dat je snel weer kan rpg'en)

[Nieuw personage bedoel je?]

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik voel zijn handen over de zijkant van mijn lichaam gaan en ril opnieuw iets. Ik voel hoe hij stopt bij de rand van mijn trui en hoe hij zijn vingers erom heen sluit. Mijn hart bonkt zowat mijn borstkas uit ondertussen, alleen maar om het idee dat hij me uit gaat kleden. Rustig trekt hij het van mijn bovenlichaam af en tot mijn verbazing heb ik het niet gelijk koud, maar voel me wel een stuk naakter. Hij heeft me eerder al naakter gezien, dus ik weet dat ik me niet druk moet maken, toen knapte hij ook niet spontaan van me af. Ik heb het gevoel dat de blosjes voorlopig niet meer weg gaan trekken en ben dan ook blij als Daryl niet meer naar mij kijkt maar mij in mijn nek begint te zoenen. Ik hap naar adem als er kippenvel op mijn lichaam verschijnt hierdoor en doe mijn hoofd iets opzij zodat hij er beter bij kan. Als zijn hand over mijn borst gaat, houd ik mijn adem iets krampachtig in en ik ben blij als hij eroverheen is. Het shirt met de lange mouwen gaat ook uit en dan zit ik in mijn hemdje. Nu krijg ik het wel een beetje koud, maar de zenuwen overheersen als ik hem zie kijken naar mijn tatoeages. De fronsende blik van Daryl maakt me zenuwachtiger, alsof er iets fout is aan mij. Ik wil daar niet op wachten, het opgewonden gevoel begint het net te winnen van de zenuwen als hij me zover uitkleed. "Kijk niet zo." fluister ik dan ook in verlegenheid gebracht. Ik vind dat het nu wel eens mijn beurt mag zijn en begin de knoopjes van zijn blouse wat onhandig open te knopen. Ik ben nooit goed geweest met knopen, waardoor ik ze ook nooit draag. Die verdomde dingen willen nooit zo werken als ik dat wil. Als ik de allemaal los gekregen heb, leun ik iets voorover om de blouse over zijn schouders te laten glijden, waardoor zijn imposante lichaam zichtbaar word. Ik moet toegeven dat ik al vanaf de eerste keer dat ik het zag het wil aanraken en dat doe ik nu dan ook. Mijn vingers glijden over zijn borst en buikspieren, maar alleen mijn vingertoppen. Hierna ga ik terug naar boven om aan zijn armspieren te voelen, ja, mijn oppervlakkige kant. De bewondering is wel duidelijk aan me te zien.

---

Your make-up is terrible

(Ik weet het nog niet. Misschien. Of misschien maak ik er zelf nog een.)

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
(Ik weet het nog niet. Misschien. Of misschien maak ik er zelf nog een.)

[Dat is inderdaad wel een goed plan. En anders kun je misschien nog een RPG'er vragen om nog te joinen? Jammer dat er zoveel afgehaakt zijn in het begin.]

---

ars moriendi

(Ja, inderdaad. Ik zou het topic in de spotlight zetten, maar ik heb geen credits dus dat gaat niet. Ik zal nog zoeken.)

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Als ik me bedenk of ze nog maagd is, zie ik haar gezicht lichtjes in een zenuwachtige blik overgaan. Shit, nu denkt ze zeker dat ze niet goed genoeg is. "Kijk niet zo," sist ze dan ook onzeker. Ik wil haar net zeggen dat dat het niet is en ik haar mooi vind zoals ze is, als ze aan mijn knoopjes begint te prutsen. Haar blonde haren vallen voor haar gezicht. Ik grijns en laat haar rustig haar best doen. Uiteindelijk krijgt ze de knoopjes toch open en laat ze de blouse over mijn schouders glijden. Ik zie haar stiekem verlekkerd naar mijn lichaam kijken. Goed voor mijn ego. Ze streelt met haar vingers over mijn borst en buik heen. Ik sluit mijn ogen en geniet van haar aanrakingen. Vooral als haar handen naar mijn buik glijden bereid ik me vast voor, maar ze stopt met strelen en gaat door met mijn armen. Ik kijk haar met een halve grijns aan en bol expres mijn spieren. Daarna trek ik haar laatste hemdje uit en zit ze in haar bh bovenop me. "Whoa," breng ik uit. Er zijn nog meer tattoos zichtbaar over haar buik en zij. Met bewondering glij ik er met mijn vingers over heen. Het feit dat ze niets van een buik heeft en ik haar ribben kan tellen, negeer ik. Een grote tattoo loopt verder door tot bij haar borstbeen. Ik kijk haar plagerig aan terwijl ik de tattoo met mijn vinger volg en ik stop bij haar bh. "Nu kan ik hem niet helemaal zien.. wat gaan we daar aan doen?" vraag ik schor.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Als Daryl zijn spieren aanspant voel ik me toch wel iets betrapt en laat ik een zacht, bijna onhoorbaar gegiechel horen. Zijn warme huid voelde gewoon lekker onder mijn vingers en ik wil er wel meer van, maar ik word afgeleid omdat hij het hemdje bij mij uit trekt en ik plots in mijn bh zit. "Whoa." komt er uit zijn mond en even denk ik dat het van de afkeuring komt, maar ik heb al bijna meteen door dat hij ergens anders op doelt. Het liefst sla ik nu mijn armen om mijn lichaam heen zodat hij niets kan zien, maar ik laat het en wend mijn blik wat beschaamd af. Toch voel ik me enorm kwetsbaar zo, als ik gelovig was zou ik nog bidden dat hij er geen misbruik van maakt, maar daar zie ik hem niet voor aan. Zijn vinger volgt één van mijn grootste tatoeages die over mijn zij helemaal omhoog loopt. Het is een wirwar van takken die eindigen in delicate, exotische bloemen. Ik vang zijn plagerige blik als hij stopt bij mijn bh. "Nu kan ik hem niet helemaal zien... wat gaan we daar aan doen?" vraagt hij hees. Tot het laatste hemdje was eigenlijk wel gemakkelijk, maar nu komt het moeilijkere gedeelte. Een gedeelte blootgeven wat niemand kent sinds mijn lichaam veranderd is. Ik neem eens diep adem, maar zeg niets terug. Ik probeer gewoon wat moed bij elkaar te sprokkelen. Mijn handen bewegen zich naar achter mijn rug en maken behendig de sluiting van mijn bh los, die direct van mijn smalle schouders glijd en ik mezelf er geheel van ontdoe. Ik wil hem geen kans geven om er iets over te zeggen, dus buig ik me opnieuw naar hem toe om hem weer aan te raken. Voorzichtig buig ik me nog verder naar hem toe om kleine kusjes op zijn ontblote bovenlichaam te kunnen geven. Zijn huid voelt warm tegen mijn lippen aan, een beetje vuilig, maar hij ruikt zo mannelijk en opwindend. Met mijn handen glijd ik naar zijn zij en probeer me ook maar iets te herinneren van de vorige keer, omdat ik anders niet weet waar ik het zoeken moet. Dat was ook een ramp geweest, maar wiens eerste keer is dat niet? Ik ben allang blij dat Daryl lijkt te weten wat hij moet doen. Aarzelend laat ik mijn handen toch afzakken naar zijn broekrand en uiteindelijk nog verder naar beneden. Ik ben wat verbaasd om de bobbel die ik al aantref, maar begin hem daar dan wel te strelen.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze neemt even diep adem. Ik zie dat ze er moeite mee heeft om zich nu volledig bloot te geven. Ik kijk haar bemoedigend en vriendelijk aan. Het is fijn om te merken dat ze me genoeg vertrouwt om me mij haar lichaam te laten zien. Een lichaam waar ze al zo ontzettend onzeker over is. Haar handen verdwijnen achter haar rug en ze klikt haar bh los. Hij glijdt langs haar knokige schoudertjes. Voor ik ze ook maar goed heb gezien, duwt ze haar naakte bovenlichaam tegen me aan en begint ze me kleine kusjes over mijn borst te geven. Haar gebarsten lippen zijn nu wat vochtiger en warmer. Langzaam laat ze haar hand naar beneden glijden. Als ze bij mijn broekrand is, sluit ik mijn ogen. Haar dunne vingers gaan over mijn schaambeen, stoppen daar even en dalen dan nog verder naar beneden. Ik kreun zachtjes als ze me begint aan te raken. Haar vingers glijden heen en weer over me heen. Ongeduldig knoop ik mijn broek los en gooi ik hem met mijn benen op de grond zodat ze er beter bij kan. Het feit dat haar aanrakingen nog aarzelend zijn, deert me niet. Sterker nog, het geilt me stiekem nog meer op. Ik kijk tussen mijn wimpers door naar de jonge vrouw en kus haar zachtjes op haar wang. "Je doet het goed zo," fluister ik in haar oor om haar iets meer vertrouwen te geven. Vervolgens pak ik met mijn eigen handen haar bovenbenen vast. Met mijn duimen streel ik de binnenkant van haar dijen en klim dan iets omhoog. Dan neigen mijn vingers naar de knoop van haar broek, en klik ik hem vrij snel los.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Het is wel iets bemoedigend als hij zacht kreunt als ik hem aanraak, maar toch blijven mijn aanrakingen wat aarzelend. Daryl wordt ongeduldig en knoopt zijn broek los om die met zijn benen op de grond te gooien. Plotseling heb ik bijna vrijspel en het beangstigd me iets, omdat het zo snel verder gaat. Toch ga ik verder. Het verbaasd me als ik een zachte kus op mijn wang voel. "Je doet het goed zo." fluistert hij in mijn oor en beschaamd word ik roder. Toch zorgt het voor een kleine boost in mijn zelfvertrouwen en worden mijn aanrakingen minder zacht en langzaam. Ik voel zijn handen op mijn smalle bovenbenen en hoe hij met zijn duimen aan de binnenkant begint te strelen. Als hij verder naar boven gaat, stokt mijn adem en de aanrakingen bij hem ook even. Als mijn knoop open is, besluit ik hem een handje te helpen en wurm ik mezelf uit mijn broek. Mijn twee paar sokken trek ik ook al snel uit, omdat die alleen maar lastig zijn op het moment. De lust begint nu pas echt op te vlammen bij mij, misschien ook omdat ik me veilig voel in zijn buurt. Hij pusht me niet en staart tenminste niet teveel waardoor ik me ongemakkelijk ga voelen. De kou dringt al snel door de legging heen die ik nog draag, maar mijn huid op zich lijkt wel in vuur te staan door hem, dus trek ik deze ook uit. Ik zou willen dat ik mezelf er zo makkelijk aan over zou kunnen geven als Daryl, bij hem lijkt alles makkelijk te gaan en ik voel me onhandig omdat ik niet weet wat ik moet doen. Mijn blik sla ik iets ongemakkelijk en afwachtend naar hem op, omdat ik wil dat hij me leid en zegt wat ik moet doen. Mijn hoofd is een waas van gedachten die ik veel liever onderdruk, de onzekerheden die op zo'n moment opspelen verberg ik het liefst zo veel mogelijk, ik denk daar een andere keer wel aan. Nu is het Daryl en mijn handen die alweer wanhopig op zoek naar meer van hem.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze geniet van de aanrakingen die ik haar geef. Alsof ze plots niet meer kan wachten, trekt ze de rest van haar onderkleding uit waardoor ze alleen nog in haar slipje zit. Ik zie dat ze niet goed weet wat ze moet, en daarom duw ik me met mijn buikspieren op en sla ik mijn armen om haar heen. Ik leg haar op haar zij voor me neer en ga tegen haar aanliggen. Haar lichaam is warm. Met mijn hand glij ik vanaf haar borst langs haar buik naar beneden. Voorzichtig haak ik mijn vinger in haar slipje en streel ik haar een beetje met mijn vingers rond haar schaambeen. Dan trek ik haar slip langs haar benen naar beneden en ga ik voorzichtig verder met strelen. Ik voel dat ze zich langzaam maar zeker steeds meer op haar gemak begint te voelen en er lust bij haar begint op te komen. Als ik haar een tijdje heb aangeraakt, draai ik haar weer om en trap ik ondertussen mijn eigen boxer uit. Dan leg ik haar op haar rug en leun ik zelf op mijn armen boven haar. Ik kijk haar diep in haar ogen. Haar onzekerheid staat nog op haar gezicht af te lezen, maar ik zie ook vuur in haar ogen. Ik buig me voorover en zoen haar lang op haar lippen. Daarna duw ik heel langzaam haar benen een stukje uit elkaar. Zelf schuif ik mijn eigen onderlichaam alvast wat dichter naar het hare. Meteen kijk ik om haar reactie te pijlen. Wat mij betreft kunnen we nu overgaan tot het echte werk.

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

Ik moet zeggen dat ik echt blij ben dat Daryl hierin de leiding neemt en gewoon ervoor zorgt dat ik me niet zo enorm ongemakkelijk ga voelen, hoewel hij zo af en toe wel heel snel gaat, maar het is bij te houden. Hij duwt zichzelf omhoog en slaat zijn armen om mij heen, waardoor ik voor een moment dat geborgen gevoel terug krijg. Voor ik het weet legt hij me op mijn zij neer en komt hij tegen me aanliggen, ik geef me totaal over aan hem. Zijn hand glijd via mijn borst naar beneden, mijn buik trek ik nog verder in als hij daar langs gaat en hij komt bij mijn slipje aan. Mijn adem houd ik in als ik zijn vingers erin voel glijden en ik ril iets. Hij trekt hem verder uit en ik trap hem dat laatste stukje weg, zodat ik helemaal naakt ben. Mijn onzekerheid probeer ik uit te sluiten door mijn ogen te sluiten en te doen alsof ik normaal ben. Zijn gestreel gaat verder en als zijn vingers die plek raken, laat ik een zachte kreun van genot horen. Dit is wel wat anders dan het onhandige gestuntel van de eerste keer. Het verbaasd me iets dat hij er zoveel tijd aan besteed en ik blijf liggen om te genieten van zijn aanraking. Ik open mijn ogen als hij weer stopt en zijn eigen boxer begint uit te trappen, waarna hij me weer op mijn rug neer legt. Ik voel de warmte van zijn lichaam afkomen als hij boven me hangt en met zijn armen naast me steunt. Zijn ogen boren zich in die van mij en ik kijk wat ademloos terug. Hij buigt zich voorover om mij lang op mijn lippen te zoenen en mijn handen vinden zijn warme lichaam gelijk weer, om over zijn rug te strelen. Hierna begint hij mijn benen langzaam een stukje uit elkaar te duwen en ik kijk naar beneden. Holy shit, nu gaat het echt gebeuren. Zijn onderlichaam komt dichterbij die van mij en ik slik eens. Het maakt me wel nerveus en voor zover ik kan zien is hij de grootste die ik ooit in mijn leven gezien heb, al zegt dat ook niet zo veel eigenlijk. Nou, passen zal het wel want er kunnen zelfs enorme hoofden door. Daar probeer ik verder niet meer aan te denken als onze ogen elkaar ontmoeten. Ik heb een wat moeilijke uitdrukking op mijn gezicht, maar probeer te glimlachen en knik dan iets bibberig. Het verlangen is allang aangewakkerd door hem en nu wil ik meer ook. Echt niet dat ik nu ga stoppen. Mijn handen die nog op zijn rug liggen, verplaats ik naar zijn onderrug om hem nog dichter naar me toe te trekken en mijn geknik extra kracht bij te zetten. Eerst voel ik hem tegen me aan, waarna hij naar binnen drukt en ik een pijnscheut voel. Mijn gezicht betrekt iets, maar naar de pijn voel ik nog veel meer. Er ontsnapt een zachte kreun over mijn lippen heen als ik hem nog dichter tegen me aan probeer te trekken zodat hij er helemaal in glijd.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze kijkt moeilijk maar lijkt vastbesloten dit te doen. Ik duw zacht tegen haar aan waarna ik toch doordruk en ik mijn ogen sluit. Ze kreunt zachtjes. Als ze me dichter naar me toe trekt, weet ik dat ze het echt wil. Ik laat haar een moment lang wennen aan het gevoel maar begin dan toch langzaam te stoten. Het is bijna niet voor te stellen hoe snel het is gegaan met ons. Een paar dagen geleden ontmoette ik haar pas voor het eerst. Maar Rowan is dan ook niet zomaar een meisje. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik haar nog maar net ken. Ik open mijn ogen even en kijk naar haar gezicht terwijl ik door blijf gaan. Het is verschrikkelijk, maar ik weet waarom ik het gevoel heb dat ik haar al veel langer ken dan ik werkelijk doe. Ze is en blijft als een reïncarnatie van Rosy. Mijn vrouw Rosy die ook door mijn muren heen wist te breken, tot ze op een gegeven moment niet meer wist wat ze met me aan moest. Ik probeer de gedachten aan mijn echtgenote weg te stoppen door het tempo iets op te voeren. Dit is Rosy niet. Dit is Rowan, en ergens schaam ik me er voor dat ik haar constant blijf vergelijken met iemand anders. Dat verdient ze niet. Ze is een eigen persoon en heeft geen vergelijking nodig om zo geweldig te zijn als ze is. Maar zou je ook seks met haar hebben gehad als ze niet zo op Rosy leek? Het blijft aan me knagen. Ik grom even alsof dat de gedachten zou doen verdwijnen en laat me dan op mijn ellebogen zakken. Ik pak Rowan met mijn beide armen in een soort omhelzing vast zodat ik nog intiemer bij haar ben en blijf stoten. Mijn heupen gaan sneller. Ik probeer mijn hoofd compleet leeg te maken en me te concentreren op ons samenzijn, het gepiep van het bed en de zachte geluidjes die ze maakt. Met mijn ogen gesloten gaan het me iets beter af. Na een tijdje voel ik dat ik ga komen en krabbel ik weer overeind om haar aan te kijken. Ik ben niet echt in staat wat te zeggen, maar ik weet dat mijn gezicht boekdelen spreekt. Na nog een paar krachtige stoten voel ik het dan toch komen en met een zucht kom ik in haar klaar. Ik kus haar op haar voorhoofd en laat me dan op mijn rug naast haar op het bed vallen. De gedachtespinsels komen genadeloos terug. Godverdomme, het leven is al naar de tering.. kan ik ook niet eens meer normaal van seks genieten?

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 1:44 ]

---

ars moriendi

Ryan Dawnstar

"Stomme kloothommel!" riep ik. Met mijn vingers tilde ik een steen ter grote van mijn hand op en gooide hem richting Simons hoofd. De steen raakte hem vol in de rug en Simon, viel toen om, om na een paar seconden bewegingloos blijven liggen weer overeind te krabbelen. Hij keek niet een keer om.
Ik gromde nog luider. Als ik hem nog tegen zou komen, had die kerel problemen. "Ik hoop dat je ballen eraf gebeten word door zo'n zombie!"
Als hij al ballen had, want daar was ik de laatste tijd niet zo zeker meer van. Hij was enkel een last voor me geweest en geen hulp.
Een paar Walkers kwamen hebberig graaiend met hun handen mijn richting uit, maar de meerderheid ging achter Simon aan, en maar mooi ook. Die achterlijke nietsnut had het verdiend, hij heeft in deze weken niets beter gedaan dan geprofiteerd van mijn daden, mijn gevangen voedsel en mijn bescherming.
Met het handvat van mijn mes gaf ik een van de Walkers een klap op het hoofd, zodat ze even van de kaart gebracht met haar ogen knipperde en stopte met mompelen. Nog voor ze doorhad dat ze terug moest doen wat de rest deed - mompelen, graaien en bijten - stond mijn mes mooi tussen haar ogen geboord en viel ze levenloos om.
Ik hield haar lichaam met mijn voet tegen toen ik het mes eruit trok en ik haar hoofd lichtjes hoorde kraken.
Ik keek achterom. Één Walker, twee Walkers, drie Walkers, ... Twintig Walkers. Die kon ik niet alleen aan.
Ik richtte me op en draaide een rondje. Oké, nieuw plan. Rennen en niet meer omkijken.
Ik propte het mes weer achter mijn riem en slalomde vliegensvlug voorbij alle stilstaande auto's in de straat. Als er nu ook maar eentje was die echt zou werken, zou ik gereld zijn. Maar de meesten stelden niets voor of waren gewoon in de prak gereden.
Aan het eind van de straat viel mijn oog op een fiets, die achtergelaten tegen de muur van een koffieshop stond. Hij leek nog in goede staat te zijn, dus ik ging het er maar op wagen.
Met een scherp bocht ontweek ik nog een Walker. De muur met de fiets kwam dichterbij en net toen ik mijn hand wilde uitrekken, voelde ik me iets beetpakken met mijn kraag. Hevig stampte ik naar achteren en draaide ik wild rond met mijn armen.
Ik hield de Walker op afstand door haar herhaaldelijks te stampen met mijn voet. De Walkervrouw leek enkel tijd te winnen voor haar Walkervriendjes om dichterbij te komen. Met een ruk trok ik de fiets met me mee, terwijl ik begon te rennen, erop sprong en als een gek de stad uit begon te fietsen.
De huizen leken langzaam af te nemen in aantal en al snel doemde een groot schip voor me op. Toen ik achter me keek, zag ik dat ik nog steeds gevolgd werd en ik geen andere kant op kon dan de verwaarloosde boot. De onderkant van het schip was groen uitgeslagen en de letters Opheilia waren bijna niet meer te lezen.
Met een harde klap smeet ik de fiets achter me neer en waagde ik een sprintje. Met een sprongetje had ik een baar van de reling vastgenomen en ik trok me op om erover te klimmen. Ik had geen tijd om trappen te gebruiken, zeker niets als ik achtervolgd werd door Walkers. De beesten hadden zich verzameld op het strand, alsof er een Walker bijeenkomst was. Een paar struikelden zelfs onhandig over de fiets. Ik grinnikte zachtjes. Aan mij zouden ze zicht toch niet meer te goed kunnen doen.

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 10:05 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Het duurt even voor hij ook daadwerkelijk begint te stoten, wat ik wel zo fijn vind eigenlijk. De pijn trekt langzaamaan weg en mijn lichaam ontspant zich onder zijn gestoot, terwijl ik het genot voel groeien en ik er lichtjes van begin te hijgen. Echt kreunen durf ik niet, bang dat het geluid teveel opvalt. Ik hoor Daryl een zacht, brommend geluid maken waarna hij zich op zijn ellebogen laat zakken en mij met zijn beide armen vast pakt, zodat ik dichter tegen hem aan lig. De warmte zorgt ervoor dat ik mijn ogen sluit en mijn armen helemaal om hem heen sla. Zodra het tempo wordt opgevoerd, zinken mijn afgekloven nagels iets weg in de huid van zijn rug. De onzekerheid blijft toch, het zorgt ervoor dat ik niet volledig kan genieten en er allerlei vragen door mijn hoofd schieten.Wat zou hij denken van mijn lichaam, mijn tattoos? Zou hij dit allemaal echt menen, of maakt hij gewoon gebruik van de situatie? Ik kan hem zo moeilijk inschatten en hoop maar dat ik straks niet weg wordt gegooid als een stuk vuil. Ter afleiding probeer ik mijn heupen mee te bewegen op zijn ritme en concentreer ik me volledig daarop. Als hij overeind krabbelt open ik mijn ogen en kijk ik hem aan. In zijn ogen kan ik zien dat het zover is en hij stoot nog een paar keer krachten, waarna hij met een zucht in mij klaar komt. Ik voel de kus op mijn voorhoofd, het laat me mijn ogen even sluiten, tot ik het gewicht van me af voel nemen en hoe hij op zijn rug naast me neer ploft. Ik draai mijn hoofd even naar hem toe en voel hoe de lust langzaam mijn lichaam verlaat, tot ik weer een trillend hoopje onzekerheid ben. Zonder zijn lichaamswarmte is het toch best wel koud en ik vraag me af wat ik nu moet doen. Mezelf aankleden, blijven liggen? Ik besluit dat ik mezelf nog niet ga aankleden, er is geen reden voor en ik ben bang dat ik hem straks weer ergens mee kwets. Dus trek ik de lakens snel over mijn tengere lichaam heen zodat er nog iets wat warmte is en hij er niet naar kan kijken. Ik voel me wel wat ongemakkelijk aangezien ik geen idee heb wat normaal is na de seks. De enige keer dat ik het deed, konden we het niet eens afmaken omdat mijn vader thuiskwam en we ons als de wieder weerga aan moeten kleden. "Bedankt." fluister ik dan iets schor, al weet ik niet zeker waarvoor ik hem bedank.

---

Your make-up is terrible

Jessalyn Hope

Ik sluip gebogen over het strand heen, op mijn hoede, naar het lijk van een walker die verderop ligt. Ik kniel neer bij het hoofd dat een eindje van het lichaam blijkt te liggen en met mijn vingers ga ik even over de hoofdwond heen. Er kleeft wat plakkerig, goor bloed aan mijn vingers dat ik snel aan mijn broek afveeg. Dat is nog redelijk vers, die ligt hier nog niet zo lang. Dat betekend dat hier mensen in de buurt zijn of langs zijn getrokken. Ik gok erop dat ze hier zijn, als het silhouet van de enorme boot voor me opdoemt. Ik had er niet veel aandacht aan besteed omdat ik geen teken van leven zag, maar dit zegt wel meer dan genoeg voor mij en ik besluit richting de boot te lopen om ze te bekijken. Ik heb een groep nodig, die lamebrains lijken steeds irritanter te worden en gewoon elk spoor van je op te pikken. Ik heb back-up nodig.
Op mijn tenen sluip ik over een ijzeren aanlegsteiger heen en klim ik via de reling het hoge dek op. Het is een klimwerk en er zijn blijkbaar nog walkers aan boord, waardoor ik extra voorzichtig en zacht moet zijn. Als ik op het dek aankom, ligt er nog een walker. Ook dit hoofd is doorklieft, al zit het nog wel aan zijn lichaam. Het is niet zo diep maar ook weer vers. Hier zijn ze dus, die mensen. Ik ben voorzichtig en stort me niet gelijk naar binnen omdat je het maar nooit weet met groepen. Ik ben er al veel tegen gekomen en het zijn nooit de prettigste. Ze stelen en zijn achterdochtig naar vreemdelingen. Ik kwam zelfs ooit een groep mannen tegen die het er maar van leek te nemen. Wapens, drank en vrouwen, ze leken de grootste lol te hebben. Ik ben ternauwernood aan ze ontsnapt en ontwijk sindsdien menselijk contact. Nu ben ik toch opzoek naar een groep, voorzichtig. Het mes trek ik tevoorschijn voor de zekerheid.
Ik kijk op als ik geluiden hoor, een man die mijn zicht in gefietst komt en een stel walkers die zich om hem heen verzamelen terwijl hij zijn fiets dumpt en een sprintje trekt naar het schip toe. Hij klimt het dek op en ik houd mezelf schuil, aangezien ik niet weet of hij bij de groep hoort. Wat verschrikt druk ik mezelf tegen een wand met afgebladerde verf aan terwijl ik om het hoekje naar hem kijk. Hij komt vlak langs me en ik spring achter hem langs om een walker te doden die hem op het dek opgemerkt heeft. Ik vraag me af of hij bij de groep hoort of niet, als dat zo is en er zijn er meer van hem, ga ik deze groep ook laten schieten. Hij ziet eruit als een militair en zo'n groep hoef ik absoluut niet.

---

Your make-up is terrible