• Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
    Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
    Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

    Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken. Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.



    De tienerwolven: (max. 7)
    Jongens:
    1. Tijdelijke Alfa: Cooper Henderson - Papaoutai
    2. Memphis Grimmaud - Theodora
    3. Cyril Nightingale - Eltham
    4.
    Roedelloos: Jack Willows - Papaoutai

    Meiden:
    1. Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
    2. Ayla Hope Savage - Aislynn
    3. Luna Sianii Silver - Ninuturu

    Hunters: ( max. 12 ) NODIG!
    Jongens:
    1. Noah McKinney - Catesby
    2.

    Bounty Hunter: Xander dodge Outcast - Ninuturu

    Meiden:
    1. Marcy Jarvis - Catesby
    2. Aowynn Rune Savan - Aislynn
    3.

    We zijn dringend opzoek naar Hunters!


    Rules;
    ~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
    ~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    ~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
    ~Reserveringen blijven twee dagen staan.
    ~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
    ~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
    ~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
    ~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

    [ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:56 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Is goed voor mij.]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    (Ik vind alles goed hahah)


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [van mij. Kellybelly, de link naar dit topic doet het niet (no_chears)]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Marcy Jarvis
    “Nog niet zo heel lang. Hoogstens een jaar en het zit niet in mijn familie of wat dan ook… De reden dat ik ben gaan hunten, zoals ik ook op het formulier heb ingevuld, is doordat ik bijna ben doodgebeten door mijn ex-vriendje.. Ik besloot dat ik dat soort dingen niet wilde, buiten het feit dat mijn ex best wel een eikel is, maar ook om anderen te beschermen. Dus toen ben ik onderzoek gaan doen, mensen observeren en ook de jongen wezen observeren… En zo ben ik er eigenlijk ingerold,” antwoordde Maia.
    Misschien lag het aan mij, omdat ik nogal nieuw was in de liefde. Ik had ooit een vriendje gehad ja, maar hij was geen eikel. Ik begreep niet echt waarom je een relatie met iemand zou beginnen waarvan je wist dat het een eikel was. Maar dat was ook mijn rare logica. Al hoopte ik voor haar dat ze 'm gepakt had en dat hij er nu spijt van had, voor wat hij dan ook gedaan had. Ook Aowynn’s wenkbrauw was een stukje omhoog geschoten, al snapte ik niet goed waarom, en ze knikte. “In hoeverre ben je getraind? Hoe is je conditie, etc?” vroeg ze daarna.
    Maia leek er nogal rustig bij te zitten. Toen ik op dezelfde plek zat een aantal maanden terug – zonder verwondingen weliswaar – zat ik helemaal te trillen en had ik bang voor al die starende blikken. Het viel me nu pas op hoe fel ik wel niet veranderd was, eigenlijk. “Ik bedoel het niet. Het is wel duidelijk dat je een goede motivatie hebt om dit te doen, maar hoe goed ben je? Ik hoef geen perfecte leden, dat is niemand. We gaan voornamelijk te werk met hetgeen waar je goed in bent tijdens het jagen, maar we kunnen geen hinderingen gebruiken. De roedel hier is vrij slim, en ze laten zich niet gemakkelijk gevangen nemen.”
    Nou, verdwaalde Hunters die pijlen op je begonnen te schieten waren ook erg slim. Maar dat ene beest dat me die wond in mijn knie had bezorgd… Als ik haar zag ging ze eraan, rotmormel dat het was.
    Een gaap ontsnapte uit mijn mond. Ik keek een beetje betrapt op, maar grijnsde daarna een beetje scheef terwijl ik Beau en Maia nog een keer aankeek. “Ze zien er in ieder geval geen luie lamzakken uit, Aowynn,” grinnikte ik. Ze leken allebei zo mager te zijn als een spriet en volgens mij hadden ze ook wel wat spieren onder die kleding verborgen zitten. “Vinden jullie het erg als ik wat te drinken neem?” vroeg ik terwijl ik een blik wierp op de fles frisdank die Aowynn net mee naar binnen gezeuld had. Met mijn beide handen hief ik mijn been van de tafel, waardoor mijn gezicht weer wat vertrok en ik mijn blik afwendde. Ik haatte het om te laten zien dat ik pijn had. Vooral omdat mijn pijngrens tamelijk hoog was. Ik had spijt dat ik mijn vaders krukken niet gaan zoeken was en vervloekte mezelf daarom. Straks moesten ze mijn been echt afzetten of zo.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    [Voor mij is dat ook prima ^^ en het is nu dus weer aan mij de beurt om te reageren?]


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    [Jep.]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Roane schreef:
    [van mij. Kellybelly, de link naar dit topic doet het niet (no_chears)]


    (Elise, dat wilde ik serieus als mijn nieuwe profielnaam doen he hahahah. De link doet het nu wel. Alleen die in de beschrijving :3 )


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    (P.S Zie hier mijn kat die van water houd!!!! :333 )


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Haha, schattig. Hier durven ze dat niet >.<


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [er stond hier mijn topics, maar zo te zien is dat niet meer zo. Bye bye]

    [ bericht aangepast op 21 maart 2013 - 1:02 ]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Cooper

    Flitsen, beelden, stemmen. Alles gaat er door mijn hoofd. Ik woel heen en weer waardoor ik stekende pijnen in mijn rug voel. Mijn droom is diep, maar ik voel de wond in mijn onderrug duidelijk.
    "Kan iemand hem wakker maken?" mijn oren zijn gespitst op ieder geluidje om me heen. Ik hoor voetstappen, stemmen en voel van alles om me heen. Een constant gepiep gaat door mijn hoofd, het klinkt als een hartmonitor.
    "Jongeman Henderson?" Een zoete vrouwenstem dringt tot mij door. Mijn droom word steeds lichter en lichter en uiteindelijk ontwaak ik langzaam.
    "W-wat? Waar ben ik?" vraag ik met een schorre stem, mijn mond is droog waardoor ik een beetje slis. Ik richt mijn ogen op de wazige, vrouwelijke gedaante naast me. Nadat ik een aantal keer geknipperd heb zie ik haar helder. Mooie roodbruine haren, slank, bruine ogen...
    "Je bent opgenomen in het ziekenhuis, gister ben je met spoed per ambulance opgehaalt bij het huis van je vriendin," Ik knijp mijn ogen even dicht en probeer me te herinneren wat er gister is gebeurd, maar veel komt er niet terug.
    "Ayla, waar is Ayla?" vraag ik, totaal niet meekrijgend wat de zuster zei. Ik kijk om me heen of ik Ayla ergens zie, maar ze is nergens te bekennen.
    "En Memphis... Waar is mijn neef..." mompel ik. Mijn ogen glijden daarhet zakje vocht naast mijn bed. Waar heb ik dat aan te danken? Ben ik er zo slecht aan toe?
    Nu pas merk ik ookchet infuus in mijn linkerhand op. "Infuus..." breng ik zacht uit en ik kijk in de richting van de zuster. Zei ze nou net nog iets of wat? Ik wil Ayla... hier...


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Ayla

    Onderuit gezakt in een van de stoelen in de gang van het ziekenhuis, schrik wakker. Het was niet de bedoeling dat ik in slaap zou vallen. Mijn blik gleed door de gang heen en richtte zich op de deur waar ik gistere gescheiden werd van Cooper. Licht schudde ik mijn hoofd, wreef met mijn handen over mijn slapen waarna ik mezelf overeind duwde en naar de balie liep. ´Is de dokter al terug geweest?´ mompelde ik vragend aan de medewerkster, die wederom met haar hoofd schudden.
    Licht balde ik mijn handen tot een vuist en liep weer richting de kamerdeur toe. Ik wilde naar binnen, weten hoe het met hem was en hem zien. De brok in mijn keel zette weer op terwijl weer naar de baliemedewerkster liep. ´ Kan ik ergens bellen?´ Mijn stem klonk schor en breekbaar. Als iemand verkeerd boe tegen me riep barste ik waarschijnlijk direct in huilen uit. ´Aan het einde van de gang hangt een telefoon, die mag je gebruiken,´ reageerde de medewerkster, waarop ik knikte en naar de telefoon toe liep. Welke nummers ik intoetste zag ik niet, maar ik wist wie ik belde en ik voelde hoe de tranen omhoog kwamen bij de zacht, warme stem van Bonnie. ´ B-bonnie.. Memphis moet.. Cooper ligt in het ziekenhuis,´ bracht ik uit. Mijn stem brak en de ingehouden tranen van afgelopen nacht en avond stroomde geruisloos over mijn wangen heen. Bonnie´s stem klonk altijd even vriendelijk, al was het duidelijk dat ze geschrokken was, toch probeerde ze me kalm te houden. ´Ik.. We wisten niet waar Memphis was, en.. en.. Een buitenstaander, hij… Memphis moet komen Bonnie,´ Snikkend, en met een stem die geregelt oversloeg bracht ik de woorden over aan haar. ´Rustig maar kindje, ik zal kijken of Memphis gisteren thuis is gekomen en zo niet stuur ik hem direct naar het ziekenhuis toe wanneer ik hem zie. Het kom goed.´ De tranen bleven stromen terwijl ik me even vast klamte aan Bonnie´s kalmerende stem. Uit mijn ooghoeken zag ik de deur van Cooper´s kamer eindelijk open gaan. In een vluchtige beweging veegde ik mijn gezicht droog. ´I-ik moet ophangen. De dokter is er en.. Ik moet..´ Tijd om mijn zin af te maken kreeg ik niet, zelfs al zou het me gelukt zijn. Bonnie onderbrak mijn gehakkel, verzekerde me dat ze Memphis zou sturen waarna ik haar vlug nog het afdelingsnummer gaf.
    Eenmaal opgehangen liep ik snel naar de dokter toe, die inmiddels bij de balie stond om wat informatie door te geven. ´Is hij.. Mag ik er naar toe?´ vroeg ik de art. Een vriendelijke glimlach was wat ik kreeg waarna ze knikte. ´Hij is wakker, dus je mag er wel even naar toe,´ antwoordde ze en dat was iets wat ik me nu geen twee keer liet zeggen. Zo snel als ik kon liep ik naar zijn kamer toe, opende de deur en stapte zachtjes naar binnen. ´Coop..´ bracht ik zacht uit toen ik hem zag liggen in het bed. Voorzichtig liet ik mijn vingertoppen kort over zijn arm heen gaan toen ik zijn bed had bereikt, zorgde daarvoor dat ik zijn infuus niet raakte. ´H-hoe gaat het?´ vroeg ik hem zacht en veegde een verdwaalde traan van mijn gezicht af, die opnieuw was gaan rollen. Waarschijnlijk was het een stomme vraag om te stellen, maar dat interesseerde me nu even niet. Na die vreselijke uren alleen, wachtende en hopende dat alle goed met hem ging, was ik allang blij hem weer te zien. Stomme vragen deden er dan even niet toe.

    [ bericht aangepast op 21 maart 2013 - 9:20 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Xander Dodge Outcast
    Ik word wakker op de bank, blijkbaar ben ik hier in slaap gevallen, ik rek me uit en kijk naar het plafon. Ik stop met bewegen al de moeder van alle spinnen in mijn zicht komt, the hell deed die nou weer hier! Ik haal langsaan mijn pistool uit het hoesje en richt op de spin. Als ik zeler weet dat ik hem ga raken schiet ik, mis, ik kom spartelend overeind als de spin op mijn gezicht valt en sla hem eraf. De spin land op tafel en snel sla mijn lege glas eroverheen. De spin begint als een gek rond te kruipen en probeert te klimmen op het gladde materiaal. Ik zucht eens luid, nou dat is eens ern manier om wakker te worden. Ik sta op en pak een glazen terarium uit de kast, vroeger had ik vissen maar ik denk dat de spin dit niet zo erg vind. Ik schuif de spin in de bak en doe de deksel erop. 'Nounou wat zal ik dan eens met jou doen gluipert?' Ik tik even op het glas, waarzat de dieren winkel okal werr in deze stad?
    Ik sta op en loop naar de computer om het op te zoeken, als ik het adres gevonden heb kijk ik nog even op de hunter site, maar er is geen nieuws alleen dat er 2 nieuwe zijn in de stad waar uk woon, niet dat ik daar veel aan had.
    Ik sta op en besluit de spin naar de dieren winkel te brengen, een beetje beweging kon ook geen kwaad. Ik doe mijn jack aan en pak de kooi, daarna stap ik uit huis en snuif ik de lucht eens diep in. Ik sluit de deur en ga op pad.

    [geen idee hoeveel regels dit zijn, ik zit op me mobiel en de spellings check doet het blijkbaar niet xD]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    [Ho wacht, nieuwe dag?]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Jup. ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'