[RPG] Wolfblood -5- - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken. Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:56 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

(Heel vroeg in de morgen )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Oke, hou ik rekening mee ^^]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(jij bent trouwens)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Weet ik. Ik ga dadelijk een post maken.]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Memphis

"Memphis, ik denk dat het tijd is om wakker te worden," hoor ik mijn Bonnie vanuit de verte zeggen. Met een luide grom laat ik weten dat ik er anders over denk. De fles drank die ik gisteren achter de kiezen gegoten heb zorgt ervoor dat ik nog slaperig genoeg ben om zo weer in te dommelen. Mijn Bonnie blijkt het daar op haar beurt echter niet mee eens te zijn.
"Memphis, Cooper ligt in het ziekenhuis."
In een ruk zit ik recht. Mijn ogen krijg ik voorlopig maar half open, maar dat kleine zinnetje heeft me alert gemaakt. Ik haal een hand door mijn haren en kijk doodmoe op de klok. Het is amper vijf uur. Pas wanneer er een rilling over mijn lijf loopt, besef ik dat ik enkel nog mijn boxershort aan heb. Ik trek het deken opnieuw om me heen. Wanneer Ro's geur mijn neusgaten binnendringt, voelt het als een slag in mijn gezicht. Meteen weet ik weer waarom ik die fles wodka soldaat heb gemaakt.
Misschien moest ik maar eens gaan geloven in Karma, en het feit dat mijn dierbaren nooit veilig lijken te zijn wijten aan mijn roekeloos gedrag. Misschien verdien ik het wel om helemaal niemand te mogen hebben. Ho, wacht eens even. Het is veel te vroeg in de ochtend voor dat soort gedachten. En straks, wanneer het laat genoeg is ben ik van plan ze te versmoren met wodka.
Ik wrijf eens in mijn ogen en richt mijn blik op Bonnie. Blijkbaar is de uitdrukking op mijn gezicht genoeg voor haar om te weten welke vraag ik wil gaan stellen, want nog voor ik ook maar één letter uitgesproken heb, geeft ze me er al een antwoord op.
"Ik weet niet precies wat het is, maar Ayla klonk nogal in paniek. Ze had het over een buitenstaander," zegt de vrouw kalmpjes. Die verdomde Jack! Als hij Cooper serieus toegetakeld heeft, dan vermoord ik hem met mijn blote handen!
Ik knik dankbaar en sta op. Het deken hou ik strak om me heen. Het is de enige manier om Ro nog een beetje bij me te houden. Al besef ik goed dat ik het zo meteen toch aan de kant zal moeten leggen om kleren aan te doen. Met een zucht slenter ik de trap naar boven op. Hoewel ik hoor dat Bonnie achter me aan komt gehobbeld, aarzel ik niet om mijn fles wodka uit de diepvries te halen eens ik in de keuken ben. Meer dan een afkeurende blik, gevolgd door een meelevende uitdrukking krijg ik niet. Maar goed ook, ik ben helemaal niet in de stemming voor een preek.
Nadat ik zo'n drie-vier glazen gedronken heb, begeef ik me naar mijn kamer om kleren uit te kiezen. Ik heb geen zin om er moeite in te steken vandaag, dus neem ik gewoon een zwarte jeans en een donkergrijze hoodie zonder opschrift. Sloffend ga ik naar de badkamer, waar ik me van mijn boxer ontdoe en onder de douche stap. Het kan me niet eens schelen dat de eerste stralen water ijskoud zijn. Tegen mijn zin zeep ik me toch in, en wanneer ik afgespoeld ben, dwing ik mezelf onder de douche vandaan te komen. Langzaam droog ik me af. Ik veeg de damp van de spiegel met mijn handdoek en gooi hem dan van ver in de wasmand. Een snelle blik in de spiegel laat me weten dat scheren vandaag niet nodig is, echte stoppels heb ik nog niet. Ik haal nog een keer een hand door mijn natte haren en besluit het verder zo te laten. Veel moeite kost het me sowieso niet om het in model te krijgen.
Ik trek mijn broek aan, zonder eerst op zoek te gaan naar een schone boxer. Ik ga wel vaker commando, maar deze keer is het uit pure lusteloosheid. Ook onder mijn hoodie trek ik geen t-shirt aan. Een paar sokken staat echter wel op mijn verlanglijstje, dus die diep ik dan maar even uit de kast op. Eens ik ze aangetrokken heb, knoop ik mijn zwarte All Stars halfhartig dicht.
Twee minuten later, op de trap naar beneden, beklaag ik me die beslissing. Ik trap op mijn veter, waardoor ik het evenwicht verlies en vijf seconden later beneden aan de trap lig. Normaal zou ik gaan vloeken als een ketter, maar nu heb ik er de moed niet voor. Ik zucht, ga rechtop zit en knoop mijn veters dit keer goed dicht. Vervolgens sta ik op en ga in de keuken mijn Bonnie nog een kus geven, voor ik in de kelder mijn leren jack en helm ga halen. Ik doe ze beiden aan en ga via de tuin naar de oprit. Daar stap ik op Darla en breng haar tot leven. Ik geef flink wat gas voor ik ook daadwerkelijk aanzet, waardoor ik er als een speer vandoor schiet.
Normaal zou ik kou moeten voelen, dat besef ik. Maar ik vermoed dat de drank me vanbinnen warm genoeg houdt om het buiten ook te voelen. Ondanks de pijnlijke, holle plek in mijn hart voel ik me een stuk stabieler dan gisteren. Ik rijd zo snel ik kan, maar probeer toch binnen de toegelaten snelheid blijven. Gelukkig lijken alle agenten nog in hun bed te liggen, waardoor ik besluit het laatste stuk naar het ziekenhuis een heel stuk sneller te rijden.
Ik vermoed dat het me zo'n tien minuten gekost heeft om van bij mij thuis bij het ziekenhuis te raken, en wanneer ik een plekje gevonden heb om Darla te parkeren, doe ik mijn helm af en ga naar binnen. Aan de balie vraag ik nog even waar ik mijn neef kan vinden, en na wat simpele aanwijzingen gekregen te hebben, neem ik de lift naar de juiste verdieping. Ik wandel de gang door en kijk aandachtig naar de kamernummers op de deuren. Wanneer ik het goede nummer gevonden heb, klop ik even en ga vervolgens binnen.
Daar tref ik Ayla aan, die er nogal van streek uit ziet, en Cooper die er ook al een heel stuk beter heeft uit gezien. Ik besluit eerst Ayla aan te pakken, en leg een arm over haar schouder en trek haar voorzichtig wat dichter tegen me aan. Ik wrijf zachtjes over haar arm, maar daar hou ik het ook bij. Haar een kus op het voorhoofd geven, hoe troostend die ook bedoeld mag zijn, zou op dit moment aanvoelen als verraad tegenover Aurora. Ook al weet ik dat dat complete onzin is.
"Hé, Coop. Een beetje Alfa laat zich niet zomaar de kliniek in meppen," zeg ik zo luchtig mogelijk. "Had ik je dat nog niet uitgelegd?" vraag ik met een klein lachje.
Het heeft geen nut om depressief te gaan zitten doen, hij is in goede handen hier in het ziekenhuis en het feit dat hij wolf is zal zijn herstel ook alleen maar versnellen. Het enige dat ik nu voor hem kan doen is er zijn en hem proberen opbeuren. En dat ben ik van plan ook.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Cooper

Ik had mijn ogen weer gesloten en concentreer me op alles om me heen, de ademhaling van de zuster, het gepiep van de monitor, voetstappen in de kamer. Een zachte zucht ontsnapt uit mijn mond.
"Mag ik al weg?" vraag ik zacht en ik open mijn ogen, ik kijk naar de zuster die mijn vraag niet door leek te hebben. Vroeg ik eigenlijk wel iets, of was het in mijn gedachten gegaan?"Mag ik al weg?" besluit ik dan nogmaals te vragen. Ditmaal reageert ze wel. Zie je, net zei ik dus helemaal niets. Ik kijk de zuster aan die me met een klein glimlachje aankijkt. "We houden je nog even hier, om te kijken hoe je vooruit gaat en of alles goed blijft gaan," Ik knik eventjes. Dus hopelijk ben ik hier morgen weg, als het meezit in de namiddag al.
"Ik kom straks nog even langs om te kijken hoe het gaat," Ik volg de zuster met mijn ogen wanneer ze de kamer verlaat. Ik hoor wat gebrabbel en vervolgens gaat de deur weer open, Ayla...
"Coop," brengt ze uit. Ik voel haar vingertoppen even over mijn arm gaan waar ik kippenvel van krijg. Ik kijk naar haar, ik zie duidelijk dat ze gehuilt heeft. "H-hoe gaat het?" vraagt ze dan en ik kijk even naar de monitor en het zakje vocht. Vervolgens kijk ik terug naar Ayla.
"Ayla, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld," zeg ik dan zacht en ik kijk naar haar. "Nee, ik voel me echt fucked up," zeg ik daarna ik til mijn hand even op om die tegen haar wang te leggen. Eerlijk? Ik dacht even dat ik dood ging gisteravond. Dat is ook het enige dat ik me heri ner.
Er valt even een korte stilte en ik slik een keer, mijn keel is droog en het gaat maar lastig.
"Heb je de gehele nacht hier rondgehangen?" vraag ik op een fluistertoon, ik kan er niets aan doen. Mijn stem doet dat zelf, het klinkt een beetje schor.
Ik kijk even op wanneer de deur weer open gaat, en ik kijk langs Ayla naar de opening. Daar staat Memphis die er niet erg wakker uitziet.
"Memphis," zeg ik zachtjes met een klein glimlachje. Ik kijk hoe hij zich even op Ayla richt en haar tegen zich aan trekt.
"Hé, Coop. Een beetje Alfa laat zich niet zomaar de kliniek in meppen," zoiets kon ik gewoon verwachten van hem. Al had ik het niet echt verwacht. Memphis zit vol verassingen.
"Had ik je dat nog niet uitgelegd?" Een zacht lachje komt uit mijn mond en ik kijk mijn neef even aan.
"Haal je poten van me meisje jij," zeg ik zacht lachend en ik schud dan mijn hoofd. Het was maar een grapje, Ayla ziet toch niets in mij. Zij zal denk ik ook wel naar Memphis gaan.
"Ayla, kun jij Memphis misschien uitleggen wat er nou gebeurt is? En mij ook een beetje, want ik kan me niets meer herinneren..." zeg ik dan en ik kijk Ayla aan. Daarna kijk ik richting Memphis met een lichte glimlach. Er gaat even een steek door mijn rug en ik bijt even op mijn kiezen. "Hnn..." kreun ik kort en ik knijp mijn ogen even. De pijn straalt helemaal door naar mijn zij en buik. Wanneer de pijn weer weg is ga ik weer ontspannen liggen.

[ bericht aangepast op 21 maart 2013 - 20:29 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayla

´Ayla, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld,´ reageerde hij na een tijdje stilte. Zijn stem klonk zacht en na een blik op de monitor en zijn infuuszakje, richtte hij zich weer op mij. ´Nee, ik voel me echt fucked up,´ vervolgde hij en tilde zijn hand op om die tegen mijn wang aan te leggen. Even sloot ik mijn ogen en legde mijn hand over de zijne. Het was een klein gebaar van hem uit, en ookal mocht het voor hem niks betekenen, voor mij was het genoeg.
´Heb je de gehele nacht hier rondgehangen?´ fluisterde hij vervolgens zacht en met een schorre stem. Ik knikte lichtjes nadat ik mijn ogen weer geopend had. ´Ik wilde niet weg, en wilde je zien..´ reageerde ik zacht terug. Nog meer woorden vormde zinnen in mijn hoofd, maar de kans om ze uit te spreken kreeg ik niet. De deur ging open, waarop Memphis naar binnen liep. Memphis, eindelijk! Ergens wilde ik boos worden, maar ik wist dat hij hier ook niks aan kon doen en ik moest eerlijk bekennen dat hij er alles behalve goed uit zag op dit moment.
Zonder iets te zeggen legde hij zijn arm over mijn schouder heen en trok me voorzichtig tegen zich aan, als een troostend gebaar. Het was Coop´s aanraking van net geweest die me al gekalmeerde had, maar nu met Memphis erbij voelde ik het laatste kleine beetje paniek wegebben.
´He, Coop. Een beetje Alfa laat zich niet zomaar de kliniek in meppen. Had ik je dat nog niet uitgelegd?´ zei hij met een luchtige stem tegen Cooper, deze lachte op zijn beurt zachtjes.
´Haal je poten van me meisje jij,´ lachte hij vervolgens zacht waarop hij zijn hoofd schudden. Mijn blik bleef even hangen op de zijn gezicht. Hij maakte een grapje, toch? Mijn hart had zojuist even een gekke sprong gemaakt, niet goed wetende of het van alle spanning kwam of door zijn woorden. Of misschien wel een combinatie van beide. De middag die we gistere samen waren geweest voelde perfect, en als alles van gistere avond niet gebeurt was had ik hem hopelijk iets kunnen vertellen over hoe ik me voelde. Hetgeen waar ik gister zelf ook pas was achter gekomen, en dat was dat ik gek was op Cooper. Niet gewoon gek, stapel gek.
´Ayla, kun jij Memphis misschien uitleggen wat er nou gebeurt is? En mij ook een beetje, want ik kan me niks meer kerinneren.´ Het was Coopers stem die me uit mijn gedachten haalde. ´N-natuurlijk,´ reageerde ik, een beetje afwezig. Het was zijn zachte gekreun die me even bezorgd zijn kant in liet kijken, maar toen het na een tijdje weer ging ontspande ik weer en richtte me op Memphis.
´We waren opzoek naar jou, na dat bericht over dat Cooper Alfa werd,´ begon ik en merkte dat ik zelf ook even flink moest denken. ´Ehm, in het bos kwamen we een buitenstaander tegen die zei dat we je beter met rust konden laten, ofzoiets. We stonden erop dat hij ons vertelde waar je was, maar hij zei dat hij dat niet mocht zeggen. Of dat dat niet aan hem was..´ ging ik verder en wierp even een bedenkelijke blik op Cooper, voor ik weer verder ging. ´We waren te vastberaden en we maakten ons zorgen om je, maar die buitenstaander gaf niet mee. Volgens mij verloor hij zijn geduld en viel Cooper toen aan.. Het ging allemaal zo snel..´ Het laatste stuk kwam ietwat mompelend en verward over, maar er was zoveel gebeurd dat ik niet alles meer precies wist.
Even keek ik Memphis aan, beet op mijn lip en wendde vervolgens mijn blik af om weer naar Cooper te kijken. Moeizaam slikte ik de brok in mijn keel weer weg bij het denken aan hoe Cooper er gistere aan toe was. Om niet weer te gaan huilen sloeg ik mijn blik af en staarde naar mijn handen, die speelde met een stukje van Cooper´s deken.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[@Cybele, vergeet dat bericht van Scarlet niet door te geven aan Memphis. Ro had het naar Ayla doorgestuurd.(:]

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Ah, tnxs voor de reminder! Wacht even de volgende posten af, maar zal het proberen in de volgende post al te zetten. ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Cybeleeeeeee? Kun je bij de hunters ook even Xander dodge Outcast van Ninuturu erin zetten? Hij is een bounty hunter, als je dat ervoor zet is het goed. ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ Ja hoor, ze staat erbij ^^ ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Cybele schreef:
[Ah, tnxs voor de reminder! Wacht even de volgende posten af, maar zal het proberen in de volgende post al te zetten. ]

[ bericht aangepast op 22 maart 2013 - 11:06 ]

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Tnxs! Scheelt zoeken, haha. ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

(Van mij mag er onbeperkt gereageerd worden als er maae rekening word gehouden )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Mijn beide personages zitten met meerdere personen dus ik wacht ff ;p ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'