Fame comes with a price • One Direction || Eén - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 maart 2013 - 14:07 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Vincent Mo McBrook
Ik schudde mijn hoofd toen ze vertelde dat de paparazzi haar achtervolgde. Konden ze niet eens dat kleine meisje met rust laten? Gellukkig was ik haar tegen gekomen, anders was ze misschien wel gemolesteerd ofzo! Ik twijfelde even of ik te voet zou gaan of een taxi zou nemen en besloot uiteindelijk dat ik toch maar te voet zou gaan. Het was toch niet zo ver. 'Heb je het koud?' Vroeg ik aan Danalea. Had de wereld geen hard? bergrepen ze niet dat wij ook wel eens rust wouden? Fame maakt iedereen vroeg of laat kapot. Heel soms wensde ik dat ik Niall nooit gekend had, maar dat was meestal op de momenten dat ze een verschrikkelijk artikel over me hadden geschreven. Vincent gay? Wie weet heeft hij het wel met Niall gedaan! of Blijkbaar verkiest vincent rokjes over broeken of iets anders in die richting. Het klopte totaal niet ik was bisexueel, niet gay of een transgender. Gellukig ging dat gevoel altijd snel weg als ik dacht aan hoe saai het leven zou zijn zonder Niall. Thinking of the devil mijn mobiel ging af en het was niemand anders dan Niall. 'Niall voor dat jij mag zeggen waarvoor je belt, ik heb je zusje gevonden. Ik vertel straks wel meer, is een beetje lastig over de telefoon, maar ik ben onderweg naar jou'.

[ bericht aangepast op 31 maart 2013 - 17:00 ]

Dont say why me, say try me

Niall James Horan
'Ja, mam. Ja, ik ga haar zoeken.' Ik was even stil, terwijl mijn moeder druk tegen me praatte. Ze wist niet waar mijn kleine zusje Danelea was en belde mij om te vragen of ze hier was. Alleen ik had haar nog niet gezien, dus nu beloofde ik om haar te gaan zoeken. 'Rustig maar. Je weet hoe Cat is. Ja, ik ga haar nu gelijk zoeken. Kus mam.' Snel drukte ik haar weg, soms kon mijn moeder echt over dingen door blijven zeuren en ze was echt overbezorgd over mijn zusje. Snel liep ik de trap op, waar Devaney nog in ons bed lag. Ik boog me naar haar toe en drukte een kus op haar wang. 'Ik moet Cat even gaan zoeken. Ik ben weer snel terug.' Toen ging ik weer naar beneden en pakte daar bij de kapstok een pet en een zonnebril. Ook trok ik nog een jas aan, het was toch nog best fris buiten. Toen ik buiten stond, besefte ik dat Vincent op weg naar mij toe was. Terwijl ik begon te lopen pakte ik mijn mobiel om hem op te bellen. Snel drukte ik zijn nummer in en wachtte tot hij opnam.

Samantha Ashley Bullock
Het liefst wilde ik zo snel mogelijk bij mijn vriendje Harry intrekken. Alleen hij was vaak weg en met mijn studie en alles was het er nog niet van gekomen. Het maakte ook niet uit, op het moment ging het goed. Daarbij was ik ook niet invaliden ofzo, dus ik kon prima naar hem toe wandelen. Al werd het wel steeds lastiger met de paparazzi in de buurt. Maar met zo'n lief vriendje maakte dat niet meer uit, ik had het er voor over. Voor vandaag had ik niet echt plannen, dus besloot ik een smsje naar Harry te sturen:
Hey schat. Zullen we wat samen gaan doen? Ik heb niks te doen. Xx <33
Ik had er nog over getwijfeld of ik er bij moest zetten dat ik hem miste, maar dat had ik maar achterwege gelaten. In afwachting van zijn antwoord ging ik douchen en aankleden. Misschien kon ik ook nog vast een blik werpen op de tentamenstof, maar eigenlijk had ik daar geen zin in.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Louis William Tomlinson
Langzaam opende mijn ogen en moest een paar keer knipperen om aan het licht te wennen. Eenmaal aan het licht gewend, keek ik naar het meisje naast me. Ze leek met haar gedachten zover weg, dus besloot haar niet te storen. Daarbij had ik er ook totaal geen moeite mee om Ophelia aan te blijven kijken tot ze weer in deze wereld was. Voor dit meisje had ik zoveel over, als het zou moeten zonder aarzeling ook mijn eigen leven. Ze betekende zoveel voor me en kon dan ook niet geloven wat haar allemaal is overkomen. Ik zou er nog geeneens over na kunnen denken, want het was echt van de bizarre. Haar ouders snapte ik dan ook ergens wel, maar na alles wat ik heb moeten doen om me te bewijzen, hoopte ik dat ik toch een keer geaccepteerd zou worden. Wel wist ik net zo goed als ieder ander dat ik nooit perfect zou zijn. Mijn werk en dat van Liam maakte het er ook niet makkelijker op. Gelukkig wist ik wel hoe Ophelia over alles dacht en wist zij ook hoe ik erover dacht. Hier zou ze altijd welkom zijn. Onbewust speelde ik met haar haar tot het moment dat ze haar hoofd iets kantelde. 'Goedemorgen.' zei ik met een lieve glimlach en drukte een klein kusje op haar wang. Ik genoot van de moment zo vroeg in de ochtend. Mijn armen sloeg ik om Ophelia heen toen ze zich wederom tegen mijn borst nestelde. Ik was blij dat ze hier uiteindelijk allemaal aangewend was, want wist dat dit allemaal anders zou worden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Gelukkig nam hij snel op. 'Hey Vin, mijn moe-'
'Niall voor dat jij mag zeggen waarvoor je belt, ik heb je zusje gevonden. Ik vertel straks wel meer, is een beetje lastig over de telefoon, maar ik ben onderweg naar jou.' Er ging een zucht van verlichting door me heen.
'Gaat het goed met haar? Mijn moeder belde namelijk dat ze Danelea kwijt was en of ik wilde gaan zoeken. Dus ik was net onderweg. Maar dan zie ik jullie twee zo.' Nu drukte ik Vin weg en liep weer terug naar mijn huis. Eenmaal binnen riep ik keihard door het huis heen: 'Ben ik weer! Vincent heeft Danelea gevonden, gelukkig.' Ik wist ook wel dat Devaney mijn zusje niet kon uitstaan, maar dat idee wilde ik graag wegstoppen en vergeten.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Danelea Caitlin Horan
Ik zag aan de reactie van Vincent dat hij het ook niet snapte. Ja, het was altijd hetzelfde met de paparazzi en de roddels, maar het bleef toch keer op keer pijn doen. Ik was dan ook best snel 'volwassen' geworden door de wereld waar we in leefde. Het was iets waar je niet aan kon wennen. Hoe vaak het ook weer voorkwam. 'Ik ben blij dat je me tegen bent gekomen en me wilt helpen.' zei ik zacht. Nog steeds bang dat we alsnog paparazzi tegen het lijf konden lopen. Ik schudde mijn hoofd als antwoord op zijn vraag. 'Je bent het ook wel een zat, hé?' vroeg ik toen. 'Als die dingen die niet waar zijn en alles dat de hele wereld van je komt te weten. Maar ook een verkeerd beeld van je krijgen.' vervolgde ik. Het was voor mijn bijna heel mijn leven al zo, en wist dan ook niet echt anders. Maar ik was dan ook nog klein. Voor de andere was het weer een heel andere verhaal. Ik sloot mijn ogen, want was moe aan het worden, maar opende wel mijn mond om iets te zeggen. Alleen was er niet meer dan gepiep uit toen zijn telefoon afging. Ik kromp in elkaar bij het horen van de naam van Niall. 'Wil je alsjeblieft zorgen dat mijn grote broer niet boos wordt?'

[ bericht aangepast op 31 maart 2013 - 17:14 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ophelia Annabelle Payne
Ik glimlachte toen ik opmerkte dat Louis niet langer sliep, en net als ik in stilte wakker probeerde te worden. 'Goedemorgen,' herhaalde ik hem lichtjes slaperig terwijl ik me uitrekte en een blik op de klok probeerde te werpen. Het lukte niet bepaald nu ik dicht tegen Louis lag en hij daarmee mijn volledige blikveld innam - maar het maakte me ook niet zoveel uit. Ik was benieuwd naar wat we vandaag zouden doen, gezien de paparazzi geen genoeg leek te krijgen van de jongens en we daarmee de meeste tijd binnenshuis spendeerden. Ik gaapte traag voor ik overeind krabbelde om de tijd in me op te nemen voor ik de deur naar de badkamer opende. Met een enigszins verdoofde glimlach schudde ik mezelf onder het lopen uit mijn kleding, wat er op resulteerde dat ik uiteindelijk naakt in de badkamer tot stilstand kwam, zodat ik vrijwel meteen onder de douche terecht kon. De warme stralen ontspanden en zorgden ervoor dat ik wakker werd en daarbij de muffe ochtendlucht van me af kon spoelen met de zeep die Louis meestal gebruikte: zelfs na zoveel tijd samen stond ik er geen moment bij stil om die dingen zelf te halen. Misschien gemakzucht, hoewel het me heel stiekem wel beviel om exact naar Louis te ruiken. Het bood me troost als hij weer eens weg was om als bandlid voor de dag te verschijnen. Mijn ogen gleden een kort moment over mijn blote huid, naar mijn armen waar op sommige plekken littekens te onderscheiden waren. Het maakte me nog altijd misselijk om te bedenken dat het Jay was die sommigen van hen in mijn huid had gekerfd.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Vincent Mo McBrook
'Gaat het goed met haar? Mijn moeder belde namelijk dat ze Danelea kwijt was en of ik wilde gaan zoeken. Dus ik was net onderweg. Maar dan zie ik jullie twee zo', zei Niall waarna hij het telefoongesprek beeindigde. 'Wil je alsjeblieft zorgen dat mijn grote broer niet boos wordt?' Zei Danalea. Arm meisje, zo jong en nu al zo veel problemen. 'Niall? Die word heus niet boos! Jij kan er toch helemaal niks aan doen dat je moet vluchten en dan verdwaalt raakt', zei ik. 'Hoewel een mobiele telefoon je goed zou doen dan kan je teminste bellen als dat gebeurd'. Dat laatste mompelde ik. Ze leek me oud en wijs genoeg om er een te hebben. Misschien had ze er een maar had ze er gewoon niet aan gedacht hem te gebruiken. 'Als jij bij Niall bent krijg je een ijsje goed?' Zei ik. Hoewel dat ook een klein beetje was omdat ik zelf een ijsje wou. Inmiddels liep ik de straat van Niall in en ik keek snel even om me heen voordat ik Nialls huis naar binnen liep. Gelukkig, geen flitsen nu.

Dont say why me, say try me

Louis William Tomlinson
Het beviel me, na al die tijd nog steeds, om 's ochtends zo wakker te worden. Het was dan ook een van de weinige momenten dat echt alles perfecte leek en Ophelia en ik de tijd samen hadden, 'Volgens mij moet hier ook nog iemand wakker worden.' grinnikte ik zacht en kuchte een paar keer om van mijn ochtendstem af te zijn. Zelf was ik ook nog niet wakker en in de ochtend was dan ook het enige moment dat ik geen hyperactief klein kind leek. 'Je hebt nog tijd genoeg, prinses' zei ik zacht toen ze een blik op de klok probeerde te werpen. Het was de waarheid ook, ondanks er vandaag wel iets leuks op het programma. Ook zou dit een dag zonder paparazzi worden. Ik volgde haar bewegingen toen ze overeind krabbelde en bleef nog liggen tot ik de kraan van de douche hoorde. Toen krabbelde ikzelf ook overeind en liep naar de kast. Daar haalde ik mijn bekende streeptjesshirt, gekleurde broek en bretels weer tevoorschijn. Vannacht toen Ophelia lag te slapen en ik dat niet kon was ik al onder de douche geweest, dus kon me nu zo aankleedde. Eenmaal aangekleed liep ik naar beneden, regelrecht door naar de keuken. Daar haalde ik alles tevoorschijn voor een heerlijk ontbijt namelijk pannenkoeken.

( Kort, maar krijg hier ook te horen dat ik moet eten)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Al snel merkte ik dat er mensen binnenkwamen. Als eerste zag ik Vincent. 'Hey mate,' begroette ik hem met een grote lach en gaf hem een knuffel. Achter hem aan kwam een klein meisje, die ik gelijk optilde toen ik Vin los had gelaten. 'Cat! Gelukkig. Is alles goed?' Ook al was ze al acht en werd ze steeds zwaarder, toch kon ik haar gelukkig nog op mijn schouder nemen, want zo zwaar was ze niet. 'Waar ging je heen?' Met haar op mijn arm liep ik richting de keuken om iets te drinken in te schenken voor haar en mijn vriend. 'Vin! Wat wil jij?'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Danelea Caitlin Horan
Geduldig wachtte ik af tot het telefoongesprek beëindigd was. Ondertussen ging mijn blik alle kanten op, om te zien of er paparazzi aankwam of een bekende weg zag. Uiteindelijk toen er niets was, keek ik weer naar Vincent. 'Ja, Niall. Ik hoop dat je gelijk heb en ergens heb je dat ook wel. Maar ik had ook eerst moeten zeggen dat ik naar de andere ging.' zei ik zacht. 'Maar wil je Niall overhalen voor een mobiele telefoon? Of tenminste een nieuwe,' Hoopvol keek ik hem aan. Ook al was het gemompel kon ik het goed horen. Ik had wel een mobiel, maar dat was drie keer niets. 'Ijs' riep ik gelijk weer een stuk vrolijker en knikte. Ik had nog geeneens door dat we al bij Niall aangekomen waren tot ik een bekende stem hoorde. 'Grote broer.'Mijn armen stak ik uit naar hem en als snel genoeg sloeg ik deze om hem heen. Snel drukte ik nog een klein kusje bij Vincent op zijn wang. 'Bedankt voor het huis brengen en helpen.' Daarna keek ik weer naar Niall. 'Alles is goed.' zei ik en begon te vertellen toen hij naar de keuken liep, om drinken te pakken. Ik was op weg naar Harry, en zou daarna naar jou komen. Maar moest halverwege vluchtte voor de paparazzi. Uiteindelijk was ik ze kwijt, alleen was toen verdwaald. Gelukkig kwam Vincent mij tegen en nu zit ik hier. Zonder bij Harry geweest te zijn, dus wij gaan ook een ijsje naar Hazza brengen.' Vrolijk tikte ik mijn broer op zijn neus en zette mijn onschuldige glimlach op. Ondertussen viste ik onopvallend zijn telefoon uit zijn broekzak. Met mijn armen nog steeds om Niall heengeslagen, toetste ik het nummer van Harry in. Geduldig wachtte ik af tot er werd opgenomen. Ondertussen kende ik dit wel uit mijn hoofd.

[ bericht aangepast op 1 april 2013 - 10:01 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Mijn topics]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Ophelia Annabelle Payne
Ik had niet lang nodig om te douchen, mijn haar te doen en me op te frissen voor ik zou kunnen aanschuiven bij het ontbijt. Hoewel ik ergens nog wel kleding van mezelf zou kunnen vinden, had ik geen zin om me helemaal perfect in kleding te hijsen voor enkel het ontbijt. Ik had wel meer mensen met afterparty kleding in een taxi zien zitten, dus maakte het me niets uit dat ik geen kleding voor de rode loper bij me had. Met een glimlachje griste ik dan ook een wit overhemd uit Louis' kast, waarna ik het tevreden dichtknoopte. Op blote voeten liep ik niet veel later naar beneden, waar ik met een licht soezige glimlach aan de bar schoof. 'Pannenkoeken?' Vroeg ik hem bedachtzaam toen mijn ogen over de ingrediënten gleden. Het was heel zelden dat Louis zulk ontbijt maakte, en ik stond mezelf dan ook toe om elkaar toe te kijken hoe hij het in elkaar flanste. Thuis nam ik nooit echt de tijd om te ontbijten. Er was gewoon niemand die er echt op lette naar wat en wanneer ik iets at. Het was gewoonte geworden om pas bij lunchtijd iets te eten te nemen, omdat ik meestal overwerkte of bezig was met andere dingen. Eten was nooit echt een prioriteit, hoewel ik er ook nooit moeite mee had. Ik had gewoon iemand nodig die me er de tijd voor gaf, gezien ik prima zonder leek te overleven.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Liam James Payne
Zuchtend rekte ik me uit na een korte nacht slaap. Gisteravond was laat geworden, het feest was uitgelopen en iedereen was nog tot laat blijven hangen. Zo ook ik en Adelynn. De dekens waren afgezakt naar mijn heupen en toen een koude rilling over mijn lichaam trok pakte ik de dekens snel vast om ze vervolgens tot onder mijn oksels op te trekken. Ik had geen zin om wakker te worden, of om ook maar iets te doen, dus ik besloot om vandaag een bed/bank - hang dagje te hebben met Adelynn. Ik keek naar Adelynn die nog vol vrede naast me lag te slapen. Haar blonde haren lagen verspreid over haar kussen en een paar kleine plukjes waren in haar gezicht beland en hingen voor haar gesloten ogen. Tevreden glimlachte ik even. Elke ochtend was ik nog gelukkig dat ik met haar samen was en dat ik naast haar wakker mocht worden. Ja, we waren nog jong maar ik was nog nooit zo blij geweest met een keuze als met de keuze om Adelynn bij me te laten wonen. Ik streek de plukjes haar in haar gezicht voorzichtig achter haar oren en drukte een zacht kusje op haar wang, in de hoop dat ze wakker zou worden. 'Babe, wake up.' fluisterde ik zachtjes.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Adelynn Elizabeth Johnson.
Ik werd ontwaakt uit mijn slaap door warme, zachte vingers die over mijn huid streelden. 'Babe, wake up.' Liam's hese ochtendstem bereikte mijn oren, waarna een zeurende hoofdpijn mijn hoofd binnendrong. Misschien waren die laatste paar glazen net wat teveel. Ik kneep mijn ogen stijf dicht en een protesterende kreun rolde over mijn lippen, waarna ik mijn ogen een stukje opende, waarbij de lichtblauwe kleur tevoorschijn kwam. Liam lag naast me, op zijn zij gedraaid om me aan te kijken. 'Hé,' mompelde ik zachtjes en trok de deken wat verder over mijn schouders, waarna ik dichterbij hem kroop en mijn gezicht in het kuiltje van zijn nek begroef. Met mijn lippen drukte ik zachtjes een kus op zijn huid, terwijl ik mijn armen om zijn blote bovenlichaam heen sloeg.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Harry Edward Styles

Rustig eet ik mijn broodje op en sta daarna op. Ik wist eigenlijk niet eens wat ik vandaag veder ging doen, ik denk dat ik Louis vraag om langs te komen. Alleen zitten wou ik toch niet en Lou is een goed gezelschap. Ik pak mijn mobiel erbij en begin aan het smsje voor Louis Heey Lou, kom je me vermaken vandaag? Ik druk op verzenden en een paar seconde daarna krijg ik een sms binnen. Ik kijk naar de afzender,Samantha. Ik glimlach even en open het smsje. Ik lees het door, net op het moment dat ik Lou had gevraagd te komen... Ach ja ze kunnen gewoon allebei komen, als ze tenminste allebei wouden en ik weet niet eens of Lou wel kan.Heey ik heb net Louis gevraagd wat te doen maar je kan ook gewoon hierheen komen, dan kijken we wel wat we gaan doen goed? X<3 Stuur ik uiteindelijk terug en stop mijn mobiel weer weg. En nu maar afwachten op antwoord.