-4- This is my life now -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Boira
- Charlotte Suavez Roane
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. KellyBelly
- William Irial Smelting Roane
- Arion O'Leary Roane
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Boira
- André Sean Stenvers KellyBelly
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-

Jongeren/Kinderen;
-Diederik Jared Morgan - Mengelmoes
-Nathan Connor Finley - quin98
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[aapjes]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Pudding]

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Kyle

Ik zie Irial op zijn lip bijten maar waarom weet ik niet. Ik bekijk hem onderzoekend. Ja, hij heeft pijn, daardoor doet hij dat. Waarom ben ik zo dom bezig nu?
"Gn- Kyle," Als Irial zijn hand uit de mijne haalt besef ik dat ik net iets te hard kneep. Nu bijt ik op mijn lip. Oh, ik ben zo een sukkel! Wanneer Irial mijn hand terug vastneemt ontspan ik weer iets meer. Ik zou het me echt niet vergeven mocht ik hem nu pijn gaan doen.
"Ik durf niet," hoor ik Irial zeggen. Ik geloof mijn oren niet. Irial durft bijna nooit iets niet. Ik slik een keer, nu besef ik pas echt dat hij bang is. Ik leg mijn andere hand op zijn hand waarmee hij de mijne vasthoud, nu zorg ik ervoor dat ik hem niet ga knijpen. Ik voel Irial op zijn beurt nu in mijn hand knijpen. Ik zie zijn ogen langzaam open gaan en zie zijn blik op mij gericht. Wanneer hij zijn ogen tot spleetjes doet besef ik dat hij slecht ziet.
"Kyle? Beloof me dat je nooit grijs zal worden," fluistert Irial en ik voel na een aantal seconden zijn hand op mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen en geniet even van zijn hand door mijn haren. Het maakt me nu geen bal uit dat hij het uit model brengt. Ik ben alleen zo dankbaar dat Irial er nog is, dat hij me überhaupt nog aan kan raken, en ik hem. "Ik zal nooit grijs worden, dat weet je," zeg ik zachtjes terug en ik kijk naar hem. Ik pak Irial zijn hand die op mijn hoofd ligt vast en verstrengel onze vingers voorzichtig. Nu zorg ik ervoor dat ik hem niet zal knijpen.
"Wat zie je," vraag ik zacht en kijk naar onze handen. Mijn kleine hand in zijn grotere hand. Niet dat Irial zulke hele grote handen heeft, maar ik bedoel dat ik gewoon kleine handjes heb. Ik rol even met mijn ogen door mijn gedachten en blijf naar onze handen staren. Zou Irial ooit wel weer goed kunnen gaan zien? Ik hoop erop, ik geloof in hem. Zijn wilskracht is groot, en als hij iets wil, komt dat ook voor elkaar!

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Levi Unknown

Ik had bij Frank 2 cross motors gekocht, de een illegaal en de ander legaal, de een voor klusjes en de ander voor de lol.
Ik was nu weer op weg naar huis, maar ik zou eerst nog even langs de winkel gaan om spullen in te slaan. Ik loop straat in en straat uit, de motoren zouden vanmiddag geleverd worden. Eindelijk de winkel straat, en het is nog druk ook, ik zou voedsel in slaan en misschien ook nog wat nieuwe kleding. Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in, dan zou ik langs die homo van een kleding verkoper moeten.
Aangekomen bij de winkel sla ik het nodige in, brood, eieren, melk, vlees waar, pasta, ijs, frisdrank en dat soort stuff. Als ik langs een stelletje loop die tegen de ijskasten staan te zoenen voel ik een plots eenzaam gevoel, waarom had ik eigenlijk geen vriendin? Geen Soulmate? Waarom had ik niemand om mijn leven mee te delen? Verdrietig loop ik verder naar het volgende onderwerp, shampoo en zo.
Met 2 volle tassen met eten loop ik naar de kleding zaak, yeck, echt geen zin in.

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[slapenlozenachtenxd]

[ bericht aangepast op 20 april 2013 - 20:35 ]

« The "earth" without "art" is just "eh." »

-

[ bericht aangepast op 20 april 2013 - 20:36 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Dimitry Hart

Verveeld sta ik na een tijdje weer op van het bankje, en als ik wil weglopen hoor ik een luid scheurgeluid.
Ik wordt terug op het bankje geslingerd.
Fijn. gescheurde broek dankzij die oude houten bank.
Ik trek mijn gescheurde broekspijp los en slenter richting het winkelcentrum.
Daar aangekomen loop ik de kledingzaak binnen en zoek ik naar een goede spijkerbroek, een niet-gescheurde welteverstaan.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

[mijn topics]


Mary

Zijn blik haakt zich vast in de mijne en giechelend kijk ik toe hoe hij steeds dichter en dichterbij komt. Er trekt een rilling door me heen wanneer ik zijn blik zie.
"Oh, we gaan zeker wel douchen. Want jij bent een dirty meisje, MaryMarySantiago."
Ik begin alleen maar harder te grinniken en voel de vlinders door mijn lichaam razen. Hij veegt zijn lippen over de mijne en ik wil mijn armen om hem heen leggen en hem laten zien hoe dirty zijn MaryMary kan zijn, wanneer hij me plots optilt, over zijn schouder legt en een klapje op mijn billen plaatst. Ik slaak een korte gil, die gevolgd wordt door een iets grotere wanneer hij me onder de douche neerzet en de koude kraan opendraait. Gelukkig voel ik Arions stevige armen om me heen en ik probeer tevergeefs vanonder het koude water vandaan te komen, maar hij heeft me te stevig vast.
“Liefje moet een beetje afkoelen,” grinnikt hij.
Toch kan ik het niet laten even te rillen, en bijna begin ik geïrriteerd te geraken, maar dan voel ik Arions lippen op de mijne en merk ik dat de temperatuur van het water iets warmer wordt. Toch geef ik nog een speels tikje tegen zijn arm waarna ik hem lachend aankijk. Ik ga op mijn tenen staan en druk mijn lichaam weer zo dicht mogelijk tegen dat van hem aan terwijl ik mijn lippen liefdevol op de zijne plaats.
“Liefje heeft het toch nog heel erg warm,” fluister ik zacht in zijn oor, en bijt zachtjes op zijn oorlel. Mijn handen glijden over zijn bovenlichaam, en ik voel zijn huid onder mijn aanraking, het water dat tussen mijn vingers spoelt en ik voel bijna merkbaar de opwinding in mijn lichaam toenemen. Lipbijtend haal ik mijn handen door zijn haar en kijk hem aan in zijn ogen. Telkens ik dat doe, word ik opnieuw verliefd op hem. Weer zorg ik ervoor dat ik wat groter ben en druk allemaal kleine kusjes op zijn lippen.
“Ik hou van je,” zeg ik zacht.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Irial

"Ik zal nooit grijs worden, dat weet je." Ik moet zachtjes lachen en kijk hem vertederd aan terwijl hij onze vingers verstrengelt.
Kyle zou mijn Kyle niet zijn mocht hij niet een beetje ijdel zijn. Ik had kunnen weten dat hij haarkleuring in huis zal halen de dag dat hij het eerste grijze haar ziet. En nu kan ik daar alleen maar blij om zijn. Ik breng ons handen naar mijn mond en druk een klein kusje op de zijne. Zijn huid is zo zacht dat ik er rillingen van krijg, alsof je een perzik aait.
"Wat zie je?" vraagt Kyle dan.
Ik voel een krop in mijn keel komen, en slik een paar keer in een vergeefse poging hem weg te krijgen. Ik hou Kyle's hand wat steviger vast en probeer zo rustig mogelijk adem te halen. Het is zo'n simpele vraag en ik wou dat het antwoord ook zo simpel was.
"Ik zie je zitten," zeg ik zacht. "Maar heel wazig. Ik zie je bleke huid en je donkere haar, maar veel meer kan ik niet onderscheiden. Ik- Ik kan je- Ik zie je gezicht niet, Kyle."
Een snik verlaat mijn lippen en ik gebruik het feit dat onze handen nog steeds met elkaar verbonden zijn om Kyle dichter naar me toe te trekken. Helaas haalt het niks uit. De waas wordt alleen maar erger en om eerlijk te zijn vind ik het een beetje een eng zicht. Ik sluit mijn ogen en laat mijn hand uit die van Kyle glijden, zodat ik hem weer op zijn hoofd kan leggen. Voorzichtig trek ik hem dichter naar me toe. Ik probeer mijn andere zintuigen beter af te stellen. Ik let op het geluid van zijn ademhaling, om te weten hoe dicht hij bij me is. Ik probeer zijn warmte aan te voelen en zijn lichaamstaal te ontcijferen. Als ik zijn warme adem op mijn gezicht voel, hou ik halt. Ik laat mijn hand naar zijn gezicht glijden en streel zachtjes zijn wang, tot ik mijn duim naast zijn lippen heb liggen. Langzaam breng ik mijn lippen naar mijn duim toe, tot ze Kyle's mond raken. Een zucht van opluchting rolt uit mijn mond tegen zijn lippen aan als ik merk dat ik hem niet hoef te zien om nog troost te vinden in zijn kusjes. Het is een dubbel gevoel, maar ik probeer er niet bij stil te staan en te genieten van het moment.

Arion

Ondanks dat het water nu warmer is, weet Mary me toch rillingen te bezorgen.
“Liefje heeft het toch nog heel erg warm." De warme adem die haar gefluister langs mijn oor doet strelen, geeft me kippenvel. Ik moet zachtjes lachen als ze op mijn oorlel bijt. Het kietelt een beetje. Normaal ben ik daar niet zo gevoelig aan maar soms wil ik er wel eens last van hebben. Ik sluit mijn ogen en geniet van de reis die haar handen over mijn lichaam afleggen. Van mijn borstkas tot in mijn haar. Wanneer ik haar lippen op de mijne voel, tuit ik mijn mond een beetje, maar kus haar niet terug. Als zij mij gaat plagen, dan krijgt ze gewoon een koekje van eigen deeg.
“Ik hou van je."
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en, zonder mijn ogen te openen, trek ik Mary dichter tegen me aan. Ik hou één arm stevig om haar middel terwijl ik de andere gebruik om haar hoofd zachtjes tegen mijn borstkas te drukken. Dan laat ik mijn vingers zachtjes door haar haren glijden. Haar zachte, lange haren. Ik druk een kusje op haar voorhoofd en geniet van het warme water. Ik doe een klein stapje achteruit, zodat Mary wat meer onder de stralen komt te staan.
"Bedankt voor het ontbijt," fluister ik. "En het wakker maken," voeg ik er met een grijns aan toe. Ik moet me inhouden niet te gaan lachen. Alleen met Mary kom je zulke dingen tegen. Maar daarom hou ik zo van haar, als ze een doel voor ogen heeft dan gebruikt ze alle middelen die ze heeft om het te bereiken. Als ze moet opstaan om koffie te zetten zodat ik wakker genoeg ben om van bil te gaan, dan is die moeite haar niet teveel. Ik schud zachtjes, nog steeds lachend mijn hoofd en til haar kin zachtjes op om een liefdevol kusje op haar lippen te drukken. Trouwring en briefje of niet, wat mij betreft is ze nu al mijn vrouw.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mijn topics

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ik schrik me rot als ik een gestommel uit de slaapkamer hoor komen, en het duurt zo'n acht seconden voor de herinneringen van gisteravond weer boven komen drijven. Juist, Michael. Ik wist dat ik iets vergeten was. Mijn oren spitsen zich even op geluiden uit de slaapkamer van Evangelynn, maar het lijkt er op dat mijn hummeltje gewoon doorheen het kabaal besluit te slapen.
Ik raap mijn potlood op, dat door het verschieten uit mijn hand gevallen was en teken rustig verder. Mijn wenkbrauw gaat even omhoog als ik plots Michael zacht hoor vloeken en ik kijk hem vragend aan. Bijna meteen moet ik mijn best doen niet in de lach te schieten.
“Hi. Goedemorgen hè. Wat doe je?”
Het is wel erg duidelijk hoe ongemakkelijk hij zich op dit moment voelt. Het is vreemd, hem zo te zien. In plaats van de jonge Hercules uit mijn herinneringen, die elke situatie naar zijn hand zette als er zich iets niet beviel. Ik leg mijn potlood naast me neer en hou mijn schetsblok omhoog zodat hij kan zien waarmee ik bezig ben.
"Ik probeer al een tijdje een eigen collectie te ontwerpen, om geld op te brengen voor het tehuis. Maar misschien moest ik maar eens beginnen met anderen te helpen zichzelf aan te kleden?"
Ik stop een plukje haar achter mijn oor en wijs naar Michael's T-shirt, dat hij binnenstebuiten aan heeft. Een kort, zacht, meisjesachtig lachje rolt over mijn lippen. Ik leg mijn schetsboek op tafel en maak het mezelf makkelijk op de bank.
"Ik kan een ontbijtje bestellen?" stel ik voor. "Met een hele grote kan koffie, zodat je goed wakker bent voor je de deur uit gaat. Straks ben je halverwege de lobby en besef je dat je je onderbroek vergeten bent. En geloof me, ik kan Evangelynn in dat geval echt niet wijsmaken dat ik gewoon een nieuwe muts heb als ze dat ding vindt."
Over het feit dat we vandaag iets samen zouden doen, en dat hij zich bedacht lijkt te hebben daarover, hou ik mijn mond. Ik probeer hem juist uit die ongemakkelijke zone te halen, in plaats van het erger te maken. Daarbij moet hij geen van ons drieën's tijd verspillen met een uitje als hij gewoon liever weg zou gaan, daar hebben we namelijk geen van allen baat bij.
Ik voel de blosjes weer op mijn wangen komen als mijn buik heel luid begint te grommen. Nu ik het ontbijt vermeld heb, besef ik pas dat ik zelf ook wel honger heb. Ik leg mijn hand op mijn buik om het geluid te proberen stillen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Hihi, merci (:]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mary

Ik voel zijn armen steviger om me heen sluiten en genietend laat ik mijn ogen dichtvallen. Zijn vingers glijden door mijn haren en een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht wanneer ik zijn lippen op mijn voorhoofd een afdruk voel nalaten. Plots is hij weg, hij heeft een stap achteruit gezet zo blijkt, en niet-begrijpend kijk ik hem aan. Dat voelde veel te goed, om nu zomaar los te laten. Mimsy don't like.
"Bedankt voor het ontbijt. En het wakker maken."
De grijns die hij erna aan toevoegt, doet me even giechelen. Ik schud zachtjes mijn hoofd en haal mijn schouders op. Ik voel zijn lippen op de mijne en kus hem zachtjes terug. Vanbinnen voel ik me warm worden, gelukkig, en ik hou ervan dat dit gevoel na al die tijd nog steeds terugkomt.
Langzaam laat ik mijn vingers tussen de zijne glijden en kijk hem met een dolverliefde blik aan. Nog even druk ik een kusje op zijn lippen voordat ik hem weer dichter tegen me aantrek, weer mee de douche onder.
"Alles voor jou, en dat weet je," zeg ik zacht. Nog een kusje op zijn lippen.
Het dringt tot me door dat als we hier zo een hele tijd blijven staan, het water na een tijdje koud zal worden, dus laat ik zijn handen even los en begin mijn haren in te zepen met shampoo. Met een overdreven zwoele blik kijk ik hem aan, en lachend spoel ik het schuim weer weg.
"Moet ik je inzepen, liefje?" vraag ik zacht, ietsjes uitdagend en plagerig. Mijn handen kriebelen even over zijn onderbuik en ik laat mijn lippen net niet de zijne raken. Ik grijns lichtjes en bijt zacht op zijn onderlip. Hier kan ik uren van genieten. Gewoon, samen, meer hoeft dat voor mij niet te zijn. We hebben ons eigen stekje, en binnen enkele maanden beginnen we officieel aan onze eigen toekomst. Met kindjes. Ik word al zenuwachtig en nerveus als ik eraan denk. Toen ik Arion zag met Evangelynn, wist ik meteen al dat hij dat super zou doen. Over mezelf heb ik zo nog mijn twijfels. Erg schitterend met kinderen ben ik niet, maar ik leer het wel snel. Hoop ik.
Ik zoek Arion's blik op en kijk hem recht in de ogen aan. Glimlachend trek ik hem nog iets dichter tegen me aan en druk een kusje op zijn lippen. Ik doe of ik het stof van zijn borstkas veeg en vervolgens mijn wijsvinger inspecteer.
"Hmm, Arion is vies," zeg ik met een lichte grijns. Ik kan het niet laten even te grinniken.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

Ik voel hoe Irial mijn hand wat steviger vast neemt, ik kijk naar hem en zie dat hij het een beetje moeilijk heeft met mijn vraag. Goed gedaan Kyle, heel goed gedaan. Waarom ben ik toch zo stom bezig nu? Dit is al de zoveelste fout die ik maak.
"Ik zie je zitten. Maar heel wazig. Ik zie je bleke huid en je donkere haar, maar veel meer kan ik niet onderscheiden. Ik- Ik kan je- Ik zie je gezicht niet, Kyle." tranen wellen op. Niet omdat hij mijn gezicht niet kan zien, maar omdat Irial het er zelf zo moeilijk mee heeft. Ik voel hoe Irial me naar zich toe trekt. De snik die hij net lied had ik gehoord. Ik voel hoe hij zijn hand uit de mijne laat glijden en hem op hoofd legt. Hij trekt me verder naar zich toe. Ik voel zijn hand naar mijn wang gaan en hoe hij mijn lippen zoekt met zijn duim. Ik sluit mijn ogen om de tranen niet te laten ontsnappen die er nog mer in mijn ogen komen. Wanneer ik Irial zijn lippen op de mijne voel zakken de tranen iets weg. Ik hou mijn ogen gesloten en merk de zucht van Irial op. Zachtjes kus ik hem en ga op wat dichter bij hem op het bed zitten. Na een kort tijdje ben ik degene die de kus breekt.
"Iri... Hoe... Weet je al meer?" vraag ik haperend, doelend op het ongeluk. Misschien stel ik wel weer een stomme vraag. Ja, dat deed ik, ik stelde een stomme vraag! Stomme ik! "Het spijt me," zeg ik zachtjes en streel zacht over zijn borstkas. "Ik- ik moest dat niet vragen. Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen en hoe ik me moet voelen. Aan de ene kant ben ik verdrietig en aan de andere kant blij, dat je nog leeft. Ik weet het gewoon niet. Sorry als ik verkeerde dingen zeg en doe, maar het is niet mijn bedoeling. Ik ben gewoon heel blij dat je nog leeft en dat ik je kan kussen en vasthouden... Ik kan me niets voorstellen zonder jou," ratel ik en ik moet even om lucht happen. Dat is eruit. Dat is hetgeen dat me dwars zit over mezelf. Ja, het is eruit...
Ik bijt op mijn lip en kijk naar Irial...

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael
Charlotte legt haar potlood neer en showt haar schetsblok. Met een klein lachje knik ik begrijpen.
"Ik probeer al een tijdje een eigen collectie te ontwerpen, om geld op te brengen voor het tehuis. Maar misschien moest ik maar eens beginnen met anderen te helpen zichzelf aan te kleden?"
Niet begrijpend trek ik mijn wenkbrauwen op, maar zodra ze naar mijn T-shirt vallen haar woorden op zijn plaats. Met een lachje kijk ik naar mijn shirt dat binnenstebuiten zat. Ongemakkelijk haal ik een hand door mijn haren.
"Ik kan een ontbijtje bestellen? Met een hele grote kan koffie, zodat je goed wakker bent voor je de deur uit gaat. Straks ben je halverwege de lobby en besef je dat je je onderbroek vergeten bent. En geloof me, ik kan Evangelynn in dat geval echt niet wijsmaken dat ik gewoon een nieuwe muts heb als ze dat ding vindt."
Iets wat gedwongen tover ik een glimlachje op mijn gezicht.
“Ja,” zeg ik wat grinnikend. “Maar ik geloof dat ik alles wel heb.” Zachtjes bijt ik op mijn onderlip en kijk ik naar Charlotte’s schetsboek. “Zou ik je kleding mogen zien?” Echt honger heb ik toch niet, heb ik nooit ’s ochtends. Normaliter ontbijt ik ’s ochtends ook niet.

[Argh, ik kon niets.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."