• Project immortality
    het is het jaar 3056. De mens heeft zich zo dusdanig ontwikkelt dat de wereld zich tot op het laatste puntje heeft gemoderniseerd. Alles gaat via de technologie.
    Mensen hebben niets te klagen want ze hoeven in feite hun huis niet uit om ook maar iets te gaan doen. Alles lijkt helemaal perfect.
    Tot er een virus uitbreekt. Mensen sterven bij de vleet aan een virus wat onbekend is. De meest gespecialiseerde artsen hebben geen idee waar het weg komt, en hoe het is ontstaan. Laat staan dat ze er een oplossing voor hebben.
    Van het ene op het andere moment breekt er pure paniek uit bij de bevolking. Uit het niets beginnen oorlogen, worden er rellen gepleegd en plundert men de winkels om zo veel mogelijk in te slaan. De mens weet in feite niet waar ze aan toe zijn, en durven daarom hun huis niet meer uit.
    Een stel artsen dat zich heeft verdiept in het virus, komen met een oplossing : onsterfelijkheid. Iets wat de mens nooit voor ogen heeft kunnen houden, is de enige oplossing voor deze drama. Maar hoe weet je wanneer iemand onsterfelijk is? Om dit waar te kunnen maken, moeten er proefkonijnen zijn. Mensen waarop de bepaalde stofjes getest kunnen worden. Maar niets is zonder risico. Het is mogelijk dat ze dood gaan, iets oplopen of zelfs worden verminkt.
    Helaas is de mensheid zo wanhopig dat ze van de grootste steden uit de wereld 'een uitverkorene' sturen. Een persoon dat de test zal moeten ondergaan als een proefkonijn. Niet dat ze het er zelf altijd mee eens zijn. Om de rest van de mensheid te redden moet er een oplossing komen, Maar wat voor prijs moet je daar voor betalen?


    Mensen van over de hele wereld worden naar dit instituut gestuurd, waar ze zullen worden onderworpen aan allerlei proeven om onsterfelijkheid te creeeren. Er heerst een angst dat het virus het instituut binnen dringt en de mensen dood maakt. De proefkonijnen zitten allemaal op een vleugel, het is wel toegestaan om contact met elkaar te hebben, maar het moet oppervlakkig blijven. Ze beschikken allemaal over een eigen kamer. Een gezamenlijke keuken en twee gezamenlijke badkamers (dames en heren apart) Af en toe wordt er iemand weg gehaald om een proef te ondergaan, maar de artsen willen niet dat het opvalt als er iets mis is gegaan dus worden de mensen pas terug gebracht als ze redelijk zichzelf weer zijn. De artsen en onderzoekers zijn ergens toch bang dat er een opstand wordt geregeld aangezien de mensen misschien wel geen proeven willen ondergaan. Maar wie zegt dat ze daar ook gehoor aan geven?

    De regels:
    - Minimaal 250 woorden per post!
    - Je schrijft de naam van je personage boven je post.
    -Graag met leestekens en hoofdletters typen. Let daarnaast ook op grammatica !
    - Niet al te veel offtopic
    - 16+ en al het bijbehorende is toegestaan.
    - Maximaal 2 rollen per persoon.
    - Iedereen mag mee doen en je sluit niemand buiten!
    - Niet andermans personage besturen
    - Aantal mannen en vrouwen proberen gelijk te houden !


    Hoofd afdeling. (1 plek ,moet man zijn)
    -Jacob Mackenzie

    Artsen. (3 plekken)
    - Gereserveerd voor BloodyFace
    -Oliver Caleb Wilson
    -
    -

    Vrouwelijke proefpersonen (1 plek)
    - Gereserveerd voor Macabre
    - Gereserveerd voor Michonne
    -Marisha Ivanevna Morozova


    Mannelijke proefpersonen (3 plekken)
    - Gereserveerd voor Bloodyface
    - Gabriël Mel Rodriguez
    -
    -



    Rol :
    Naam:
    Land van herkomst :
    Leeftijd: [wees realistisch, niet alleen maar tieners]
    Geslacht:
    Innerlijk:
    Uiterlijk: [foto + beschrijving]
    Extra:

    vragen mogen altijd gesteld worden :Y)

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 2 mei 2013 - 11:01 ]


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    VladiFerr gaat haar karakter aanpassen. Wil niet dat dit rpg dood gaaf!!


    "Rebellion's are build on hope"

    Macabre schreef:
    Rol: Vrouwelijk proefpersoon
    Naam: Madison Cole
    Land van herkomst: Engeland
    Leeftijd: 19
    Geslacht: Vrouw
    Innerlijk: Madison is over het algemeen een verlegen meisje dat niet snel haar mond opentrekt. Het lef om haar eigen mening van de daken te schreeuwen heeft ze niet; ze is bang dat mensen vooroordelen gaan trekken. Madison weet van zichzelf dat ze goedhartig is en wilt dat andere mensen niet het tegenover gestelde van haar gaan denken.
    Wat haar verlegen karakter compleet maakt, is haar onzekerheid die ze al heeft van kleins af aan. Ze durfde nooit uit zichzelf vrienden te maken en nam bijna nooit het initiatief bij mensen die ze niet goed kende. De manier waarop ze zich gedraagt bij vertrouwde mensen zal je laten denken dat ze een spontaan en extravert meisje is, maar dat komt alleen omdat ze zich op haar gemak voelt; haar verlegen masker valt dan een beetje weg, maar de onzekerheid blijft nog altijd hangen.
    Ook op het gebied van jongens is ze zo bescheiden als het maar kan. Complimentjes wuift ze het liefst weg en een gesprek uit zichzelf beginnen zal niet snel gebeuren; of ze moet je écht mogen. Ze zondert zich dus het liefst af van anderen en kijkt altijd de kat uit de boom. Ze neemt geen risico's om op haar bek te gaan en is echt een persoon dat nog uit haar schulp moet kruipen.
    Een groot nadeel aan Madison is dat ze ook niet snel 'nee' zal zeggen als ze iets niet wilt. Ze zal misschien wel duidelijk maken dat ze iets niet wilt, maar er volledig tegenin gaan zal niet snel gebeuren. Ze is ontzettend naïef en dit speelt er een grote rol bij; haar vertrouwen win je snel en mensen maken daar helaas vaak gebruik van.
    Madison is lief en onschuldig, maar er schuilt altijd wat kwaad in het goed; ze heeft haar dagen dat ze chagrijnig en kortaf is. Dit zal meestal gebeuren als ze slecht heeft geslapen óf ruzie heeft; ze kan er niet tegen als mensen tegen haar schreeuwen en Madison vindt het verschrikkelijk dat ze snel moet huilen. Emotioneel is ze heel erg; of ze nou snel moet lachen of huilen. Als ze de tranen voelt komen is ze overigens zo snel mogelijk weg.
    Uiterlijk:




    Het eerste dat je opvalt aan Madison zijn haar grote ogen, die chocoladebruin zijn van kleur en meestal een vrolijke twinkel bevatten. Ze zijn omringd met lange, gekrulde wimpers, die ze van haar moeder heeft geërfd.
    Haar huid is licht getint en komt mooi uit door haar donkerbruine haren, die in een lichte slag langs haar gezicht vallen en tot halverwege haar rug reiken. Madison draagt haar haren meestal los, zo af en toe in een staart of knotje als haar haren niet mee willen werken.
    Madison heeft persoonlijk een bloedhekel aan make-up en draagt het dan ook zo min mogelijk; hooguit een likje mascara en een klein beetje concealer; net zoals elk ander mens heeft ze zo nu en dan wat oneffenheden in haar gezicht.
    Haar lippen zijn vol en hebben van nature een zachte kleur. Meestal zijn ze gesierd door een klein, bescheiden glimlachje, waarmee ze mensen begroet.
    Madison is geen liefhebber van hakken en daarom zal ze meestal ook de kleinste van de groep zijn met haar 1.56M. Ze neemt de moeite niet echt om dit te verdoezelen; ze vindt dat ze prima is zoals ze is, ondanks haar gezonde, kleine onzekerheden waar niemand op let. Madison draagt graag jurkjes en veel aardetinten, maar ook zwart, wit of grijs; de basic kleuren. Haar kledingkast is verschrikkelijk groot, net als haar schoenencollectie; mensen zullen dit op het eerste gezicht niet van haar verwachten.
    Extra: -

    Goed?


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ik vind Madison leuk ^^


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Mirare schreef:
    Ik vind Madison leuk ^^

    Haha, dankjewel! :] Is eens een keer wat anders, ik speel normaal nooit zulke typetjes.

    [ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 20:53 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Ik vind haar goed hoor :3
    mijn rollen komen na vrijdag, want ik heb heel veel toetsen s;
    maar dan hoop ik ook met de rpg van start te gaan


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.