Mijn overleden vriend. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ongeveer zes jaar geleden werd een vriend van mij Max vermoord door zijn moeder die daarna zelfmoord pleegde.
Vandaag kwam dit op de bus terug ter sprake en ik kreeg Weer een krop in mijn keel en kreeg zelfs wat traantjes in mijn ogen.
Oke dit is zes jaar geleden maar als jongen vind ik dit nogal moeilijk. Weet iemand hoe ik hiermee om kan gaan?


durf dit open niet te vragen

[ topic verplaatst door een moderator ]

Queer zijn is gewoon alles

Misschien met iemand erover praten?

The sun loved the moon so much, he died every night to let her breathe.

Als je het er na zes jaar nog zo moeilijk mee hebt, heb je het volgens mij nooit echt een plekje kunnen geven, of wel? Misschien moet je er eens met een professioneel iemand over gaan praten! (:

"Libraries were full of ideas – perhaps the most dangerous and powerful of all weapons."

gingercheeks schreef:
Als je het er na zes jaar nog zo moeilijk mee hebt, heb je het volgens mij nooit echt een plekje kunnen geven, of wel? Misschien moet je er eens met een professioneel iemand over gaan praten!

Some people are art and do art at the same time

Nou, het is best normaal om er ergens wel nog mee te zitten. Vooral als het onverwachts kwam en jullie echt goede vrienden waren. Maar, misschien, kan het ook zijn dat je het gewoon nog niet helemaal verwerkt hebt en dan raad ik je aan om er eens met iemand over te praten, maakt niet uit met wie, iemand professioneel, iemand waar je close mee bent, iemand die hem ook gekend heeft of zelfs gewoon met mij als je dat wil. Ik weet niet of je ooit al eens het hele verhaal aan iemand verteld hebt (dus ook hoe jij je daar bij voelde enzo) maar ik raad je zeker aan dat eens te doen, het lucht echt gigantisch op en misschien kan je dan beginnen met het een plaats te geven in je leven? (:

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Bedankt voor alle tips.

Ik ga proberen er met iemand over te praten.

Queer zijn is gewoon alles

gingercheeks schreef:
Als je het er na zes jaar nog zo moeilijk mee hebt, heb je het volgens mij nooit echt een plekje kunnen geven, of wel? Misschien moet je er eens met een professioneel iemand over gaan praten! (:

•*• Lululu •*•

Huh, maar toen was je 8 ofzo?

Your make-up is terrible

Cas schreef:
Huh, maar toen was je 8 ofzo?

Queer zijn is gewoon alles

Een vertrouwenspersoon op school is opgeleid om je te helpen en te verwerken met wat je hebt doorgemaakt. Het was je vriend en je was jong, op zo'n leeftijd werk je anders dan nu. Het was een goede vriend, anders zou je nu niet nog steeds zo emotioneel ervan worden. Tranen zijn niet erg, ze geven aan dat je ergens om geeft en dat je baalt dat het zo moest gaan, dat je het niet goed kan accepteren. Probeer voor jezelf een manier te vinden om dit een beetje een plekje te geven. Dat gaat niet zomaar, dat heeft tijd nodig. Gun jezelf die tijd. Sterkte.

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

gingercheeks schreef:
Als je het er na zes jaar nog zo moeilijk mee hebt, heb je het volgens mij nooit echt een plekje kunnen geven, of wel? Misschien moet je er eens met een professioneel iemand over gaan praten! (:

Bad decisions make good stories.

ik zou er ook met iemand over mee gaan praten... Meestal helpt dat wel. In ieder geval veel sterkte
x

Friendship is not about who you know the longest, it's about who is there when you need someone the most <3

gingercheeks schreef:
Als je het er na zes jaar nog zo moeilijk mee hebt, heb je het volgens mij nooit echt een plekje kunnen geven, of wel? Misschien moet je er eens met een professioneel iemand over gaan praten! (:

praten werkt uiteindelijk inderdaad toch het beste.
al snap ik dat dat soms niet makkelijk is.

heel veel sterkte en hopelijk lukt het je om dit te verwerken.

me: 5% reality, 95% dreams

Cas schreef:
Huh, maar toen was je 8 ofzo?

Oei ja. Zoals iedereen zegt zou je er best eens over praten

I'm a girl in the world