RPG - The House in the mountains [speeltopic] [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 juli 2013 - 21:02 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Sam Davis
'Doe niet zo negatief,' zeg ik tegen Pete. 'Het zal vast wel goed komen. Iedereen zit hier met een reden, iedereen hier heeft dingen die hij/zij liever niet vertelt en nare ervaringen uit het verleden, maar hier is het anders. Dat zul je wel zien.' Ik wilde nog wat zeggen maar ik hoorde de stem van mevrouw Sharp weer. 'Bryan Cooper, Sam Davis, Dena Fields, Ella Montgomery en Mabel winter, jullie vormen groep twee, kom achter mij aan, alsjeblieft.' Ik was teleurgesteld dat ik Pete's naam niet hoorde en ik zag het ook aan zijn gezicht. Ik kan hier nu weg, maar hij blijft in zijn eentje over. Ik sta op en zeg:'Dus, Pete. Ik denk dat ik je boven terugzie. Succes nog.' Ik glimlach, pak mijn jas, stop die in mijn koffer en loop met mijn koffer achter me aan naar mevrouw Sharp toe. 'Hoi,' zeg ik vrolijk als ik bij de groep aankom. Ik laat mijn sigaret vallen en trap hem uit. Ik stapte in de lift en daar zei Anna dat ik de leiding had. Mijn mond viel open. Ik en de leiding hebben? Dat kan niet goedkomen..

[Wat moeten we eigenlijk doen als we de lift uitkomen? Is het huisje gewoon daar? Ik snap het niet helemaal :l]

[ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 0:10 ]

Rafael Montrose

Ik pruillip naar Ella als ik mijn naam niet hoor.
" Ach we zien elkaar wel weer bij het huis. Montgomery. Veel succes. " Zeg ik glimlachend naar Ella. Ik loop naar de ski lift en zet daar haar spullen neer om vervolgens terug te lopen naar haar. " Sorry maar mijn taak als pak ezel is voor bij. Adjeu! " Zeg terwijl ik een ingerukt houding maak. En in een gestrekte pas weg loop. Ik draai me een eindje verder op om en kijk naar de mensen die er nog zijn. Niet veel. Met mij erbij ongeveer 10 of 9. Zuchtend plof ik op het sneeuw neer. Ik krijg dan wel een koude kont maar dat maakt me niet uit.

[ ik schrijf echt kort ]

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Ella Eve Montgomery.
Skilift.

Ik keek verbaasd op toen ik mijn naam hoorde. Wel, het zag ernaar uit dat ik in een groep terechtkwam bij mensen waar ik nog niet tegen had gesproken, wat een verrassing. Dat was dus sarcasme, gewoon om het nog even duidelijk te maken.
Monty zette mijn koffers bij de skilift, niet dat het zoveel koffers waren en al zeker geen zware, en ik nam mijn rugzak op mijn rug om ook naar de skilift te lopen. Blijkbaar had Sam de leiding over het groepje, maar daar trok ik me niet teveel van aan.
Ik keek even rond om te zien welke mensen er nog in het groepje zaten, maar zoals verwacht was het niemand waartegen ik al echt gesproken had, op Mabel na, maar ik had het gevoel dat ik haar best niet teveel kon pushen, vraag me niet waarom.

Mabel Winter
Ik kijk op als ik mijn naam nogmaals hoor, Mevrouw Sharp noemt de tweede groep, en ik zit er in. Ella, het meisje bij Rafael, zit er ook bij. Ik sta op, pak mijn koffer en gooi mijn rugzak over mijn rug waarna ik met de vrouw mee naar de lift loop. Ik zie dat Mevrouw Sharp stil gaat staan en als ik langs haar loop geeft ze me een plastic zakje "Hier" zegt ze "Alles komt goed, kind. Als je iets nodig hebt, vraag maar aan iemand" zegt ze. Dankbaar kijk ik haar aan waarna ik de lift in stap na dat ik mijn ticket heb laten zien. Een maal in de lift ga ik op de grond zitten tegen de want van de lift en kijk ik naar beneden met gesloten ogen, zolang niemand me omhoog trekt en me vertelt dat ik moet kijken omdat het zo'n mooi uitzicht is ben ik veilig.. Maar anders krijg ik weer een aanval.
"Oh ja, Sam, jij hebt de leiding" zegt ze nog.
Even later voel ik de lift tot stilstand komen, oh dank u! Snel sta ik op, de achtergrond negerend. Ik probeer zo hard mijn best om niet in de enorme diepte achter me te kijken..
"Oké dan, mensen, ik heb geen zin in corfee" murmel ik als we op pad gaan. Gelukkig heb ik een goed richtingsgevoel.. Ik loop naar voren, naar Sam.
"Wat zit er allemaal in die tas?" vraag ik hem, tja ik ben nu eenmaal nieuwsgierig. Ik vraag me gewoon af wat voor dingen we allemaal nodig zullen hebben voor deze zoektocht. Als we maar zo snel als mogelijk bij dat huis aankomen vind ik het best. Ik hou dan wel van de kou, maar dit is me een beetje té..
"Oké, we zijn klaar hier. Weg bij die diepte!" zeg ik snel als iedereen klaar lijkt te zijn, nog steeds de omgeving achter mij enorm negerend. Hoe mooi het ook kan zijn, ik wil het niet zien.

Pete Johnson
Ik hoor Sam's naam in de volgende groep en teleurgesteld kijk ik hem aan "Laat mij maar weer alleen achter" zeg ik grinnikend.
''Dus, Pete. Ik denk dat ik je boven terugzie. Succes nog.'' zegt hij waarna hij opstaat, zijn spullen pakt en naar de lift loopt.
Ik zucht diep en kijk om me heen, niet zoveel mensen meer over zie ik.. Nou, oké, er zijn nog ongeveer tien mensen over. Maar vergeleken met hoeveel we waren is het toch wel veel minder..

[Dit is pas kort x'D
Dat van Pete dan hea x'D
Maar Rafael negeert Mabel alweer :c
Hij zegt gedag tegen Ella, maar niet tegen Mabes :c
*SadFace* x'D]

Little do you know

[ Ik ben echt een kluns al het om gedag zeggen gaat, Ach boven gaat Rafael wel heel lief doen tegen Mabes ]

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

James Yaser Skilift bij Audrey en Loki
Ik volg het gesprek van Audrey en Loki niet meer. Ik pak mijn mobiel voor een spelletje te doen, als ik een What's App binnenkrijg. Zou het van mijn ex zijn? Ik kijk en zie dat het van mijn móeder is. Nou, die had ik niet zien aankomen: "Veel plezier, schatje. Luf joe." Typisch voor mijn moeder, altijd verrassend bij de tijd voor een vrouw van 54. En mijn vader daarentegen loopt nog rond met een ijskast van 20 lang bij 10 centimeter breed. Ik hoor dat de tweede groep ook mag vertrekken en ik kijk Audrey en Loki aan en zeg: "Ik hoop dat ik bij een van jullie zit, jullie lijken me wel aardig. Als ik maar niet de leiding krijg. Want dan.... Nou ja, het zou wel grappig zijn, want ik denk dat ik toch alleen maar ruzie zou krijgen met de leiding, dus kan ik het ook zo goed zelf doen. Vind je niet?" Ik ben best zenuwachtig nu, dus ik ratel aan een stuk door. Ik weet niet eens of het wel in het gesprek past, omdat ik niet geluisterd heb. Ik pakte weer mijn telefoon, wachtend op het antwoord en stuurde terug naar mijn moeder: "Ik ook van jouw." En ik keek de andere aan voor een reactie op mijn verhaaltje.

Lizzy Franklyn Skilift- alleen.
Ik hoor groep 1 en 2 vertrekken en ik hoop dat ik niet de leiding heb, want dat ga ik dood. Ik hoor allemaal namen langsgaan en ik heb geen tijd om ze allemaal op te schrijven. Dat zal wel komen tijdens de kennismakingsronde. Ik kijk angstig naar de skilift. Ik heb geen echte hoogtevrees. Ik heb meer last van de om te vallen en dood te gaan. Of de angst dat iemand mij in de lift vermoord, want je staat daar wel hutjemutje op elkaar. Iemand is zo vermoord. Klaar is kees. Stel je voor, vermoord worden in een skilift. Dan ging ik liever op de vaste grond dood. Ik ben bang, dat er lawines zullen komen en ons bedelven onder sneeuw. Net zoals die Nederlandse prins. Hoe heet ie ook al weer? Ik ben zo slecht met namen, daarom schrijf ik zo ook meestal op. Alweer een reden om een boekje bij te houden. Ik keek weer naar mijn mobiel. Ik had een What's app van mijn moeder: "Schatje, veel plezier." Ik ben te bang om te antwoorden dus druk ik hem weg en kijk naar het volgende berichtje: "Niet te bang zijn hè? " van mijn vader. Ik lach en druk hem weg, te bang om te antwoorden.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

John Hunter Bell
De lift ging langzaam naar boven. Vanaf hier kon ik de gehele omgeving zien. Het was echt prachtig. Overal groene bossen onder de sneeuw. Eenmaal boven stapte ik uit de skilift en luisterde stil naar mevrouw Sharp toen we bij een pick-up stonden. We moesten dus de weg vinden naar het huis hier ergens in deze bergen. Hopelijk konden we het snel vinden, want het was best koud. Daarbij had ik echt geen zin in corvee. Ik zette mijn plunjebaal en rugzak in de pick-up en liep toen weer naar de groep toe. Eigenlijk wilde ik uit mijzelf de leiding nemen, maar ik besloot mij stil te houden. Abigaill was de leider en dat mocht ze ook zijn ook. Ik haalde een hand door mijn haren en blies toen weer in mijn handen om het warm te houden. "Dus Abby. Waar moeten we heen?" vroeg ik vriendelijk. Ik wist niet of ze blij was met die naam, maar ze moest het er voor nu maar even mee doen. Het was namelijk veels te koud hiervoor. Ik wreef nog eens goed in mijn handen en zette de kraag van mijn jas omhoog. Mijn schoenen waren gelukkig van die legerkisten waardoor ik geen natte of koude voeten had. Ik keek even naar ons groepje ongeregelt. Dat werd volgens mij nog een hele opgave. We zouden kaart moeten lezen met een kompas, want ik wist zeker dat deze weggetjes niet op google maps stonden. Ik beet even op mijn lip en keek toen weer naar Abigaill in hoop op een opdracht van haar.

Bowties were never Cooler

Matt Johnson
Mokkend gooi ik mijn koffer in de pick-up, zoals iedereen doet. Ik bekijk mijn groep even. John zit er bij, daar had ik al mee gesproken. Net zoals Juliet.Maar de rest had ik nog niet gesproken. Misschien moet ik dat maar gaan doen dan? Ik schud mijn hoofd.
"Dus Abby. Waar moeten we heen?" vraagt John dan aan Abigail, onze 'leider'. Ze leek er niet erg blij mee.
"Naar huis" zeg ik geïrriteerd "Oh, en als wij corfee hebben dankzij wie dan ook. Je krijgt met mij te maken" zeg ik dan nog even voor de duidelijkheid. Ik kijk de groep één voor één dreigend aan. Ik ben op het moment erg prikkelbaar, dus als iemand iets doet of van plan is wat mij niet zint dan kan ik nog wel eens uit mijn slof schieten. Zo lang we maar niet als laatste bij het huis aankomen ben ik tevreden.
"en degene die ervoor zorgt dat we als eerste daar zijn ben ik twee dagen slaafje voor" zeg ik dan grinnikend, ik wil niemand bang maken.. Pete zegt altijd dat ik daar goed in ben, mensen intimideren met mijn houding en woorden. Ik zelf weet het niet, het enige wat ik weet is dat de meeste mensen die mij écht kennen weten dat ze niet met me moeten sollen. Als mij iets niet zint dan ben ik chagrijnig, en als ik chagrijnig ben, ben ik niet te genieten.

Little do you know

Juliet Cile [Daarnet schreef ik echt zo gedetaileert mogenlijk en nu moet ik overspringen van personage dat voelt vaag ]

Ik sla bijna letterlijk mijn hand voor mijn hoofd bij de vraag,
'' Dus Abby, Waar moeten we heen? '' Vraagt dacht ik John aan Abigail.
'' Naar huis. '' Zegt Matt geïriteerd. '' Oh, en als wij corfee hebben dankzij wie dan ook. Je krijgt met mij te maken. '' Vervolgt hij. Hij kijkt ons allemaal 1 voor 1 drijgend aan en fronsen verschijnen op mijn voorhoofd. Ondertussen trek ik over mijn handen waarvan de nagels rood gelakt zijn mijn zwarte leren Chanel handschoenen. Even kijk ik er naar en vraag me af waarvan ik ze heb. Zeker van me oudtante Fiona. Dat lieve kreng.....
'' En degene die er voor zorgt dat we als eerste daar zijn ben ik 2 dagen slaafje voor. '' Zegt Matt nu.
'' Oke is goed hoor Matt. Waar gaan we heen Abby? '' Vraag ik maar aan onze 'leider'. Zuchtend denk ik terug aan de lezen van Bernhard. Mijn butler aka Adrijkskunde docent. En die graag zegt dat je je tong moet poetsen met een speciale tong borstel. Ik adviseer je, doe het niet!

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

-Ik kijk de Vampire Diaries, dus waarschijnlijk reageer ik laat als het nodig is x'D
Sowiezo zit er 40 minuten tussen mijn reacties x'D-

Little do you know

Sorry it took so long again, was bij een vriendin, eff bijlezen en dan reageren XX

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

-Oké, iemand voor Pete? hij staat nu loner op het plein bij de skilift x'd-

Little do you know

[Hij kan naar James, Audrey en Loki komen]

Bowties were never Cooler

Kan iemand me eff bijpraten? T is zoveel leeswerk! Pb me maar

[ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 15:50 ]

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Iedereen is aangekomen bij de skilift. Daar hebben de meesten staan koukleumen bij elkaar. Sam en Pete weten van elkaar dat ze gay zijn(?). Toen kwamen de begeleiders die namen gingen controleren en daarna groepje voor groepje de kinderen naar boven lieten gaan(groepje 1 en 2 zijn net weg) van daar moeten de kinderen zelf de weg vinden naar het huis. De laatste groep krijgt corvee.

Bowties were never Cooler