• In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
    Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'


    Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
    Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.


    RPG-regels:
    -OOC plaats je tussen haakjes of iets.
    -16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
    -een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
    -Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
    -Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
    Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
    -Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
    -Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
    -Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics.
    -Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
    -Vragen of tips (nodig), laat van je horen!


    Regels en gang van zaken binnen het huis:
    (-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
    -het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
    -je mag een voorkeur aangeven voor een kamer en kamergenoot, maar meneer McEwan en mevrouw Sharp maken uiteindelijk de indeling.
    -de kamers zijn ofwel voor twee personen ofwel voor vier personen, het aantal staat achter de kamer. Er is een badkamer per vier personen.
    -als het niet uitkomt, kunnen er jongens en meisjes samen op een kamer liggen of samen een badkamer delen. Als je personage hier problemen mee heeft, doorgeven. Wij zijn dus ook niet zo flauw om het aantal jongens en meisjes te willen, zorg hier wel zelf voor!
    -Met het komen van een compleet nieuwe groep, hebben meneer McEwan en mevrouw Sharp besloten een nieuw huisdier te kopen, namelijk een puppie. Suggesties voor namen zijn altijd welkom, ook in verhaalvorm. Maak deze dan blauw.


    Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

    Personages: (-/20 vrij)
    Docenten:
    -Gregor McEwan - MissAlice
    -Anna Sharp - Patholoog

    Jongens (9)
    -John Hunter Bell - KiliOfDurin
    -Bryan Cooper - Pom
    -Sam Davis - Sofinite
    -Matt Daniël Johnson - Roww
    -Pete James Johnson - Roww
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson- KiliOfDurin
    -Rafael Montrose - HippieDream
    -Bae Shin Wen - xLastKiss
    -James Yaser - MissCastle

    Meisjes (11)
    -Juliet Cile - HippieDream
    -Dena Fields - Patholoog
    -Lizzy Franklyn - MissCastle
    -Delilah Gerson - MissAlice
    -Audrey Felicia Locksley - Unchained
    -Ella Eve Montgomery - Lifeisajoke
    -Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
    -Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
    -Lyric Dayana Sage - HippieDream
    -Lilith Stone - Pom
    -Mabel Aurora Winter - Roww

    Diegene die willen meedoen als iemand afvalt.
    1. --Reservering xAlways


    De groepen:
    Groep 1:
    -John Hunter Bell
    -Juliet Cile
    -Matt Daniël Johnson
    -Abigail Narelle Pierce
    -Lilith Stone

    Groep 2:
    -Bryan Cooper
    -Sam Davis
    -Dena Fields
    -Ella Eve Montgomery
    -Mabel Aurora Winter

    Groep 3:
    -Delilah Gerson
    -Pete James Johnson

    -Laurinda Tiana Pearl
    -Bae Shin Wen
    -James Yaser

    Groep 4:
    -Lizzy Franklyn
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson
    -Audrey Felicia Locksley
    -Rafael Montrose
    -Lyric Dayana Sage


    Het huis
    Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
    *
    Tweede verdieping rechts:
    -slaapkamer (2):
    -slaapkamer (2):
    -badkamer
    Tweede verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    *
    Eerste verdieping rechts:
    -slaapkamer (2):
    -slaapkamer (2):
    -badkamer
    Eerste verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    -bovenste deel bibliotheek
    *
    Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
    Begane grond links: Bibliotheek en keuken
    *
    Kelder: zwembad.


    Het praattopic
    Het rollentopic [2]

    Veel plezier!

    [ bericht aangepast op 19 juli 2013 - 21:02 ]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Abigail Narelle Pierce
    Tegen de tijd dat ik de skilift bereikt had waren mijn voeten koud van de sneeuw en ook mijn handen hadden inmiddels weinig gevoel meer.
    Eens bijna aangekomen zag ik verschillende andere mensen staan, jongens meisjes en allemaal rond mijn leeftijd dus ik zou hier vast goed zijn, toch besloot ik niet er tussen te gaan staan maar gewoon mijn mond te houden en aan de zijlijn te blijven.
    Ik hield niet zo van de aandacht , aandacht betekende dat mensen op je gingen letten en als ze op je gaan letten krijg je roddels en gezeur, dat wist ik maar al te goed inmiddels.


    Laurinda Tiana Pearl

    De koude wind sneed door mijn jas heen en mijn tassen begonnen toch behoorlijk zwaar te worden.. Nog even doorzetten, bestemming bijna bereikt.
    Nou ik bij de skilift was zag ik verschillende mensen staan, en ik begon te glimlachen. "Helleu! " de woorden kwamen vrolijk mijn mond uit, ik zei het tegen niemand in het speciaal maar eigenlijk een beetje algemeen en ik zette mijn tassen neer. Er verscheen een nog bredere glimlach om mijn mond nu ik me bedacht dat ik er gewoon even tussenuit was, weg van alle ellende.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Juliet Cile

    Zuchtend geeft mijn vader mijn donkerblauwe koffer aan terwijl ik mijn gitaar wat beter op mijn rug doe.
    " Mijn kleine meisje gaat weg. " Zegt hij een beetje levenloos. Oke ja ik ga weg. Maar hallo. Je leven gaat er nu niet aan hoor!
    " Pap je leven gaat nu niet veranderen hoor. " Even kijk ik moeilijk voor me uit. Ik ga hem zo erg missen. Ik til de koffer en geef mijn vader een kus. " Ik hou van je pap. " Zeg ik tegen hem. Hij knikt en geeft een aai over mijn bol. Mijn ogen kijken toe hoe hij in zijn nieuwste aanwinst stapt en wegrijd. Opeens voel ik me mobiel trillen en ik haal mijn witte iPhone 5 uit mijn witte skinny jeans. Mpsnel ongrendel ik hem en ikzie dar ik een berichtje heb van me moeder die nu in Cuba zit voor zaken.
    Lieverd ik hou van je. Als je weer terug komt gaan we gezellig shoppen in Londen. Daar hebben ze vast wel een Louis Vitton tas.
    Xx Mam

    Zuchtend doe ik mijn mobiel weer in mijn tas. Zelf heb ik een pest hekel aan shoppen. Me moeder wil alleen maar bij dure winkels shoppen. Ja je bent rijk maar dat hoef je toch niet te laten zien? Eg ik altijd als we een dure winkel in stappen. Want ik wil niet dood gevonden wordne bij een Louis Vitton tas. Ik draai me om naar het pleintje waar al een paar mensen zitten. Diepe koeienvlaai. Oke Jul, je moet kijken of Mabel er is. Dat was haar naam toch? Ik loop naar de mensen toe en kijk even glimlachend rond.
    " Hoi ik ben Juliet. Is een van jullie misschien Mabel? Want ik zoek haar. " Wajoo. Zelfverzekerd zijnnstaat niet op je lijstje Jul.

    [ Doe zo Raf maar ga eerst ff honden uitlaten ;) ]


    | 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

    Mabel Winter
    Het meisje glimlacht half naar me en stelt zich voor als Lillith.
    "Mooie naam" merk ik op. Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog een jongen aankomen, als hij bij ons is aangekomen stelt hij zich ook voor.
    "Hoi, ik ben Sam. Ben ik hier goed, gaan jullie ook naar het huis?" vraagt hij dan.
    Ik knik met een glimlachje en steek mijn hand naar hem uit waarna ik me nogmaals voorstel "Mabel, en ja je zit hier goed. We moeten nog even op de anderen wachten en dan kunnen we de lift in" zeg ik met een glimlachje. Als je de 'leiding' hebt moet je je ook gedragen als een goede leider..
    "Helleu!" een ander meisje was erbij komen staan, ik glimlach even kort naar haar en mompel iets wat op een 'hoi' moet lijken.
    "Hoi ik ben Juliet. Is een van jullie misschien Mabel? Want ik zoek haar." hoor ik plots achter me. In een reflex draai ik me om en steek glimlachend mijn hand in de lucht "Yep, that's me. Dan moet jij Juliet zijn?" zeg ik grinnikend.

    Pete Johnson
    Als we bij de groep anderen aangekomen zijn gooit Matt zijn rugzak neer en gaat hij erop zitten, de ijdeltuit is bang voor een natte broek. Achja, dan vinden de meiden hem niet meer aantrekkelijk natuurlijk.. Ik wou dat ik dat had, 'de meiden' en niet 'de jongens'..
    Niet veel later komt er een jongen bij staan waarna hij zegt: "Hoi, ik ben Sam. Ben ik hier goed, gaan jullie ook naar het huis?"
    Een blond meisje antwoord al voor dat ik ook maar iets kan zeggen "Mabel, en ja je zit hier goed. We moeten nog even op de anderen wachten en dan kunnen we de lift in" vertelt ze met een glimlach rond haar lippen.
    "Ik ben Pete, dit is mijn broer Matt..-"
    "Pete, ik kan voor mezelf spreken jongen" onderbreekt Matt me zuchtend.
    "..en wij gaan ook naar het huis" maak ik mijn zin af zonder op Matt te reageren, hij is sterker dan ik ben dus ik weet zo onderhand wel dat ik niets tegen hem kan beginnen. Ik bekijk de anderen die hier staan even kort, een jongen met zwart krullend haar en een getinte huidskleur staat een beetje afgezonderd van de rest, hoort hij er ook bij? Het feit dat hij een plunjebaal naast zich heeft zegt me van wel.. Dan kijk ik naar het andere meisje dat hier staat, maar mijn ogen gaan al snel over naar de andere jongen die zich voorstelde als 'Sam'. Meiden boeien me niet zo, die leer ik in het huis wel kennen.. Sam heeft zwart, ietwat langer haar, en een enorme koffer naast zich staan. Hij is niet veel korter dan mij zie ik, hij heeft groenachtige ogen die er best mooi uitzien..
    Snel wend ik mijn blik af als ik merk dat ik aan het staren ben en ik hoor Matt vermakelijk lachen. Als ik hem een boze blik zend kijkt hij me met een wenkbrauwwiebel aan 'al wat leuks gezien?' vormt hij met zijn lippen. Boos kijk ik hem aan waarna ik mijn hoofd schud, niet om een 'nee' te vormen, maar om hem duidelijk te maken dat hij moet ophouden. Matt lacht er enkel vermakelijk om.
    Inmiddels zijn er alweer drie mensen bij komen staan, maar ik negeer ze een beetje.. ik zucht diep, waarom moet ik op jongens vallen? Waarom ik? Waarom niet gewoon iemand die er wél mee om kan gaan, iemand die wél ouders heeft die het zullen accepteren?


    Little do you know

    John Hunter Bell Skilift
    Ik keek met grote ogen naar het meisje dat aankwam. "Hunter, niet nu. Je mag straks weer... Maar ik heb me al zo lang moeten gedragen... Morgen... Okay maar dan heb jij morgen pech, Johnny... Okay." zuchtte ik. Morgen werd een hel, maar beter dan nu, want dan kende misschien iemand mijn aardige kant. Ik draaide me om naar de volgende die aankwam. "Ik ben John." zei ik zacht. Toen zag ik jongens aan komen lopen. Met meisjes was ik wel comfortabel, maar niet nu ik zo'n ruzie had met Hunter. Soms ging het goed, maar vaak niet. Ik lirp naar de jongens. "Hey." zei ik rustig. Jongens keken vaak ook minder raar op als ik tegen mezelf begon te lullen, voor hun dan. Daarbij leken ze me best aardig en door de rust van Hunter leek hij toe te stemmen met hun vriendschap, als zij het ook wilden. "Ik ben John." Er stonden bij hen nog wat jongens en een meisje. Hopelijk schrok ik ze vandaag niet van me.Mijn plunjebaal hing over mijn schouder en mijn rugzak over mijn rug. Ik likte mijn lippen even en haalde een hand door mijn zwarte krullen. Mijn oren werden best koud, dus ik schoof mijn pluizige krullen ervoor, waardoor ik nu op een pluizig leeuwenwelpje leek.

    [ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 20:48 ]


    Bowties were never Cooler

    Sam Davis
    Er kwam meteen een meisje naar me toegelopen en ze stelde zich voor. Mabel, zo heette ze. Ik wilde mijn mond opendoen om nog iets tegen haar te zeggen, maar voordat er iets uit kwam had Mabel zich alweer omgedraaid. Een andere jonge stelde zich voor als Pete en hij stelde me ook aan zijn broer Matt voor, die hem meteen onderbrak door te zeggen dat hij ook wel voor zichzelf kan spreken. 'Mooi, ik was bang dat ik verkeerd was,' zei ik tegen Pete toen hij zei dat zij ook naar het huis gingen. Ik zag Pete rondkijken dus begon ik ook met rondkijken. Ik wilde een gesprek met iemand starten, maar ik heb geen idee waar ik over zou moeten praten. Als ik iets raars zeg, dan kom ik waarschijnlijk dom over. Ik kreeg het benauwd, ondanks dat het heel koud was. Ik wilde het niet wéér verpesten. Ik realiseerde me dat als ik helemaal niets zou zeggen het waarschijnlijk nog raarder over zou komen, dus vroeg ik:'Zijn jullie broers?'

    [ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 21:00 ]


    Ella Eve Montgomery.
    Skilift.

    Ik keek naar mijn mama en tuitte mijn lippen lichtjes. Ik wist dat er een hele preek ging komen dat ik voorzichtig moest zijn, geen dingen moest doen die zij niet zou doen, dat ik moest luisteren naar de begeleiders -terwijl ik nooit een probleemkind was geweest-, en al de rest dat een moeder op het moment dat haar kind op vakantie ging in de bergen bij een onbekend gezin kon bedenken.
    "Ik ga je geen preek geven", begon ze, "Want ik weet dat je daar op zit te wachten, Ella, maar ik wil wel dat je -je manieren houdt en dat je -je houdt aan alle dingen die ik normaal zou gezegd hebben." "Hoe kan ik me houden aan dingen die je niet zegt ?"
    Ze keek zuchtend opzij -naar mijn gezicht dus- en keek me aan met zo'n blik van 'Nu niet lastig beginnen doen'. Ik stak onschuldig mijn handen in de lucht, "Het is al goed, ik zal braaf zijn, zoals altijd dus."
    Ik drukte een kus op haar wang en stapte uit. Mijn koffers haalde ik uit de koffer waarna ik nog een 'Bye' riep en vertrok. Voor zover ik had begrepen gingen ze allemaal staan wachten bij de skilift of iets in die aard, dus dat was precies waar ik naartoe ging.
    Toen ik daar aankwam, keek ik even rond en zuchtte. Oké, vrienden maken is altijd een goed begin.

    Matt Johnson
    Dan komt de jongen die hier al eerder stond naar ons toe gelopen.
    "Hey" zegt hij rustig "Ik ben John" stelt hij zichzelf voor.
    Met een trotse glimlach die mijn lippen siert sta ik op "Matt, Matt Johnson. Dit is mijn kleine broertje Pete" zeg ik met een grijns terwijl ik een arm rond Pete's nek sla.
    "Ik ben niet je kleine broertje! Ik ben precies zo oud als jij!" sputtert hij tegen terwijl hij zich uit mijn greep probeert te halen.
    "Nee, je bent wel vijf minuten jonger, mannetje" zeg ik lachend.
    "Jij je zin.. Kun je me los laten? Dit staat niet zo fijn" moppert Pete. Grinnikend laat ik hem los waarna hij recht gaat staan en zijn jas goed doet.
    "Pete Johnson" stelt hij zich aan John aan.
    "Grappig eigenlijk, jij heet John en wij heten Johnson" merk ik grinnikend op.
    "Zijn jullie broers?" vraagt Sam, de jongen waar Pete zojuist naar heeft zitten staren aan ons. Iets wat me aan het lachen maakt, Pete heeft net duidelijk gezegt dat ik zijn broer was. Na een tijdje niks gedaan te hebben komt er weer een meisje bij de groep staan, ze ziet er best leuk uit.. Veel beter dan Melanie..
    Ik heb haar beloofd andere meisjes hier niet aan te raken, maar kijken mag toch wel? Bij deze gedachte ontstaat er een speelse scheve grijns rond mijn lippen.

    Pete Johnson
    "Zijn jullie broers?" vraagt Sam na een tijdje stil geweest te zijn. Matt schiet in de lach, waarop ik hem een boze blik zend. Waarom moet Matt zich altijd zo populair gedragen..? Hoe komt het uberhaupt dat hij daar vrienden mee maakt?
    "Ja, we zijn broers, tweeling" zeg ik met een glimlach, maar eigenlijk lijkt dat me ook best duidelijk.. We zijn precies hetzelfde, behalve ons haar en gedrag dan..
    "Heb jij broers of zussen?" vraag ik dan aan Sam, Matt negerend.
    Niet veel later komt er weer een meisje bij staan. Snel kijk ik naar Matt, hij staat haar natuurlijk te bekijken.. Player. Het is dat hij me heeft laten zweren dat ik mijn mond houd over Melanie, anders had ik ieder meisje hier vertelt dat hij al bezet is..
    "Waarom zit jij hier eigenlijk?" vraag ik even later aan Sam.

    Mabel Winter
    Na een tijdje komt er weer een meisje bij staan, met een glimlachje loop ik naar haar toe.
    "Ik ben Mabel" stel ik mezelf vrolijk voor. Doordat niemand me tot nu toe heeft af gesnauwd voel ik me stukje bij beetje zelfverzekerder worden.
    Kort kijk ik om me heen, er zijn er al best veel mensen nu.. Ik tel iedereen even kort en zie dat we nog niet met twintig zijn, nog niet iedereen is aanwezig..


    [Al dat aanpassen enzo begint op mijn zenuwen te werken x'D]


    Little do you know

    Sam Davis
    'Oké, dat was een domme vraag. Natuurlijk zijn jullie broers', zeg ik lachend. 'Heb jij broers of zussen?' vraagt Pete. Ik had deze vraag liever niet gehad, omdat ik dan herinnerd werd aan mijn broer. Het liefst zou ik hem uit mijn leven verwijderen, doen alsof ik enig kind ben en hem helemaal niet meer herinneren, maar dat kan niet. 'Ja, zoiets,' zeg ik en Pete kijkt me meteen vragend aan. Voordat hij nog iets vraagt zeg ik:'Ik heb een broer, maar zo voelt dat niet. Wij hebben nooit met elkaar overweg gekund, vooral de laatste tijd niet.'

    Het blijft weer even stil tussen mij en Pete, maar dan vraagt Pete waarom ik hier zit. 'Dat heeft ook weer een deel met mijn broer te maken,' zeg ik. 'Hij eist bij ons thuis alle aandacht op omdat hij 'zoveel beter' dan mij is en ik niet meer thuis wilde zijn. Ook vind ik het moeilijk om spontaan met mensen die ik niet zo goed ken te praten, en ik hoop dat dat door deze vakantie minder erg wordt.'

    Abigail Narelle Pierce
    De groep met mensen word steeds groter en ik zie verschillende gesprekken plaats vinden. Toch ben ik niet van plan om me tussen de groep te voegen.
    Mijn plekje hier aan de zijkant bevalt me prima, geen gezeur en geen angst hoeven hebben over wat anderen van me denken.
    Ik weet het wel, ik heb snel genoeg mijn woordje klaar maar toch, direct alle aandacht daarmee opeisen zal niet de beste eerste indruk zijn. Mijn ogen blijven de mensen in de gaten houden terwijl ik mijn jas nog wat verder optrek en mijn handen in mijn mouwen verstop.

    Laurinda Tiana Pearl

    Okee, en nu, vrienden maken op in je eerste dagen is altijd goed, maar met wie, en hoe? Ik laat mijn ogen tussen de mensen kijken en besluit toch nog maar even niks te doen.
    Mijn voeten zijn inmiddels half bevroren en ook mijn lichaam voelt zich niet het warmst meer, wat was me daar ook al weer over geleerd,...
    Oja, bewegen!
    En ik begin kleine sprongetjes te maken op mijn plek in de hoop sneller warm te worden.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign


    Ella Eve Montgomery.
    Skilift.

    Na een tijdje de groep te hebben rondgekeken was ik het beu. Als ik nu geen vrienden maakte, zou ik het waarschijnlijk nooit doen. Ik likte even over mijn lippen en liep naar een jongen toe. Hij stond te praten met 2 andere jongens, (Matt.] dus ik dacht dat ik me maar eens ging moeien. Ik liet mijn koffers staan en liep naar de jongens toe.
    "Hey, ik ben Ella" zei ik met een glimlach waarna ik mijn donkerbruine ogen even over alle jongens liet gaan. Ik tuitte mijn lippen eventjes, het was een soort trekje, en keek nogmaals rond.
    "Ga gerust verder met het gesprek hoor, ik ben hier niet, het is maar dat ik dan niet zo zielig overkom" zei ik met een serieus gezicht.

    Matt Johnson
    Ik zie vanuit mijn ooghoeken hoe het meisje onze kant op kom en doe alsof ik haar niet zie aankomen.
    Als ze dan bij ons staat stelt ze zich voor: "Hey, ik ben Ella"
    Met een scheve grijns kijk ik haar aan "Hey, Ella" zeg ik flirtend "Ik ben Matt, dit is John en dat daar is mijn kleine broertje Pete" ik wijs de jongens één voor één aan terwijl ik praat.
    "Maar, Ella, zeg eens. Wat brengt zo'n mooi meisje als jij hier?" vraag ik haar dan met de scheve grijns die eigenlijk altijd op mijn gezicht staat. Nog nooit heeft een meisje me zien glimlachen, gewoon omdat alle meisjes die ik tot nu toe heb gehad geen glimlach waard zijn geweest. Het ware meisje zal mijn glimlach verdienen, maar de ware ben ik, ondanks mijn vele relaties, nog niet tegen gekomen. Pete loopt altijd te roepen dat als ik 'de ware' wil ontmoeten ik niet steeds weer een relatie aan moet gaan. Hij vind dat ik 'de ware' geen plek geef om langs te kunnen komen in mijn leven. Rare knul..
    Hij heeft nog nooit een relatie gehad, waar is zijn 'ware' dan?


    Little do you know

    Lilith Stone
    'Mooie naam' merkte Mabel op. 'Dankje' mompelde ik. Vervolgens keek ik naar een jongen die overduidelijk bezig was met het versieren van meisjes. Iets waar ik dan weer niks voor voelde. Ik hoefde geen relatie. Ik kon me wel prima redden in m'n eentje. Ik zette de koffer neer op de grond en ging erop zitten. Vervolgens pakte ik mijn mobieltje en gebruikte hem opnieuw als spiegel. Mijn make-up zat gelukkig nog prima. Ik viste mijn oortjes uit mijn jaszak en koppelde die aan mijn mobieltje. Ik ging lekker muziek luisteren omdat ik daar inmiddels wel aan toe was.


    26 - 02 - '16

    Rafael Montrose

    Vrolijk haal ik mijn tas uit de kofferbak van de taxi. Zodra ik kofferbak net heeft dichtgeslagen spurt de auto weg en krijg allemaal sneeuw over me heen.
    " U ook een fijne dag! " Schreeuw ik naar de taxi en ik loop vrolijk naar de skilift toe. Ik neurie het liedje van de Cola light reclame en kijk naar de omgeving. Het sneeuw ligt duidelijk hier zowat altijd en ik vraag em af waar me ouders me hebben gedropt. Vast in de middle of nowhere. Ik kijk even naar mijn kleren en zie dat er modderop mijn linker schoen. " Nee, neen , nee nee! " Roep ik uit terwijl ik rondjes draainen het er af probeer te schoppen. Na een paa werkelijk verschrikkelijke minuten geef ik het op. En loop door naar de ski lift. Ik zie al heel veel mensen en kijk even vrolijk rond. Vrolijk zijn is een van mijn beste eigenschappen. " Oke de Raf is in da House!! Dus nu allemaal happy zijn!! " Roep ik vrolijk naar iedereen. En ik spring huppelend naar een paar meiden toe. Steffanie zal het nooit merken als ik hier wat meiden vrienden maak.

    Juliet Cile
    Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik een meisje bij ons zie staan. Mabel stelt zich vrolijk voor en ik wil iets zeggen maar het lukt niet. Ik voel me benauwd en kijk even moeilijk rond. Zoveel mensen. Kom op Jul. Wees niet bang. Ik zucht even en kijk naar alle mensen. Ik pak even mijn mobiel en stop hem snel weg. Ik wil niet dat iemand mijn dure spullen ziet. Even kijk ik Mabel angstig aan. Bang dag ze het heeft gezien.
    " Mabel hoeveel- "
    " Oke de Raf is in da House!! Dus nu allemaal happy zijn!! "

    [ Ik hou nu echt zoveel van Raf xD ]


    | 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial


    Ella Eve Montgomery.
    Skilift.

    1 van de jongens keek me met een scheve grijns aan. "Hey, Ella." Even keek ik om me heen om er zeker van te zijn dat hij tegen dezelfde Ella sprak, want zijn toontje kwam nogal flirtend over en ik had nog nooit geweten dat een jongen zo tegen mij sprak. Toen ik geen enkel ander meisje achter me zag staan haalde ik mijn schouders op en glimlachte vriendelijk naar hem, "Ik ben Matt, dit is John en dat daar is mijn kleine broertje Pete" zei hij wijzend naar verschillende jongens. Oh, Matt dus.
    "Maar, Ella, zeg eens. Wat brengt zo'n mooi meisje als jij hier ?" vroeg hij dan met een scheve grijns. Of beter te zeggen, nog steeds die scheve grijns. Lichtjes schoten mijn wenkbrauwen in de lucht, "Wel, uh, ik weet het niet echt, waarschijnlijk dezelfde reden waarom elke andere persoon hier is."

    [ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 22:24 ]

    John Hunter Bell
    Ik glimlachte een beetje naar de jongens die zich voorstelden. Ze leken me wel erg aardig. Een beetje raar, maar veel normaler dan ik voor buitenstanders leek. "Aangenaam." zei ik tegen de twee, terwijl ze begonnen te kibbelen. Net mij en mijn broers. Ik glimlachte zuur bij die gedachte. Ik zou ze namelijk erg lang niet meer zien. Ik werd nog even wakker uit die gedachten toen Pete zich nog een keer voorstelde. Ik keek naar hem. Nu ik hem zo apart zag was hij best wel knap. Zijn tweelingbroer was een player, maar hij was best leuk... Wacht?! Wat?! "Hier hebben we het vanavond wel over." kwam Hunter laag tussendoor. "Je zou stil zijn." Hisde ik terug voor ik terugkeek naar de steeds groter groeiende groep. Sommigen waren druk, anderen terughoudend en ik stond er neutraal tussen. Ik hoopte gewoon dat ik wat vrienden kon maken voor Hunter morgen de touwtjes in handen nam. Ik wilde dat helemaal niet, maar anders werd dit voor mij persoonlijk ook een hel. Ik legde mijn hoop dus maar in de begeleiders, maar als die alleen met pillen kwamen had ik een probleem. We waren even sterk, dus ze hadden geen effect. "Dat is waar, Johnny." mompelde Hunter weer. Ik shushde hem en hoopte maar dat niemand hier iets van meekreeg.


    Bowties were never Cooler