Changes || One Direction || 02 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Gwen Lily Cooper
Hij stootte recht door mijn orgasme heen. Ik viel slap neer op de bank terwijl hij genadeloos door ging. Elke beweging van hem voelde ik nu nog sterker. Tijd om uit te hijgen had ik dan ook eigenlijk niet. Al snel begon mijn lichaam weer onder hem te kronkelen en piepen. Normaal was ik een stuk luider, maar ik wist me wat in te houden omdat we in zijn auto lagen. Mijn nagels krasten weer lange striemen over zijn rug. Ik had vaseline in mijn tas zitten, dus daar had hij geluk mee. Met mijn heupen bewoog ik weer met hem mee. Dit voelde heel erg fijn. De woede in zijn lijf leek af te nemen en ik zag zijn ogen nu eerder opgewonden glimmen. Zijn lid kreeg hij altijd wel omhoog, net als dat ik mezelf makkelijk kon opgeilen, maar echte lust in zijn ogen was geweldig om te zien. Lust, daar draaide onze sex vaak om, liefde kwam op andere tijden. Ik drukte hem dichter tegen me aan en zette mijn lippen in zijn nek. Daar beet ik zachtjes in zijn huid. Mijn gekreun werd gesmoord door zijn huid, wat erg mooi was omdat ik me nu steeds minder stil kon houden.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Voor het eerst zins we bezig waren, rolde er een kreun over mijn lippen. Gwen was helemaal aangespannen, waardoor de druk op mijn lid gigantisch was. En omdat ik er doorheen stoten, gaf dit het ultieme gevoel. Nu wist ik ook weer waarom ik dit deed. Of eigen waarom we dit hoorde te doen. En dat was niet omdat ik boos was en ik dus maar iemand hol moest neuken. Gwen haar lichaam viel levenloos op de bank en de druk verdween weer. Maar toch was ik een stuk geiler als net. Het stoten ging veel soepeler door al het vocht wat Gwen geproduceerd had en ik zocht haar zwake plek weer op. Gewoon omdat ik wilde dat ze ook nog plezier zou hebben terwijl ik bezig was. Maar als ik zo door ging, zou dat ook niet eeuwig meer duren. Al snel leek ik goed te zitten, want Gwen begon er weer in mee te gaan. Ze trok me dichter tegen zich aan en haar tanden in mijn nek deden me grommen. Ze wist dat ik daar niet tegen kon. 'Kijk uit. Want ik pak je andere ingang.' Dreigde ik speels.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Nadat ik was klaargekomen ging het stoten voor hem makkelijk. Ik had zelf amper tijd om uit te hijgen, want al snel had hij weer mijn zwakke plek gevonden. Ik bewoog met mijn heupen met hem mee. Het voelde heerlijk. Ik trok hem dichter tegen me aan en beet in zijn nek. Ik wist hoe zwak hij daarvoor was. Ik hoorde hem in mijn oor grommen en grijnsde tegen zijn huid. Mijn tanden zette ik nog iets dieper in zijn nek. Toen hij speels begon te drijgen liet ik hem iets gaan. "Niet hier lieve schat. Vanavond vind ik het prima, maar niet in de auto." mompelde ik hees tegen zijn huid. Ik had nou niet echt zin om met mijn hoofd tegen de autodeur te klappen doordat hij er ruw en hard tegenaan zou gaan. Ik zoog het bloed tussen mijn tandafdrukken speels omhoog. Ze hoefden straks niet alleen aan mij te merken dat we sex hadden gehad, al zeiden de striemen op zijn rug ook al genoeg. Mijn lippen en tanden lieten uiteindelijk zijn huid los en een luide kreun verliet mijn mond. Mijn nagels grepen weer diep in zijn vlees. Ik zou het niet heel erg lang meer volhouden. De vlagen van genot vloeiden weer door mijn lijf. Ik zou het nog even volhouden, maar lang niet.

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 7:33 ]

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
Liam payne
Ik voelde direct zijn grip verstrakken toen mijn armen om zijn middel lagen. Hij was net een baby aapje, maar wel mijn baby aapje. Zijn woorden deden me heel erg goed. Dat ik me zo tegenover hem voelde was duidelijk voor mij en zei ik hopelijk ook vaak genoeg om het hem te laten weten, maar soms twijfelde ik nog wel of onze vriendschap aan beide kanten even sterk was. Gelukkig wel. Het was geen liefde, maar een vriendschap die sterker stond dan wat dan ook. Sterker dan een huis, sterker dan de bergen. Toen ik over eten begon wist ik het antwoord al. Deze jongen had altijd honger, echt altijd. Ik kneep even kort in zijn hand toen hij de zijne in de mijne legde en glimlachte bij het kusje op mijn wang. Dat was redelijk normaal voor ons. Vrolijk liep ik met hem mee. Hij liep normaal niet zo snel, alleen als er een belofte naar eten was. Onder het lopen trok ik mijn portemonee al uit mijn kontzak. Mijn ogen liet ik naar de klok in de kantine glijden toen hij vroeg hoe lang nog. "10 minuten, ongeveer." Ik haalde vast wat geld uit mijn portemonee dat ik nodig had voor een kaal broodje en nog een blikje drinken. "Ik rijd je naar jou huis om je spullen te pakken. Daarna gaan we door naar het mijne, avondeten met mijn ouders en daarna film kijken ofzo. Het maakt mij niet zoveel uit. kies jij maar." Niall woonde bijna bij mij thuis, dus hij wist wat allemaal kon en wat niet. Vanavond aten we spagetti en daarna hadden we het rijk voor ons alleen omdat mijn ouders vroeg zouden gaan slapen omdat ze vroeg weg moesten. Ik haalde een hand door mijn haren en bestelde toen voor mezelf het kale broodje en een blikje drinken. ik betaalde en liet het wisselgeld los in mijn broekzak zakken. Dan had ik straks nog mutjes om mee te pingelen tijden het nablijven.

Bowties were never Cooler

(Mijn topics)

I'm gonna pick up the pieces, and build a lego house. When things go wrong we can knock it down.

Niall Horan
Kende je het gevoel van veiligheid en vertrouwen? Dat, samen met het gevoel van lichtelijke afhankelijkheid, had ik in de loop van de tijd opgebouwd met deze jongen. Het was voor sommige mensen te beschrijven al vreemd. Vreemd wat wij hadden, maar voor mij was het niet meer dan normaal geworden. Nou ja, normaal, ik was er ondertussen aangewend en ik zou het niet anders meer willen. Normaal zou het nooit kunnen zijn, want dan zou het niet speciaal meer zijn en zo kon je dit toch wel noemen. Ik bedoel: hoe vaak kan je bij je beste vriend alles doen wat je wilt? Dat we samen alles uit konden voeren? Het was speciaal en daar bleef het bij. De reacties van andere konden me al heel lang niets meer schelen en stiekem bleef ik erbij dat het lichtelijke jaloezie was.
Mijn mondhoeken krulde omhoog toen Liam over eten begon en we wisten allebei het antwoord daarop. 'Je bent een schat,' verliet mijn mond voor ik mijn lippen voor een seconde tegen zijn wang drukte. Ik moest er dan ook bij zeggen dat dit niet alleen kwam door het faken, maar ook omdat het allang zo was. Bij het faken was het alleen ietwat meer en op een andere manier. Daarna zette ik het toch op een lopen, gewoon mijn neus achterna naar het voedsel. Het duurde niet lang voor we bij de kantine waren en Liam mijn vraag had beantwoord. 'Dan hebben we nog eventjes. En dat laatste klinkt geweldig, want dan hebben we drie vliegen in een klap. Geen ouders, een geweldig plan en een beste vriend om bij rond te hangen.' Het was niet de eerste, of de laatste keer, dat ik bij hem thuis te vinden was en ik moest zeggen dat -dat me allemaal op mijn gemak stelde. Mijn portemonnee haalde ik tevoorschijn en bestelde precies hetzelfde als Liam, alleen bestelde nog een extra broodje erbij. Ondertussen liet ik het geld wat Liam kwijt was weer in zijn broekzak glijden. 'Nu was het mijn buurt. Jij hebt vandaag wel genoeg gedaan.' zei ik onschuldig en keek wat rond. Eens kijken hoe lang het duurde voor mensen hier wat te horen kregen en wat zeiden.

I'm gonna pick up the pieces, and build a lego house. When things go wrong we can knock it down.

Liam Payne
Natuurlijk ging Niall direct in op mijn voorstel eten te halen. Het kon ook niet anders. Als niemand hem tegenhield at die jongen 24/7. Ik glimlachte nog even bij de kus op mijn wang en liep toen rustig achter hem aan. Dit soort kleine uitingen van waardering waren niet vreemd voor ons. Voor anderen zag het er misschien raar uit, zeker in een 'normale vriendschap', maar voor ons was het de normaalste zaak van de wereld, net als dat hij graag op mijn schoot zat en ik vaak door zijn haren aan het aaien was. Onze vriendschap was ook wel speciaal. We deden alles samen en konden alles samen doen zonder dat er uitleg voor nodig was tegenover de ander. Zolang hij in de buurt was voelde ik me veilig en vertrouwd en bovenal rustig. Hij zorgde ervoor dat ik in controle was over mijn minder gewenste kanten en dat ik altijd rugdekking had. Hij zorgde ervoor dat ik het meeste uit mijn leven durfde en kon halen. Rond hem voelde ik me zeker. Ik was hem daar echt heel dankbaar voor en probeerde hem dat te tonen. Al vond ik zelf dat ik er niet echt goed in slaagde, hij leek het prima te vinden. Mensen vonden het vaak raar hoe we rond elkaar deden, maar zolang het voor ons beiden goed was, maakte dat me echt geen zak uit. Het waren onze levens, niet die van hun." In de kantine vertelde ik hem hoelang we nog hadden. Ik grijnsde bij zijn woorden. "En we eten lasagne vanavond." zei ik vrolijk. Ik hield van lasagne, op het feit na dat het wenselijk was om het met een lepel te eten, wat ik weigerde. Ik kocht een broodje en wat drinken en keek hoe Niall hetzelfde deed, maar die kocht natuurlijk twee broodjes. Waar hij het allemaal liet wist ik niet, maar in elk geval niet rond zijn buik, want hij was nog altijd vrij dun. Ik trok een wenkbrauw op toen hij een aantal muntjes in mijn broekzak liet glijden. Ik glimlachte bij zijn uitleg. Hij was toch echt een schatje, hoe gemeen hij soms ook voor anderen kon zijn. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en woelde even door zijn warrige blonde haar. "Je bent een schatje." zei ik tegen hem. Ik hoorde een zachte 'Awh' van de kantinedame komen. Die had het blijkbaar dus ook al gehoord. Het ging op deze school dus echt heel snel. Ik pakte mijn dingen en toen Niall's vrije hand. "kon, dan zoeken we vast een plekje uit bij nablijven." zei ik tegen hem. Ook handen vasthouden was niets vreemds voor ons. Dat was iets wat ik van Doctor Who had geleerd: Het belangrijkste wat je nodig hebt is een hand om vast te houden en als je die eenmaal hebt moet je hem nooit meer loslaten.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Mijn mondhoeken krulde nog verder omhoog toen ik te horen kreeg dat het avondeten lasagne was. 'Nu heb ik honger,' mompelde ik met een lichtelijk zielige ondertoon en keek onschuldig naar de broodjes die ik naar me toegeschoven kreeg. Iedereen wist dat ik door kon blijven eten, maar het bij beschaafde hoeveelheden hield en daarbij ook geen geld had, om de hele kantine leeg te kopen. Al had ik dat wel, dan zou ik dat alsnog niet doen, want zelf ik vond dat zonde van mijn geld. Ik gaf dat alleen uit op moment dat ik vond dat het echt nodig was en dat was nu ook het geval, want een aantal muntjes liet ik alweer bij Liam in zijn broekzak glijden waardoor hij zijn wenkbrauw optrok. Iets wat al snel weer plaatsmaakte voor een glimlach. De kus op mijn voorhoofd, die ik niet veel later kreeg, liet me ietwat dichter naar Liam kruipen en de bekende twinkelingen weer in mijn ogen terugkeren. 'Weet ik toch,' grinnikte ik zachtjes. 'Maar niemand kan het ooit halen bij jou,' voegde ik er nog broodnodig aan toe. De 'awh' van de kantinedame liet mijn ogen haar kant opgaan. Ik vroeg me toch echt af hoe de geruchten zo snel door de school konden gaan. Niet dat ik ervan opkeek, want dat was toch altijd wel het geval. Dat was net als dat ik de blikken van sommige mensen achter ons gewoon voelde branden, want dat was ook niets nieuws. Het enige wat nieuw was, was dat het nu echt 'officieel' zou zijn. 'En voor het eerste heb ik daar geen zin in,' mompelde ik zachtjes terwijl ik mijn voedsel ook pakte. 'Ach, ik heb een kussentje, of knuffel, en dat is wel voldoende,' verliet mijn mond terwijl ik expres nog wat dichter tegen Liam aankroop. Hoogstwaarschijnlijk wist hij ook wel dat ik het over hem had. Toch ondanks dat had ik wel de neiging om me om te draaien en hem mee te trekken in de richting van de uitgang, al wist ik dat we hier dan nog langer zouden zitten met straf.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Toen ik hem een kus op zijn voorhoofd gaf kroop Niall dichter tegen me aan. Erg vond ik dat echt niet. Ik was erg blij met mijn beste vriend. Hij was echt de beste die ik me ooit had durven wensen. Ik bloosde licht bij zijn compliment. "Je bent de beste." mompelde ik zacht voor de kantinedame ons een beetje onderbrak. Toch vond ik het niet heel erg. Het was duidelijk dat het was gelukt. Ik drukte nog een kusje op zijn wang. Ik voelde ook genoeg blikken op ons branden, maar daar was ik best aan gewent. Het enige verschil tussen nu en normaal was dat het nu 'officieel aan' was tussen ons. Voor mij was er niets verandert, voor hem volgens mij ook niet. Ik stelde voor vast met hem weg te gaan. Dan hoefden we ten minste niet naast kleffende Gwen en Harry te zitten. Dat was zeker positief omdat ze nu zoizo sex aan het hebben waren. Dat gebeurde altijd als een van tweeen boos was. Hij stribbelde wat tegen, maar stemde toch in. Hij begon over een kussen en knuffel en ik wist dat hij het over mij had, zeker toen hij nog dichter tegen me aan kroop. Ik sloeg mijn vrije arm om hem heen. "En die raak je ook nooit meer kwijt." Weer een 'awh' kwam van de kantinedame. Toch was hier niet van gebluft. Ik zou er altijd voor hem zijn, wanneer ook, waarvoor ook, hoe oud we ook waren. Ik trok hem nog iets dichter tegen me aan en trok hem mee richting het nablijflokaal. Het stond al open. Ik trok hem mee naar de verste uithoek van de klas en ging daar op de tafel zitten. De leraar keek naar ons. "Het zat eraan te komen, he, jongens?" zei hij. Ik knikte maar en trok Niall naast me neer. "Nou, omdat jullie 10 minuten te vroeg zijn mogen jullie ook 10 minuten eerder weg." Ik knikte dankbaar. Hij ging verder met nakijken en ik aaide rustig door Niall's blonde haar. "Dus, wat wil je nu doen?" Ik trok mijn hand terug en legde mijn hoofd op zijn zachte schouder terwijl ik aan mijn broodje begon te plukken en kleine stukjes in mijn mond stopte. Veel honger had ik niet, maar het was wel lekker omdat ik niet had gelunched. Alleen wat snoepjes zaten in mijn maag. Ik wilde hier eigenlijk gewoon even zitten in rust. Zeker voor het straks druk werd met de rest van de crew.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 22:59 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik prikte zacht met een vinger in de wang van Liam die ietwat verkleurde bij mijn compliment. 'Ik zei net dat niemand het bij jou haalde,' zei ik zachtjes en deze keer was ik degene die een kus op zijn wang drukte waarna ik met op de kantinedame richtte. Normaal zou ik een snauw, of op z'n minst een opmerking die kant opgooien, maar nu was het alleen maar een goed teken. Ik voelde niet veel later zin lippen tegen mijn wang waardoor mijn glimlach, voor zover dat kon, nog breder. En ondanks dit allemaal nu nog meer was geworden en we nog meer bekijks hadden, had het niets tussen ons veranderd. Mijn blik ging naar een langslopende Louis die ook niet al te vrolijk keek. Ook hij moest even twee keer kijken hoe of wat maar stak toen toch zijn duimen omhoog, om daarna weer door te lopen. Iets vertelde me dat hij weer iets van plan was, maar ook iets zei me dat ik het niet wilde weten. Ik richtte me weer op Liam en begon over een kussen en knuffel, iets wat in Niall-taal hijzelf was. Mijn armen sloten zich dan ook weer om zijn middel toen ik zijn vrije arm om me heen voelde. 'Mooi, want anders hadden we toch een probleem gehad,' De 'awh' van de kantinedame ontging me niet, maar ik wist gewoon van Liam dat dit niet gespeeld was. Net als dat het meeste toch niet was. We zouden er altijd voor elkaar zijn. Het maakte niet uit hoe, wat, wanneer of wat dan ook. Kijk naar nu en de momenten dat we rug aan rug stonden, om elkaar te beschermen en waren we een van de gevreesde mensen van de school. 'Je bent een schat, Liam, maar wel de mijne,' Het laatste werd er weer broodnodig aan toegevoegd terwijl de greep rond zijn middel nog wat verstrakte. Voorlopig was ik ook niet van plan om los te laten waardoor het lopen toch nog wat lastig ging. Dat nam niet weg dat we niet veel later in het nablijflokaal naar de woorden van de leraar stonden te luisteren. Een zachte 'Dankjewel', waaruit bleek dat ik toch wel opgevoed was, verliet mijn mond en richtte me gelijk weer op de jongen naast me. 'Het maak me niet uit. Ik vind dit ook goed,' Ik zakte nog ietwat onderuit en legde mijn voeten op stoel voor me neer. 'Al heb ik de neiging om je nu gewoon de kieteldood te geven. Gewoon omdat ik daar zin in heb,' mompelde ik bijna onhoorbaar en keek me een paar onschuldige, twinkelde ogen zijn kant op.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ondanks dat de kus gespeelt was, was niets anders van mijn gedrag gespeelt. Ik wilde hem echt nooit meer kwijt, hij was echt een van de meest belangrijke personen in mijn leven, al dan niet de belangrijkste, en ik zou hem nooit in de steek laten. Ook op de kus na was geen van mijn aanrakingen nep geweest. ik wilde graag mijn armen om hem heen slaan en hem dicht bij me houden. er was niets verandert over ons, behalve dat andere mensen lichtelijk anders over ons dachten. louis kwam nog even langs en na wat twijfel stak hij toch zijn duimen op. Ik knikte met een glimlach naar hem. Hij leek iets in zijn schild te voeren, maar ik wilde niet eens weten wat het was. Zeker niet omdat ik mogelijk graag mee wilde doen en dan geschorst werd, iets wat ik echt niet wilde. Hij kroop nog wat dichter tegen me aan tijden ons gesprekje voor de kantinedame. Dit was allemaal de waarheid. Ik dikte het niet eens aan, al had ik bij hem wel het gevoel. Ik hoopte van niet, want het was fijn om deze woorden uit zijn mond te horen, maar toch. "Voor altijd." drukte ik hem nog eens op zijn hard en mijn grip verstrakte ook toen die van hem verstrakte. Ik drukte nog een kus op zijn haar en nam hem toen met lichtelijke moeite mee naar het nablijflokaal. Zo lopen bleef een lastige opgave. Ik ging op een tafel zitten en trok Niall naast me neer. de leraar zei dat we eerder weg mochten en na een dankbaar knikje van mij en een bedankt van Niall werd het weer stil. Ik vroeg aan hem wat hij wilde doen, maar hem maakte het ook niet uit. Handig. Ik bungelde rustig met mijn voeten heen en weer en hield mijn arm om hem heen. Toen hij begon over kietelen zuchtte ik. "Niet hier niet nu. Thuis loopt het altijd al op niet veel soeps uit, laat staan hier." Mijn woorden waren vaag, maar hij wist wat ik bedoelde. We hadden al vaker dan eens in een kietelgevecht glazen, vazen, zelfs tafels en andere meubels omgestoten of verplaatst. We waren dan net een tornado. Niet echt slim nu. Ik liet mezelf omkiepen, waardoor mijn hoofd op zijn schoot kwam te liggen en ik speelde rustig met de zoom van zijn shirt. Straks maakte ik het belangrijke deel van mijn huiswerk wel. Nu wilde ik hier eigenlijk gewoon even liggen.

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
Gwen Lily Cooper
Nadat ik was klaargekomen ging het stoten voor hem makkelijk. Ik had zelf amper tijd om uit te hijgen, want al snel had hij weer mijn zwakke plek gevonden. Ik bewoog met mijn heupen met hem mee. Het voelde heerlijk. Ik trok hem dichter tegen me aan en beet in zijn nek. Ik wist hoe zwak hij daarvoor was. Ik hoorde hem in mijn oor grommen en grijnsde tegen zijn huid. Mijn tanden zette ik nog iets dieper in zijn nek. Toen hij speels begon te drijgen liet ik hem iets gaan. "Niet hier lieve schat. Vanavond vind ik het prima, maar niet in de auto." mompelde ik hees tegen zijn huid. Ik had nou niet echt zin om met mijn hoofd tegen de autodeur te klappen doordat hij er ruw en hard tegenaan zou gaan. Ik zoog het bloed tussen mijn tandafdrukken speels omhoog. Ze hoefden straks niet alleen aan mij te merken dat we sex hadden gehad, al zeiden de striemen op zijn rug ook al genoeg. Mijn lippen en tanden lieten uiteindelijk zijn huid los en een luide kreun verliet mijn mond. Mijn nagels grepen weer diep in zijn vlees. Ik zou het niet heel erg lang meer volhouden. De vlagen van genot vloeiden weer door mijn lijf. Ik zou het nog even volhouden, maar lang niet.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Als je me aan het begin had verteld dat ik met iemand zo'n vriendschap zou opbouwen had ik je echt uitgelachen. Niet omdat het heel lang duurde voor je mijn vertrouwen had gewonnen en ik vrij weinig kende, maar ook waren dit echt vriendschappen waren die niet gauw voorkwamen. Dat was ook de reden dat ik misschien nog een ergere knuffelkonijn was geworden. Misschien was ik dep van binnen toch nog bang dat het misschien toch een keer helemaal om zou slaan. Mijn blik werd naar Louis toegetrokken en liet een glimlach zien aan de jongen. Straks zouden we vanzelf wel te horen krijgen wat hij had uitgespookt als hij aan zijn kraag door een leraar werd meegesleurd naar het nablijflokaal of uit zijn eigen daar naartoe kwam. Het lag aan zijn bui en wat hij had uitgespookt. De jongen verdween uit het zicht waarna ik me weer op Liam had gericht. 'Net als andersom,' zei ik naar de waarheid en voelde niet veel later zijn greep om mij heen ook verstrakken. Hij drukte nog een kus op mijn haar en nam me toen met lichtelijke moeite mee naar het nablijflokaal. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen, want nu zagen we er waarschijnlijk uit als een stel idioten, maar het maakte me niet veel uit. Daarbij kwamen we waar we moesten zijn, want het duurde niet lang voor we samen in het lokaal zaten. Daar begon ik over het kietelen waardoor ik een zucht als antwoord kreeg. Ik prikte daardoor in Liam zijn wang, maar knikte toch bedenkelijk bij de woorden die volgde. Misschien had hij toch wel gelijk. Niet dat -dat ooit niet het geval was, want we kende elkaar, en de afloop van sommige acties, nu toch wel door en door. 'Dan heb je nu de tijd om je voor te bereiden, want het gebeurd vandaag nog wel,' mompelde ik zachtjes. Als ik iets in mijn hoofd had dan moest dat uitgevoerd worden en gezien dit idee er nu inzit. Mijn ene had verplaatste van Liam zijn middel naar zijn haren, nadat hij zich liet omkieperen. Ik had het idee dat dit nog eens een lange tijd kon duren, want wilde het liefst gewoon weg. Al had ik het idee dat dit toch beter was dan wat me straks te wachten stond, want had dat ook een vermoeden dat we teruggingen naar de pauze.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Niall begon in het nablijflokaal over kietelen. Ik zuchtte. Daar ging niets goeds van komen. Als die jongen iets in zijn hoofd haalde, was hij zo koppig als een ezel en ging het gewoon door. Toch leken mijn woorden hem ervan te weerhouden nu gewoon door te gaan. Gelukkig maar. Anders liep het zo echt fout af. Tuurlijk had ik zijn woorden wel verwacht. "Mijn lichaam zal helemaal klaar voor je zijn." Nu pas merkte ik hoe fout dit kon klinken als je dacht dat we het over iets anders hadden dan letterlijk al kietelend over de keukenvloer rollen. Ik kon nog net een schaterlach inhouden en grinnikte alleen zacht. Deze schijn ophouden zou wel eens kunnen helpen. "wel veilig, he jongens?" hoorde ik de leraar zeggen. Ik keek even om. "Altijd meneer." zei ik beleefd voor ik mijn hoofd rustig in Niall's schoot liet zakken. Ik sloot mijn ogen en genoot van zijn hand die door mijn haren ging. Ik werd er altijd heel rustig van als ik het bij zijn blonde lokken deed, maar eigenlijk voelde dit ook erg rustgevend. Ik kroop zo goed als ik kon nog iets dichter tegen hem aan en een zacht spinnend geluidje kwam uit mijn keel van genoegen. Pak allemaal je jas en je tas en je hoed maar, want ik was nu gewoon heel gelukkig met mijn beste vriend en niemand zou daar iets aan veranderen. Ik viste mijn mobiel uit mijn zak en maakte zo goed en zo kwaad als het ging een foto van ons tweeen. Veel van dit soort foto's stonden er al op facebook en mijn moeder vond het altijd leuk om mij zo 'onschuldig' te zien. Na best wat moeite plaatste ik hem op facebook en tagde Niall er ook in. Daarna stopte ik mijn mobiel weer weg en sloot mijn ogen weer om te genieten van dit ongestoorde moment. Straks zou namelijk de rest van de gang komen en dan was het echt niet meer zo rustig.

[Kunnen we niet iedereen optrommelen, in elk geval van de gang, om naar het nablijflokaal te komen omdat de bel gaat ofzo?]

Bowties were never Cooler

Gwen Lily Cooper
Dit was zo heerlijk! Natuurlijk mocht dat niet lang duren. Ondanks het pure genot wat nu door mijn lijf ging, kon de irritante bel me niet ontgaan. De hele wereld was vervawgd tot alleen ons twee, tot dat verdomde ding ging. Ik opende mijn ogen. "Hazza. We moeten nablijven." kreunde ik zowel geirriteerd als van genot. Wat hij aan het doen was liet mijn lijf nogsteeds kronkelen onder hem. Ofwel we moesten het snel afmaken, ofwel we zaten straks sexueel gefrustreerd reageerbuisjes te poetsen, ik in elk geval. Ik drukte mijn heupen wat meer omhoog en trok hem iets dichter naar me toe. Die bel had het iets verstoord, maar nogsteeds wankelde ik op het randje. Ik heeg heel zwaar nu en de kreunen en piepen bleven over mijn lippen gaan. Mijn nagels gingen nog iets verder in zijn rug. Die klote bel mocht wel even wachten. Ik zou nog geen vijf minuten meer volhouden en hopelijk zou ik hem dan ook over de rand trekken. Ik zag hoe zijn krullen aan zijn voorhoofd plakken. We moesten straks ook even langs de wc en niet alleen zodat ik me wat op kon frissen, hij zou in elk geval zijn haar moeten doen. Nog een stoot trok me over de streep. Ik gilde het uit en al mijn spieren in mijn onderbuik verkrampten zich terwijl een euforisch gevoel mijn lichaam overspoelde.

Bowties were never Cooler