• LINK NAAR SPEELTOPIC DRIIIEEEEEEE


    Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weten uiteindelijk ook te ontsnappen.

    Iedereen bevindt zich nu in de buitenwereld. Er wordt op hen gejaagd en zijzelf zijn gehard door wat ze meegemaakt hebben. Hun oorlog zet zich buiten voort, en het verspreidt zich als een virus.
    Wat er dan gebeurt moeten we denk ik nog even zien. Heeft er iemand al een idee?





    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Natsune 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Natsune 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - 1,15

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Tesserae 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese Traitor 1,17
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Tesserae 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 1
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 22:00 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Mily schreef:
    (...)

    [Ik vind het Prima, C: Trouwens, hoe meer OC posts, hoe gezelliger het topic, ^^ ]


    {vind ik ook}


    welkome to my garden of fantasy

    [oké, dan sluit ik me volledig bij jullie aan. Van andere rpg ben ik alleen gewend dat er een apart praat topic is, daar moet je namelijk soms al bladzijdes teruglezen, en dat is dan nog zonder OC.. maar die verhalen zijn ind. nogal lang haha. Ik raak er vanzelf wel aan gewend dat ik in dit speeltopic ook pure OC-berichten mag plaatsen ]

    [ bericht aangepast op 4 okt 2013 - 17:14 ]

    Raffaël Seager-Hybride
    En voordat ik met mijn ogen kan knipperen is Alexander weer verdwenen. Hij verdwijnt wel erg vaak... Oké ergens is dat te verwachten van iemand die kan teleporteren maar toch: ik had liever wat meer aandacht gehad.
    'Hij houd nog niet van je,' fluister ik tegen mijn handen, die ik nu zorgvuldig zit te bekijken. 'Je moet hem nog verliefd op jouw laten worden.'
    Mijn linkerhand gaat langzaam omhoog en raakt mijn lippen aan. Een blos schiet over mijn wangen heen. We hebben... Oh oh, niet giechelen.
    Ik laat mezelf naar achteren vallen op Alexanders bed en doe mijn ogen dicht. Al heeft hij net zelf gezegd dat hij zich liet gaan... zo iets doe je toch niet perrongelijk? Zelfs als je nog niet helemaal wakker bent doe je dat niet, en je word heus wel wakker als er iemand waar je maar één keer mee hebt gesproken in je bed ligt. Dus het moet iets betekenen.
    Mijn glimlach en gegiechel word onderbroken door een bonk in de kledingkast, verschrikt schiet ik overeind en zie zo nog net een zo goed als naakt lichaam uit de kast vallen en verdwijnen. Was dat...
    Ik sta op en snel naar de kast, wat kleding is eruit gevallen, daar ligt een sok, alles is er uitgevallen toen... Alexander? Wat was er gebeurd? Ik pak de sok en vouw hem netjes op en leg hem in de kast. Nadenkend blijf ik naar de sok staren terwijl ik op mijn hurken blijf zitten.
    Een steek in mijn maag brengt me weer in het heden, had Alexander niet gezegd dat ik ergens heen moest? Ik loop naar de deur en wil die openen op het zelfde moment dat hij al open gaat. Alexanders hoofd verschijnt om het hoekje.
    'Raffaël? Kun je wat kleren voor me pakken?’ Dan pas valt het hem op dat ik vlak voor hem sta. Ik zie de rode blos op zijn wangen en mijn hand gaat omhoog, automatisch, ik kan er niets aan doen. Ik raak zijn rode neus aan en glimlach. Dan pas denk ik na over wat hij me net vroeg. Kleding.
    Ik kijk om naar de nog open kast en de kleding die hier en daar er voor ligt.
    'Oh, kleding, natuurlijk... ' Ik pak een paar gekreukelde kleding stukken uit de kast en geef die aan Alexander waarbij mijn hand over die van hem aait. Ik bloos. Zijn haar zit in zulke schattige natte plukjes op zijn hoofd. Ik zou ze kunnen aaien?


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Avalerion schreef:
    [@Jaran: Daar had ik ook al aan gedacht, maar deze RPG loopt op zich niet zo snel en daarom denk ik dat het het eigenlijk alleen maar onoverzichtelijker zou maken. Kun jij niet gewoon zoveel mogelijk dingen in één reactie zetten?
    Zijn mensen dit trouwens met me eens? Anders maak ik wel een praattopic aan.]

    {Eerlijk gezegd vind ik het zo veel leuker dan met een praattopic :p}


    Tijd voor koffie.

    [Haihai!
    Weekenden zijn druk. Dat zou niet zo horen te zijn, maar goed.

    Kunnen jullie allemaal je "grote idee voor het verhaal" naar mij sturen in pb? Meerdere mag ook. Dan zal ik mijn eigen eraan toevoegen en post ik het hele lijstje hier in het topic. Dan kunnen we denk ik het beste allemaal een top 5 maken, dat jullie dan weer naar mij sturen, en dan zal ik uiteindelijk een winnende top 5 hier weer posten, in een volgorde die mij logisch lijkt + korte vehaallijn (verbinding tussen gebeurtenissen).

    Go!]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Alexander Evan “Alex” Anderson
    Ik sta daar. Koud, nat, ongemakkelijk, blozend. Raffaël komt snel dichterbij en steekt zijn hand uit om mijn neus aan te raken. Mijn instincten schreeuwen erom dat ik me terugtrek en de badkamerdeur voor zijn neus dicht smijt. Ik ben hier nog niet klaar voor, maar ik heb toch echt kleren nodig.
    ‘Oh, kleding, natuurlijk…’
    Verstrooid wandelt hij naar mijn kast en geeft me een stapeltje kleding. Zijn hand strijkt over de mijne en hij wordt zo rood als een tomaat. Ik vlucht, de badkamer in.
    Hier kom ik erachter dat hij me vijf sokken, een broek en twee shirts gegeven heeft. Ik lach, voel me weer mijn eigen zelf bij het plan dat in mijn hoofd opkomt. Eerst trek ik een normale outfit aan en poets mijn tanden, maak dan een vreemd hoedje op mijn hoofd van het shirt en een van de sokken, en schuif de andere twee aan mijn handen, na de kleine metalen ringetjes door mijn lip geprikt te hebben. Ik giechel nog even naar mijn spiegelbeeld en loop dan met een uitgestreken gezicht de badkamer uit. ‘Kom. Laten we gaan eten.’
    Mijn mondhoeken trillen. Ik kan mijn lachen moeilijk inhouden bij het zien van zijn gezicht.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    [Haihai!
    Weekenden zijn druk. Dat zou niet zo horen te zijn, maar goed.

    Kunnen jullie allemaal je "grote idee voor het verhaal" naar mij sturen in pb? Meerdere mag ook. Dan zal ik mijn eigen eraan toevoegen en post ik het hele lijstje hier in het topic. Dan kunnen we denk ik het beste allemaal een top 5 maken, dat jullie dan weer naar mij sturen, en dan zal ik uiteindelijk een winnende top 5 hier weer posten, in een volgorde die mij logisch lijkt + korte vehaallijn (verbinding tussen gebeurtenissen).

    Go!]


    {zal ik doen :) }


    welkome to my garden of fantasy

    {I'm going to brainstorm, nice idea c: Ook kan ik weer volop schrijven, so I'm bahaaaack!

    Je kunt ook alle ideeën in een Poll zetten en iedereen laten stemmen.

    Argh, ik zit in een lokaal waar les gegeven wordt te typen, dus ik durf niet te hard te typen ><}

    Lavina Tara Carré
    Alles ligt over elkaar heen, en ik zit ineengedoken in een onder een tafel, omringd door veertjes van kapotte kussens, als een slak in een slakkenhuis. Niks staat overeind, behalve een bijzettafeltje bij de openhaard, waar ironisch gezien de kapotte luidspreker nog overeind staat. Dat moest ik dus doen, maar voor ik me kan bewegen, slaat de deur open. Raevenwood heeft vijf seconden nodig om te zien wat er is gebeurt en mij te vinden, en grijpt me dan bij mijn schouders. Ik voel opluchting als we de hal doorlopen. Onderzoek zou me nu weinig kunnen boeien, zolang ik maar niet meer in die krappe ruimtes hoef te verblijven. Als ik zie waar we heen gaan, begin ik echter te trekken, en te spartelen, maar Raevenwood is ongetwijfeld erger gewend. Zonder enige twijfel gooit ze me in de koude, ijzeren cel, en gooit de deur achter me dicht. Ik bonk tegen de deur, en roep, schreeuw en gil, maar er is niemand die me hoort. Ik draai me om, de muren draaien. Het bekende gevoel dat de muren op me af komen neemt me over, en ik voel langzaam hoe ik mezelf verlies.
    Adem in, adem uit. Adem in, adem uit.
    Langzaam voel ik hoe mijn ademhaling versnelt, en ik geen lucht meer krijg. Met een bonk raakt mijn hoofd de vloer.


    Als ik droom, droom ik om de een of andere vage reden over de straten van Parijs. De wijn is rood, de stokbroden vers. Ik zie zelfs de Eiffeltoren. Ik dans op de muziek die een vioolspeler voortbrengt. Hij heeft een Italiaanse snor, die hij om het stuk dat hij speelt, trots gladstrijkt. Naast hem trommelt een man lachend op een stel trommels. Hij mist een paar tanden, en hij is ongeschoren, maar hij ziet er gelukkig uit. Ik voel me ook gelukkig, op blote voeten rondjes draaiend over de ronde straatstenen van de zijstraat. Om ons heen blijven nu ook andere mensen stilstaan, juichend en klappend. Innig tevreden maak ik een buiging

    Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open, is mijn hand, die voor mijn gezicht ligt. Ik ga overeind zitten, maar mijn hoofd protesteerd. Als ik geschrokken met mijn hand naar de pijnlijke plek tast, voel ik een stevige bult. Ik knijp mijn ogen dicht en scheld zachtjes van frustratie. Langzaam besef ik weer waar ik ben, ongecensureerd opgesloten in een kleine ruimte. De toevlucht van het land der dromen had niet lang mogen duren. Op handen en voeten kruip ik naar de hoek, ik vouw mijn knieën, sla mijn armen om ze heen, en verberg mijn gezicht in mijn rok.


    Tijd voor koffie.

    [Kom op jongens, ik heb alleen nog maar ideeën van Tesserae (die overigens wel heel goed zijn). Laten we zeggen dat vrijdag de deadline is? Dan kan ik een lijstje maken en kunnen we maandag beginnen met uitspelen. Vrijdag begint overigens ook mijn proefwerkweek, dus ik kan niet garanderen dat ik dan heel actief ben.



    Iemand voor Stevie? Alweer?


    Val?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    [Kom op jongens, ik heb alleen nog maar ideeën van Tesserae (die overigens wel heel goed zijn). Laten we zeggen dat vrijdag de deadline is? Dan kan ik een lijstje maken en kunnen we maandag beginnen met uitspelen. Vrijdag begint overigens ook mijn proefwerkweek, dus ik kan niet garanderen dat ik dan heel actief ben.



    Iemand voor Stevie? Alweer?


    Val?]



    {vrijdag, got it :) }


    welkome to my garden of fantasy

    Avalerion schreef:
    [Kom op jongens, ik heb alleen nog maar ideeën van Tesserae (die overigens wel heel goed zijn). Laten we zeggen dat vrijdag de deadline is? Dan kan ik een lijstje maken en kunnen we maandag beginnen met uitspelen. Vrijdag begint overigens ook mijn proefwerkweek, dus ik kan niet garanderen dat ik dan heel actief ben.



    Iemand voor Stevie? Alweer?


    Val?]


    {Oi, thanks c:}


    Tijd voor koffie.

    Stevie-Ann Carter
    Zachtjes huilend lig ik op de vloer van mijn kamer. Overal liggen proppen en dingen die… nou ja… geen eten zijn. Ik ben doodop, misselijk, duizelig, en bovenal: ik barst van de honger. Ik moet iets doen, anders sterf ik hier aan een voedseltekort.
    Jammerend sleep ik mezelf omhoog en strompel naar de deur, waar ik in elkaar zak en verder begin te kruipen. De wereld draait en zwaait om me heen. Mijn gezicht gloeit vanbinnen, maar is waarschijnlijk ijskoud van buiten. Plotseling voel ik medelijden voor eenieder die aan een eetstoornis lijdt. Dat moet verschrikkelijk zijn, en aan mijn gedrag te zien zou ík dat nooit volhouden. Gelukkig ben ik best tevreden met mijn lichaam.
    Ik kruip en kruip, door het stof. De gang lijkt zo verschrikkelijk eindeloos. Een loom gevoel neemt bezit van mijn lichaam, en plotseling ben ik ergens anders.
    Rillend lig ik op de top van een berg. Een klein wezen ligt naast me. Een mini-ik. Beiden zitten we onder het bloed. Wind raast om mijn oren en mijn haar slaat in mijn gezicht. Ik hoor vogels krijsen.
    Er is maar één ander geluid dat dat overstemt. Water. Zout water. Ik ruik het ook. Weer hijs ik mezelf overeind en strompel naar de rand van wat een klif blijft te zijn. Aanlokkelijk. Ik stort mezelf erin. Duisternis.


    [Yup, she fainted.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Raffaël Seager-Hybride
    Met een bewonderde glimlach loop ik achter Alexander aan, hoe zijn lichaam beweegt... zo soepel. Ik moet me inhouden om niet mijn vleugels uit te slaan en die om hem heen te wikkelen en hem tegen me aan te drukken... Gefrustreerd bijt ik op mijn lip, hij is gewoon te aantrekkelijk!
    Dat hoedje wat hij heeft gemaakt van de vele overbodige kleren die ik hem gaf, die aantrekkelijke grijns rond zijn lippen die soms perongelijk over zijn lippen schiet, al probeert hij het te verbergen. Al die dingen aan hem, ze trekken me aan. Ik moet... me inhouden!
    Ik wil niet dat hij weer weg deinst en verdwijnt als ik mijn hand uit strek om hem aan te raken. Ik wil geliefd zijn, dus ik moet me inhouden!
    Maar waarom kan ik dan niet geduldig zijn? Waarom ben ik niet perfect? Waarom lukt het me niet hem meer ruimte en tijd te geven? Ik snap dit allemaal ook nog niet, maar ik wil gewoon... bij hem zijn?
    Zonder dat ik het door heb ben ik dichter bij hem gaan lopen, ik sta even stil, twijfel, en dan... Ik spring naar voren en vouw met mijn rechterhand zijn handen rond mijn polsen.
    'Hou ze vast!' Smeek ik bijna, 'Voordat ik je weer weg kan jagen!' Ik wil niet dat hij weer verdwijnt, hij moet voor altijd bij me zijn. Hij is... van mij!


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Nog één dag om ideeën in te sturen!]

    Alexander Evan “Alex” Anderson
    Een eindje voor de eetzaal sta ik stil, en trek de geïmproviseerde tulband met sok van mijn hoofd. Glimlachend werp ik hem in een hoek. Net als ik de andere twee sokken van mijn handen wil trekken pakt Raffaël ze plotseling vast en legt ze om zijn polsen. ‘Hou ze vast!’ Het klinkt smekend. ‘Voordat ik je weer weg kan jagen!’
    Zodra ik een beetje over mijn verbazing en lichte schrik heen ben kruipen mijn mondhoeken weer omhoog en ik schud kort met mijn hoofd. Deels om de jongen voor me, deels omdat mijn haar door de war zit, en ik niet wil dat hij ziet wat zich eronder bevindt.
    ‘Raffaël..’ spreek ik met zachte, geduldige stem. ‘Ik kan wegteleporteren zodra ik je loslaat. Wat denk je dat dit voor nut heeft? Bovendien.. Hoe moet dit je ervan weerhouden mij weg te jagen?’
    Grinnikend haal ik mijn schouders op, woel door zijn blonde lokken, en draai me weer richting de kant waar we heen lopen. Eerst haal ik de sokken van mijn handen, en pak dan gehoorzaam zijn pols. Zo vervolg ik vrolijk mijn weg naar de eetzaal. Waar die emotie vandaan komt weet ik niet. Hij is er gewoon, zoals bij mij eigenlijk bijna altijd het geval is.
    Ik vraag me af wat de anderen zullen denken van het feit dat ik zijn hand vast heb – zo moet het er wel uit zien. Ik weet niet of het me wat uitmaakt, al voel ik me er wel ongemakkelijk bij.
    Eenmaal bij de eetzaal aangekomen wend ik me weer tot Raffaël. ‘Wat wil jij?’ Het is een beetje een belachelijke vraag. Geen van de dingen die ze hier voedsel noemen lijkt echt een naam te hebben, en er is ook niet echt iets dat lekkerder is dan de rest.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [*zangerig* Stevie ligt te sterven in een gaaaaanggg... Lucy King is haar zielsverwant... en er zijn daar vast nog wel andere mensen in de buurt?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.