RPG || A Vacation To Never Forget || Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 okt 2013 - 11:54 ]

Do what people say you can't.

MT

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Taormina schreef:
MT

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

(Yes, eindelijk! Ik post morgen wel wat )

Because I love him, do I need another reason?

[Mijn topics.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Mijn topics.]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

[YAY!]

Bowties were never Cooler

JustMyHazza schreef:
(Yes, eindelijk! Ik post morgen wel wat )

I'm gonna pick up the pieces, and build a lego house. When things go wrong we can knock it down.

()

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Laat maar]

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 22:13 ]

Bowties were never Cooler

Kyle Hugo Winchester
Rustig reed ik het busje over de rode zandweg richting de camping. De jongens hadden een aantal weken vrij gekregen om eens goed tot rust te komen en na een paar weken bij hun familie gingen ze nu op vakantie naar Spanje. Ik mocht mee als bescherming. Ik vond het geweldig om gewoon een tijd met hen te kunnen chillen. tuurlijk moest ik ook opletten en ervoor zorgen dat er niet gebeurde, maar voor mij was dit ook vakantie. De raampjes stonden open en de wind blies door mijn donkere krullen. Een peuk hing uit mijn mondhoek waar ik elke keer als ik inademde diep door inhaleerde. De rook blies ik door het open raampje naar buiten, waar ik de as ook af en toe uit tikte. Het was heerlijk weer hier en het landschap was prachtig. Ik had een los overhemd aan en een korte broek met allstars eronder. Nee, ik zag er niet uit als bodyguard, maar als ik aan het werk was was dat heel anders, zelfs als ik hetzelfde zou dragen als dat ik nu droeg. Ik zette de radio iets harder toen Highway to Hell op kwam en zong vrolijk mee, vals en met een erg plat accent maar vol overtuiging.

[De kop is eraf

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 18:52 ]

Bowties were never Cooler

[Mijn topics, finally zal morgen wat posten (': ]

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 22:45 ]

The expert in anything, was once a beginner.

Niall Horan
'Bedankt voor het brengen, hoeveel is het?' Zei ik tegen de taxichauffeur. '90 euro.' Zei hij brommerig terug. Ik gaf 2 briefjes van 50. 'Hou de rest maar, omdat je zo gezellig bent vandaag.' Zei ik lachend en ik gooide de autodeur achter me dicht. Ik pakte snel m'n koffers uit de achterbak en begon te lopen naar de ingang van de camping. Ik had onwijs veel zin in deze vakantie. Lol trappen, veel eten, geen gezeik, voetballen en natuurlijk meiden. Deze vakantie had alles wat ik nodig had. Met mijn koffer liep ik naar een van de caravans. Ik was de eerste. enthousiast liep ik naar de middelste en gooide m'n spullen op een van de bedden. Ik keek later wel wie er bij mij in de caravan zou komen. Ik nam een aanloop en sprong op het bed. Ik voelde dat ik op iets was gaan liggen en pakte het onder mij vandaan. Aha, een afstandsbediening voor de tv. Ik zette de tv aan en begon wat te zappen totdat ik voetbal tegen kwam. Dan maar dit kijken en wachten tot iedereen er is, dacht ik met een glimlach op mijn gezicht.

Don't cry because it's over, smile because it happened.

(Ik ga eerst naar hockey. Dan ga ik wel wat posten.)

I don't want you to die, I want you to suffer.

Aubrey Wiltshere.

"Doe je wel voorzichtig lieferd!" riep mijn oh-zo bezorgde moeder vanuit de auto. "Oh kom kom, ze is 17, ze red zich wel" mijn vader gaf mijn moeder een schouder klopje met een brede glimlach op zijn gezicht. Als ik nu de keuze had om door de grond te zakken en te verdwijnen in het niets, had ik deze keuze zeker gemaakt. "Ja..wat pap zegt." antwoorde ik terug. "Ja maar pas je wel op dat-". "Ma-ham! Ik red me echt wel"kapte ik haar af. Natuurlijk kon ik het haar niet kwalijk nemen dat ze zo bezorgd was, volgens mij had het iets te maken met moeder instinct, maar ook met het feit dat dit mijn eerste vakantie zonder hun was en de dood van mijn broertje speelde hierin ook een belangrijke rol. Niet veel later nadat we afscheid hadden genomen sjouwden ik mijn bagage over de camping en kwam ik niet veel later aan bij de caravans. Even bleef ik staan en zeulde uiteindelijk toch mijn koffer mee en liep ik de linker caravan in waarna een klein glimlachje op mijn gezicht verscheen toen ik zag dat nog niemand deze caravan in was gegaan. Met een plofje legden ik mijn koffer op een van de bedden samen met mijn tas waarna ik mezelf languit achterover liet vallen op bed en voor een paar seconden mijn ogen sloot. Eindelijk vakantie.

The expert in anything, was once a beginner.

Liam Payne
Met mijn rugzak op mijn rug en mijn koffer achter me aan slepend, liep ik over de camping naar onze drie caravans. De caravans van mij, de jongens, onze bodyguard en natuurlijk niet te vergeten de meiden. Deze vakantie ging geweldig worden, ik wist het zeker. Ik liep naar de meest rechtse caravan en dumpte mijn koffer en mijn rugzak op één van de bedden. Zo te zien was ik de eerste. Ik stond op, liep naar de deur, en keek met een brede glimlach om me heen. De camping zag er mooi uit. Door ons straatje renden twee spelende kinderen. De bladeren aan de bomen waren op hun mooist met hun prachtige groene kleur. Ik zag hoe de kinderen op me af kwamen rennen. Het jongetje gaf het meisje een duw in haar rug, waardoor ze recht voor me kwam te staan. Verlegen richtte ze haar blik op de grond terwijl ze tegen me begon te praten. "Meneer? Ik- Mogen wij onze bal pakken? Hij is onder uw caravan gerold." Ik liet haar een vertederde glimlach zien. "Natuurlijk, ga je gang." reageerde ik vriendelijk. Het kind kroop onder de caravan en al snel kwam ze er onder uit met een bal in haar kleine handjes. "Dank u wel," zei ze beleefd, waarna de kinderen vrolijk weg renden. Ik klapte één van de stoeltjes die tegen de caravan aan stonden open, en nam er op plaats. Nu was het alleen nog wachten op de rest.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 17:09 ]

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.