Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javadd Malik

Ik keek Zaria even aan met mijn wenkbrauwen weer in een frons. Ze verschuldigde zich en trok me mee naar een lege tafel waar een aantal meisjes net weg waren gegaan doordat ze waarschijnlijk naar hun les moesten. Achter me hoorde ik Gwen nog wat zeggen waardoor ik mijn hoofd nog snel omdraaide en haast schreeuwde dat ik medelijden had met Harry. Kutwijf. 'Ja, zíj is het vriendinnetje van Harry en de grootste slet van de school. Ze zou juist aardig tegen míj moeten doen' mompelde ik. Mijn ogen volgden de bange bruggers en nadat ze nog omkeken keek ik ze even doordringend aan. Voor Zaria zouden ze voorlopig ook wel oppassen. Iedereen die nog een beetje verstand had hier, eigenlijk. Broer en zus Malik waren nou niet bepaald twee engeltjes. 'Als zij een beetje normaal doet en d'r grote bek niet open trekt' zei ik kinderachtig. Ik kon het gewoon niet uitstaan wat dat kind allemaal zei. Beter gezegd; ik kon háár niet uitstaan. Altijd het laatste woord willen hebben en zolang ze die arrogante reputatie hield was ze wel tevreden. Nu ik er zo over nadacht zag ik mezelf meer in die woorden dan Gwen. Als ik chagrijnig was mochten alle leerlingen en docenten daar van meegenieten, deze dag ook weer.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 20:05 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Serena Zoë Price
Nadat Marcel me een kneepje in mijn hand gaf - een warm gevoel vulde mijn lijf; het gebeurde zelden dat mijn 'vrienden' me een blijk gaven dat ze me aardig vonden of me begrepen - en Louis nog een snoepje had gepakt, stond Louis op. Hij wilde waarschijnlijk weglopen om zich te melden, maar zag iets gebeuren in de gang en trok Marcel mee. Ik trok mijn wenkbrauwen op en draaide me om in mijn stoel, waardoor ik zicht kreeg op de gang. Er stond een hele horde mensen en ik wilde graag weten wat er aan de hand was, maar Rainie was me voor. Ze ging op haar stoel staan en keek de gang in, waarna ze weer ging zitten.
'Niets bijzonders,' mompelde Rainie. Ik geloofde het niet, aangezien er een hele horde mensen omheen stonden. Ik ging ook op mijn stoel staan en zag Liam en Niall staan - zoenend. Mijn mond viel open en ik plofte weer op mijn stoel.
'Nee, niets bijzonders,' mompelde ik ook. Ik had wel vaker jongens zien zoenen. Ik was absoluut niet tegen homoseksualiteit. Maar Niall en Liam? Nee. Dit had ik echt niet verwacht. Ik zuchtte even en lachte. Wat een ongelooflijke dag. Alles leek wel een droom.

[@Beanies, denk je dat de rol van Butera nog open blijft staan?]

:)

Louis Tomlinson
Ik merkte nog geeneens dat ik de arm van Marcel bijna fijnkneep, wat dus ook niet mijn bedoeling was geweest. Alleen ondanks Liam en Niall vrij close met elkaar waren, had ik dit niet zo heel snel verwacht en was ik dan ook wel een beetje verbaasd. Nou ja, het is wat je een beetje kon noemen, want ik kon me op dit moment beter aansluiten bij de groep, die nu langzaam weer afdroop.
Ik draaide me een kwartslag, om met mijn voorhoofd tegen de schouder van Marcel waarna een zucht over mijn lippen rolde. 'Zeg alsjeblieft dat ik niet helemaal doordraai,' verliet mijn mond, want dat had ik wel vaker gehoord en nu begon ik toch lichtelijk aan mezelf te twijfelen. Al was het niets nieuws dat je bij ons alles kon verwachten.
De begroeting van Liam, gevolgd door die van Niall, liet me pas weer omdraaien. 'Liam..Niall,' zei ik, maar mijn blik bleef meer hangen bij de jongen die het woord weer had genomen. 'Waarom zou ik iets moeten--' Ik viel stil toen ik zijn blik volgde en doorhad dat ik de hand van Marcel vast had. 'Nee, ik heb niets op te biechten.' Mijn schouders ophalende, om daarna weer bedenkelijk mijn mond open te trekken. 'En al had ik dat wel, dan zou ik het nog niet doen, want dan heb ik Hazza op mijn dak. Al denk ik dat het wel beter is om te zeggen dan er achter te komen zoals bij jullie.'

(@Alter Butera wilde haar rol terug)

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 20:39 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

'Zari' Zaria Malik

Zayn fronste zijn wenkbrauwen en keek me aan. Ik kon van zijn gezicht aflezen dat hij het niet met mij eens was. Ik heb wel gelijk. Harry of een van de andere jongens heeft ook nooit zo gedaan tegen Perrie. Maar zij is vaak weg. En Zayn gaat dus daardoor vaak vreemd. Hij wil het goede voorbeeld aan mij geven-wat niet echt lukt maar okè- maar toch gaat hij vreemd. 'Ja, zíj is het vriendinnetje van Harry en de grootste slet van de school. Ze zou juist aardig tegen míj moeten doen.'Mompeld hij,waarna ik hem een tik tegen zijn hoofd geeft. 'Zayn zo deden de jongens ook nooit tegen Perrie. Probeer tenminste normaal te doen tegen Gwen.'Zucht ik. Ik haat het als we een discussie hebben-niet echt dat dit een discussie is- of Zayn gewoon eigenwijs is. Ik kijk de kantine rond en zie mensen om iets heen staan. Snel spring ik op de bank,en kijk naar het midden. En ik zie een vriend van Lucas vechten met Finn. Een van de jongens van mijn groepje. Ik zucht even en spring weer van de bank af. Afwachtend kijk ik Zayn aan. 'Wat zullen we doen?'

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[@Beanies, oké, dan weet ik dat even. ^^]

:)

Marcel Styles

Ik stond nog steeds sprakeloos. Om twee dingen om precies te zijn, één: Niall en Liam, en twee: mijn actie zo'n drie seconden geleden. Ik snapte echt niet waarom ik dat deed, maar om een of andere zieke reden voelde het veilig, terwijl ik vanmorgen nog doodsbang langs hun groepje was geglipt. Hij draaide zich om en legde zijn hoofd even op mijn schouder, wat ervoor zorgde dat ik knalrood werd. 'Zeg alsjeblieft dat ik niet helemaal doordraai,' zei hij zachtjes.
'Dat doe je niet, echt niet,' zuchtte ik. Liam draaide zich naar ons om. 'Wat kijken jullie nou? Baby Jezus is hier niet net geboren of zoiets. Hebben jullie soms nog nooit twee mensen zien zoenen?' snauwde hij naar het groepje om ons heen, dat nu langzaam afdroop. 'Moet jij soms ook wat opbiechten? Ik denk dat nu de juiste tijd is.' vervolgde hij tegen ons. Louis draaide zich nar hun om. 'Nee, ik heb niets op te biechten.' zei hij schouderophalend, en ik keek naar de grond met een nog steeds vuurrood hoofd.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne
De meeste mensen dropen snel af na mijn uitval, maar Louis en Marcel bleven staan. Lou met zijn hoof op Marcels'schouder en de nerd met een rood hoofd. Toen ik ook nog zag dat hij hem stevig beet had moest ik er wel een opmerking over maken. lou leek het eerst niet te snappen, maar toen hij het toch door kreeg kwamen de woorden die ik had verwacht. Toch had hij nogsteeds zijn hand vast en werd Marcel's hoofd steeds roder. "Misschien jij, Marcellus?" vroeg ik met een stralende glimlach op mijn gezicht. mijn dag was nu wel goed. De school zou het zo weten, dan waren wij van onze nerds af en ging ons leven lekker verder. Nu herrinderde ik ook het smsje. Ik viste mijn mobiel uit mijn zak. het was mijn moeder die me eraan herridnerde dat zij een week weggingen en ik alleen thuis zou zijn, dus dat Niall mocht blijven slapen. Die wisten ook dat het bij hem thuis niet lekker liep en hij was toch al het grootste deel van de tijd bij ons, dus erg vonden ze het niet. "Niall, mijn moeder vraagt of je een weekje wil komen logeren." zei ik tegen hem. Voor deze jongens hoefde ik niet stoer te doen. Marcel was toch het sulletje van de school waar niemand naar luisterde met de enge tweelingbroer en de anderen waren ook deel van de schrikken van de school, dus whatever.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik hield het hier maar gewoon bij. wetend dat het Gwen toch niet ging lukken. Helemaal omdat Zayn maar een ding hoefde te zeggen, voordat ze uitschoot. Ik stond op van de tafel en drukte zoals gevraagd mijn lippen op die van haar. 'Nu goed.' grijnsde ik. Ik gaf haar nog een klein kusje, voordat ik haar hand pakten en haar het lokaal uitkwam. In de gangen was het een en al remoer en verward keek ik naar de leerlingen die ergen vol van leken te zijn. ik duwde er een paar opzei en merkte meteen Louis en Marcel op. 'En al had ik dat wel, dan zou ik het nog niet doen, want dan heb ik Hazza op mijn dak. Al denk ik dat het wel beter is om te zeggen dan er achter te komen zoals bij jullie.' mijn wenkbrauwen trokken omhoog. 'Wat moet je mij ze..' mijn worden vielen stil, toen ik hun verwikkelde handen zag en meteen trok ik helemaal wit weg.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Soms vroeg ik me toch echt wel is af wat er rondspookte in de hoofden van onze medescholieren. Zeker op momenten als deze, om meerdere redenen zelfs, want ik kwam gewoon echt niet op een aantal antwoorden. Toch was ik stiekem wel blij met het feit dat ik Liam zijn gedachten negen van de tien keer wist, want die waren wel het handigste en belangrijkste van iedereen. Al wist ik genoeg van de jongen en hij van mij, maar hij was ook niet voor niets mijn beste vriend, of een aparte manier van met elkaar omgaan. Konden we alles doen of zeggen zonder dat de ander er boos om werd, of je voor gestoord verklaarde. Ik kon hele verhalen op gaan hangen, maar het kwam erop neer dat hij degene was die mij compleet maakte qua zowel acties als in het doen en laten. ij had ervoor gezorgd dat ik hier überhaupt vrolijk rond huppelde. Al de twee genoemde dingen kon je ook terugvinden in bijvoorbeeld het feit dat we hier stonden te zoenen met een groep om ons heen. Dat was tenminste het geval tot ik de kus afsloot met een klein kusje op zijn lippen waardoor ik een glimlach en een speelse knipoog van zijn kant kreeg. Het enige wat nodig was, om weer een grijns op mijn gezicht te laten verschijnen. De twinkeltjes in zijn ogen zorgde er alleen maar voor dat deze nog breder werd. 'Meer dan prima,' verliet mijn mond terwijl ik zijn handen weer omlaag voelde glijden tot mijn onderrug. We stonden er hier gewoon heel relaxt bij, alsof het doodnormaal was en dat was het gene wat alleen wij weer konden. Het gene wat nu ook nodig was. 'Je bent een schat zoals altijd,' verliet mijn mond terwijl ik mijn ene hand verplaatste naar zijn kleurende wangen. Al was dat niet voor lang, want bij zijn woorden naar de groep, hadden beide zich weer om zijn middel gewikkeld waarna ik dicht tegen hem aankroop. Ik kon er wel een opmerking bij maken, maar ik liet het maar zo, want ten eerste droop de groep af en ik had er ook weinig aan toe te voegen. Het enige wat mijn mond verliet was een 'hallo' voor Louis en Marcel die er nog stonden. Een combinatie wat me verbaasde en keek de twee dan ook met nieuwsgierig oogjes aan, om deze vervolgens naar Harry te laten gaan. 'En dat Hazza overal opduikt en overal achterkwam, waren zeker de volgende woorden?' vroeg ik, want dat verliet Louis zijn mond wel eens vaker, al wenste ik hem veel succes met zich hieruit praten. En na deze woorden richtte ik me weer op Liam en knikte langzaam. 'Heel graag,'

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 21:22 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Gwen Lily Cooper
Ik kuste hem kort terug en trok nog een pruillipje, maar wist dat ik niet meer zou krijgen. Ik verstrengelde onze vingers en liep met hem mee. Om ons heen was het een grote heisa. ik vind wat doorden op over Liam en Niall en zoenen, maar echt duidelijk was het niet. Ik zou het straks vast wel horen. Toen we eenmaal bij Louis, Marcel, liam en niall aan kwamen snapte ik deels wat er gebeurt was. Liam stond met zijn arm heel lief om Niall heen en zijn wangen waren rood. Ach, het viel te verwachten. Naast me voelde ik opeens Harry's hand verslappen. Ik keek naar hem en zag hem helemaal bleek naast me staan. Mijn ogen volgden de zijnen over Marcel en Louis heen en zagen hun handen verstrengeld zoals de onze. Het zou toch niet? Liam begon tegen Niall iets over logeren, waarop hij vrolijk antwoordde en Liam in zijn kluisje begon te graven, zonder Niall los te laten. Ik snapte nu echt niet waarom mensen hier een heisa van maakten, want dit was heel normaal gedrag voor die twee. Marcel en Lou waren voor mij een stuk schokkender. Het was de grootste pestkop van de school en de meest sukkelige sukkel van de school die nu heel erg schattig handjes aan het vasthouden waren. Aan Harry te zien was dit ook geen deel van de weddenschap. Ik kneep zacht in zijn hand om te kijken of ik weer wat leven in hem kon toveren, want hij zag er echt niet goed uit. Liam liep vrolijk weg met zijn portemonee in zijn hand en Niall meetrekkend met het bericht. "Zo terug" Ik knikte even, maar richtte me toen toch weer op de 3 jongens die het dichst bij stonden.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Dat doe je niet, echt niet,' zuchtte Marcel.
Ik nikte langzaam terwijl een onzichtbare glimlach op mijn gezicht verscheen. 'Dankjewel, want ik dacht heel eventjes van wel,' zei ik zachtjes waarna ik me toch echt op Liam richtte, vanuit mijn ooghoeken de knalrode wangen van Marcel ziende.
Ik wilde me al snel weer op de laatst genoemde jongen richten na mijn woorden, maar hoorde toen de woorden van Niall waardoor ik knikte. 'Ja, dat is inderdaad wat ik er achter aan wilde plakken, maar hoezo?'
De woorden hadden mijn mond nog niet verlaten of een bekende stem drong bij me binnen. Mijn ogen werden groot, maar draaide me toch om, om zo oog in oog te komen staan met een wit weggetrokken Harry. 'Hazza, het is niet wat het lijkt, want er gingen nog woorden aan vooraf,' schoot ik gelijk in de verdediging, want wist dat ik de krullenbol zo anders echt op mijn dak zou hebben. Niet dat -dat nu niet het geval zou zijn, want dit zag er namelijk heel anders uit, dan dat het in werkelijkheid was.
Ik hoorde Niall nog iets mompelen over wat het plan was en iets over voedsel, maar ik kon nu niet echt zeggen dat ik bij die twee was met mijn aandacht.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 21:36 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
alles leek uitgeschakeld. Ik kreeg niets meer mee van wat er om me heen gebeurden en mijn hoofd zat zo vol met gedachtes en emoties, dat ik totaal niet meer wist wat ik moest doen, of hoe ik moest reageren. Ik voelde hoe Gwen in mijn hand kneep, maar deze hing er maar slap bij. Net als heel mijn lichaam. 'Hazza, het is niet wat het lijkt, want er gingen nog woorden aan vooraf,' Mijn gezicht betrok even. Het deed hem klaarblijkelijk maar weinig, want hij maakte geen aanstalten Marcel zijn hand los te laten. gekwets keek ik van mijn beste vriend naar mijn bloedeigen tweelingbroer. Nee, ik wist niet wat ik hier van moest denken. Ik geloofde nooit, dat die twee binnen dit kwartiertje al zo'n relatie hadden opgebouwd. Maar dit maakte me wel duidelijk, dat Marcel weer eens veel beter dan mij was. Zoals altijd. alles moest hij hebben. het lievelingetje van onze moeder. Hij deed het beter op school. En nu ook nog mijn beste vriend. ik liet Gwen haar hand uit die van mij glijden, schudden even mijn hoofd en draaide me zwijgend om, waarna ik me tussen een paar leerlingen door wurmde en weg liep.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Javadd Malik

'Hou Perrie er buiten!' kefte ik meteen. Als iemand tegen Perrie iets zei over dat ik met zowat de helft van alle meisjes op school naar bed was geweest zou diegene werkelijk de tweede minuut dood zijn. Ik hield van haar en had zo ook mijn behoeftes. Als je dan ook haar naam zei in een discussie had je kans dat ik gelijk kwaad zou worden, maakte niet uit of het goed of slecht bedoeld was. Ineens sprong Zaria op de bank en keek naar twee vechtende jongens. 'Wat, zit je vriendje Lucas daar soms bij? gromde ik. Op een gegeven moment sprong ze er weer af en vroeg me wat we gingen doen. 'Weet ik veel. Zin om bruggers te pesten?' vroeg ik haar. Trisha en Yasser wisten van alles, daarom keek ik ook nooit echt op als er weer eens thuis ruzie was. Altijd had ik wel iets verkeerds gedaan in hun ogen waardoor het ook nooit goed was. 'Waar heb jij eigenlijk zin in?' het was niet echt een vraag, meer op een toon van ik heb geen idee dus zeg maar wat jij wilt doen. Ondertussen was ik al wat begonnen met lopen richting buiten want ik kreeg trek in een sigaret. Eenmaal de deur uit haalde ik meteen het doosje uit mijn zak waar mijn aansteker ook in zat en stak een sigaret op.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Gwen Lily Cooper
Louis probeerde zich er nog uit te lullen, maar nogsteeds had hij Marcel's hand stevig vast. Harry was duidelijk gekwetst. Dat zag je aan zijn hele houding. Ik keek hem bezorgd na toen hij zijn hand uit demijne liet glijden en met een schuddend hoofd wegliep. Moest ik er achteraan of niet? Zayn kon zeggen wat hij wilde dat ik een brutale trut was, want dat was ook grotendeels zo, maar voor de mensen om wie ik gad zat mijn hart wel op de goede plek. Ik liet de twee jongens achter en liep snel achter Harry aan. Toen ik eenmaal naast hem liep deed ik niets, ik liep gewoon mee. Ik wist niet precies wat hij nu wilde, maar dat zou vast snel genoeg duidelijk worden. Een paar snotneusjes liepen onze richting uit, maar na een dodelijke blik liepen ze toch maarmet een hele grote boog om ons heen. Die mochten nu iemand anders gaan lastig vallen. Harry had genoeg aan zijn hoofd. Zijn vriendin die het niet met een van zijn beste vrienden kon vinden en zijn tweelingbroer die wel heel close deed met een andere beste vriend van hem. Nu was dan ook niet de tijd om te vertellen dat die heisa was omdat de laatste twee van de groep samen hadden staan kleffen.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik pakte onbewust de hand van Marcel steviger vast toen ik de hele houding van Harry zag. Op een of andere manier voelde dit, net als bij de krullenbol, ook vertrouwd, want ik stond nog steeds aan de grond genageld. Ik wist dat dit geen handig actie was, net als dit allemaal bij elkaar, want ik had duidelijk mijn beste vriend gekwetst. En ondanks ik tegen veel dingen kon, was dit echt iets waar ik juist niet tegen kon. Mijn woorden, die ik eerder had gezegd, over dat niemand zijn plek in kon nemen bij me, waren dan ook nog altijd de waarheid.
'Hazza,' piepte ik zachtjes en liet langzaam de hand van zijn broer los, langzaam tot me doordringende dat -dat het juist erger maakte. Ik kreeg alleen niet veel zinnigs uit mijn mond, want mijn woorden leken ver te zoeken, en kwamen dan ook net te laat terug. Het duurde namelijk niet lang voor Harry zijn hoofd schudde en zich zwijgend omdraaide voor hij verdween tussen de leerlingen waarna Gwen ook snel verdwenen.
Ik draaide me hopeloos om naar Marcel, twijfelende of ik nu gelijk achter Harry aan moest gaan, of hem heel even af moest laten koelen, om zo achter hem aan te gaan en zo een nog ergere ruzie te voorkomen. Al was er ook een kans dat ik deze juist zou vermijden door gelijk achter hem aan te gaan. 'Wacht heel eventjes,' mompelde ik zachtjes toen ik mijn keuze had gemaakt en zonder op antwoord te wachten, volgde ik de andere twee. Het duurde niet lang voor ik deze weer had ingehaald. 'Gwen, mag ik alsjeblief heel even een moment met Hazza?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer