• C h a n g e s

    Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
    Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes en een jongen die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden en de jongen dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?


    Rollenverdeling;

    Jongens:
    -Niall James Horan; Beanies
    -Harry Edward Styles; Styles
    -Louis William Tomlinson; Beanies
    -Liam James Payne; KiliOfDurin
    -Zayn Javadd Malik; Bicycle


    Nerds:
    -Essie Alexis Johnson; Aquari
    -Cherévah ''Cher'' Naomi Flair; Butera
    -Agnès Ariane Dubois JustLovegood
    -Rainie Maylena Naerville Script

    -Marcel Styles; Dobreva


    Overige rollen;
    Denk hierbij aan zussen/broers, andere leerlingen, docenten, vrienden etc.
    -Asylinn Maze Parker; Pwettyness*
    -Zaria Maya Malik xxxRoses
    -Gwen Lily Cooper; KiliOfDurin
    -Serena Zoë Price Alter
    -
    -
    -


    Indeling:
    Liam -> Essie
    Louis -> Marcel
    Harry -> Rainie
    Zayn -> Cherévah
    Niall -> Agnès


    * Aanpassing voor de indeling hoor ik graag


    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    +Eventuele voorkeur qua jongens/meisjes

    Regels:
    -Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    -Maximaal 2 personages per persoon.
    -Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    -16+ mag maar houd het netjes.
    -Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    -Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    -Topics worden alleen aangemaakt door Aquari, tenzij dat is aangegeven.
    -Het is geen sneltrein!


    De rechten van dit topic gaan naar Aquari


    De pauze is net voorbij, maar deze is ietwat anders verlopen dan normaal. Het is zeker ook te merken in de sfeer die er hangt, want iedereen heeft te horen gekregen aan wie ze gekoppeld zitten met de weddenschap. De meeste zijn hem daarna naar de les gevlucht om veilig te zijn voor de uitbarstingen, maar andere hebben minder geluk, want deze mogen genieten van het tussenuur. Ondertussen word er door de groepen nog steeds druk overlegd over hoe ze dit gaan aanpakken.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Agnès Ariane Dubois

    'Graag. En ik denk dat je hartstikke aardig bent, hoor, maak je daar niet druk om. Ik vraag me nu ook af waarom jij nog tegen mij praat.' ze stond op en wenkte me. ‘Nou ik praat tegen je omdat ik je wel aardig vind.’ Zeg ik glimlachend. 'Ik loop met jullie mee. Hoorde ik daarnet iets over Frans? Dat heb ik nu ook. Kom,' mompelde ze en pakte mijn hand vast en we liepen richting Rainie. Het voelde echt goed dat iemand mijn hand vast pakten het voelde echt alsof ik een vriendin haf. In de gang tussen de lokalen door zagen we opeens Marcel lopen met betraande ogen ik wist dat Serena achter hem aan ging lopen ik bedoel ze leek me wel iemand die veel om Marcel geeft al heeft hij het volgens mij zelf niet door.'Sorry, ik moet even iets doen,' zei ze tegen mij en Rainie. 'Ik zie jullie bij Frans. Sorry.' En met die woorden rende ze Marcel achterna. ‘Wow wat een hectische dag is het vandaag.’ Zei k ik grijzend tegen Rainie. ‘Al heb ik er wel 2 vriendinnen bij volgens.’ Mij zij ik verlegen terwijl ik Rainies hand vast pakten en snel mee trok voor de bel ging.


    “Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

    Gwen Lily Cooper
    Toen ik mijn ogen opende en langzaam uitademde keek ik rond. Er waren wat bruggers en een leraar, maar meer niet. Toen ik net weer een lange diepe trek had genomen zag ik Zaira en Zayn. Mijn eerste gevoel zei weglopen, maar toen begon ik te denken. Ik was inderdaad een opvliegende bitch, maar ik had Harry beloofd het te proberen om aardig te doen tegen Zayn en het kon beginnen met het snappen waarom hij me absoluut niet kon uitstaan. Ik liep rustig naar hem toe. "Kunnen we rustig praten?" vroeg ik terwijl de rook uit mijn longen ontsnapte. Ik keek even naar Zaira maar hield de rook wel uit haar gezicht. Als hij het niet wilde had ik het ten minste geprobeerd en was zijn zusje mijn getuige. Ik inhaleerde diep om de rust in me te houden. Nu ik er alleen voor stond moest dat wel, want ik zou echt niet van deze spierbonk winnen. Harry kunnen verslaan als hij het toestond was iets heel anders. Hij had misschien wel een goed lijf, Zayn was onbetwistbaar veel gespierder en sterker gebouwd. Als de krullenbol niet zou sporten zou hij net zo'n slungel zijn als zijn tweelingbroer, Zayn echt niet. Toch was ik geensinds bang voor hem. Hij kon drijgen wat hij wilde, maar als hij echt iets probeerde had ik altijd nog de aller laagste speelkaart achter de hand als hij te ver ging.


    Bowties were never Cooler

    Rainie Maylena Naerville.

    Agnès knikte op mijn vraag. "Ja op de tweede verdieping het tweede lokaal." Zei ze zacht en ik knikte. Samen liepen we richting het lokaal, totdat Agnès halt hield. "Eum Rainie?" Hoorde ik naast me en ik keek het meisje vragend aan. "Ik ga heel even terug naar Serena ik ben iets vergeten te zegen ik ben zo terug geef me 5 minuutjes." Zei ze, waarna ik knikte en haar wenkbrauwoptrekkend na keek. Had ik dan toch zojuist mijn eerste vriendin gemaakt in de school? De plek waarvan ik dacht dat het onmogelijk zou zijn om ooit maar iemand aardigs te ontmoeten... Wow. Hand in hand kwamen Serena en Agnès op me af, best wel schattig. Totdat ik achter hun Marcel huilend naar de wc's zag lopen, de arme jongen. "Sorry, ik moet even iets doen," zei ze tegen mij en Agnès. "Ik zie jullie bij Frans. Sorry." En na deze woorden zag ik hoe ze de wc's in verdween, naar Marcel. "Wow wat een hectische dag is het vandaag." Zei Agnès grijnzend. "Al heb ik er wel 2 vriendinnen bij volgens mij." Zei ze, een tikkeltje verlegen terwijl ze mijn hand vastpakte en me richting het lokaal trok, zodat we niet te laat zouden komen. Een klein beetje beduusd keek ik naar onze handen, maar een glimlach speelde wel langzaam rond mijn lippen. God, ik had er nooit over durven dromen, maar volgens mij werd het nou dan toch werkelijkheid. "Ja. Ja, ik denk het wel." Zijlings keek ik richting Agnès en volgens mij voelde ik me voor het eerst best wel goed op school.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 19:29 ]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Harry Styles
    Ik wikkelde mijn armen weer om die van Louis en zuchten zachtjes. Ik wilde hem wel eens horen als ik opeens met een van zijn zusjes zou optrekken. Toch liet ik het hierbij. Want zoals ik zei, vertrouwde ik hem nog steeds. Al had ik het allerliefst dat Marcel ver uit zijn buurt bleef. Dat het gewoon weer werd zoals het was. Zoals een uur geleden, toen Louis Marcel nog in de vuilnisbak wilde gooien. Het was gewoon oneerlijk. Ik glimlachte automatisch en trok een gekke bek toen Louis zijn vingers in mijn mondhoeken zetten. 'Mafkees.' Grijnsde ik en drukte een kusje op zijn neus. 'Kom, we gaan ons melden.' Het was niet dat ik een afspraak had, maar aangezien ik heel de ochtend nog niet op was komen dagen, kon ik me maar beter gewoon meteen melden. Daarna zou ik wel opzoek gaan naar Gwen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Ik legde mijn hoofd tegen Harry zijn schouder terwijl allerlei gedachten nog steeds door mijn hoofd raasde. Ik was blij dat het hierbij bleef, want ik wist dat ik straks anders echt met hoofdpijn naar huis zou gaan en daar zat ik nu echt niet op te wachten. Toch snapte ik wel een beetje hoe of wat, want het kwam allemaal ook ineens heel plotseling en daarbij was het ook allemaal wel heel erg vreemd als je eens goed na ging denken. Zeker als je terug zou kijken naar de momenten van vanmorgen en nu.
    Ik grinnikte zacht bij de gekke bek die ik van Harry toegeworpen kreeg waardoor ik ook mijn ene arm weer rond zijn middel plaatste. 'Zegt degene die gekke bekken aan het trekken is,' verliet onschuldig mijn mond, want stiekem waren zijn woorden inderdaad de waarheid. Dat zou niet meer veranderen, net als het bij hem ook niet zou veranderen.
    'Ja, laten we gezellige nog twee weken erbij bovenop krijgen.' zei ik sarcastisch, maar wist dat het wel nodig was, omdat ik anders het dubbele aantal weken zou krijgen. Dat zou net zo lang doorgaan tot ik eindelijk leerde te gedragen, dus op mijn vingers uit te tellen zat ik nog wel tot het einde van het jaar daar.
    Het duurde dan ook heel even voor ik de krullenbol echt los liet, om hem vervolgens langzaam mee te trekken in de richting van de gang. Daar hield ik halt, om te bedenken of er nog een goed iets was, om ons onder dit uit te praten. Mijn blik bleef alleen hangen bij de toiletten niet te ver van ons verwijderd waarna mijn schuldgevoel weer op kwam zetten en ik degene naast me aankeek. 'I-ik moet --' verliet zacht mijn mond terwijl ik die kant op gebaarde, om hem vervolgens los te laten en langzaam die kant op te lopen. Ik bleef bij de deur staan, om een blik naar binnen te werpen, om zo te kijken of ik Marcel zag zitten en hoe het ging. Op deze manier kon ik me nog makkelijk omdraaien om dan met Harry mee te gaan en me te melden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    ( Ik dach echt serieus dat ik al met Niall had gereageerd. Nou ja, deze komt dan zodra ik thuis ben (; )


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Doe rustig aan]


    Bowties were never Cooler

    [Script -> Lothian.]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Marcel Styles

    Ik zuchtte weer en liet haar los, er kwam nu een vervelende hoofdpijn opzetten en ik had het gevoel alsof ik elk moment kon omvallen. Ik haatte het idee dat ik nu wel moest spijbelen, maar ik wou ook niet dat iemand me zo zag, dan kreeg ik waarschijnlijk nog meer gepest over me heen. Mijn bril, die nog op de wasbak lag, zou ik nu maar weer op moeten doen. Het was namelijk nogal vervelend om de hele tijd zo wazig te moeten zien. Voor ik hem nog maar kon oppakken, hoorde ik stemmen net buiten de wc's. 'I-ik moet --' Mijn hart sloeg een tel over, het was de -nu best wel zachte- stem van Louis. Ik zag hem bij de deur naar binnen gluren.
    'Wat wil je Louis?' zuchtte ik, terwijl ik mijn bril weer opzette. Ergens wou ik dat hij nu bleef en Serena even wegging, maar aan de andere kant was hij nu de laatste persoon die ik vandaag wou zien. Ik beet op mijn lip en sloeg mijn armen over elkaar, proberend niet te laten zien hoe gekwetst ik eigenlijk was.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Styles
    Eigenlijk had ik helemaal geen zin om Louis los te laten. Ik wilde dan ook echt niet weg. Gewoon hier een beetje klote en gek doen. Iets waar we het beste in waren. Maar ik wist ook wel, dat als we niet officieel van school gestuurd wilde worden, we maar beter konden gaan. Dat was ook de enige reden dat ik het voorstelden. Als ik nu ook nog eens geschorst zou worden, had ik helemaal problemen thuis. ''Waarom kan je niet wat meer op je broer lijken?'' Hoorde ik mijn moeder dan ook alweer zeggen. Ze had het al zo zaak gezegd.
    Ik liet me meetrekken door Louis en ging lachend met mijn hand door zijn verwilderde haar. Mijn lach verdween enkel toen hij in de gang stopten en naar de wc keek. 'I-ik moet --' ik balde mijn handen tot vuisten en keek hem emotieloos aan. een uur geleden had Louis Marcel nog graag zien huilen en nu, nu moest hij de zielige jongen gaan troosten. Terwijl hij wist hoeveel pijn hij me hiermee deed. Nee, natuurlijk begon Marcel niet meer voor hem te beteken. Dat leek zeker alleen maar zo. Moest ik hier echt op gaan wachten? Het liefst wilde ik weglopen. Maar ik wist zeker dat als ik dat deed, ik Louis echt kwijt was aan mijn broertje.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    'Kunnen we tijdens, of na, het nablijven niet iets verzinnen om de school op z'n kop te zetten?' verliet mijn mond terwijl ik Harry met glimmende oogjes aankeek. Het was voor mijn gevoel te lang geleden dat we iets hadden gedaan waardoor de hele school in rep en roer was, want de laatste tijd was het bij mij echt meer op een persoon per keer gericht. Daarbij belandde we toch wel in het nablijflokaal, dus da kon je het beter anders aan gaan pakken, maar ook weer niet te erg dat de ouders erbij werden gehaald, of wij ons de eerst komende tijd niet meer welkom waren.
    Hij liet zich meetrekken door me en ging lachend met zijn hand door mijn verwilderde haar waardoor ik mijn hoofd schudde. Een niet zo handige actie, want volgens mij stond het nu echt alle kant op.
    Harry zijn lach verdween enkel toen mijn blik bleef hangen bij de wc. Hij balde zijn handen tot vuisten en keek me emotieloos aan. Ik legde voor een klein aantal seconde mijn handen op de zijne. 'Vijf minuten, de resten van de tijd vandaag breng ik met jou door, als je dat tenminste zou willen. Maar mijn gevoel zegt dat ik even moet kijken,' verliet mijn mond waarna ik een klein kusje op zijn wang drukte en in de richting van de wc's liep.
    'Ik wil heel even kijken hoe het met je gaat en wil heel eventjes met je praten,' antwoordde ik toen Marcel me had gezien en zijn gekwetste houding probeerde te verbergen. 'Onder vier ogen graag,' zei ik toen mijn blik even naar Serena ging.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Serena Zoë Price
    'Dankje. Niemand zou dit waarschijnlijk voor me doen,' zei Marcel toen ik mijn koude hand op zijn voorhoofd had gelegd.
    'Ik doe het nu voor je. Want dit is wat vrienden doen. Jij had het ook voor mij gedaan. Toch?' Glimlachte ik.
    'Nee, sorry. Jij mag gaan als je wilt, zeg naar dat ik ziek naar huis ging of zo. Ik blijf nog eventjes hier,' antwoordde Marcel nadat ik voorstelde om naar de les te gaan. Een vervelend gevoel vulde mijn maag: Marcel die een les schrapte, was echt.. ziek. Hij voelde zich duidelijk niet goed. Ik knikte kort even en zuchtte, waarna ik mijn hand van zijn voorhoofd haalde. Op dat moment kwam Louis binnen. Ik voelde hoe mijn blik van bezorgd overging naar kwaad. Ik vertrouwde Louis voor geen meter en aan Marcels blik te zien, wilde hij Louis graag ontlopen. Maar hij keek ook naar mij, alsof hij me weg wilde hebben.
    'Wat wil je Louis?' vroeg Marcel.
    'Ik wil heel even kijken hoe het met je gaat en wil heel eventjes met je praten,' antwoordde Louis. 'Onder vier ogen graag.' Hij wierp een blik op mij. Ik slikte en liet Marcel los om langzaam richting te deur te lopen. In de deuropening liep ik langs Louis, en zo dapper als ik durfde zei ik:
    'Doe voorzichtig met hem. Hij heeft ook gevoel, en jij blijkbaar niet. Je hebt hem gekwetst.' Met die woorden wierp ik nog een blik op Marcel en mimede 'Ik spreek je morgen.' Morgen wilde ik duidelijkheid.
    Toen ik eenmaal buiten stond ademde ik diep de frissere lucht in dan die in de wc's hing en haastte me naar het lokaal aangezien de eerste bel al was gegaan.


    :)

    Niall Horan
    'Als we dat niet wisten, dan was er iets goed mis,' zei ik net zo vrolijk, want Liam zijn vrolijkheid was aanstekelijk, waarna een lach gelijk mijn mond verliet. Ondanks we op weg waren naar het nablijven kon het mijn humeur niet verpesten. Daarbij was ik ook wel gewend dat we langer op school moesten zitten, omdat we bijna elke dag wel in het nablijflokaal te vinden waren, maar je kreeg er wel wat voor terug. Het was ook niet zo heel erg, om achterin het lokaal niets zitten te doen bij Liam op school. Zijn armen voelde ik dan ook al snel om me heen waardoor ik iets dichter tegen hem aan kroop, mijn armen rond hem heen wikkelde en een klein kusje op zijn wang plaatste. We bleven twee figuren apart, maar we hadden elkaar en toen leek het allemaal heel normaal en allemaal compleet. Mijn ogen zakte langzaam dicht terwijl ik luisterde naar de stem van de jongen die begon over wat ik allemaal mee moest nemen en wat er nog bij hem lag. 'Het zou me eigenlijk niets verbazen, want het blijft een tweede huis. Ook al voel ik me bij jullie meer thuis dan bij mijn eigen huis,' verliet mijn mond, maar het was eigenlijk al oud nieuws. Ik was dan ook zes van de zeven dagen, dag en nacht, bij de jongen te vinden, maar het voelde nu eenmaal vertrouwd. En zolang ik daar welkom was, was er niets aan de hand, toch? Een glimlach vormde zich rond mijn lippen toen ik zijn lippen tegen mijn voorhoofd voelde en zo snapte je hoogstwaarschijnlijk wel wat ik de hele tijd al riep. En dan had ik het niet over het feit dat ik hier niet zou zitten zonder hem, ook al had dat ook vaak genoeg mijn mond verlaten. 'Wist je trouwens dat je echt de allerbeste vriend, of in dit geval vriendje, bent iemand zich kan wensen?' verliet zachtjes mijn mond waarna ik toch mijn ogen opende om de jongen aan te kijken.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Marcel Styles

    'Ik wil heel even kijken hoe het met je gaat en wil heel eventjes met je praten,' zijn blik gleed naar Serena. 'Onder vier ogen graag,' langzaam liet Serena me los om naar de deur te lopen.
    'Het is goed,' fluisterde ik tegen haar, want ik wist dat ze bezorgd om me was. Bij de deuropening draaide ze zich nog even om naar Louis. 'Doe voorzichtig met hem. Hij heeft ook gevoel, en jij blijkbaar niet. Je hebt hem gekwetst.' en mimede daarna een "ik spreek je morgen" naar mij. Ik glimlachte, om haar nieuwsgierigheid en bezorgdheid. Ik keek haar nog na en toen ze weg was richtte ik me weer op Louis.
    'Het gaat prima, waarom zou dat niet zo zijn?' lachte ik spottend. Ik schudde mijn hoofd, waarom zou het hem in godsnaam boeien. Ik liep naar hem toe, tot ik waarschijnlijk intimiderend dichtbij was.
    'Wil je weten wat er écht is?' siste ik, mijn stem lager dan normaal. 'Ik word er doodziek van dat mijn broer alles krijgt. Hij is dan wel vervelend af en toe, irritant en nog krijgt hij alles. Vrienden, vriendinnetjes, de roem op school, jou.' ik twijfelde even bij mijn laatste argument, maar toch ging ik door. 'Hij heeft de goede looks, de perfecte lach en heeft tenminste de durf om iemand te zoenen. Waarom kan ik niet gewoon als mijn broer zijn?' De laatste zin was gefluisterd, niet wetend wat ik ermee aan moest. Maar ik kón best als mijn broer zijn, ik moest het alleen bewijzen.
    'Ergens kan ik het wel,' fluisterde ik weer voor ik mijn lippen op de zijne drukte.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Styles
    Ik had echt enorm het gevoel of ik was ingeruild. Ondanks dat Louos zo zijn best deed het te ontkennen. Ondanks dat hij wist hoe ik hier over dacht, ging hij toch naar Marcel. Ik was het zo zat om altijd op de tweede plaats te staan. Ik keek even naar de wc waar Louis in was gelopen en een van Marcel zijn vriendinnetjes uitliep. Ik wilde nou wel eens weten wat Marcel allemaal dacht en wist dat zei de persoon was, waar ik dat aan kon vragen. Ik twijfelde even maar liep uiteindelijk toch achter haar aan. Alleen kwam ik niet verder dan de wc. De deur stond nog half open en het enige wat ik zag, was Marcel en Louis die hun lippen hadden verenigd. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik wist het. Hij leek zo onschuldig. Maar het was gewoon de grootste klootzak op aarde. En dan Louis. Ik dacht dat ik hem kon vertrouwen. Dat het mijn beste vriend was. Ik draaide me met een ruk om en liep weg. Ik ging hier geen scène schoppen. Ik wist genoeg nu. Ik ging me niet kapot laten maken door mensen die blijkbaar toch geen ruk om me gaven.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''