[Speeltopic] Kostschool Het Hunderen 01 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 22:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tracey schudde haar hoofd. ‘Nee. De meeste leerlingen waren dronken en herinneren zich niets meer. Het was een beetje een uit de hand gelopen feestje dat Bas en Tim hadden georganiseerd. Het was heel naar,’ gaf Tracey toe. ‘Na alles wat er vorig jaar is gebeurd.’
Ze probeerde zich voor de geest te halen wat er nog meer was gebeurd dit jaar, maar het was weinig bijzonders.
‘Er zijn wat nieuwe leerlingen gekomen het hele jaar door en nu een hele Engelse bups. De leraren beginnen een beetje terug te deinzen voor sommige leerlingen, heb ik het idee.’

-

'We zullen zien,' grijnsde Toby. Misschien waren ze wel aardig. Toch besloot hij een beetje uit hun buurt te blijven, om zich buiten Floyds blikveld te houden.

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schoten even zwijgend op de basket; Colten scoorde steeds meer. 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit gebouw nogal een doolhof vind,' gaf hij na een stilte toe.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 16:44 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toby begreep het helemaal. ‘Ja. Ik zit ook nog niet zolang op deze school. Als je maar onthoudt waar de jongens- en meidenvleugel is en de eetzaal kunt vinden, kom je een heel eind. Vandaar af loop je gewoon achter de rest aan.’

Every villain is a hero in his own mind.

Hij begon te lachen. 'Nou, dank je voor de tip. Daar kom ik al een heel eind verder mee.' Hij ving de bal af en hield hem even vast. 'Jij zit hier ook nog niet zo lang?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hmm, dat klinkt alsof het langzamerhand een totale anarchie wordt hier,' zuchtte Katie. 'Ik hoop dat die Engelse mensen een beetje meevallen en dat ze zich gedragen. Tot nu toe lijken ze me nog al vreemd. Er slaap er ook een op mijn kamer. Bij wie lig jij eigenlijk?'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

‘Bij Melody en Cora,’ antwoordde Tracey. ‘En sinds kort ook een nieuw meisje, Vy.’
Ze knikte naar het stille, blonde meisje dat nog geen woord had gezegd. ‘En jij?’

Every villain is a hero in his own mind.

Raven liet zich in de eetzaal zien. Hij schreed naar de buffettafel waar alles achter glas lag uitgestald en hij moest de kantinejuffrouw vertellen wat hij wilde hebben. Hij sprak geen woord Nederlands, maar zijn kennis van de structuur van vlees was waarschijnlijk uitgebreider dan die van de vrouw zelf. Dat hoefde hij niet te vragen, maar hij wilde wel weten hoe veel ieder stuk vlees woog en waar de tomaten vandaan kwamen. De vrouw antwoordde nogal nukkig en in gebrekkig Engels, maar Raven had voldoende gehoord om te weten dat hij de tomaten niet zou eten, omdat deze uit een streek kwamen die er om bekend stond veel genetisch gemanipuleerd voedsel te verbouwen en hij vond dat altijd maar raar smaken ten opzichte van normale tomaten, al had hij op het internaat geen keuze gehad en had hij ze pas een paar zomers geleden ontdekt toen hij tijdens de zomer thuis was en zijn eigen voedsel moest zien te vinden.
Raven koos een glas melk en water en keek toen nog even of dit de schijf van vijf was. Er was gelukkig keuze uit bruin brood en hij koos voor twee sneetjes. Dat was precies voldoende om het tot het avondeten mee te redden, wist hij. Het had hem enige tijd gekost om te achterhalen hoeveel voedsel zijn lichaam precies nodig had, maar toen hij dat eenmaal wist, nam hij ook niets extra's.
Hij stoorde zich niet aan de vele mensen die er plots gekomen waren en koos een tafel. Hij baseerde zijn keuze puur op de lichtval in de zaal en de afstand tussen hem en de airconditioning, zodat hij zijn voedsel rustig kon opeten en de melk niet te snel warm zou worden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Ik ben aan het begin van dit jaar gekomen. Daarvoor zat ik op een gewone school. Zit jij je hele leven al op een kostschool?’
Toby had niet vaak naar de redenen gevraagd waarom zijn medeleerlingen hier waren. Hij wist dat Stefs ouders er niet op zaten te wachten om voor hem te zorgen: zijn moeder had een nieuw gezien met drie jonge kindertjes en zijn vader begroef zich in zijn werk. Veel meer vrienden had hij hier niet gemaakt.

Every villain is a hero in his own mind.

Vanaf een afstandje keek Blake naar twee jongens die aan het basketballen waren. Het stuiteren van de bal leek na te galmen in zijn hoofd en hij stond op om een rustiger plekje te vinden. Het terrein om de school heen was groot en er waren veel bomen. Hij volgde een schelpjespad het bos in, dat hem naar een meertje bracht. Er was een bankje tussen het riet verscholen en toen hij erop plaats nam, zag hij dat veel leerlingen voor hem hun naam in het hout hadden gekrast. Overal lagen sigarettenstompjes op de grond en schopte ze met zijn schoen weg, terwijl hij over het bevroren meer staarde.

Every villain is a hero in his own mind.

'Bij Cadeline en Charlie. Weet jij soms wie dat is? Of heb je nog niet zoveel van de Engelsen gesproken?'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

‘Niet een van die meiden die hier aan tafel zit, dus ik denk een van die twee meiden daar.’
Ze wees naar de tafel waar een meisje met paars en één met roze haar zat.

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat een cutie, zeg,' zei Cooper die Toby nakeek. Ze grijnsde naar Scarlett. Ze had zich de afgelopen tijd zo netjes gedragen, dat ze vond dat ze wel een of andere dure studiebeurs had verdiend. Niet dat het studentenleven haar aansprak. Misschien de avonduren, maar 's ochtends in collegebanken zitten, leek haar maar niets. Ze deed liever iets praktisch. Cooper was daarom ook niet van plan om heel veel te gaan doen op deze NEderlandse school, want ze zou ongetwijfeld toch niets begrijpen van de stof die hier zou worden behandeld. Deze school zag eruit alsof er heel veel slimme kinderen op zaten en daar rekende ze zichzelf echt niet bij.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Vanaf mijn dertiende,' zei Colten. 'Mijn ouders vonden me maar een lastpak. Ik heb nog drie broertjes en vier zusjes, dus daar hebben mijn ouders hun handen wel aan vol. Ik heb ze eigenlijk al een hele tijd niet gezien.' Hij groef diep in zijn geheugen, maar kon zich niet de laatste keer heugen dat hij zijn ouders gezien had. Het was één grote, vage vlek.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 21:06 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Zo, dat is inderdaad een grote familie.’
Toby vroeg zich af hoe het geweest had als hij nog en broer of zus had. Was dat dan familie van hem gebleven? Zou hij daar een band mee hebben gehad? Of zou die hem ook hebben laten stikken?

-

Scarlett glimlachte, maar was zelf niet van plan om op jongensjacht te gaan. Al was het misschien het uitgelezen moment om van Alwyn af te komen, voordat het te laat was.
De gedachte maakte haar droevig, waardoor ze eigenlijk wist dat dat inderdaad zo was. Ze waren al te lang samen. Ze hield al van hem.

Every villain is a hero in his own mind.

Colten knikte. 'En jij? Heb je ook een grote familie?' Hij stuiterde de bal tussen zijn benen en grijnsde toen het hem lukte. Dat gebeurde niet vaak.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain