RPG II Same Mistakes 1D II Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Liam, Louis, Niall en Zayn hebben het nu echt verpest. Zowel bij familie, vrienden, en in de liefde. Zelfs de band heeft het niet overleeft, maar ondanks dat zijn ze toch nog vrienden. Ze hebben alleen elkaar nog. Daarom besluiten ze om opnieuw te beginnen, zowel in een andere stad, als op een andere school. En als ze denken da het ze gelukt is, dreigt alles dan toch mis te gaan? Maken ze the same mistakes? En dreigt hun vriendschap ook uit elkaar te vallen?




Rollen:

De jongens:
-Harry Edward Styles: Petals
-Niall James Horan: Liked
-Zayn Javadd Malik: Schuld
-Louis William Tomlinson: Phantasie.
-Liam James Payne: Kendizzzzle

De meisjes:
-Jeanne Maria Lively: Daddario
-Nicole Marie Smith: JustLovegood
-Jessie Rose Parker: xZiall
-Mylène Nicoletta Campbell: xMeCrazyMofo
-Allison Cecilia Evers: Candira

Extra rollen:
- Daxton George Vaughn Pathogems

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 13:45 ]

How far is far

Danielle Rose Jaspers

Ik wordt wakker in mijn bed. Welke dag is het ook alweer vandaag? Ik denk na. Opeens weet ik het weer. Harry is weg. En hij komt niet meer terug. En dat zou me niets uit moeten maken. Helemaal niets. Ik zou zelfs blij moeten zijn omdat hij eindelijk weg is. Maar helaas, dat ben ik niet. Ik zit nog steeds in een rare liefdesverdriet fase. Misschien helpt het wel dat hij nu weg is, want dan heb ik de kans om hem gewoon te vergeten zonder dat hij de hele dag voor mijn neus loopt, en soms zelfs met een ander. Het ontkennen is misschien wel nog vervelender. Dag in dag uit tegen mensen zeggen dat ik over hem heen ben. Ik kleed me om en sta op. Ik hoef vandaag helemaal niets meer te doen. En wat ga ik doen? Ik besluit eerst maar eens een wandelingetje te maken met mijn hond, Skippy. Die is helemaal vrolijk en springt om me heen. Ik loop met hem naar buiten. Ik loop een rondje en na een tijdje zie ik dat ik bij Harry's huis ben. Ik zucht en wil me om draaien, maar kan het niet laten om toch te kijken wie er nu woont. Ik kijk naar binnen en zie dat het huis helemaal verbouwt wordt. Ik draai me gewoon om en loop weer naar huis. Daar laat ik me op mijn bank vallen en pak ik mijn mobiel erbij. Ik scroll een beetje heel en weer om de gesprekken van Harry en mij weer terug te lezen. Zoals altijd schrijf ik weer een berichtje waarin ik alles uitleg. Meestal verzend ik dat berichtje helemaal niet omdat ik bang ben dat hij het verkeerd begrijpt. Lieve Harry, ik wil dat je weet dat ik niets liever wil dan bij je zijn. Ik weet niet hoe het komt dat ik nog van je hou, want ik vind het vreselijk wat je me aan hebt gedaan. Aan de ene kant kan ik je niet vergeven, maar aan de andere kant wil ik dus bij je zijn. Ik vind gewoon dat je het moet weten. Meer niet. Daan. Schrijf ik. Ik staar een tijdje naar het verzend knopje. Ik neem het risico en druk op verzenden, ondanks dat hij het waarschijnlijk meteen weggooit.

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Javvad Malik
De zwarte leegte werd langzaam wazig en ik merk langzaam dat ik niet meer op de straat lig maar ergens anders. Misschien lag ik wel ergens wel te rotten in een steegje of bij het vuilnis als een lijk. Mijn blik werd helder en ik proefde de smaak van bloed. Langzaam opende ik mijn ogen volledig, hief mijn hoofd omhoog en voelde langs mijn gezicht of ik ergens bloed zag. Mijn hoofd deed zeer en verder voelde ik weinig goeds in andere delen van mijn lichaam. Pas na een paar minuten merkte ik dat ik niet alleen was maar er iemand bij was. Één zwartharig meisje was erbij maar ik had haar nog nooit gezien. Vrij logisch want ik was nog amper buiten geweest. "H..ha..hallo"zei ik zacht, slechts een simpele fluistering m,aar tot nutoe het enige wat ik uit kon brengen, hopend dat ze me had gehoord. Mijn vingers veegde langzaam langs mijn wang onder mijn neus door en vingen soms wat van het rode vloeistof op waardoor ik het wat probeerde te verbergen.

Jessie Rose Parker

Ik pak het mobieltje van de jongen in mijn handen. Er zit een grote barst in het scherm. 'H..ha..hallo,' zegt de jongen zacht. Ik zie hoe hij probeert het bloed een beetje te verbergen. De ambulance komt aan gereden, en twee ziekenhuisbroeders tillen de jongen op een brancard. Ik wil de ambulance in stappen, maar word tegen gehouden. 'Bent u een vriend of familie van deze jongen?' Vraagt hij. Ik ben opeens helemaal van de kaart. Hoezo mag ik niet mee? Ik heb zijn leven gered. 'Ik ben een vriendin van hem,' zeg ik, en ik loop door. De man lacht even en kijkt me na. Ik ga naast de jongen zitten. 'Hoe heet hij trouwens?' Shit! Ik weet zijn naam niet. Ik kijk snel op zijn mobiel en zie ergens dat hij Zayn heeft. 'Zayn Malik,' zeg ik. De man knikt en loopt weg. Een man gaat naast Zayn zitten. 'Word nu maar wakker, je vriendinnetje wacht op je,' zegt hij. Ik kijk hem raar aan. 'Ik ben zijn vriendinnetje niet,' zeg ik chagrijnig. Hij kijkt me lachend aan. 'Ja hoor, zeker. Ach, jonge liefde.' Hij probeert Zayn weer wakker te maken. Wat? Serieus? Denkt hij nu echt dat ik verliefd ben op die jongen? Ik kijk nog even naar Zayn. Hij is knap, dat zeker. Wat is er toch met al die leuke nieuwe jongens?

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Javvad Malik
Ik sluit langzaam mijn ogen weer als de ambulance inzicht komt. Ik hoorde wat de man zei maar ik probeerde een grijns te verbergen toen ze hem wijs maakte dat hij een vriendin was van me. Mijn gezicht stond neutraal en probeerde de pijn even te vergeten. iemand ging naast me zitten maar wie was een raadsel 'Word nu maar wakker, je vriendinnetje wacht op je,' zei ze man grijnzend maar ik probeerde normaal te blijven liggen. "Ik ben zijn vriendinnetje niet: "snauwde ze hem meteen toe. Was die man gek geworden? Ik had haar niet helemaal helder gezien maar haar donkere haren bevielen me wel. De man is wat met me bezig en langzaam knipper ik opnieuw tegen het felle licht van de ambulance. Pff.. wat een geweldige eerste schooldag zonder school.