RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Epialthes liet een triomfantelijk lachje horen. 'Ja, blijf dat maar geloven.'
Hij stond op en verliet het café.

Every villain is a hero in his own mind.

Moon haalde opgelucht adem. Het had dus niets met zijn gezondheid te maken. Ze begreep niet waarom Megan dan had gezegd dat het niet goed ging met Li, maar waarschijnlijk was ze in de war geweest.
‘Oké. Je bent dus in orde.’
Ze wist niet wat het voor haar betekende dat hij Megan nu had afgewezen. Het was niet echt duidelijk dat hij wel iets met haar wilde aangaan en in alle eerlijkheid moest ze toegeven dat ze niet wist of ze daar zelf wel op zat te wachten.
Ze vond het belangrijker dat hij weer de oude werd en dat zij en Luuk hier vandaan kwamen. Ze wilde op een plaats gaan wonen waar ze niet constant in de gaten werd gehouden en voor een of andere gek werd aangezien.
Even liet ze zijn blik over zijn gelaat glijden. Hij zag er moe uit.
‘Heb je nog iets nodig? Anders denk ik dat we maar beter kunnen gaan slapen.’

Every villain is a hero in his own mind.

Luuk staarde uit het raam van zijn hotelkamer. Regendruppels spatten op het glas en de kou leek er dwars doorheen te komen. Hij rilde en slaakte een zucht. Hij had een naar gevoel in zijn binnenste, maar kon er geen verklaring voor vinden. Hij was niet gewend aan het feit dat Li en Moon uit elkaar waren, maar had er wel een klein beetje vrede mee. Het was niet aan hem. Ze moesten het met elkaar zien op te lossen en als ze beiden met een ander gelukkig werden, was dat ook prima.
Hij vroeg zich af of het onbestemde gevoel een voorbode was. Zou hen iets verschrikkelijks te wachten staan? Hij kon zich niet herinneren eerder dingen te hebben aangevoeld en waarschijnlijk had het ook helemaal niets te betekenen, maar hij was er toch niet gerust op. Hij trok zijn kleding aan en verliet zijn hotelkamer, al wist hij niet goed waar hij naartoe moest gaan. Waarschijnlijk sliep iedereen toch al.
Hij liep naar het overdekte terras toe, waar een aantal kunstbloemen stonden en een klein vijvertje. De regelen roffelden op de glazen overkapping, maar om de een of andere reden stelde het hem een beetje gerust en langzaam ebden de argwanende gevoelens weg.

Every villain is a hero in his own mind.

sam snapte niet echt waarom ze haar ogendicht moest doen, maar deed wat Ignatius haar vroeg. Ze kon nog wel kreunen merkte ze toen Ignatius zijn penis in haar kwam.

Ignatius moest onbedoeld toch grinniken, hoewel ze haar stem kwijt was, vond ze dit blijkbaar zo lekker dat ze hem toch teruggevonden had. Voordat ze er erg in had pakte hij haar handen en bond ze met zijn broek aan elkaar, alvorens hij verder ging met waar hij mee bezig was.

Sam wist even niet wat ze moest vinden van deze actie van het vastbinden. Toch was het wel kinky, sinds wanneer was Kinky aangelegd. De seks die ze vroeger met hem had was emotieloos en gewoon snel. Maar dit, waar ging dit heen vroeg Sam zich af.


Debbie was met stomheid geslag het gevecht dat zo plots begon was abrupt klaar. Debbie ging direct achter Epilathes aan, want met dat glas in zijn gezicht had hij hulp nodig. Ze rende snel het cafe uit.
'Je hebt hulp nodig,' zei Debbie toen ze Epilathes voor zich zag lopen.

Nog een keer,' zei Ignatius rustig, 'ogen dicht.'

-

Ignatius had Brian in de drukte naar buiten weten te duwen, aan de achterkant van het gebouw.
'Brian,' zei hij, 'ik moet je nu spreken. Het is belangrijk.'

[ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 22:47 ]

Epialthes voelde aan zijn gezicht en zijn gelaat vertrok even toen hij een van de scherven aanraakte. Waarschijnlijk had ze gelijk.
'Kun jij het eruit halen?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Eruit halen? Ben je gek je gaat naar het ziekenhuis, als je daar een infectie inkrijgt!' Debbie wist dat ze gedronken had, maar stond erop dat ze met de auto erheen zouden gaan. Bussen reden niet meer en met de fiets was ook geen optie.

-

Sam knikte braaf en deed haar ogen dicht.

Ignatius scheurde een lap stof van haar jurk af, en ging toen weer naast haar zitten. Hij deed de lap stof voorzichtig rond haar hals, maar trok het nog niet strak waardoor ze bijna niets merkte.
'Niet schrikken,' fluisterde hij in haar oor.

‘Ik heb geen identiteitsbewijs,’ antwoordde Epialthes. ‘Ze helpen me daar niet. Straks kom ik nog in de problemen omdat ik hier illegaal ben. Dan trek ik ze d'r zelf wel uit.’

Every villain is a hero in his own mind.

Sam begon iets zwaarder te ademen, wat zat er om haar nek en waarom moest ze haar ogen dichtdoen ? Er kwam een lichte paniek in haar op. Niet schrikken, wat was dat voor iets?! Ignatius moest het gemerkt hebben dacht sam.
''Echt waar rustig maar, je weet toch dat ik van je houd.' Hij sprak de woorden uit op een lieve aardige manier. Iets wat ze alleen had gezien bij Alliane als hij haar toesprak voordat ze ging slapen. Direct werd die gedachte weg gedrukt door dat Sam afgeleid werd door Ignatius die kusjes gaf op haar oorlel en er zachtjes op beet.

Op hetzelfde moment trok hij de lap stof om haar nek strak, waardoor haar luchtpijp afgekneld werd. Hij hield de lap stof stevig vast en zoende haar weer.

Debbie keek hem geschokt aan. Was hij echt gek ?
'Kom mee naar binnen, in mijn huis achter het cafe heb ik een ehbo doos. Daarmee moet het lukken. Want ik laat je niet je eigen gezicht mollesteren.' Zei Debbie.

‘Nee, dat zou zonde zijn,’ gaf hij toe. ‘Maar misschien moet je die oproerkraaier dan eerst je café uit schoppen.’

Every villain is a hero in his own mind.