In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Harry Styles.

Bijna net een dagje zat ik op deze afdeling en het was vreselijk wennen in tegenstelling tot het huis van bewaring, waar ik een tijdje had gezeten omdat er nog nergens plaats vrij was voor alweer een nieuwe crimineel. Ik had een cel gekregen die het meeste in de hoek lag, waar ik opzich geen problemen mee had, dan kon je -je tenminste afsluiten van de andere gevange. Niet dat de cel op slot kon, of dat kon wel, maar dat konden wij niet zelf doen, vlak voordat je ging slapen werd je ingesloten door de bewaarders. Voor de rest kon je de hele dag 'gezellig' met elkaar aan de tafel zitten, zoals de directrice me het had verteld. Maar ik vond er geen zak aan, ik moest niets hebben van al die stomme knulletjes die hier blijkbaar al even zaten. Ik slaakte een zucht en sloeg met mijn vuist tegen de muur aan, zonder ook maar wat pijn te voelen. Je werd echt gek hier. Sommige die zo aardig tegen elkaar leken te doen. Hoe kan dat nou?! Iedereen heeft 'n misdaad gepleegd, ik snapte dat echt niet. Vanonder mijn kussen haalde ik mijn sigaretten, om er opgelucht eentje op te steken en de rook rustig uit te blazen, achteruit leunend tegen de muur. Van een sigaret werd ik toch altijd weer wat rustiger.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

KiliOfDurin schreef:
[Anders is er altijd ook nog een andere kant van de cel waar ook een buurman woont :p]

(Dat is ook zo, maar ik wil niet weten wat jij van plan bent ;p
Lieke is dat Hazza misschien?)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jason "Jay" Santino Martínez

Ik kijk naar het plafond en zucht even. Ik was eigenlijk al langer wakker, maar ik had niet de moeite genomen om uit bed te stappen. Mijn hand glijd langs mijn kaak en ik voel wat stoppeltjes. Dat werd scheren.. Stoppeltjes stonden me niet, vind ik dan. Ik duw mezelf van het bed af en loop naar de wasbak. Ik leg snel alles klaar en kijk kort in de spiegel. Twee vermoeide ogen kijken me aan en ik gooi snel wat water in mijn gezicht. Ik kreeg hier heus wel genoeg slaap hoor, eigenlijk. Het is meer dat mijn lichaam niet mee werkt en besluit dat het na drie uurtjes wel weer goed is. Ik breng wat scheergel aan en begin vervolgens het scheermesje langs mijn gezicht te halen. Binnen zo'n vijf minuten ben ik klaar en ik doe wat aftershave op. Ik kantel mijn hoofd een paar keer terwijl ik in de spiegel kijk en knik even. Het is wel goed zo.. Snel haal ik een hand door mijn korte haar zodat het een beetje in model ligt en loop terug naar mijn bed. Verveeld plof ik neer en kijk voor me uit. Uit verveling laat ik mijn vinger maar langs de blokjes op mijn buik glijden en ik bijt op mijn lip. Ik heb gehoord dat er een nieuwe jongen komt. Het boeit me vrij weinig, zal alleen maar meer problemen opbrengen.. Ik zit hier nu al twee jaar dus ik weet er alles van. Mhm.. Het ziet er niet naar uit dat ik hier snel weg kom, wat ik kan begrijpen. Ik bedoel maar, samen met mijn pleegbroer heb ik wel mooi meer dan 20 moorden op mijn naam staan..

---

El Diablo.

Sk8erBoy schreef:
(...)

(Dat is ook zo, maar ik wil niet weten wat jij van plan bent ;p
Lieke is dat Hazza misschien?)

[Is goed. ^^]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

[En dan zit Zayn aan de andere kant van Liam? Of juist Louis, idk]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Louis Tomlinson
Ik tikte met mijn vingers tegen de muur waar verschillende strepen ingekerfd stonden. Het stond voor de dagen dat ik hier al zat en ik kon je vertellen dat -dat er al aardig wat waren. De muur werd langzaam, maar zeker, dan ook een zee van streepjes en waarschijnlijk zou ik nog meer muren nodig hebben over een tijd, want ik zou hier ook nog wel een tijd zitten. Ik zou zo weer terug kunnen vallen in mijn gewoontes, die ik nog niet had afgeleerd, zei iedereen.
Uit deze strepen kon ik nog wel meer dingen opmaken, want de cel links van me was al ruim een maand leeg, wat betekende dat Liam vandaag weer terug zou keren, uit de isolatie, na zijn daad. Iets waar ik alleen maar om kon grijnzen, want zijn slachtoffer had me een iets te grote mond, dus het was een soort loontje komt om zijn boontje. Niet dat de bewakers daar zo over dachten, maar onze gedachten zouden nooit overeen komen. Daarbij was k ook blij dat het aan de andere kant van hem was en niet mijn cel, en leven. De andere cel naast me was inmiddels ook alweer bezet door een nieuweling, een krullenbol met de naam in de richting van Harry Styles. Iemand die ook op zou moeten passen, want ik had kon de laatste tijd heel weinig hebben, of je irriteerde me al, en dat was volgens mij ook wel duidelijk onder de andere gevangen. Mijn blik ging naar de gevangenen tegenover me waarna ik opstond, een diepe zucht mijn mond verlatende en in mijn handen knijpende, om niet nu al terug te vallen in mijn gewoonte, want ik wist wat me dan te wachten stond. Ik liep langzaam mijn cel uit, om me naar de gezamelijke ruimte te begeven en daar op een stoel neer te ploffen. Eenmaal daarop maakte ik mezelf zo klein, zodat mijn voeten er ook op geplaatst konden worden en ik mijn handen in mijn haar te begraven. 'Niet terugvallen, Lou, niet aan denken,' sprak ik mezelf in gedachten toe.

Brashares schreef:
[En dan zit Zayn aan de andere kant van Liam? Of juist Louis, idk]

(Precies tussen beide cellen aan de andere kant ;p)

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 19:31 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen
'Nieuwe dag, nieuwe kansen was mij geleerd toen ik klein was. Ik geloof in het goede van de mens, maar de gevangenen waarvan ik bewaarster ben slaan elke dag elke kans af. Geen één volgt cursussen, lessen of opleidingen om zichzelf te verbeteren. Ze kijken niet uit naar terugkeer in de maatschappij, ook al is het nog jaren ver weg. Ze denken niet aan een teokomst zonder misdaad, ook al bestaat 'ie wel. Dat is toch onmogelijk? God biedt zo veel kansen en dan nog negeren ze Hem, het is werkelijk om je te schamen. Het lijkt wel of ze hebben opgegeven, maar waarom opgeven als onze Heer niet opgeeft voor jou?' mompelde ik in gebed toen ik aan mijn ontbijt zat. Ik zei mijn laatste gebed, fluisterde amen, sloeg een kruis en begon aan mijn ontbijt. Ik keek op de klok; bijna tijd om weg te gaan en ik was aan de late kant. Ik schrokte mijn eten naar binnen, bedankt God voor het maal en rende naar boven om mijn uniform aan te trekken. Ik schoot in de vertrouwde stof en ontdekte een versleten mouw waar een klein gaatje was ontstaan; vanavond even bijwerken, dan maar. Ik deed dikke sokken aan en rende de trap af naar beneden, trok mijn kistjes aan en keek in de spiegel naar mijn haar. Een regelrechte ramp. Ik rende weer naar boven naar de badkamer, kamde mijn haar en deed 't in een knot. Ik rende weer naar beneden, pakte mijn tas, sleutels, pas, portemonnee en trok mijn jas aan en keek op mijn horloge - ik kon de tram nog halen. Ik aaide mijn kat, Bob, over zijn hoofd en sloot de deur achter mij. Zo snel als ik kon rende ik alle trappen af naar beneden door het trappenhuis van en appartementencomplex; geen haar op mijn hoofd dat ik de lift zou gebruiken. Aan de overkant van de straat stond al een rij voor de tram en ik zag 'm van verre al aankomen. Ik twijfelde en besloot dat het zebrapad te lang zou duren en sjeesde tussen het verkeer door over de straat. Een rode Toyota Yaris toeterde en remde net op tijd. Ik sloeg een kruisje in het voorbijgaan terwijl de man achter het stuur mij uitschold. God zal vergeven, jongen, dacht ik. Ik spront voor de tram op de stoep en liep zo de tram in - op naar het werk.
Enkele minuten later stond ik voor het gevangeniscomplex en ik liep naar de ingang. Ik gaf mijn pas, die werd gecheckt en nam 'm weer terug. Ik krijg mijn gordel met mijn bewaarsterobjecten en gespte 'm flink aan. Ik schonk voor mezelf een kop Lady Grey in met wat melk en ik liep naar de personeelskamer.
'Goedemorgen.' glimlachte ik.

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

| Ik heb zo'n zin om mijn personage ruzie te laten maken met iemand :') |

---

That is a perfect copy of reality.

Harry Styles.

Van die vier muren rond me werd ik gek, deze cel stonk sowieso ontzettend en ik vroeg me af wie er voor mij in had gezeten. Ik drukte mijn sigaret uit op het bordje dat ervoor stond en blies de laatste rook uit, om mijn sigaretten in mijn broekzak te stoppen, eveneens de aansteker. Ik duwde mezelf van het bed af en begaf me een weg naar de gezamelijke ruimte, waar ik maar een jongen zag zitten, geen idee wat zijn naam was en eerlijk gezegd had ik niet echt de behoefte om het te weten. Sowieso zat hij er heel zielig bij en eigenlijk wilde ik daar een opmerking over maken, maar ik had mezelf voor gehouden om niets te zeggen. Al wist ik wel zeker dat ik die voorname zou breken, ik kon namelijk mijn mond niet houden. Met veel kabaal schoof ik een stoel naar achter en heel demonstratief ging ik op deze zitten, om mijn sigaretten weer uit mijn broekzak te halen en voor me op de tafel te leggen. Op deze tafel stonden wel wat asbakken, maar die mochten we blijkbaar niet in de cel. Bullshit eerste klas. Ik pakte het pakje sigaretten weer op van de tafel, eens kijken of ik de jongen kon irriteren.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Mikayla Lockheart
Ik schoot de kleine kleedkamer naar binnen aan het eind van de gang, nadat ik een glimlach richting Amy had geworpen. Eenmaal in de kleedkamer draaide ik deze op slot, om mijn trainingsbroek uit te trekken en mijn uniform gewoon over de rest aan te trekken. Ik greep naar mijn schoenen tot ik tot de conclusie kwam dat deze niet bij mijn uniform stonden waardoor ik ook even goed rond moest kijken. Zacht gevloek rolde over mijn lippen toen ik doorkreeg dat ik deze thuis was vergeven in alle haast, omdat ze hier echt niet stonden. Het zou eens niet zo zijn. Daardoor propte ik alleen mijn broek in mijn tas, om mijn riem, met alles erop en eraan, om te doen en me maar op mijn balletschoenen onder mijn uniform in de richting van de personeelsruimte te begeven. Volgens mij was iedereen ondertussen al op de hoogte dat ik de laatste tijd niet heel helder was in mijn doen en laten tot ik tegenover een gevangene stond, of een opdracht kreeg. Dat waren de momenten dat het leek alsof er niets aan de hand was. Ik gooide alles in de hoek van de ruimte neer, om vervolgens plaats te nemen op een stoel en mijn haar in een hoge staart te binden met het elastiek wat om mijn pols zat. 'Nogmaals goedemorgen,' zei ik met een lichte glimlach, alsof er nooit wat was gebeurd, precies zoals de bedoeling was.

Louis Tomlinson
Mijn vingers trokken zacht aan mijn warrige bruine plukken, die langzaam ook steeds langer werden. Ik mocht niet toegeven en die woorden bleven dan ook door mijn hoofd spoken in de hoop dat het zou helpen. Misschien zou ik erna wel weer rustig zijn, als ik het wel zou doen, maar ik wist wat ertegenover stond en dat was iets wat ik er niet voorover had. Daardoor leek ik nu op een of ander zielig, gestoord hoopje, maar dat zou over zijn zodra de bom was gebarsten, of ik mezelf rustig kreeg. Iets wat nu nog afwachten was. Iedereen moest me op dit moment alleen even met rust laten en dat wisten ze dondersgoed, op een iemand na natuurlijk. Ik hoopte dat die jongen hersenen had, deze zou gebruiken, maar zodra ik een stoel met veel kabaal naar achteren hoorde schuiven, wist ik dat -dat niet het geval was. Hij deed het vast expres, want daar vond ik hem wel een typ voor. Sowieso viel hij al niet bij me in de smaak en het zou me dan ook niet verbazen als het zo eindigen, zoals het eindigde met het slachtoffer van Liam. Een dodelijke blik wierp ik dan ook naar hem toe, nadat ik opkeek, maar verborg daarna mijn gezicht al snel. Dit ging niet goed komen, dit ging zo niet goed komen, maar het moest en zou anders uitpakken dan dat ik op dit moment dacht. Waarom ging altijd alles mis hier?

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Allison Isabella Smith

Ik zuchten terwijl ik mezelf uit rekten en mijn stomen wekker afzetten ik had echt een hekel aan dat ding maar ik bedoel wie nu niet. Ik woonde nu ongeveer een week of 2 hier en het stond hier nog steeds vol met onuitgepakte dozen. Na heel mijn spaar rekening te blunderen en mijn vaste job die ik nu al drie jaar doe had ik eindelijk mijn eigen appartement kunnen betalen. Het was niet groot maar het was beter dan thuis bij mijn ouders te wonen. Ik hield niet van mijn job ik wou dat ik mijn aandacht terug aan het schrijven kon weiden maar er kwam niks meer uit mijn hoofd al mijn ideeën waren weg. Ik stond recht pakten mijn uniform en liep naar de badkamer waar ik snel even douchte. Na het douche deed ik mijn uniform aan mijn haar in een dot en een heel klein beetje make – up op en liep naar de living. Ik pakten mijn tas deed mijn speciale uniform schoenen aan stak mijn sleutels en potemenee in mijn tas en pakten nog een appel en liep richting mijn auto. Het was eigenlijk altijd de auto van mijn broer geweest maar ik had hem geërfd toen hij stierf en sinds dien reed ik nergens anders meer mee. Eenmaal aan gekomen bij het gevangeniscomplex liep ik naar de ingang en merkte dat ik eigenlijk best laat was. Ik gaf mijn pas zo dat die gecheckt kon worden en nam 'm weer aan. Ik nam mijn gordel met mijn bewaaksterobjecten en aan gespte hem stevig vast. Daarna liep ik naar de personeelskamer en ging zitten. ‘Goede morgen iedereen.’ Zei ik beleefd en pakten een kop koffie.

---

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Liam Payne
Uiteindelijk werd ik uit mijn isoleercel gehaalt. Thank god. Eerst mocht ik nog langs de douches voor een snelle douche en een scheerbeurt. Eindelijk van die vervelende baard af. Toen ik helemaal klaar was werd ik losgelaten. Ik knikte naar de dame die me liet gaan. Ik deed maar netjes, want met deze dames wilde je het niet aan de stok hebben, al gebeurde dat wel eens. In de recreatie ruimte zag ik Louis zitten met een hoofd als een donderwolk. Ook zag ik een aantal nieuwe gezichten. Bij hem zat een nieuweling met een pakje sigaretten. Stoer hoor. Ik plofte op de tafel neer en legde mijn benen casual over Louis's schoot. Hij was een van de enigen hier die ik wel min of meer mocht. "Hey. Raad eens wie weer uit isolatie is." zei ik vrolijk. Ik wist dat ik er slecht uitzag, maar ik was weer een vrij man binnen de gevangenis muren. Hij zag er ook slecht uit, maar dat had een andere reden volgens mij. Ik boog even voorover en aaide door zijn haren. Hij deed me denken aan mijn puppy vreemd genoeg. Misschien dat ik hem daarom zo erg mocht. Ik keek even naar de krullenbol en weer naar Louis. "Is dat je nieuwe vriend sinds ik weg ben geweest? of een vervelend ettertje wat hier snel weg moet wezen?" Dat was eigenlijk hetgeen wat ik moest vragen voor ik me op dat jonkie kon richten. Als hij Louis's vriend zou zijn moest ik aardiger doen dan als het een vervelend pestkind was.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 20:03 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles.

Ik wist dat ik goed zat met irriteren toen de jongen me een dodelijke blik wierp, maar volgens keek hij weer net zo zielig wel als dat hij erbij zat. Een zacht, spottend, lachje verliet mijn mond, voordat ik mijn hoofd schudde. "Iets mis?" Ik kon het toch niet laten om ruzie te zoeken, het was een van mijn 'specialiteiten' geweest, als ik dat zo kon noemen. "Als je -je aan me irriteert, mag je het best zeggen." Onschuldige, nou ja onschuldig, jongens pesten was altijd het leukste. Net zolang over iets doorgaan totdat ze helemaal gek zouden worden, ik was benieuwd wat voor soort jongens hier nog meer rond liepen. Als het allemaal het soort zielige jongen was als wat daar vlak tegenover me zat, dan zou het waarschijnlijk nog een hele saaie tijd worden. Ik vond dat het te lang duurde voordat hij reageerde en het liefste zei ik er dan nog wat achteraan, maar ik wachtte 'netjes' op zijn reactie. Ik was heel benieuwd wat wij hier allemaal over te zeggen had. Als hij al iets te zeggen had. Precies op het moment dat ik eigenlijk weer iets wilde zeggen, werd er weer een jongen binnen gebracht. En zo klef als hij deed tegenover de andere jongen moest het toch wel dat hij hier al een tijdje zat, of hij kende die jongen gewoon, maar dat leek me erg sterk. Ik vond het net zo lekker rustig en nu begon deze gozer allemaal wartaal uit te slaan, waardoor je hem het liefste direct een klap voor zijn kop gaf. Maar omdat ik niet meteen 'weg' wilde uit deze cel, zou ik me absoluut wat moeten inhouden.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 20:09 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Een zacht, spottende, lachje verliet de mond van de krullenbol, die duidelijk nog een keer op zijn plek moest worden gezet, zodra ik weer rustig was. Of juist niet, want nu had ik het er wel voor over om weer eens een straf te ondergaan, omdat ik, zoals iedereen hier, als onhandelbaar werd gezien. Ik keek langzaam op, met een duistere blik, mijn ogen helemaal zwart kleurende, wist ik van mezelf, om de jongen aan te kijken en ene hand alweer uit mijn haar te laten glijden, zijn kant op. Martelingen daarom zat ik hier, daar was ik een ster in. Ik kon me op een begeven moment dan ook niet meer beheersen, maar dat was op de moment dat je het niet aanzag komen en ik de totale controle had. De jongere jongen had alleen een geluk dat een bekende stem mijn gehoorgangen binnendrong, die me om liet kijken. Mijn arm terug liet vallen naast mijn lichaam, omdat er dan ook een bewaker in de buurt was. Liam plaatste zijn benen op de mijne waardoor ik ook rustig bleef zitten, mijn handen zich tot vuisten vormde. 'De geweldige Liam is terug hoor. Een van de weinige die mijn neusgaten nog niet uitkomt en zorgt voor wat leven,' zei ik met een lichte grijns, die op mijn gezicht verscheen. Hij was een van de weinige waar ik het nog een beetje mee kon vinden, die me niet irriteerde. Toch schrok ik wel door hoe hij eruit zag, wat er kon gebeuren in een maand. Mijn vingers raakte zijn wang toen hij door mijn haar aaide, om zeker te weten dat het geen waanbeeld was. Mijn blik ging van de jongen, die echt was, naar de krullenbol en weer terug. ´Iemand die jouw laatste slachtoffer, van mij part, achterna mag gaan. Of nog op zijn plek gezet mag worden, mompelde ik, als teken dat hij zich sowieso mocht gaan. ´En jij,´ ik richtte me op de krullenbol terwijl ik langzaam weer wat woede op voelde komen zetten. Ik wist niet waarom, maar hij deed me denken aan iemand die ik niet uit kon staan, zijn gedrag viel me niet in de smaak. ´Krijgt je verdiende loon nog wel,´ wetende dat /dat zeker het geval was, maar op moest passen.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 20:33 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Meriel Erin Scally.

Zo goed als alle bewaaksters kwamen binnen in de personeelsruimte en 1 daarvan ging een gevangene uit de isoleercel halen omdat die eindelijk terug mocht naar een gewone cel. Toen ik mijn koffie ophad stond ik ook op en kondigde aan dat ik naar de recreatieruimte ging gaan om daar een oogje in het zeil te houden. Het zou niet de eerste keer zijn dat één of andere gevangene zich weer niet kon inhouden en ruzie stookte met een andere. Ik legde mijn haar terug goed over mijn schouders, controleerde of ik mijn pasje bij had en mijn handboeien en begon te lopen naar de recreatieruimte.
Toen ik daar aankwam, zag ik dat er genoeg gevangenen zaten om problemen te veroorzaken en ik was best blij dat ik hier al was zodat er geen grote gevechten konden ontstaan waarbij zwaar gewonden vielen, want ook dat zou niet de eerste keer zijn dat zoiets gebeurde.
Ik keek even rond en glimlachte naar de gevangenen die naar mij glimlachten. Het was niet omdat ze hier zaten en dat ik hier de baas was over hen dat ik niet meer vriendelijk moest doen.