RPG Gaven - Schrijftopic - Speeltopics

Het is het jaar 3000. Over de hele wereld verspreid zijn vijf mensen gezegend of vervloekt met een gave waar zij mee om moeten leren gaan. Deze vijf mensen weten stuk voor stuk niet precies hoe ze met hun gaven om moeten gaan.
Eén onderzoeker is al zijn hele leven intensief op zoek naar deze vijf mensen en heeft ze op een gegeven moment allemaal gevonden. Hij stuurt elk van hen een brief met de vraag om te verzamelen in het Duitse Berlijn, vliegticket inbegrepen. Alle vijf gaan ze hiermee akkoord.
De onderzoeker wil enkele testen met hen doen om erachter te komen wat zij nou werkelijk kunnen en vertelt hen dan dat hij voor de Duitse overheid werkt. Er is een bepaalde kracht in opmars die wil proberen de macht over te nemen in Duitsland. Er zijn namelijk nog vijf mensen met een gave, maar die zijn in de macht van de militaire kracht. Daarom richt de onderzoeker zich, namens de overheid, op de laatste vijf mensen met een gave.
Zij zullen hun krachten moeten verenigen en samen deze op macht beluste militairen moeten verslaan.

Onderzoekersmensen:
Felicity "Felix" Chase Jones - Lunalovesit
Maxwell Anderson - LyraPhoenix
Elda Maldini - IlsePayne123

Militairen:
Lucas James - IlsePayne123
Alicia Maria - CityOfAshes
Cassandra Hope Romano - Buzolic
Riley Thomas Brigthtwood - LyraPhoenix

Het praattopic
Het rollentopic

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 23:53 ]

(MT!)

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Mt

Hoe beginnen we dan kan ik wat schrijven.

[ bericht aangepast op 11 jan 2014 - 20:52 ]

Vampire + Servant = Servamp

Lunalovesit schreef:
(MT!)

El Diablo.

[MT:Y)]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Maxwell Anderson// Levende motor
Onder de olievlekken zat Mawell in het kleine kamertje van de kantine. Hij had een mok dampende koffie in zijn handen die hij gebruikte als kachel. Zelf keek hij op de kleine ronde klok om te zien of het eindelijk tijd was om naar huis te gaan. Die auto repareren komt morgen wel weer, dacht hij. Max nam een grote slok van zijn koffie en voelde dat die warme slok zijn tong verbranden. Zacht vloekend blies hij over zijn tong om het prikkelend gevoel weg te blazen. 'Max, die motor moet nog in elkaar gezet worden, wil jij dat doen,' riep een van zijn collega's door de werkruimte. Max zette gespannen zijn mok op het kleine tafeltje en liep de deur door, de werkvloer op naar de auto. Voorzichtig pakte hij wat gereedschap uit de kist naast hem en begon aan de motor te werken. Behendig en zonder fouten had hij de motor in elkaar geschroeft, maar toen hij net de laatste boutje vast wilde schroeven gebeurde er iets ongewoons. Zijn zenuwen gaven zwakjes licht, waardoor ineens de motor voor hem begon de motor aan te slaan. Zacht brommend geluid glipte door zijn oren. Een van zijn collega's keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik heb niet gezegd dat je hem moest starten,' zei hij. Max keek geschrokken op. 'Maar dat was ik niet van plan, ik draaide een schroef aan en ineens starte hij,' stotterde Max, waarbij de man geirriteerd aankeek. 'Weet je ga maar naar huis, wij doen de rest,' sprak hij verder en Max glipte langs hem naar zijn kluisje. in zijn kluisje vond hij een brief. Wie zou die naar hem gestuurd hebben, dacht hij.

(zo maar een stukje geschreven, wist niet hoe we moesten beginnen, maar ik kon het niet laten)

Vampire + Servant = Servamp

LyraPhoenix schreef:
Maxwell Anderson// Levende motor
Onder de olievlekken zat Mawell in het kleine kamertje van de kantine. Hij had een mok dampende koffie in zijn handen die hij gebruikte als kachel. Zelf keek hij op de kleine ronde klok om te zien of het eindelijk tijd was om naar huis te gaan. Die auto repareren komt morgen wel weer, dacht hij. Max nam een grote slok van zijn koffie en voelde dat die warme slok zijn tong verbranden. Zacht vloekend blies hij over zijn tong om het prikkelend gevoel weg te blazen. 'Max, die motor moet nog in elkaar gezet worden, wil jij dat doen,' riep een van zijn collega's door de werkruimte. Max zette gespannen zijn mok op het kleine tafeltje en liep de deur door, de werkvloer op naar de auto. Voorzichtig pakte hij wat gereedschap uit de kist naast hem en begon aan de motor te werken. Behendig en zonder fouten had hij de motor in elkaar geschroeft, maar toen hij net de laatste boutje vast wilde schroeven gebeurde er iets ongewoons. Zijn zenuwen gaven zwakjes licht, waardoor ineens de motor voor hem begon de motor aan te slaan. Zacht brommend geluid glipte door zijn oren. Een van zijn collega's keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik heb niet gezegd dat je hem moest starten,' zei hij. Max keek geschrokken op. 'Maar dat was ik niet van plan, ik draaide een schroef aan en ineens starte hij,' stotterde Max, waarbij de man geirriteerd aankeek. 'Weet je ga maar naar huis, wij doen de rest,' sprak hij verder en Max glipte langs hem naar zijn kluisje. in zijn kluisje vond hij een brief. Wie zou die naar hem gestuurd hebben, dacht hij.

(zo maar een stukje geschreven, wist niet hoe we moesten beginnen, maar ik kon het niet laten)

De gestuurde brief:

Geachte heer/mevrouw ...... (naam),

na jaren van onderzoek heb ik u eindelijk gevonden: een Potissimum Particularis. Om het voor u in dagelijkse woorden te brengen: u heeft een gave. U kunt iets wat anderen niet kunnen, iets unieks. Hoogstwaarschijnlijk heeft u dit zelf ook al ontdekt, al zit u in een onderontwikkelde fase en de kans is erg groot dat u er nog geen controle over heeft. Dit kan echter geleerd worden.
Mijn hele leven heb ik geweid aan het zoeken van u en de andere mensen die gezegend zijn. De reden hiervoor, zal ik u uitgebreid uitleggen. Jarenlang is een groep Duitse technici onder leiding van Bayan Mengelberg bezig met de ontwikkeling van wapens. Wapens, die machtiger zijn dan alle wapens die we in onze geschiedenis zijn tegengekomen. Deze wapens zijn gevaarlijker dan de atoombom die eens Heroshima en Nagasaki eens verwoest heeft en sindsdien niet meer gebruikt is. Deze wapens zijn geen geweren, bommen, of iets dergelijks. Deze wapens zijn mensen, zoals u. Potissimum Particularis.

Bayan Mengelberg heeft, net als ik, ook onderzoek gedaan naar mensen zoals u. Enkelen van hen heeft hij in zijn macht en met hen zal hij proberen de wereld over te nemen, te beginnen bij Duitsland. Hij wil doen wat Adolf Hitler in de 20e eeuw niet heeft kunnen doen: hij wil de wereld veroveren. Hij wil hierbij gebruik maken van mensen met gaven, die er geen flauw benul van hebben dat zij voor een dictator werken.
Als hij u vindt, zal hij u ook willen benaderen en gebruiken in zijn plan. Dit mag niet gebeuren. Daarom verzoek ik u om op 25 januari vanaf 14.00 uur in Berlijn te komen. U bent welkom in mijn huis op de Samariterstraat 27. Ik zal eten voor u verzorgen, ik zal onderdak voor u regelen. Ook uw vliegticket is inbegrepen.

Ik hoop dat u zo spoedig mogelijk wilt reageren. U kunt mij een brief sturen, u kunt mij bellen en u kunt mij mailen, maar ik hoop dat ik 25 januari bij mij thuis zal treffen. Als u vragen heeft, neem gerust contact met mij op.

Met vriendelijke, doch dwingende groet,

Prof. Walter Krums.