[200] The Legend of... [Remake] || Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal


Rollen:

[ bericht aangepast op 3 maart 2014 - 21:04 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Mijn topics

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mijn topics.

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Mijn topics c;

---

26 - 02 - '16

MT

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

- Je rollen kloppen niet helemaal ;]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Ben ik ook mee bezig. Ik zou vandaag de nieuwe rollen pas bijzetten dus ja nog niet aan toe gekomen]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Ik loop over de daken van de stad. Ik wilde niet dat iemand mij zou herkennen. De gehele stad zou binnen mum van tijd voor het paleis staan, nee bedankt. Ik trek de donkere capuchon wat beter over mijn hoofd en kijk rond. Wat ben ik blij dat er nu markt is en dat de mensen geconcentreerd zijn op de kraampjes en niet op andere dingen om hen heen. Dit geeft mijn kans ongemerkt op het paleis te komen. Ik heb echt geen zin in al die heisa. Ik hoef geen koninklijk onthaal te hebben, daar geef ik niet zoveel om.
"Kijk mamma, er loopt een man op het dak," Ik brom even en spring naar het volgende dak. Netjes kom ik op mijn benen terecht en ik ren door. Kinderen altijd met hun goede ogen, vreselijk vervelend al zeg ik het zelf.
Na een tijdje kom ik aan bij het paleis en loop ik naar de poort. Veel mensen lopen hier niet langs, dus nu loop ik ook niet het risico erg snel gespot te worden.
"Halt," ik kijk om en lach even kort. Rustig duw ik de capuchon van mijn hoofd en de wachter stopt met lopen, om vervolgens een buiging te maken.
"Prins Seshku, welkom terug," Ik knik naar de man en loop het pad op, richting het paleis. Ik kijk even rond en loop dan naar binnen. Hier wandel ik direkt door naar de kamer(wat hopelijk nog zo is) van Kasai en klop op de deur. Als er iemand is die ik gemist heb, is het Kasai. Zij voelt voor mij aan als een zusje die ik nooit gehad heb en haar heb ik het meest gemist deze tijd dat ik weg was. Hopelijk is ze nu aanwezig, zij is de eerste die mij mag zien(naast die stomme wachter) na mijn terugkomst.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

De ochtend is weer vroeg begonnen en ik begin de dag met wat vuurstuur oefeningen. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen, terwijl ik het vuur door mijn lichaam voel razen. Het is een deel van mij en het gaat nooit meer weg. Ik open mijn ogen en laat een bal van vuur op het doel razen. Een bewaker kijkt me aan en schudt zijn hoofd. "Kijk me niet zo aan. Ik ben tenminste beter dan jou.", Snauw ik naar hem en loop met een nors gezicht het kasteel in. De Vuurheer kijkt me met een raar gezicht aan. Ik schudt mijn hoofd dat hij de vragen maar beter kan laten zitten.
Ik loop naar mijn kamer en trek de touw van mijn kimono los. Ik duw mijn deur open en sluit de deur achter me. Ik laat de kimono van mijn lichaam glijden en kijk naar de kimono die al klaar licht. Ik haal diep adem en loop naar de kimono toe om hem aan te trekken. Plots wordt er zacht geklopt op de deur en ik kijk op. Wie zou er nou op dit moment mijn hulp nodig hebben? Ik doe snel de kimono om mij heen en doe hem netjes aan. "Ik kom eraan!", Zeg ik en loop richting de deur terwijl ik mijn kimono netjes doe. Voorzichtig open ik de deur en daar voor me staat Seshku. "S-SESHKU?!", Stamel ik en kijk hem vol verbazing aan. Wat doet hij hier en waar was hij al die tijd?! Ik kijk hem vol verbazing aan en schud mijn hoofd van ongeloof

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Erin Jillian Thorrins × Zeventien × Aarderijk.
Mijn amberkleurige ogen gleden over de gezichten van de marktkoopmannen. Ik koos er eentje uit met een veel te dikke buik, een soezerige blik in zijn ogen en een stapel zilveren munten die me gewoon uitdaagden om ze te pakken. Ik liep naar het kraampje toe en gaf de man een lieftallige lach. Hij grijnsde even terug en richtte zich vervolgens weer op de andere munten, welke van goud waren. Deze waren weliswaar meer waard, maar aangezien hij ze stuk voor stuk door zijn vettige vingers liet gaan om ze te bestuderen, onmogelijk te pakken. Uit het zicht van de man maakte ik uit een kiezelsteen een dun kommetje, die zo onopvallend mogelijk munt na munt binnenhaalde. Na een stuk of tien stopte ik, en de man keek naar me. 'Ga je eigenlijk nog wat kopen, meis?' Ik schudde mijn hoofd en liep weg. Achter me hoorde ik een woeste schreeuw, en ik zette het op een lopen. 'Verdomde stuurders!' Ik keek om en zag de man met zijn vette vuist in de lucht gestoken naar me zwaaien. Ik moest lachen en zette mezelf af van de harde aarde onder me, waardoor ik meer vaart maakte. Na even lopen was ik bij het hotelletje waar ik dienst deed, en de man die achter de balie stond, een niet-stuurder, keek misprijzend naar me. Sinds de niet-stuurders steeds meer mensen kregen werden stuurders steeds meer geargwaand. 'Ga achter die kassa staan, Thorrins. We verwachten veel mensen vanwege de markt.' Snel deed ik wat de man zei, wachtend op de lange stroom klanten die hopelijk zou komen.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Waarom duurde het zo lang? Was dit haar kamer niet meer dan? Hopelijk heeft die wachter niet door lopen praten dat ik op het paleis ben. Het zal wel gebeurd zijn, het zijn een stelletje prutsers.
Ik kijk even de gang rond of er niemand aankomt en sta daar een beetje. Ik ben niet zo respectloos dat ik naar binnen zal vallen met de mededeling dat het te lang duurt.
"Ik kom eraan!" Hoor ik achter de deur vandaan komen en ik glimlach. Dat klinkt als Kasai. Wanneer de deur open gaat zie ik Kasai haar blik veranderen, in een seconde tijd.
"S-SESHKU?!" Stamelt ze en ik duw haar naar binnen. Ik sluit de deur en ga er tegenaan staan terwijl ik glimlachend naar Kasai kijk.
"Hè," zeg ik wat zacht en hoop dat ze hiermee begrijpt dat ik niet wil dat andere nog weten dat ik er ben.
"Kasai, wat ben je veranderd," glimlach ik en zet me af tegen de deur. Ik loop naar een stoel toe en ga erop zitten. Even schud ik mijn hoofd om mijn haren uit mijn gezicht te krijgen. Ik zet mijn armen op de rugleuning en leg mijn hoofd daar boven op.
"Niemand weet trouwens nog dat ik er ben, naast die onnozele wachter dan, dus kun je het nog even stil houden?" Vraag ik vriendelijk en kijk Kasai aan. Nonchalant neem ik een andere houding aan en zit nu in lotushouding op de stoel. Met een voorzichtig glimlachje kijk ik haar aan. Ze is echt veranderd. Ze is veel vrouwelijker geworden in haar uiterlijk. Zou ze nog altijd sterker zijn dan ik? Ik zal haar een deze dagen wel een keer uit gaan dagen. Misschien vandaag zelfs nog. Misschien win ik ooit nog eens van haar.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ik merk dat Seshku me naar binnen duwt en me een beetje sust door zachter te praten. Ik glimlach en kijk hem aan terwijl hij nonchalant gaat zitten op de stoel. Ik ga zitten op een sofa en kijk hem aan. Hij is wel heel erg verandert. Hij lijkt nu echt een man in plaats van dat kleine jochie dat ik me nog kan herinneren. Een grote grijns verschijnt op mijn lippen als ik denk aan de tijd die ik samen met Seshku heb gehad. Ik sluit heel even mijn ogen als ik even terug ga in de tijd. Mijn wat oranje-bruine ogen kijken hem weer aan en ik slik even. Hij lijkt veel sterker zijn geworden, maar hoewel ik vrouwelijker lijk, heb ik ook niet stil gezeten qua training. "Dus alleen ik en die wachter weten dat je er bent?" Zeg ik en bijt lichtjes op mijn lip. We zijn allebei zo erg verandert en hier in het huis ook. Ik slik even en haal een hand door mijn vuurrode haar. Het was al rood bij mijn geboorte, maar naar mate ik ouder word is het nog roder geworden. Mijn ogen zoeken contact met Seshku. Hij is ten goede verandert. Ik ben benieuwd wat hij eigenlijk van mijn verandering vindt. Ik frons even bij die gedachte en hou mezelf maar in om die vraag dus niet te stellen

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Tir Jaing || 17 || Luchtnomaden

---

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

Erin Jillian Thorrins × Zeventien × Aarderijk.
De eerste klant is een magere, oude vrouw die net niet genoeg heeft om een nacht te kunnen verblijven, en ik sta haar bij door twee van mijn zilveren munten af te staan. Ik krijg een tandenloze glimlach die me de minuten daarna nog steeds de bibbers geeft. De groep die volgt komt niet voor een verblijf, maar voor meneer Zhong. Ik trek alleen maar een wenkbrauw op en begeleid ze naar het kantoortje achter. Ik weet zeker dat ik ze eerder heb gezien, maar ik kan de vinger er niet op leggen. Terwijl ik de derde klant sta te helpen schiet het me te binnen en vloek ik luid, waardoor ik die wegjaag. Zij waren van de test. Het zijn de mannen die opzoek zijn naar de avatar, die volgens de cyclus een aardemeester zou moeten zijn. Alle geregistreerde aardemeesters van onder de achttien hadden een test af moeten leggen. Mij inbegrepen. Ik vraag me af wat ze hier doen, maar lang tijd om er over na te denken heb ik niet. 'Zeg, zou ik hier kunnen inchecken?' vraagt een zwartharige jongeman. Ik neem hem in me op en bekijk zijn kledingstijl. Verbaasd kom ik tot de conclusie dat het een luchtnomaad moet zijn. Erg zeldzaam. Ik knik vlug. 'Heb je een seconde?' Ik word namelijk erg afgeleid door de gedempte stemmen die uit het achterkantoortje komen. Ik sluip op mijn tenen naar de deur en druk mijn oor er tegen aan. 'We zullen het meisje mee moeten nemen. We kunnen het niet toelaten dat de Avatar op vrije voet rondloopt.' Geschokt houd ik mijn adem in. 'Erin, de Avatar?' klinkt de verbaasde stem van de gemene meneer Zhong. 'Erin Jillian Thorrins is inderdaad de Avatar. Wij zullen haar moeten opsluiten om rellen te voorkomen.' Ingespannen blijf ik luisteren. 'Kan ik daar geld voor krijgen?' Ik moet me inhouden om niet te vloeken, die verradelijke Zhong ook. 'Wij bieden u vijftig goudstukken.' 'Verkocht! Ze staat voor achter de kassa.' Er klinkt geschuif van stoelen. Met paniek in mijn ogen ren ik terug naar voren, waar de jongen nog steeds staat te wachten. 'Ze willen me meenemen. De mannen van de Raad.' fluister ik in paniek tegen hem. Het nieuws dringt nauwelijks tot me door dat ik de Avatar ben, het feit dat ik zo snel mogelijk hier weg moet neemt de overhand.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Kasai heeft plek genomen op de sofa in de kamer. Alles is zo anders. De kaptafel met de spiegel ziet er niet meer zo kinderlijk uit, en het bed is groter dan ik me kan herinneren.
Ik kijk naar Kasai en zie een kleine grijns op haar gezicht staan, haar ogen zijn gesloten. Ik laat mijn ogen over haar heen glijden en glimlach zacht. Ik heb nooit verdere gevoelend voor haar gehad, nee, ze is en blijft mijn aangenomen zus. Meer niet.
"Dus alleen ik en die wachter weten dat je er bent?" Ik grinnik en knik kort even. Ik kijk haar aan en laat mijn ogen afdwalen naar hasr vuurrode haren. Hoe kan het toch, zo dieprood, zo fel.
"Dat klopt," ik grijns even naar haar.
"Zeg, zin om mee te gaan naar de markt in de stad?" De vraag was er al uit voor ik me kon bedenken. Ik wilde toch niet dat iemand mij zou herkennen? Wasrom vraag ik dan ook of Kasai mee wil naar de markt. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan nu.
"Of... we gaan naar de tuin om te trainen," stel ik dan voor. Hopelijk koos ze voor deze optie en hoefde ik me niet voor te doen als een of andere vreemde die met Kasai over de markt loopt. Alhoewel, ik zal toch wel snel herkent worden.
Ik kijk de kamer even door en lik langs mijn lippen. Vervolgens kijk ik weer naar de jonge vrouw tegenover mij terug en wacht ik haar keuze af.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

TheDarkKing schreef:

[Mag ik je een tip geven? Het leest best vervelend als er achter elke zin een enter neergezet wordt. Pas als je aan een nieuw deel begint kun je beter een enter gebruiken. ^-^ (ik val je niet aan, geef alleen tips) ]

[ bericht aangepast op 23 feb 2014 - 18:35 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.