Teach me Something new • One Direction • Speeltopic 1. - Speeltopics

Sevenster High, een dood normale High School. Nou ja, of je het doodnormaal kan noemen is nog de vraag. Iedereen ging zijn gang, tot dat er drie nieuwe leraren arriveerden op de school, en er verschillende emoties zich voor deden bij sommige studenten. De een heeft een hekel aan ze, en de andere is zelfs verliefd. Maar wat als dat ook geheel wederzijds is. Relaties met leerlingen kan toch niet? Of wel, als je het maar goed genoeg verbergt?

[ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 12:40 ]

How far is far

Louis Tomlinson
Ik wist niet hoe het kwam, maar ik was echt als een blok aan het vallen voor deze jongen. Het blozen en de twinkelende oogjes maakte het er ook niet beter op, ondanks ik het niet zo willen missen en ook niet alle neigingen op dit moment hoefde te onderdrukken. Bij zijn woorden werden mijn rode wangen nog roder. ook al was dat wel het laatste wat ik wilde. 'Cutie? De enige die ik hier zie, ben jij, want ik ben het verre daarvan,' Het was naar waarheid ondanks ik waarschijnlijk nu wel makkelijker overkwam dan normaal. Maar dat lag gewoon echt aan Ross en het feit dat ik als een blok voor hem aan het vallen was waardoor ik me weer anders opstelde. Ik nestelde me dicht tegen hem aan en draaide mijn gezicht zo dat mij rode wangen, die nu echt op tomaten leken, niet te zien waren bij het geluidje over zijn lippen rolde toen zijn hoedje over mijn kapsel zat. Bij zijn gegrinnik keek ik wel beledigend op, al kwam het ook een beetje door het feit dat hij het hoedje weer op zijn eigen hoofd zette. 'Nee, bij jou staat het sowieso beter, maar we kunnen ook willen hoor, al valt de dode marmot echt wel mee. Ik vind het leuk,' Het kusje zorgde voor een brede glimlach, waarvan mijn mondhoeken bijna scheurde, om daarna heel even naar mijn tas te graaien en daar mijn bekende grijze beanie uit te toveren. Deze in mijn handen draaide ik me terug naar de jongen, om een onschuldig gezicht op te zetten, net als zijn hoedje. 'Het zal teveel opvallen als ik sowieso hier altijd in de les zal zitten, hé. Dat zou net zo zijn als dat ik jou niet zou plagen. Maar ik zal het niet te vaak doen, ondanks het wel aannemelijk klinkt, als je jouw laatste woorden weghaalt,' rolde over mijn lippen, om ondertussen mijn beanie op zijn hoofd te plaatsen. Sowieso stond ik bij elke les wel minimaal twee keer per week buiten en als ik hier altijd zat, moesten er lampjes gaan branden. 'Maar ik had het over het feit dat je dan maar iets moest verzinnen, behalve het nablijven,' zei ik, om het tweede toch nog heel even achter te houden. Lieten we eerst dit maar eens goed oplossen, al was ik niet bang dat het fout zou lopen. Ja, het zou lastig worden, zeker, maar het moest wel goed komen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javadd Malik.

"Hmm, interresant," zegt hij met een wel heel serieuze blik. "Die hint zegt me genoeg, mar ik vrees dat ik dan ontlsagen word." Opnieuw pakt hij de basketbal en scoort nogmaals. "Hmm, nu heb ik twee dingen van je te goed," zegt hij met een lichte grijns.
      "Maak daar maar één van," spreek ik knipogend, hij moet niet vergeten dat ik eerst een goal maakte. "En, wat wil je van me hebben?" Dit zou nibenoemswaardiget de eerste keer zijn dat ik een leraar neuk, ik heb mijn eikel zelfs wel eens in de vagina van een lerares geduwd, al was dat niet echt geweldig of zo, of ik kreeg er in iedergeval niet de kriebels bij. Ik kwam niet eens klaar. Zijzelf begreep het niet, tot ik lachte en zei dat ik in mijn wildste dromen nog niet op vrouwen val. Ik dacht dat ze best beledigd was, misschien vrij logisch ook. Ach, mij kan het niet veel schelen. De verbazing, ontwetendheid en toen de boze woorden gingen wat je noemt het ene oor in en het andere oor weer net zo snel uit. ik pluk de basketbal uit zijn handen. "Nou, kom maar op met dat serieuze potje," besluit ik uiteindelijk.

Reality's overrated.

Ross Lennox
Ik bloosde een beetje bij zijn complimentje over de dode marmot op mijn hoofd. Hij deed vast gewoon lief, want het viel echt neit mee. Als ik me kaal zou scheren en er echt een dode marmot op zou leggen zou het nog beter zitten. Ik volgde hem verbaast met mijn ogen toen hij opeens van me weg boog en in zijn tas begon te grabbelen. Net toen hij hem op wilde zetten viel er een brillekoker uit, die ik gelukkig optijd op wist te vangen en terug op zijn schoot legde. Ik had hem nooit aangezien voor een jongen met een bril, maar ik was wel benieuwt hoe hij er met een bril uit zou zien. Anders had ik hem zoizo een keer de mijne op laten zetten, al was het maar voor de grap, want zien erdoor zou hij neit kunnen, maar goed. Bij zijn woorden die een reactie waren op mijn waarschuwing dacht ik even na, waaronder hij met mijn hoedje en zijn beanie begon te wisselen, waardoor ik nu nde muts op had en mijn hoedje foetsie was voor mij. Ik keek hem aan en kwam tot een conclusie. "Ik zal je er nolgsteeds uitgooien als je vervelend bent of me te veel afleid en eens in de twee weken spijbelen kan ik mee leven, als je het daarna maar weer dubbel en dwars komt inhalen." zei ik met een grijns terwijl ik even op zijn borst prikte met een vinger. Dit werd een beetje toneelspelen, maar dat ging wel. Zolang niemand er maar wat achter ging zoeken. Zijn volgende woorden zorgden weer voor een klein denkrimpeltje in mijn voorhoofd voor ik een kus op zijn neus drukte." Ik heb een appartementje boven een vrij druk cafe in de binnenstad, dus waarschijnlijk zal dat geen probleem worden. Ik ken de eigenaar en het ligt een beetje achteraf, dus waarschijnlijk is het geen probleem. Daarbij heeft Lorenzo geweldige koffie." Lorenzo was een Italiaan die het cafe en het appartement onder mijn appartement bewoonde. Ik woonde op de allerbovenste verdieping, hij op de twee eronder en de onderste was het cafe. Het enige minpunt was dat je huis altijd naar koffie rook en als lorenzo met zijn familie belde je altijd rap Italiaans door het appartement hoorde, wat neit fijn was op zondag ochtend om 7 uur terwijl je net 3 uurtjes ligt te pitten en er nog half dronken met een kater van heir tot Tokyo mee waker wordt. Voor de rest was het echt een prima plek om te wonen, groot genoeg voor mij en de katten en absoluut neit duur. "Maar volgens mij was dat maar een punt en geen twee." zei ik met een scheve grijns. ik was dan geen wiskunde leraar, een beetje rekenen ging wel.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Mijn vingertoppen gleden over de rode wangetjes van de jongen, om te grijnzen, wetende dat ik het had veroorzaakt voor de zoveelste keer deze dag. 'Je bent schattig,' zei ik zachtjes voor ik moeite moest doen om mijn tas te pakken, als had ik het wel voor over voor zijn hoedje, en voelde ondertussen een brandende, waarschijnlijk vragende, blik op me. Een zachte 'dankjewel,' verliet mijn mond bij de brillenkoker die ik terugkreeg, omdat de helft weer uit mijn tas viel. 'Verbaasd?' grinnikte ik, doorhebbende dat hij het niet had verwacht, om mijn bril erbij te toveren en op mijn neus zette. 'Ik heb er een hekel aan,' zei ik, om daarna de beanie er bij te pakken en rustig weer zijn hoedje te pakken en ondertussen wachtte op zijn antwoord op mijn woorden, die weer kwamen door zijn waarschuwing. 'Ik ben altijd vervelend en afleidend, al is dat laatste bij jou en net als jou, maar dat klinkt als het perfecte plan. Maar denk je serieus dat ik het nablijven nu nog steeds erg blijf vinden?' vroeg ik, wetende dat ik nu met alle liefde dubbel terug zou komen. Ik pakte ondertussen zijn vinger vast, om deze naar mijn lippen te brengen en er een zacht kusje op te drukken, om daarna zijn hand gewoon vast te pakken. Het was een voordeel dat ik op dit moment nog steeds kon acteren, want anders was het nog lastig geweest, om de jongen te plagen. We zouden anders binnen een dag al door de mand gevallen zijn. Rustig keek ik de jongen aan, wachtende op zijn volgende woorden waar hij duidelijk over na moest denken. Het kusje wat ik in de tussentijd kreeg, kon ik wel aan gaan wennen, net als het zo dicht tegen hem aan zitten. 'Nodig je altijd je leerlingen uit bij je thuis?' grijnsde ik, een beetje in het plagende weer komen, om vervolgens wel te knikken. 'Ik zeg geen nee tegen koffie en de uitnodiging, als dit dat natuurlijk was,' zei ik, om me weer tegen Ross aan te laten vallen en mijn armen weer wat strakker om zijn middel te slaan. 'Maar het was zeker een punt, want de tweede komt zometeen vanzelf wel naar voren toe. Tenzij je deze natuurlijk gelijk wilt weten,' zei ik, wetende dat het toch niet lang zou duren voor hij het wist.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rossi Lennox
Ik keek met een glimlach hoe ook hij zijn bril opzette. Ondanks dat hij er zelf een hekel aan had, zag hij er zeker ook heel leuk uit met dat ding op zijn neus. Dat mocht hij van mij wel vaker doen. We begonnen wat over zijn gedrag, want ik wilde niet dat zijn schoolprestaties hieronder gingen leiden, maar blijkbaar had hij daar geen zorgen om. Ik rolde even met mijn ogen. "Als ik je billenkoek met een liniaal geef misschien wel."zei ik met een knipoog. Hij begon ondertussen kusjes op mijn hand te drukken en die vast te houden. Hij deed echt heel erg lief. Het was een goed ding dat hij een geboren acteur was en ik zo vaak als acteur op het podium was gedwongen om over mijn podiumvrees te komen, wat averechts had gewerkt maar goed, dat we niet direct door de mand zouden vallen. Ik dacht na over zijn eerste vraag voor ik antwoordde dat mijn appartement in elk geval onopvallend lag. Ik grinnikte zacht bij zijn woorden en knikte toen. "Nee, jij bent de enige, maar het is niet dat ik je niet mee naar huis had genomen als we elkaar in een bar hadden leren kennen. Die misschien heel erg foute maatstaaf houd ik nu maar aan. En het was inderdaad een uitnodiging." Ik drukte een kusje nu net boven de neusbrug van zijn bril en glimlachte voor ik vroeg wat het tweede was. Ik was nu wel erg benieuwt. Zijn woorden lieten me weer met mijn ogen rollen. "Pestkop. Natuurlijk wil ik het gewoon nu weten, slimkees." Ik drukte nog een kusje op het puntje van zijn neus en schoof hem nog iets verder naar me toe. Zijn armen waren fijn, veilig en sterk. Vroeger dacht ik altijd dat nablijven surveilleren verschrikkelijk moest zijn met lastige koters die je alleen wilden treiteren, maar zo erg was het toch nog niet. Met Louis hier niet in elk geval. Ik legde mijn hoofd voorzichtig op het zijne en zuchtte gelukkig. Dit had ik al heel erg lang niet meer met iemand gedaan en het voelde o zo fijn. Hier kon ik zeker wel aan wennen. "Om terug te komen op mijn vorige woorden, krijg zoveel straf als je maar wil. Ik zal elke dag klaarzitten om je je verdiende loon te geven." zei ik voor ik nu een kusje op zijn beanie drukte.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Zo erg ik eerder tegen het nablijven had opgekeken, de neiging nog had om te vluchten, hoe fijn ik het op dit vond. Misschien waren de stomme acties toch nog ergens goed voor geweest, want zonder de Romeo and Juliet hadden we op dit moment niet zo gezeten. Natuurlijk was het er uiteindelijk wel van gekomen, maar we hadden nu volgens mij precies de tussenweg, want in een club was het nog sneller naar voren gekomen. Ik schudde langzaam mijn hoofd bij de gedachten, wetende dat het nu goed zat, om over de schoolpresentaties door te gaan. Ik grinnikte zachtjes, om mijn schouders op te halen. 'Je krijgt dan geen kusjes meer,' zei ik zo serieus mogelijk, al wisten we beide dat -dat hem niet ging worden. Het zou hetzelfde zijn als dat we beide niet konden acteren, wat zou betekenen dat we voor morgen al door de mand waren gevallen, hadden we een heel groot probleem. Ik verstrengelde onze vingers, om mijn hoofd weer tegen zijn schouder te leggen en rustig de vragen en antwoorden over en weer te laten gaan. Op een of andere manier voelde ik me veilig nu, ondanks het eigenlijk alles behalve veilig was. 'Wat ben je toch een schat,' rolde zachtjes over mijn lippen, om een stralende blik zijn zijn kant op te werpen door het kusje. 'Maar je maakt me wel heel nieuwsgierig, dus kan toevallig het nablijven hier iets ingekort worden, om daar voort te zetten?' vroeg ik. Niet dat ik het erg vond om het anders de overgebleven tijd hier vol te maken en misschien daarna nog met hem mee te gaan, of anders later. Ik was net zo benieuwt als dat hij was over mijn tweede vraag, opmerking. 'Je kent me toch, schat. Maar dan vertel ik je het toch, al hoort de vraag hiervoor er eerder bij.' Ik grinnikte zachtjes en draaide iets zodat ik nog dichter tegen hem aanzat, doordat hij me dichter naar zich toetrok, om mijn gedachtegang weer op orde proberende te krijgen, die de jongen helemaal door de war had geschopt. Een zachte 'hmm' rolde over mijn lippen bij zijn laatste woorden. 'Je maakt me het wel heel moeilijk om me toch een beetje te gaan gedragen, wetende dat je hier sowieso elke dag klaar zou zitten.' Ik keek met onschuldige ogen op, maar zou wel mijn best doen, want anders zou ik op kusjes moeten wachten tot ik mijn diploma in handen had en dat was te lang. Bij die gedachten rolde 'ik wil nog een kusje,' over mijn lippen op dezelfde manier als dat mijn gezicht als sprak.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.
"Maak daar maar één van," sprak hij knipogend. "En, wat wil je van me hebben?" vroeg hij. 'Hmm, goede inzet, voldoendes.' zei ik, en keek hem serieus aan, maar met een ondeugende twinkeling in mijn ogen. Alsof hij niet door had wat ik echt wou. Ik zo het alleen niet hardop kunnen zeggen, tenminste, niet midden in de gymzaal. "Nou, kom maar op met dat serieuze potje," zei hij, en plukte de basketbal uit mijn handen. Ik grijnsde even licht. Ik liep naar hem toe, en greep nu op mijn beurt de basketbal uit zijn handen, en dribbelde naar de basket, waarna ik hem er in gooide. Toen ging de bel, en de gymzaal liep vrijwel gelijk leeg. 'Dus, wat wou je nou voor die goal?' vroeg ik met nog steeds dezelfde grijns. Aangezien de gymzaal nu helemaal leeg was, behalve ons twee zag ik geen reden tot fluisteren.

[Te weinig woorden, I know, maar ik heb echt nul komma nul inspiratie momenteel. Sorry]

How far is far

Ross Lennox
Ik grinnikte zacht bij Louis zijn woorden, maar schudde toen toch mijn hoofd. "Nee, maar misschien kan je erna wel komen." mompelde ik zacht. Het zou trickey worden, maar er waren verschillende mogelijkheden. Het hing er alleen vanaf hoe hij naar school was gekomen en wat hij straks nog voor verplichtingen had. Als het niet ging en hij lopend was kon ik hem altijd nog thuis brengen. Daar was toch niets ergs aan? Of hij moest in een studentenhuis wonen, dan deed ik het liever niet. Ik hield hem nog even lekker dicht tegen me aan, maar vroeg dan toxh naar zijn tweede punt en pestkop die hij was draaide er alleen maar omheen. Ik snapte zijn reputatie wel. Een kletskous die constant om alles heen draaide om er maar onderuit te komen was extreem vervelen. Hij had echt geluk dat hij ook nog eens extreem leuk was. Ik hield hem nog wat dichter tegen me aan toen hij wat verschoof en genoot van zijn warmte, tederheid en liefde. Opeens kwam er iets uit mijn mond wat niemand in geen miljoen jaar had kunnen voorspellen. Ik zei hem dat hij zo veel mogelijk moest gaan klooien als hij kon. Zijn woorden deden me wat fronzen. "Dat met die kusjes blijft staan, mop." zei ik terwijl ik ongemerkt toch mijn liniaal pakte. Zacht gaf ik hem ermee een tik op zijn bips, waardoor een heerlijk geluid mijn lokaal vulde en ik triomfantelijk grijnsde. "Of dat." zei ik als bijvoeging erbij. Ik zou hem nooit echt pijn doen, dat was niet alleen gemeen, maar ook nog eens illigaler dan wat we nu deden, maar een beetje plagen mocht wel. Ik legde daarna mijn beide handen rustig rond zijn middel met de liniaal rustend tegen zijn flank. Bij zijn vraag wilde ik net ingeven toen ik me iets bedacht. "Als jij nou eens de opdracht die ik je in de les hebt gegeven gaat maken, dan haal ik thee beneden en kunnen we de rest van de tijd theeleuten met zoveel kusjes erbij als je maar wilt." Ja, ik wist ook wel wat ik zei. Erg vond ik het echt niet om hem te kussen en als ik zo zeker wist dat hij zijn werk deed waren het twee vliegen in een klap. De koffie hier was dan wel niet te zuipen, hopelijk de thee wel. Ik drukte nog een kusje op Louis zijn voorhoofd en stopte de liniaal in mijn kontzak voor als ik hem misschien nodig zou hebben. Als Louis echt vervelend en vooral baldadig werd kon ik hem altijd nog met zijn billetjes bloot over mijn knie leggen als een klein kind, maar dat viel wel echt onder laatste kinderachtige redmiddelen die fout oonden worden opgevat, al was ik daar met deze jongen echt niet bang voor, want alles wat we hier deden was al hoogst illigaal.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik hield mijn hoofd ietwat schuin met een nieuwsgierige blik en ging iets beter zitten. ´Wat moet ik daarvoor doen, schat?´ rolde over mijn lippen, want ik wilde het nog steeds en daarbij hield ik ook wel van een uitdaging. Al kwam het ook omdat ik nog niet bij de jongen weg wilde, want volgens mij ging ik op dit moment zo afhankelijk worden als een baby koala, ondanks dat het wel iets lastiger zou maken. Ik bleef dicht tegen de jongen aan zitten, om een gelukszalige zucht over mijn lippen te laten rollen. Voor het eerst sinds tijden voelde ik me weer mezelf en was ik niet bang om iets verkeerds over mijn lippen te laten rollen. De lieve dingen, maar ook het geplaag om mijn reputatie hoog te houden en er een beetje in te blijven. Ik wist dat ik anders straks nog niet gemeen tegen hem kon doen, wat ik wel zou moeten doen, ondanks ik sowieso wel mild zou blijven omdat ik de hatende opmerkingen niet over mijn hart kon verkrijgen. Hij was daar gewoon te leuk en te lief voor waardoor ik ook niet de neiging had om weer van zijn schoot af te gaan. Ik was wel blij dat de jongen zei dat er nog geklooi voor mocht komen, het was verbazend, maar aan de andere kant was het ook niet vreemd. 'Maar ik wil nu wel een kusje hebben,' zei ik zachtjes, wetende dat het binnen de kortste keren misschien dan toch over zou zijn. Ik wilde er nog meer achteraan voegen, maar meer dat een vreemd geluid kwam er niet uit door de tik tegen mijn bips waardoor ik over mijn schouder keek. 'Dat deed jij niet serieus toch?' vroeg ik, om een tik tegen zijn neus te geven. 'Nu wil ik zeker een kusje, want anders krijg jij ze niet meer,' Ik wist dat het alleen maar bij geplaag zou blijven, aar dat waren deze woorden ook. Hij mocht het ook, omdat ik het ook mocht. Ik nestelde me uiteindelijk toch goed tegen hem aan, om na zijn volgende woorden toch met heel veel moeite op te staan en op zijn bureau plaats te nemen. Ik pakte een boek en mijn spullen, om netjes te pennen wat de opdracht was, als teken dat hij kon gaan. 'Maar ik wil nog wel een kusje en met jou mee straks,' zei ik, om nog heel even op te kijken met een onschuldige grijns. Dit ging nog steeds leuk worden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik grijnsde onschuldig toen Louis me een tik tegen mijn neus gaf. "Misschien wel, misschien niet." zei ik speels voor ik voorzichtig een plukje haar voor zijn bril vandaan haalde. Bij zijn volgende woorden pruilde ik een beetje en drukte een kusje op zijn neus. Nadat hij nog wat dichter tegen me aan was gekropen gaf ik hem maar een opdracht zodat hij zijn huiswerk in elk geval zou maken en dit nablijven nog enigszins productief zou zijn. Heel langzaam ging hij op mijn nu nog vrij lege buro zitten en pakte zijn spullen. Ik stond op toen hij begon te schrijven en stopte de liniaal in mijn kontzak. Ik grijnsde vrolijk en drukte een kort kusje op zijn lippen. "Ik ben zo terug." zei ik tegen hem. Daarna pakte ik mijn sleutels uit de la en fixte mijn haren even voor ik richting de deur liep. Ik haalde die van het slot en stapte naar buiten. Rustig liep ik naar de lerarenkamer. Daar liep ik naar het koffieapparaat terwijl de andere leraren me nog sterkte wensten en niet konden geloven dat ik hem helemaal niet zo'n extreme klier vond. Sommigen konden niet eens geloven dat ik hem alleen had gelaten in het lokaal. Ik maakte twee bekers heet water en nam theezakjes, suiker en roerstokjes mee. Ik wenste de rest gedag en liep voorzichtig weer naar boven. Ik liep het lokaal binnen en zette de twee bekers en de andere dingetjes op de kast voor ik de deur weer dicht deed en op slot draaide. Ik pakte de bekers weer op en liep ermee naar mijn buro. "Thee, gewoon met melk. Als je suiker wil heb ik die ook." zei ik met een glimlach. Zelf dronk ik hem graaf met alles erop en eraan: thee, melk en suiker. Ik zette de bekers neer op het buro en rekte me eens goed uit. Nu merkte ik pas dat ik mijn liniaal nog in mijn kontzak had. Ik legde die samen met de sleutels en mijn etui in de grote la van mijn buro. Eigenlijk wilde ik graag naar huis, met Louis waar mogelijk, maar we moesten nog wel even uitzitten voor zijn nablijven voorbij was. Heel erg vond ik het niet, maar alsnog. Ik pakte voorzichtig zijn benen en legde die bij mij op schoot. Het paste net en ik vond het wel fijn om zo te zitten. Ik was blij met de dichte deur omdat we nu onze gang zomaar konden gaan. Ik zuchtte even en hing de theezakjes in de bekertjes terwijl ik wachtte op Louis die waarschijnlijk iets zou gaan doen nu ik weer hier was.

[ bericht aangepast op 5 april 2014 - 21:45 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik nam een pluk haar, wat onder de beanie van de jongen uit piekte, tussen twee vingers om deze rond te draaien en te grijnzen. 'Ik mag toch hopen van niet,' rolde zachtjes over mijn lippen te laten rollen. Bij zijn kusje op mijn neus trok ik erna mijn hoofd weg, om deze langzaam te schudden. 'Nee, want jij doet niet lief,' zei ik, maar wist dat ik het toch niet kon weerstaan. Net als me dicht tegen hem aan nestelen tot het moment dat hij besloot om thee te gaan halen. Langzaam zette ik op het bureau, om netjes te pennen, huiswerk te maken, zodat we hier straks sneller weg konden. Misschien een beetje voorbeeldig gedragen, voor zover dat kon, zodat ik me straks des te meer kon misdragen. 'Tot zo, maar schiet op voor ik je nog ga missen,' zei ik onschuldig, om hem nog heel even naar me toe te trekken en nog een zacht kusje op zijn lippen te drukken. 'En je ziet er prima uit,' voegde ik er nog aan toe bij zijn actie om hem nog heel even na te kijken tot de jongen uit het zicht verdween. Ik richtte me weer op het papier om door te pennen en ondertussen mijn telefoon uit mijn broekzak te toveren, die door het lokaal klonk. 'Tomlinson,' rolde over mijn lippen toen ik opnam en hield hem tussen mijn schouder en wang ingeklemd zodat ik door kon pennen. Een brede grijns verscheen op mijn gezicht bij de woorden van Micks. 'Nee, je hoeft me niet te redden. Het is beter als ik dit uurtje nog uitzit en nee, ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen,' zei ik, om mijn hoofd te schudden, al kon hij dat niet zien. 'Nee, ik leg je het later wel uit, maar ik moet nu gaan,' mompelde ik, om na een 'bye,' op te hangen en de telefoon naast me neer te leggen. Ik draaide me verschrikt om toen de deur niet veel later klonk, misschien dat het de jongen alsnog was, maar een opgeluchte zucht rolde over mijn lippen bij het zien van Ross. 'Kan ik jou er ook nog bij krijgen? Als koekje?' vroeg ik onschuldig toen ik zag dat hij die er niet bij had. Dat was het enige waar ik het bij hield, om de laatste zinnen neer te pennen en de achterkant van mijn pen te gebruiken als kauwspeeltje, niet wetende hoe ik het precies moet noteren. Niet dat ik daar nog aandacht aan besteedde toen de jongen weer zat en mijn benen op zijn schoot legde. Ik zette mijn benen aan weerskanten, om me langzaam weer op zijn schoot te laten zakken met mijn spullen nog in mijn handen. 'Waarom hadden we ook alweer deze opdracht gekregen? Mag ik nog iets anders kiezen?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik zag de jongen verschrikt opkijken tot ik binnen kwam, maar daarna toch opgelucht zuchten. Ik deed de deur weer op slot en nam de bekers mee naar mijn buro. "Als je lief bent wel ja." zei ik met een glimlach en ik legde alle spulletjes op mijn boeken na in mijn la die ik weer dicht schoof, zodat we iets meer ruimte hadden en alles opgeruimt leek. Louis schreef nog wat op en begon toen op zijn pen te kauwen. Zelfs dat was verdomde sexy, al was het wel goor. Ik legde zijn wiebelbenen op mijn schoot en glimlachte toen hij opkeek van zijn papiertje. Hij schoof zichzelf met spullen en al terug op mijn schoot, waardoor ik bijna dirext mijn armen om hem heen legde, wat net paste. Ik glimlachte bij zijn woorden. Hij lette echt slecht op in de les, zelfs als hij er wel was. "Omdat ik wil dat onoplettende snotjochies zoals jij ook de lol van Shakespeare gaan inzien, want je moet toch minimaal een stuk lezen voor je lijst. Maar aangezien het lijkt of je al klaar bent en er blijkbaar lok in hebt, kan ik nog wel iets anders verzinnen wat je kan doen tijdens dit uur." zei ik met een speelse twinkel in mijn ogen. Met mijn vingers tekende ik rustig rondjes over zijn rug en ik bleef naar de jongen met de beanie kijken. Ja, ik kon genoeg anders verzinnen, maar dat was niet echt vakgerelateerd. Ook was het dan alleen vior hem en niet voor de klas, al zou strafwerk dat ook zijn, dus daaronder kon ik dit wel laten vallen. Een ander nablijfuur kon ik altijd nog wat vakgerelateerds verzinnen, maar nu wilde ik eigenlijk gewoon graag van hem gaan genieten op een heel andere manier. Als ik biologie leraar was geweest zou die manier nog wel enigzins vakgerelateerd kunnen zijn, maar dat was ik niet, dus nu was het maar gewoon strafwerk waar hij evenveel vqn mocht genieten als ik. Straks konden we dan altijd nog door naar mijn huis en het cafe voor wat absoluut niet schoolgerelateerde kletspraat. "Ben je trouwens lopend of met de auto?" vroeg ik maar voor de zekerheid. Met de auto zou ik hem geqoon het adres geven en daar wachten, maar als hij lopend was zou ik hem direct mee kunnen, onder het mom dat ik hem wel even thuis zou afzetten zodat hij geen herrie kon gaan schoppen op straat. Ik bleef zacht patroontjes tekenen op de warme huid van zijn rug en hield mijn ogen op de zijnen. Ik kon ook niet anders want ik leek wel opgeslokt te zijn door de prachtige oceanen die hij ogen mocht noemen.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik was blij dat Ross degene was die binnen was komen lopen, maar zijn antwoord op mijn vraag maakte me nog veel blijer. 'Ik ben altijd lief tegen jou, zelfs als ik plaag,' zei ik naar mijn mening, waar ergens wel een kern van waarheid in zat. Af en toe, zeker naar deze woorden, keek ik op naar de jongen om me daarna weer op het papier te richten en door te pennen. Tot ik het niet meer wist te verwoorden, want toen was toch echt de achterkant van mijn pen het slachtoffer geworden, om me al snel op de schoot van de jongen neer te zetten en gewoon doodleuk mijn boeken aan de kant te gooien en mijn pen, die al slecht schreef, met een boogje in de prullenbak te gooien. Mijn armen vonden hun plek weer rond te nek van de jongen terwijl ik de zijne allang weer om me heen voelde waardoor ik ook een stukje dichter naar hem toeschoof. Een protesterend geluidje verliet mijn mond wel bij zijn woorden. 'Ik mag een snotjongen zijn, maar dat laatste zint me nog altijd en heb ik, dus niet klagen.' Een instemmend geluidje verliet deze keer mijn mond bij de rest van zijn woorden. 'Kijk dat klinkt al beter en wat heb je voor me in gedachten, schat?' rolde over mijn lippen, die ik daarna voor een korte seconde tegen de zijne drukte. Ergens had ik misschien wel een idee wat in zijn gedachten omging, maar op dit moment ging ik nergens vanuit. Ik wist het met deze jongen namelijk niet en dat was ook de reden dat ik hem toch losliet om met heel wat moeite de thee erbij te pakken en hem met een schuin gezicht aanbleef kijken. 'Meegereden met een vriend, dus in principe ben ik lopend, omdat ik zo terug moet,' Antwoordde ik bedenkelijk, wetende dat de halve school hem al was gesmeerd en daarbij was het niet de eerste keer. Niet dat ik het erg vond, want heetwaterketel niet heel ver en daarbij had ik nu weer extra tijd met de jongen die voor mijn neus zat. 'Maar nu weet ik nog steeds niet hoef of wat en als het nog langer duurt, ga ikzelf iets doen,' zei ik onschuldig, want ik wist genoeg en dat wist hij waarschijnlijk ook.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Al snel, zodra hij op mijn schoot zat, gooide hij zijn pen in de prullenbak en zijn boeken in zijn tas te gooien. Ik grijnsde toen hij dichterbij me schoof en toen protesteerde bij mijn woorden. Ik maakte mijn woorden af en grijnsde bij zijn woorden. Hij was echt een stoute jongen en ik vond het stiekem helemaal geweldig. Ik grijnsde bij het kusje dat ik van hem kreeg. Hij pakte zijn thee en keek me toen aan. Zelf deed ik er suiker in en roerde rustig in het bekertje terwijl ik naar zijn antwoord wachtte. Ik nam een slokje thee en keek naar hem. Het zou beter zijn dan hem maar alleen laten rijden. Zijn woorden deden me grinniken. "Eerlijk gezegt wil ik wel eens weten wat jij in gedachten hebt voor dit laatste halfuurtje." zei ik met een scheve grijns en een twinkel in mijn ogen. Als het te ver ging kon ik hem altijd nog stoppen en iets verzinnen. We waren nogsteeds op school, ik was nogsteeds een leraar en hij nogsteeds een leerling. Dat maakte alles wat we deden wel illegaal, maar niet minder spannend of prettig. Misschien zelfs spannender en in mijn normale leventje was dit soort spanning best prettig. Ik drukte zacht een kus in zijn nek en ging verder met het drinken van mijn thee. Ik genoot er best veel van, de thee en de aandacht van Louis. "Je bent lief, Louis." mompelde ik onder het drinken van mijn thee. Ik meende het echt. Hij was dan wel een plaaggeest, maar toch echt een schatje. Ik zou het eigenlijk niet anders willen. Het was dan wel vervelend voor in de les, maar het was ook best heel leuk. Het maakte hem onvoorspelbaar en dat was juist ook zo leuk. Ik dronk rustig mijn thee op en ging iets comfortabeler zitten met de rossige jongen nogsteeds op mijn schoot. Straks zou hij moeten opstaan omdat we naar huis moesten en ik zou moeten autorijden. Dat werkte niet met iemand op schoot, ondanks dat mijn autotje heel klein was had ik nog wel twee stoelen erin zitten en een achterbank. Nu hoefden we gelukkig nog nergens heen en kon hij mooi blijven zitten zonder dat het iets uitmaakte. Het was alleen maar fijn als je het aan mij vroeg.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ross maakte rustig zijn woorden af waardoor het protesterende geluid aanhield van mijn kant. Stiekem vond ik het geweldig dat er iemand was die me terug plaagde, het kon hebben, maar ondertussen ook nog heel leuk was. Zo leuk dat ik ondertussen al niet meer kon stoppen met kusjes geven, wat ik dan af en toe ook deed. Ik moest hem alleen wel loslaten, met veel tegenzin, om mijn thee te pakken en deze slokje voor slokje op te drinken. Het zorgde er alleen maar voor dat ik van binnen nog warmer werd, ondanks dat al bijna onmogelijk leek bij de jongen, want deze bezorgde me al een gevoel wat niemand voor elkaar kreeg. Zijn volgende woorden toverde een grijns op mijn gezicht, die al meer dan genoeg uitsprak over wat er in mijn gedachten omging. 'Je wilt niet weten wat er in mijn gedachten omgaat, want ik ben er vrij zeker van dat we dan alsnog door de mand vallen,' grijnsde ik, wetende dat -dat echt de verkeerde kant op zou gaan en dat misschien woorden waren die bestemde waren voor een plek waar we niet voorzichtig hoefde te doen. Waar we niet aan werden gezien als leraar en leerling. Het was een dubbelstrijdig gevoel, want er ging ook hele andere dingen in mijn gedachten om. 'Al maakt dat het misschien wel een stuk interessanter, spannender. En een half uur is lang wachten, zijn we allebei mensen die geen spanning uit de weg gaan,' bedacht ik me. Een zachte zucht rolde over mijn lippen, om mijn bekertje terug op het bureau te plaatsen, zodat ik beide armen weer rond de middel van de jongen kon wikkelen. 'We kunnen het ook gewoon alsnog op een vluchten zetten, want er is niemand die ons gaat missen,' zei ik, wetende dat ze nu eigenlijk al niet langs waren gekomen en degene die moest komen, al was gekomen. 'Jij ook lief zijn, Rossi,' rolde over lippen terwijl ik me rustig weer tegen zijn borst aan. Het was goed dat er iemand wist die ook door alles heen wist te kijken en toch ook een goede kant van mij naar boven kon halen. Daarbij hield dit volgens mij de spanning er ook nog wel in, want je wist niet hoe of wat. Mijn ogen gleden af en toe een beetje dicht terwijl ik toch de stilte voor een seconde terug liet keren, om te genieten van de momenten. Ik had de neiging de jongen te pesten, maar aan de andere kant ook weer niet, om gewoon te genieten en langzaam mijn hersenen te laten ratelen voor zo meteen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer