Wanneer je dingen gezien hebt en er panisch van wordt, is hulp alles dat je wilt. Maar wanneer je naar een speciaal, hoog aangeschreven, kliniek gaat voor die hulp en deze niet krijgt. Wat heb je dan nog?
De patiënten die er zitten worden behandeld alsof ze écht gek zijn en gaan dit daadwerkelijk geloven. Ze krijgen medicatie voor een ziekte die ze niet eens hebben en worden alleen maar gestoord. Ze komen nooit buiten en zitten alleen maar binnen in de kliniek. Ze zien alleen maar elkaar, en om negen uur worden ze allemaal naar hun kamer gebracht. Daar zitten ze dan, tussen vier grijze muren. Een klein bedje in de hoek van de kamer en een kast met kleren. Al hun persoonlijke spullen zijn bij dag van aankomst ingenomen en vernietigd. Familie wordt verteld dat ze niet bij de patiënten mogen komen, en de patiënten wordt verteld dat hun familie niet meer wil komen.
De begeleiders en psychologen doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is en spelen het spel maar graag mee. Ze genieten ervan de mensen ten onder te zien gaan aan depressie en verdriet.
-Het minimum aantal woorden in dit RPG is 200. Makkelijk haalbaar
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
