• De stelling van deze week luidt:
    Mensen plakken te snel labels op zichzelf en anderen.

    (dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Jep. Het begint al bij je naam. Vanaf dat moment ben je iemand en zo. (cat)


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Eens, iedereen is wel íéts. In mijn gezin alleen al ben ik de enige die niet gelabeld is met iets als dyslexie of zoiets. En dan heb ik waarschijnlijk nog een concentratiestoornis of whatever, maar ik heb geen zin om gelabeld te worden met zoiets. Ik ben er nog nooit voor getest want als je getest wordt dan ben je altijd wel iets dus wouden mijn ouders dat niet.
    Ik denk ook vooral dat het komt door de voordelen die je krijgt als je bijvoorbeeld AHDH hebt. Daardoor gaan mensen dingen al veel te snel zien als zoiets.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Miserables schreef:
    (...)

    + Mensen plakken vooral graag labels op zichzelf. Mensen noemen zichzelf veel te snel depressief naar mijn mening.


    Hier ben ik het helemaal mee eens.

    Eens, vaak denken mensen aan je uiterlijk al te zien hoe je bent, en zelfs kinderen worden nu in hokjes gestopt..

    Eens. Inderdaad, veel mensen zeggen al té snel dat ze depressief zijn of ADHD hebben (wat mij, als iemand met ADHD, echt heel erg irriteert). Ze vinden zichzelf depressief als ze een keertje een kutdag hebben omdat ze een slecht cijfer krijgen of ze vinden zichzelf ADHD omdat ze hyper zijn, et cetera (ook met andere 'labels').

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 23:06 ]

    Ik denk het wel. Al is het natuurlijk wel een beetje een veralgemenisering.


    Tijd voor koffie.

    Het hangt ervan af wat je onder een 'label' verstaat. Ik kan zelf niet eens met een goede definitie komen, dus dat maakt het moeilijk om er iets over te zeggen.

    Wel vind ik het naar dat men hier zomaar beweert dat de helft van de mensen die depressief zegt te zijn, dat niet is. Ik ben niemand tegen gekomen die zegt 'hé, ik zit een week niet lekker in me vel, dus ik ben depressief.'

    Er zijn blijkbaar gewoon veel mensen ongelukkig en dat je dat juist op een website tegenkomt, vind ik verre van vreemd.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik ben het ermee eens. Het is blijkbaar normaal geworden in onze huidige samenleving. Ik vind het idioot en wil er ook niks mee te maken hebben. Kwam er een tijd geleden achter dat een van mijn vrienden autisme (of zo, kan het me niet goed herinneren) zou hebben. Geef me een goede reden om me daarover druk te maken of waarom het me zou moeten interesseren. Die persoon veranderd toch niet als er een labeltje aan hangt? En waarom zou ik me anders moeten gedragen als ik nooit problemen heb gehad met die andere persoon? Daarom laten labels me helenaal koud en hoef ik het opzich niet eens te weten.

    Ik snap dat het voor sommige mensen fijn om te weten is wat er met hun "mis" is en daar heb ik ook respect voor. Zolang ze het maar niet uitbuiten of er idioot over gaan doen.

    [ bericht aangepast op 22 april 2014 - 13:38 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Eens.


    Says enough. :Y)


    I'll lick the poison from right off your kiss

    Eens


    "Not my daughter, you bitch!"

    JamesPotter schreef:
    Eens, in deze tijd worden zelfs jonge kinderen al in hokjes gepropt.


    dat merk ik ook wel eens op internet.
    voorbeeld:
    mensen van de jaren negentig (die zichzelf 90's kids noemen, niet allemaal) sommige van deze mensen hebben al snel een duidelijke mening over kinderen van mijn generatie (van de 00's), en dan meestal over hun muziek en kledingstijl, ik vind dat als iemand jonger is, dat het nog niet betekend dat ze allemaal idioten zijn die allemaal van dezelfde muziek houden. wie zegt dat directioners niet ook van andere muziek kunnen houden. of dat alle fangirls domme meisjes zijn die alles wat hun idool doet geweldig vinden. het is ook niet zo dat alle twaalf- en dertienjarigen allemaal swag zeggen en dat het belangrijkste vinden. iedereen is anders en sommige mensen hebben dat gewoon niet door.


    BANDS

    Miserables schreef:
    (...)

    + Mensen plakken vooral graag labels op zichzelf. Mensen noemen zichzelf veel te snel depressief naar mijn mening.


    not to spoil the ending, but everything is going to be okay —

    Bij mij word er nu getest of ik iets van autisme heb, maar weet het dus nog niet zeker...
    Dus ik ga niet zeggen ik ben een autist of iets anders...maar het kan zo zijn dat het wel zo is, maar ik ga het pas zeggen als ik het echt weet, en als er echt bewijs is dat ik het heb.
    Als mensen zich anders voelen dan andere hoor je sowieso al snel van ja ik heb dit of dat...
    Dus ik met het eens met de stelling

    eens, en dan vooral van gender en sexualiteit. IK kon nog mee met LGBTQA, maar 'gray-asexual' of 'MAAB' of 'KBF' of whatever the fuck men nu al zegt om gewoon uit te leggen dat ze man of vrouw zijn. Jezus, I don't fucking care dat je 'male assigned at birth' bent. Als je zegt dat je een jongen bent is het mij al goed. En al die sexualiteiten... 'oh ik ben demisexueel, ik wil alleen maar seks met mensen waar ik een connectie mee heb!' well congratulations you special fucking snowflake. Alle respect voor whatever the fuck jij je mee identificeert, tof dat je je identiteit gevonden hebt, maar ik ga geen zelfverzonnen sexualiteit op je kleven. IK heb al genoeg aan iemand's naam.


    Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

    Sempra schreef:
    Eens. Inderdaad, veel mensen zeggen al té snel dat ze depressief zijn of ADHD hebben (wat mij, als iemand met ADHD, echt heel erg irriteert). Ze vinden zichzelf depressief als ze een keertje een kutdag hebben omdat ze een slecht cijfer krijgen of ze vinden zichzelf ADHD omdat ze hyper zijn, et cetera (ook met andere 'labels').


    "Yes, that was a banana. No one expects the banana!"