RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 10 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Wyatt haalde met een pijnlijk gezicht zijn schouders op. 'Misschien een beetje...' mompelde hij. 'Maar ik red me wel. Heus.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wat heb je gezegd dan?' vroeg Winnie. 'Een wolf bespringt je niet zomaar.'
Cordelia voelde zich een beetje ongemakkelijk toen ze dat zei en tilde Liae op, die steeds bleef piepen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt snoof.
'Nee, daar heb ik wel ervaring mee, hmm?' De vorige keer was hij alleen beter in staat geweest zich te verweren. Of misschien was Athiabbe gewoon sterker dan Kato. 'Het doet er niet toe wat er is gebeurd, want dat heelt mijn armen niet.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Laten we er maar over ophouden,' zuchtte Cordelia. 'Heb je al iets gegeten? Zal ik je - eten geven?' Ze wist dat Wyatt het vast niet fijn zou vinden om zo afhankelijk van anderen te zijn, maar ze wilde er voor hem zijn. 'Ik wil je heel graag helpen Wyatt, ik ben geen goede vriendin voor je geweest de laatste tijd,' zei ze spijtig. 'Dat spijt me.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily voelde lachneigingen opkomen, ondanks dat deze situatie helemaal niet grappig was. Zelfs Ariana leek te merken dat de sfeer ongemakkelijk was.
Ze wist zich gelukkig in te houden, want anders zou dat arme jongetje helemaal niks meer van de situatie begrijpen. Dat hij nu al vroeg wie zijn moeder nu moest zijn, was al erg genoeg. Zou hij zijn eigen moeder niet meer herinneren, of begreep hij het allemaal gewoon niet zo goed?
Toen Rodey had gezegd dat Zipp hem in het klein was, had hij daar niet over gelogen. Het was een prachtig kind en inderdaad een echte zoon van zijn vader. Ze had Rodey nooit als een vader-persoon gezien en hij gedroeg zich er nu ook niet heel erg als één.
Emily wist niet of ze zich nu moest voorstellen en besloot daarmee te wachten. Ze keek Rodey toch even aan, maar week haar blik snel weer af. Ze schaamde zich dat hij nu wist dat ze nog gevoelens voor hem koesterde en de aanwezigheid van Ariana versterkte die schaamte alleen maar.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Het is oké.' Zijn maag schreeuwde al een tijdje om voedsel, maar er was nog niemand geweest om dat aan hem te geven en toen Cordelia voorstelde hem te helpen, besefte hij dat hij het niet eens zelf kon eten. Hij zuchtte en hoopte dat zijn armen snel genezen waren. Hij zou niet eens zelf overeind kunnen komen. 'Als je - als je me voor nu zou willen helpen, zou dat best fijn zijn.'
Hij glimlachte en keek even naar Winnie.
'Je hoeft niet zo bedroefd te kijken. Ik ben niet dood.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Je hebt maar een moeder,' zei Rodey uiteindelijk. Hij weigerde geen van de aanwezigen aan te kijken.
Zipp sprong van het bed en stond na een koprol over de houten vloer vlak voor Venomis om haar van dichtbij te bekijken. Het was de eerste keer dat hij haar een blik waardig had gekeurd en zijn ogen gleden secondelang over haar gelaat.
Rodey was ook naar haar toe gesneld om haar te beschermen voor als Zipp de punten van zijn scherpe vingers in haar huid had willen steken, maar hij bleef alleen maar staan met zijn handen langs zijn lichaam en het puntje van zijn staart lag op de grond.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis hield zijn blik gevangen om het direct te merken als hij haar wilde aanvallen, zodat ze op tijd zou kunnen reageren - zelfs in dit slappe, nietszeggende lichaam.

Every villain is a hero in his own mind.

'Niet alleen voor nu. We blijven je deze komende weken helpen. Dat is wel het minste wat ik kan doen. Het spijt me echt, Wyatt,' zei ze beschaamd.
Winnie glimlachte bemoedigend naar haar Cordelia kreeg van de zuster een schaaltje met melk en ontbijtgranen. Ze bracht de lepel naar zijn mond en glimlachte voorzichtig.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Hij opende met tegenzin zijn mond voor haar, want hij wist dat hij anders niets te eten zou krijgen tot hij zijn armen weer kon gebruiken
'Dank je,' zei hij met een speelse lach rond zijn lippen. 'Je hoeft echt niets goed te maken hoor.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Jawel, ik wil een goede vriendin voor je zijn. Ze voerde hem nog een hap eten. 'Ik kan me voorstellen dat je het vervelend vindt om zo afhankelijk te zijn van anderen, maar het is goed dat je de hulp accepteert. Ook al heb je weinig keus.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Nu gaan Javelin en Qako jagen en wordt Javelin aangevallen door Peikke, maar dat stuk moet ik weer even opzoeken]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zipp keek haar in de ogen, die hij wel vreemd vond. Ze waren anders dan de blauwe ogen van de vrouw aan de andere kant van de kamer. Die wilde hij het liefst uit haar hoofd trekken om ze op te eten, maar zijn vader had gezegd dat hij dat soort dingen niet moest doen als hij zijn eigen veiligheid niet in het geding wilde hebben en dus vouwde hij braaf zijn armpjes achter zijn rug.
'Ik wil die,' zei hij en hij wees op de vrouw met paars haar en de donkere ogen. Ze rook tenminste niet zo vreemd. Hij had die geur maar eens in zijn leven geroken en dat was toen zijn vader hem op een boot had gezet naar een ander eiland. Hij had het een onaangename geur gevonden en hij hield niet van water. Thuis hadden ze ook veel water en zijn moeder ging wel eens zwemmen, maar Zipp hield er niet van en wilde liever droog blijven.
'Waarom?' vroeg Rodey zakelijk, alsof ze fruit keurden. Hij keek Venomis daar ook niet bij aan en wachtte de reactie van Zipp geduldig af.
'Omdat deze beter is.'
'Ze heet Ariana,' liet Rodey hem weten, 'en dat is Emily.'
'Die hoef ik niet.'
'Je krijgt er ook geen.'
'Waarom zijn ze hier dan?'
Rodey liep naar hem toe. 'Je moet ze je hand geven. Zachtjes!' voegde hij er aan toe toen Zipp zijn vingers bliksemsnel op die van Venomis af liet schieten.

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 15:58 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Wyatt zei niks.
Hij wist niet of hij wenste dat hij dit allemaal niet had gezegd of dat hij het wel goed vond. Zijn armen deden pijn, maar hij wist ook dat Athiabbe heus niet lang boos zou blijven. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze niet zo in elkaar zat. Hij was echter wel bang voor Kato, maar uiteindelijk was hij het slachtoffer en niet Athiabbe.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily perste haar lippen op elkaar. Ze begreep dat het kind heel anders opgevoed moest zijn dan zij was en probeerde er geen oordeel over te vellen, maar het voelde wel heel vervelend dat het kleine kind, dat zo op Rodey leek, Ariana ook boven haar verkoos. Het was geen wedstrijd en het was natuurlijk onzin dat ze het zich überhaupt aantrok, maar aan haar gevoel kon ze niets veranderen. Ze glimlachte echter vriendelijk en probeerde zich over het gevoel heen te zetten. Ze moest ermee leren leven. Zij had haar eigen gezin.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain