[RPG] Gangstertown || Speeltopic 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

7 juni 2014 - 17:15

Kalinda 10484

Vrouwelijke én mannelijke rollen beschikbaar.

Iedereen in Amerika is bekend met Detroit, een beruchte stad in de staat Michigan. Deze stad staat bekend om haar zware industrie en een ingezakte economie, maar waar deze stad pas écht haar status aan heeft de danken, zijn de hoge criminaliteitcijfers. De stad wordt overspoeld door verschillende gangs die maar al te graag een zakcentje willen verdienen, en dat wordt niet door iedereen in dank afgenomen.
Er is echter één gang die zoveel succes beginnen te boeken, dat de stad Detroit hen als een levende bedreiging begint te zien. Deze gang, die ook bekend staat als The Delinquents, weet bijna elke misdaad op zijn naam te zetten en verzint telkens een manier om aan de klauwen van de handhaving te ontsnappen. Er wordt gefraudeerd in casino's en mensen die één verkeerde stap in de richting van de gang zet, verdwijnen op mysterieuze wijze.
De politie van Detroit zit met de handen in het haar en uiteindelijk hakt iemand de knoop door; de FBI wordt ingelicht. Als The Delinquents namelijk niet gestopt wordt en zich verspreidt over verschillende staten, zal alles drastisch escaleren.
Een groep agenten wordt samengesteld. Ze doen zich voor als een andere gang in Detroit en nemen The Delinquents onder handen. Er wordt afgeluisterd, gehackt en informatie aan de politie doorgespeeld, zodat de desbetreffende gang klem komt te zitten. The Delinquents hebben geen enkel vermoeden dat ze worden bespeeld door een groepje agenten, maar het vermoeden dat er een lek in de gang zit schaadt het vertrouwen van elk lid. Zullen The Delinquents uit elkaar vallen, of komen ze erachter dat iemand een spelletje met hen speelt?

Personages:
The Delinquents:
- Leider || Carter Ian Worthton || Sluipschutter || 1.1 || Bourne
- Rechterhand || Zane Roman Sinclaire || Oplichter || 1.1 || Hartnett
- Rang 3 || Vitorino Romulus Bianchi || Hacker || 1.3 || Paracosm
- Rang 3 || Zheng Hu || Huurmoordenaar || 1.4 || Fairytalest
- Rang 2 || West Shay Gabriëlson || Carjacker || 1.4 || Anakin
- Rang 1 || Austen Delaney Gabriëlson || Oplichtster || 1.1 || Author

Agenten:
- Leider || Antonio Maldini || Sociale contacteerder || Tenace || 1.2
- Rang 3 || Raye Aeris Ferguson || Dekmantel || 1.7 || Kilicious
- Rang 3 || Oliver Michell Grey || Back-up || 1.9 || Bourne
- Rang 2 || Alec Micah Ward || Dekmantel || 1.1 || Hartnett
- Rang 2 || Aeric Joshua Hayden || Technicus || 1.9 || Fairytalest
- Rang 2 || Aubrey Nymilia Mills || Schutter || 1.4 || Scrubb
- Rang 1 || Serena Lynn DiLaurentis || 1.7 || Axiopistos

Regels:
- Het minimum van dit RPG is 250 woorden.
- Blijf realistisch.
- Er wordt niemand zonder toestemming bestuurd, noch gedood.
- Er zijn maximaal twee personages per persoon, waarvan minstens eentje mannelijk is.
- 16+ is toegestaan.
- Nieuwe topics worden alleen door Bourne of Hartnett aangemaakt.
- Eendagsvliegen worden niet geapprecieerd. Als je het te druk hebt, kun je -je later nog inschrijven. Als je weet dat je niet gaat reageren, reserveer dan ook geen rol.
- Schrijf je uit als je besluit om niet meer mee te doen. Schrijf eventueel een korte post zodat je tegenspeler niet vast komt te zitten.
- Reserveringen blijven 48 uur staan, tenzij je mij contacteert.
- Stel vragen als je iets niet begrijpt of niet verder kunt. Wij bijten niet.
- We sluiten niemand buiten!
- Ook in dit RPG gelden de huisregels van Quizlet.
- Als je -je niet aan bovenstaande regels kunt houden, doe je niet meer mee.
- Vergeet niet om plezier te hebben.

• Praattopic •
• Rollentopic •

[ bericht aangepast op 17 juni 2014 - 17:03 ]
"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

8 juni 2014 - 16:07

Kalinda 10484

Zane Roman Sinclaire

Het geronk van een motor drong door de niet al te ondoordringbare muren van het pand heen. Mijn hoofd draaide zich als automatisch richting de deur, waarna ik afwachtte wie het domein van The Delinquents zou betreden. Ik verwachtte Carter, mede omdat ik zijn Ducati vandaag nog niet had gezien.
Mijn vermoedens werden al snel bevestigd. Carter Worthon kwam op me afgelopen, terwijl hij een klein, zwart koffertje in zijn handen hield. Hij begroette me en trok ondertussen zijn leren rijbroek uit. Ik knikte terug.
"Ik dacht dat we misschien nog eens konden gaan geld scheppen," zei hij, waarna hij het koffertje opende en de inhoud aan me toonde. Ik kantelde mijn hoofd een tikkeltje en keurde de inhoud, waarna mijn mondhoeken alweer als automatisch krulden en ik op mijn smoking wees. Dit zou weeral een leuke avond gaan worden, en niet alleen maar omdat we veel geld zouden gaan verdienen. Het was alleen al vermakelijk dat mensen ons niet betrapten. Het was pas één, enkele keer gebeurd dat ik in de problemen was gekomen, maar toen was ik pas negentien en groen als gras. Mijn opponent was achter me aangekomen en een grof straatgevecht was het gevolg, waardoor een litteken de huid op mijn rug nu ontsierde. Het lemmet van het mes kon ik nog steeds door mijn huid voelen boren.
Carter stopte het doorzichtige oortje in zijn rechteroor en ik nam het microfoontje aan dat hij in mijn handen drukte. Ik bevestigde het kleinschalige voorwerp aan mijn zwarte vlinderstrik en schoof er eventjes mee, totdat ik er zeker van was dat niemand het microfoontje zou kunnen ontdekken.
Carter had ondertussen al gevraagd of ik iets kon zien en ik keek naar hem op. Mijn donkerblauwe ogen gleden eventjes over zijn stropdas en gezicht heen, waarna ik zwijgend met mijn hoofd schudde en mijn mobiele telefoon uit mijn broekzak griste. Terwijl ik controleerde of ik zicht had, passeerde Zheng Hu ons. Waarschijnlijk kwam hij net terug van één van zijn klusjes. Zheng was goed in wat hij deed. Hij voerde zijn taken geluidloos uit, en nog nooit had iemand hem te pakken kunnen krijgen. Alle linken die de politie naar hem zou kunnen leggen, wiste hij zorgvuldig uit.
Ondertussen had ik gecontroleerd of ik door Carter's camera kon kijken, waarna me weeral iets te binnen schoot. Ik moest Austen nog steeds trainen. Aangezien we niet wilden dat er cruciale fouten werden gemaakt, werden nieuwe leden eerst een tijdje onder mijn bevel gesteld. Ik besloot om haar een berichtje te sturen, zodat ze mee kon naar het casino. Zo kon ze ook eens zien hoe het werkte als je met z'n tweeën geld probeerde binnen te harken. Ik typte een korte sms, waarna ik deze met een vluchtige druk op de knop verstuurde.
"Rijd je met mij mee?" vroeg ik, waarna ik mijn telefoon met een tevreden grijns weer in mijn broekzak stopte. "Of wil je apart aanrijden? Dan spelen we het op safe."

[ bericht aangepast op 8 juni 2014 - 20:28 ]
"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

8 juni 2014 - 16:14

Fairytalest 856

Zheng Hu

Ik glimlach als West naar boven vertrekt, ik vatte het altijd op als een compliment als iemand mij erop wees dat ik wat meer herrie moest maken, dat betekende dat ik mijn werk goed deed. Toen West naar boven was vertrokken hoorde ik pas het protesterende geluid dat mijn maag aan het maken was. Ik voelde dat mijn wangen een kleur kregen. Ik kon beter alvast een voorgerecht halen. Ik liep naar de snackbar twee deuren verderop. De man achter de plaat gaf mij een knikje zodra ik binnenkwam. In het begin dacht hij dat ik van de inspectie was, dus kreeg ik het eten gratis, maar na een tijdje had hij ook door dat ik gewoon niet sprak omdat ik dat prettiger vond. Aan de snelheid waarmee hij mijn bestelling iedere keer klaar had, kon ik zien dat hij mij mocht. Dat kon betekenden dat deze kale man met een bierbuik een fetish had op Chinezen, of dat het ook tot hem was doorgedrongen dat ik hier minstens vijf keer per dag binnen kwam lopen als ik in de buurt was. In nog geen vijf minuten had ik mijn hamburger en liep al etend terug naar het pakhuis waar ik weer terug plofte op mijn stoel terwijl ik mijn hamburger naar binnen werkte. Als mijn opdrachten niet te formeel zijn, krijg ik het vaak zelfs nog voor elkaar om tussendoor naar de mac te rijden en dan een reeks kogels af te vuren terwijl ik een hamburger at. Dichter bij multitasken kwam ik niet. Ik sloeg mijn benen over elkaar en legde ze op de salontafel waarna ik mijn hamburger met beide handen vastpakte zodat alles erop bleef zitten. Dit was echt het meest goddelijke voedsel dat er bestond. 'Ik ben klahaar!' werd er van bovenaan de trap geroepen. Ik nam nog een hap waarna ik overeind kwam met nog een halve hamburger in mijn handen. Ik gaf een kort knikje ten teken dat ik klaar was. Ik liep naar buiten en wachtte daar op West. Je kon prima naar het casino lopen, maar ieder vervoersmiddel was prima naar mijn behoeven. Mijn blik gleed nogmaals naar de snackbar. Zou ik voor een ronde twee gaan? Ik nam nog een hap van mijn hamburger.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

8 juni 2014 - 17:36

Kalinda 10484

Alec Micah Ward

Mijn vingers tikten ietwat ritmisch tegen het ravenzwarte portier en ik wachtte geduldig totdat Aubrey zichzelf in de auto had geïnstalleerd. Haar lieflijke bedankje nam ik met harte in ontvangst, waarna ik het portier met een zacht duwtje sloot en zelf richting de bestuurderskant liep. Aubrey leek soms een beetje kortaf te zijn, maar ik wist dat ze stiekem een klein, gouden hartje had. Haar vriendelijke gelaatsuitdrukkingen, gemeende glimlachjes en het werk dat ze met veel liefde uitvoerde. Ze mocht misschien een tikkeltje bot kunnen overkomen, maar ik wist dat er diep vanbinnen een zachte kern in haar schuilde.
Ik opende de autodeur en stapte met een vluchtige beweging in het zwarte gevaarte, waarna ik het portier van mijn geliefde Tesla sloot en de auto alvast startte, zodat de motor alvast kon opwarmen. Met mijn ietwat kleine handen gespte ik mijn riem vast, waarna ik mijn vingers om het stuur klemde en Aubrey een goedkeurende blik schonk. Het was namelijk altijd positief als een ander zich interesseerde voor je werk en functie, vooral als het een agente was waarmee je samen hoorde te werken. Haar vraag zette me echter wel aan het denken, omdat ik mijn plan nog steeds niet had uitgewerkt. Ik zou tevens met Raye Ferguson, een agent uit een hogere rang, moeten overleggen. Onze functies waren op elkaar afgestemd en samenwerking was daardoor noodzakelijk. Als we allebei één keer iets anders zouden zeggen dan we hadden afgesproken, zou iemand ons al als verdacht kunnen aanzien.
"Ik heb nog niet met Raye gesproken," gaf ik eerlijk toe, terwijl ik de koppeling langzaam begon in te drukken en de versnellingspook op de juiste stand schakelde. "Maar ik was van plan om me eerst in het nachtleven van Detroit te mengen en wat vrienden te maken. Voorlopig ga ik geen risico's nemen. Niemand kent ons, en niemand zal ons direct vertrouwen."
Ik liet de koppeling los en drukte het gaspedaal in, waarna ik de auto met een behendige beweging draaide en de weg opging. Ik zou de verkeersborden goed in de gaten moeten houden, want ik wist de weg nog niet uit mijn hoofd. Gelukkig was het gedreun van discotheken en de zwoele tonen uit de exclusieve clubs niet over het hoofd te zien.
"Wat ga jij doen, als schutter zijnde?" Ik keek haar eventjes vanuit mijn ooghoeken aan, waarna ik mijn blik weer op de weg focuste en een scherpe bocht naar links maakte. Het had weinig gescheeld of ik had de afslag gemist. Ik moest nodig de weg leren kennen, anders zou ik nog wel eens in de problemen kunnen komen. Als ik middenin een achtervolging zou zitten, zou het van pas kunnen komen als ik de sluipweggetjes en de zijstraten herkende. De kans was klein dat het snel zou gebeuren, maar ik wilde op alles voorbereid zijn.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

8 juni 2014 - 19:46

DaedaIus 3001

Aubrey Nymilia Mills.

"Ik heb nog niet met Raye gesproken," zei Alec eerlijk. In gedachten zag ik de twee jaar oudere man voor me. Rang drie, schoot me peinzend te binnen. Één rang hoger dan Alec en ik. "Maar ik was van plan om me eerst in het nachtleven van Detroit te mengen en wat vrienden te maken. Voorlopig ga ik geen risico's nemen. Niemand kent ons, en niemand zal ons direct vertrouwen."
We moeten ze ook geen reden geven om ons te wantrouwen. Dat was dan weer een moeilijk punt voor mij - al je verhalen moesten kloppen. Één verkeerd woord kon je dood betekenen. Dat was ook de reden dat ik achter de schermen werkte.
Alec's ogen waren gericht op de weg voor ons maar voor een klein moment keken ze mijn kant op. "Wat ga jij doen, als schutter zijnde?"
Ik kauwde op de binnenkant van mijn wang. Om eerlijk te zijn vroeg ik me dat ook af toen ze mij vroegen voor het team. "Ik doe vooral alles achter de schermen. Pas als er echt een keertje wat mis gaat mag ik in actie komen. Zodra jullie geïnfiltreerd zijn wordt het gevaarlijker en moet ik jullie, ongezien natuurlijk, bijstaan. Voor de rest moet ik alle wapens beheren, hoeveel we er nodig hebben en van welk merk wapens."
Ik hield me vast aan de stoel toen we een scherpe bocht naar links maakte. Detroit was een levendige stad en dan met name 's nachts. Gelukkig was ik dit al gewend - het verscheelde niet veel van Miami. De avondzon verdween langzamerhand en wierp een oranje gloed over de stad. Vanaf hier kon ik de contouren van alle gebouwen zien, de gebouwen waarin sommige leden van de Delinquents zich nu verschuilde. Pokeren, stelen, oplichten - ze deden vanalles. Elke avond werden ze steeds gehaaider waardoor het hen steeds makkelijker af ging en wij zouden dat gaan voorkomen - tenminste, voor nu. Mijn blik gleed opzij naar Alec. Het zou een goede avond worden als we nu al goede contacten kregen. Ik wist dat die kans vrijwel nihil was. Ik had twee keer eerder mee gewerkt aan een undercover operatie dus ik had redelijk wat ervaring. Misschien zouden we wat leden van de Delinquents tegenkomen - die kans was dan wel weer groot. We zouden ze dan moeten observeren, of tenminste: dat zou ik moeten doen. Alec is hier beter in.
Peinzend vestigde ik mijn blik weer op weg. "Enig idee waar we naartoe kunnen?"

[ bericht aangepast op 8 juni 2014 - 19:48 ]
" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

8 juni 2014 - 19:51

Donatello 5441

West Shay Gabriëlson - Kleding

Met een toch wel hoge snelheid denderde ik de trappen af waarna ik voor de deur even bleef wachten op Zheng. De vertrouwde geur van een hamburger drong mijn neusgaten binnen waardoor een zacht geamuseerd lachje over mijn lippen rolden.
“Weet je.. Je zal ooit nog eens in een hamburger veranderen als je niet oppast.” was mijn gevat antwoord geweest toen de Chinese jongeman met de halve hamburger in zijn handen geklemd de gang inliep. Het was echt abnormaal hoeveel fast food deze jongeman op één dag naar binnen kon werken. Ooit had ik eens een hele dag met hem gespendeerd en was hij wel minstens zes keer naar de McDonalds of het plaatselijke snackbar gegaan. Ik dacht serieus dat hij ging omvallen van alle vetheid die hij naar binnen werkte maar nee hoor, meneer verdikte zelfs nog niet eens een grammetje.
Zheng liep vervolgens na een kort knikje naar buiten waar hij op me wachtte. Nog snel keek ik nog eens naar mezelf in de aangrenzende spiegel waarna ik de deur achter me dicht trok en me voegde bij Zheng. Austen had ik al sinds deze morgen niet meer gezien waardoor ik niet echt wist waar ze de hele dag was geweest en wat ze vanavond zou uitsteken. Toen ik echter besefte dat ze waarschijnlijk met Zane en Carter naar de casino ging – gezien ze opgeleid werd door Zane – zonk de moed me al in de schoenen. Misschien konden we beter..
“Misschien kunnen we beter naar een club gaan?” opperde ik toen ik merkte dat ik echt geen zin meer had om naar het casino te gaan. “Daar zijn ook genoeg slachtoffers. Plus dan kunnen we ons een beetje amuseren.” Mijn stem klonk enthousiast toen ik er nog maar over nadacht aan al het kwetsbare volk dat er rondliep, verlangend naar een beetje aandacht van een vrouw. Binnen no time zou ik een hele berg met portefeuilles kunnen verzamelen. Plus een feestje hier en daar was steeds op z’n plaats.
Ik richtte mijn blik op Zheng om hem daarna nog snel naar de snackbar zien te gluren. “Heb je nou al weer honger?” verliet grinnikend mijn mond waarna ik ook hoorde hoe mijn maag nu ook een soort van rommelend geluid maakte. “Laten we eerst nog binnen springen. Ik heb ook honger. Daarna kunnen we naar Club Tropicana gaan.” Club Tropicana was toch ietsje te ver om te voet te doen maar we hadden heus wel genoeg vervoermiddelen om er te geraken. Met een sierlijke pas liep ik naar de snackbar waar ik de bolle vent met een charmante glimlach aankeek en een hamburger bestelde. Nog nooit had hij me laten betalen voor een hamburger of eender wat ik bestelde. Wat charme en een glimlach al niet konden doen.

[ bericht aangepast op 8 juni 2014 - 20:13 ]
Rise and rise again until lambs become lions

8 juni 2014 - 20:50

Fairytalest 856

Zheng Hu

Nadat ik had toegestemd om naar de club te gaan liepen we opnieuw de snackbar binnen. Terwijl West bestelde rekende ik af voor ons beiden, het was uit gewoonte dat ik ook voor haar betaalde, ik betaalde voor iedereen die bereid was om iedere keer met mij naar de snackbar te gaan, ik kon het me namelijk ook voorstellen als mensen weigerden omdat ze na een bepaalde tijd misselijk werden van de geur. Ik blikte snel op mijn horloge. Vanavond ging mijn biologische klok eraan. Als we het voor elkaar kregen om tot zes uur te feesten kon ik thuis waarschijnlijk beter omkleden en door naar de sportschool. Ik nam de tweede hamburger aan en nam plaats aan een tafeltje, gezien het wat moeilijk rijden was met een hamburger. Ik keek met een grijns toe hoe West haar hamburger aannam. Ik vond het altijd geweldig om meisjes te zien genieten van iets anders dan een stereotype salade. Vaak waren het dan ook nog eens de types die tegen het uithongeren waren van dieren en met spandoeken de straat opgingen, terwijl ze zichzelf wel uithongerden. Ergens klopte die logica niet. Ik nam een hap van mijn hamburger en dacht even aan club Tropicana. De eigenaar was de broer van Bill, die hiervoor mijn "baas" was. Nou was lesgeven en jobs aannemen nou niet bepaald iets waarmee je jezelf een echte werknemer kon noemen, maar genoeg om ook hoog in het vaandel bij Bill's broer te komen. De reden dat Tropicano dan ook mijn favoriete club was, was dan ook omdat ik onbeperkt drinken kreeg en toegang tot de V.I.P. lounge en een eventuele "more than 7 minutes of heaven" waar ik eigenlijk nog nooit was geweest. Ik keek weer tegenover mij naar West en knikte. In Zheng-taal, zoals sommigen van de bende het omschreven, betekende het simpelweg: hoe was je dag? Het kon ook betekenen dat ik een job had uitgevoerd, vroeg waar iemand bleef, vroeg of nog iemand honger had of een simpele begroeting. Ja, het was een wonder dat mensen mij zo makkelijk begrepen.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

8 juni 2014 - 21:24

Paesano 15155

Austen Delaney Gabriëlson||Kleding

Vandaag was ik sinds de heftige discussie met West niet meer te genieten. Ik had me alvast wat netter aangekleed omdat ik vandaag waarschijnlijk mee zou moeten naar de casino.
Mijn vermoedens werden bevestigd toen ik een berichtje van Zane kreeg waarin stond dat ik naar het casino moest omdat ik nog in training was. Aan de ene kant had ik er maar weinig zin in. Ik was al niet in een goede bui en ik zou waarschijnlijk weer afgezeken worden door Zane vanwege mijn fouten. Ik stuurde hem snel een bericht waarin stond dat ik eraan kwam en ik vertrok naar beneden.
Ik dacht terug aan de discussie. West maakte me uit voor een familie-stelend wicht. Iets wat ik haar niet zo snel zal vergeven. Ze heeft namelijk er zelf voor gezorgd dat onze moeder mij leuker vond en daarbij, ik wil deze 'familie' niet eens stelen.
Ze voelen nog geen familie voor mij en dat zullen ze ook niet zo snel worden. Ik zucht. Eenmaal in de hal aangekomen zie ik daar een aantal mensen staan, waaronder Zane en Carter. 'Ben er,' zeg ik dan maar.
Zheng is er ook, dus dan zal West ook wel ergens te bekennen zijn. Ik vraag me af waar ze is, ik wil haar nog iets aandoen voor haar kutopmerking vanochtend. Ik ben allang blij dat ik al een tijd lang geen missies meer met haar samen hoef te doen. Dat zou zowel voor mij als voor haar niet geweldig aflopen denk ik.

[ bericht aangepast op 14 april 2018 - 1:19 ]
That is a perfect copy of reality.

8 juni 2014 - 23:43

Kalinda 10484

Alec Micah Ward

Het gaspedaal werd iets steviger ingedrukt eenmaal ik op een rechte weg reed. Ik bleef netjes onder de snelheidslimiet, maar het scheelde weinig. Ondertussen spitste ik mijn oren en luisterde ik zwijgend naar Aubrey's uitleg.
"Ik doe vooral alles achter de schermen. Pas als er echt een keertje wat mis gaat mag ik in actie komen. Zodra jullie geïnfiltreerd zijn wordt het gevaarlijker en moet ik jullie, ongezien natuurlijk, bijstaan. Voor de rest moet ik alle wapens beheren, hoeveel we er nodig hebben en van welk merk wapens," legde ze uit.
Natuurlijk, Aubrey was de dominante vrouw in de groep. Elk wapen werd alleen maar dodelijker als zij het in haar handen had, en ze was zeker geen vrouw die zich gemakkelijk liet bespelen. Aubrey miste nooit haar doel; dat had ik wel gezien toen ik me interesseerde voor de trainingen van anderen.
Terwijl ik de oranje horizon bekeek, stuurde ik de zwarte Tesla richting een straat waar grote, drukke borden hingen en het geluid van muziek en lachende mensen vandaan leek te komen.
"Enig idee waar we naartoe kunnen?" hoorde ik Aubrey vragen, terwijl ik de auto zorgvuldig parkeerde op een van de aangewezen plekken. Zodra de auto tot stilstand was gekomen, haalde ik de sleutels uit het contact en stapte ik uit. Ik sloeg het portier dicht en liep vluchtig richting de passagiersdeur, waarna ik deze op een beleefde manier voor Aubrey openhield.
"We kunnen een discotheek proberen, maar ik betwijfel of we daar veel informatie kunnen verzamelen. Waarschijnlijk zullen we toch de exclusievere plaatsen moeten proberen." Ik keek nog een enkele keer naar mijn kleding, waardoor ik mezelf eventjes stilletjes vervloekte. Gelukkig had ik er wel aan gedacht om een aantal maatpakken en zelfs een smoking mee te nemen, maar ik had niet verwacht dat ik die vanavond al nodig zou hebben. En om nou weer terug te rijden naar het pand zodat we ons konden omkleden, vond ik eigenlijk te onzinnig voor woorden.
"We kunnen het gewoon proberen. Zullen we maar naar een club gaan? Ik heb geen verstand van kaartspelletjes, dus een casino is voor mij uitgesloten. Waarschijnlijk staan we dan met lege zakken buiten."

[ bericht aangepast op 8 juni 2014 - 23:43 ]
"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

9 juni 2014 - 1:12

Dillinger 32607

Carter Ian Worthton

Als Sheng en West ons in de gang passeren zwijg ik een paar seconden en ik zie hoe Zane een sms verzend en de camera op zijn telefoon checkt.
"Rijd je met mij mee?" vraagt hij en stopt breed grijnzend zijn telefoon weer weg. Ik kan zien aan hem dat hij in zijn nopjes is en ik weet dat hij hier van gaat genieten. "Of wil je apart aanrijden? Dan spelen we het op safe." vervolgt hij en ik diep de sleutels op van mijn matzwarte Audi R8 die ik voor zijn neus houd om hem een beetje te plagen. Hij staat altijd in de garage geparkeerd van het pand.
"Waarom carpoolen als je in dit beest kan rijden? Daarbij je weet hoeveel imago ik nodig heb om aan 'card couting' te doen, en dat begint bij je aankomst." zeg ik berispend, maar ik bedoel het plagerig. Als ik met Zane iets doe lijken we net twee giebelende kwajongens. Ik hou mijn gezicht toch weer in de plooi als Austen binnenkomt.
"Ben er." zegt ze en ze lijkt niet in opperbest humeur dus gooi ik haar een zakelijke 'goedenavond' toe en bekijk haar even. Ze gaat gekleed in een stijlvol maar simpel zwart jurkje en pumps. Ik knik goedkeurend, perfect. "Eigenlijk is je aanwezigheid alleen makkelijker. Doe alsof ze je date is, Zane, maakt jullie nog minder opvallend." zeg ik bijdehand terwijl ik met de autosleutels in mijn hand speel. Ik draai me om en laat de twee alleen terwijl ik niet op antwoord wacht en zet koers richting garage. Er trekt een glimlach over mijn gezicht bij het ontgrendelen van de wagen. Ik open de garage en plaats eerst mijn Ducati binnen en stap dan in mijn (sport)wagen. Als ik de sleutel in het contact stop en hem omdraai slaat het voertuig met een bevredigende grom aan. Ik leg één hand op het stuur en schakel. Het monster begint te rijden en als snel geniet ik van het accelereren van de motor. Hoe vlot het gaat en ook het prachtige geluid dat de R8 maakt. Ik moet toegeven dat de rit te kort zou zijn naar mijn zin, maar ik zou geld in het laatje brengen vanavond en dat houdt mijn stemming hoog.

[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 1:16 ]
Sidera nostra contrahent solem lunamque

9 juni 2014 - 10:40

Kalinda 10484

Zane Roman Sinclaire

Carter liet zijn autosleutels voor mijn neus bungelen en ik rolde speels met mijn ogen.
"Waarom carpoolen als je in dit beest kan rijden? Daarbij je weet hoeveel imago ik nodig heb om aan 'card counting' te doen, en dat begint bij je aankomst," zei hij, terwijl een plagende ondertoon zijn stem sierde. Dit was één van de redenen waarom ik zo goed met deze man kon opschieten. Hij was heus niet zo bot als hij eruit zag.
"Het zou alleen een deuk in je imago opleveren als ze begrepen dat ík degene ben die voor je speelt," antwoordde ik, waarna ik mijn wenkbrauwen uitdagend optrok en op een luid protest van zijn kant wachtte. Jammer genoeg trok hij zijn gezicht in de plooi zodra Austen zich bij ons voegde.
Austen Gabriëlson was de tweelingzus van West Gabriëlson, en dankzij West was ik erachter gekomen dat die twee het niet zo goed met elkaar konden vinden. Sinds ik degene was geweest die haar van de straat heeft geplukt, was onze band vrij nauw te benoemen. Het duurde daarom niet lang voordat ik er achterkwam dat ze een tweelingzus had. Toen ik die casus aan Carter had voorgelegd, waren we tot de conclusie gekomen dat Austen zich bij ons moest voegen, of er zouden ernstige maatregelen worden getroffen.
Austen leek echter niet in zo'n goede bui te zijn, waardoor ik haar enkel een tevreden knikje schonk.
Carter bleek echter een hele andere gedachtegang te hebben dan ik en besloot om een betweterige opmerking naar onze hoofden te slingeren: "Eigenlijk is je aanwezigheid alleen makkelijker. Doe alsof ze je date is, Zane, maakt jullie nog minder opvallend."
Terwijl ik mijn partner een sarcastische glimlach schonk, legde ik mijn hand op de jonge vrouw haar rug. Mijn aanraking was niet dwingend en als ze zich ongemakkelijk zou voelen, zou ik haar ook niet blijven vasthouden. Als er al iets was dat ik respecteerde, was dat een vrouw haar persoonlijke ruimte.
"Vandaag laat ik je niet spelen. Ik ga je laten zien hoe Carter en ik ons geld verdienen door gebruik te maken van 'card counting'. Ik leg het je onderweg allemaal wel uit, maar je zult vanzelf wel merken hoe wij spelen."
Je merkte het niet wanneer ik en Carter samenwerkten, maar als je ons geheimpje wist en je ging er op letten, merkte je wel degelijk een aantal verdachte factoren op. Gelukkig was ik getraind in frauderen, dus was er weinig kans dat er iets zou kunnen misgaan.
Ik begeleidde Austen naar de voorkant van het pand, aangezien ik mijn Maserati niet in de garage had geplaatst. Ik zette mijn auto alleen in de garage als ik niet meer weg moest, aangezien toch niemand zou durven stelen van The Delinquents. De laatste keer dat -dat was gebeurd, had iemand de auto per toeval teruggevonden en had Zheng de eigenaar een kopje kleiner gemaakt.
Ik opende het portier aan de bijrijderskant en gaf de jongedame een kort knikje, waarmee ik bedoelde dat ze mocht instappen. "Vergeet niet om te glimlachen zodra we daar aankomen. Niets is afleidender dan de charmante lach van een jonge vrouw." Een zachte grinnik verliet mijn mond. Ja, ik was echt in een opperbest humeur, en dat zou niemand me nog kunnen afnemen.

[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 15:22 ]
"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

9 juni 2014 - 12:46

Donatello 5441

West Shay Gabriëlson - Kleding

Ik bestelde voor ons beide – wat niet echt moeilijk was gezien Zheng alleen maar dezelfde hamburger steeds opnieuw naar binnen werkte waardoor iedereen in de bende zijn bestelling zo goed als vanbuiten wist. Ik keek de man glimlachend aan waarna de dikke bierbuik zich omdraaide en razendsnel onze bestelling begon te maken. De heerlijke geur van de hamburgers drong mijn neusgaten al binnen waardoor het water me bijna in de mond liep en mijn maag nog harder begon te protesteren. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Zheng betaalde waardoor ik hem glimlachend aankeek en een dankbaar knikje gaf. Toen de bolle buik mijn hamburger – speciaal zonder groenten en met een dikke kwak mayonaise – aangaf pakte ik hem met een glimlach aan om vervolgens Zheng’s voorbeeld te volgen en over hem te gaan zitten. Ik was nooit een persoon geweest die om het minste zou sporten om haar lijn te behouden. Ik had namelijk een grondige hekel aan sport, groenten en fruit waardoor ik ze zoveel mogelijk probeerde te vermijden. Hoewel bananen, druiven en komkommers wel eens konden smaken maar dat was het dan ook. Uiteraard zorgde mijn bendeleven er wel voor dat mijn conditie op pijl bleef en ik dus ook mijn figuur bleef behouden. Win-win situatie dus. Volgens mij stamde de haat jegens deze dingen af door Bianca - ik noemde mijn moeder al sinds ik zestien was met haar voornaam - die me vroeger forceerde om even productief te zijn als Austen en zoals haar zusje mooi de groentjes en fruit moest opeten.
Ik nam een grote hap van de hamburger waardoor een klein beetje mayonaise rond mijn bovenlip kwam te zitten. Mijn humeur was weer helemaal hersteld waardoor ik zin had om naar Tropicana te vertrekken. De eigenaar – die Zheng ook goed kende – kende ik heel goed omdat ik dikwijls wel eens een stapje in de wereld met Zheng durfde zetten. Hierdoor kreeg ik al gauw ook de verschillende voordelen die Chineesje ook kreeg. Deze avond zou een topavond worden en ik wist nu al dat ik met een grote buit naar huis zou gaan. Ik kon nauwelijks wachten om te vertrekken.
Met een kort gegrinnik veegde ik met mijn tong het klein beetje mayonaise weg waarna ik het goedje doorslikte. “Mijn dag was niet al te best.” antwoordde ik daarna minder blij toen Zheng knikte. De gedachte aan deze rotdag zorgde er alleen maar voor dat mijn humeur daalde.
“De jouwe?” besloot ik maar te vragen om de focus op iets anders te leggen dan mijn rotte dag. Echt veel zin had ik niet om verder in het onderwerp te gaan. Daarom nam ik nog snel een grote hap hamburger en kauwde langzaam terwijl ik door de raam naar het levende Detroit keek. A city that never sleeps.

Rise and rise again until lambs become lions

9 juni 2014 - 13:35

Fairytalest 856

Zheng Hu
(Op mijn telefoon, dus eventuele tikfouten)

Ik nam nog een hap en haalde mijn schouders op. M8jn dag was zoals alle dagen, ik ging sporten, vertrok om ergens wat mensen te vermoorden, ging weer sporten als ik nog tijd had, wat vandaag dus niet het geval was, en ging weer op stap of een poging doen tot socializen, wat vaker neerkwam op luisteren dan iets anders. Carter en Zane waren dan ook de enige die precies wisten waar ik was omdat ik verder nooit meldde waar ik heen ging en zij me de opdrachten gaven. Maar met mijn specificaties was het niet moeilijk om te raden wat ik deed. Ik dacht aan de laatste die we hadden gehad. Bij teamopdrachrteamopdrachten lag ik of op een dak om eventuele bedreigingen neer te knallen, of ik zat bij het team dat de buit binnenhaalde. De laatste keer moesten we alleen splitsen. Wat dus betekende dat ik moest reageren op wat er gezegd werd in mijn oortje. Ik had voor het gemak maar in Chinees geantwoord, een ja en oke viel zelfs in het Chinees nog te begrijpen. Nadat de hamburgers op waren liepen we richting de garage waar ik mijn auto altijd parkeerde sinds die was gestolen. Ik was nog nooit zo boos geweest, noem het sentiment, maar ik was zo boos dat een glimps woede van mijn gezicht af te lezen, wat behoorlijk zeldzaam was gezien een glimlach het dichtste bij een emotie kwam. Het lijk dat was teruggevonden leek niet eens meer op een mens. Ik had hem compleet verlamd en had alles uit de kast gehaald, van ratten tot voodoospelden. Niemand kwam aan mijn auto. Het was misschien geen tesla of lamborgini, of andere pooierwagen waarmee de meesten rondreden, maar het was naar mijn mening de gaafste. Ik opende mijn net gepoetste, witte BMW X5 en liep met een glimlach naar het bijrijdersportier waar ik voor West de deur opende. Ik had zin om te feesten. Niet dat ik echt een danser was, maar kijken was ook vermakelijk. Ik moest denken aan de laatste keer dat ik de dansvloer op werd getrokken en werd betrokken bij een dancebattle. Ik moest op straat ergens mijn geld mee verdienen, dus breakdancen kon ik wel, alleen het ordinaire heupenwiegen was niet voor mij weggelegd. Ik zat liever aan de bar mensen te kijken, of hetzelfde in de viplounge. Ik glimlachte naar West en wees op haar kin om aan te geven dat daar nog wat mayo zat.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

9 juni 2014 - 14:10

Paesano 15155

Austen Delaney Gabriëlson - Kleding

Beide personen merkten dat ik in een nogal slechte bui was, waardoor ik een zakelijke goedenavond van Carter kreeg en een tevreden knikje van Zane. 'Eigenlijk is je aanwezigheid alleen makkelijker. Doe alsof ze je date is, Zane, maakt jullie nog minder opvallend.' Ik keek Carter even aan en daarna Zane. Het zal ook wel eens niet.
Terwijl Zane Carter een sarcastische glimlach schonk, legde hij zijn hand op mijn rug. Ik wist eerst instantie niet wat ik moest denken van die aanraking, maar ik het liet het maar voor hoe het was.
'Vandaag laat ik je niet spelen. Ik ga je laten zien hoe Carter en ik ons geld verdienen door gebruik te maken van 'card counting'. Ik leg het je onderweg allemaal wel uit, maar je zult vanzelf wel merken hoe wij spelen.' Ik knikte even. 'Is prima. Ik had ook niet anders verwacht,' zei ik en ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te persen, wat nogal moeilijk ging.
Zane begeleidde me naar de voorkant van het pand, hier stond namelijk zijn auto.
Zane opende het portier aan de bijrijderskant en gaf de me een kort knikje, waarmee hij bedoelde dat ik mocht instappen. Ik glimlachte weer even naar hem en stapte in. 'Vergeet niet om te glimlachen zodra we daar aankomen. Niets is afleidender dan de charmante lach van een jonge vrouw.' Een zachte grinnik verliet zijn mond. Ik keek hem aan. 'Ik zal mijn best doen,' zei ik als enige tegen hem en ik beet vrijwel gelijk op mijn lip. Als ik zo door zou gaan met dat chagrijnige gedrag van me zou ik iedereen verraden.
'Sorry. West heeft me vanochtend nogal kwaad gekregen,' mompel ik dan. Goedzo Austen, lekker de schuld op je zus afschuiven. Zal ze zeer waarderen. Alleen hoefde niemand te weten dat het eigenlijk niet West was die de ruzie uitlokte, maar zijzelf. Het was niet dat West niks deed, maar als Austen niet op haar was ingegaan, dan was er niks gebeurd. De schuld ligt bij beiden, maar dan vooral bij Austen zelf.

[ bericht aangepast op 11 juni 2014 - 19:02 ]
That is a perfect copy of reality.

9 juni 2014 - 20:41

Donatello 5441

West Shay Gabriëlson - Kleding

Door de manier hoe hij zijn schouders ophaalde op mijn vraag wist ik dat zijn dag net zoals alle andere dagen was verlopen. Dan had tenminste toch één van ons een goede dag achter de rug. Ik wist nooit waar Zheng zich gedurende de dag bevond maar wat hij deed wist ik wel. Hij was namelijk een uitstekende huurmoordenaar en kon dan ook zo geluidloos mogelijk zijn prooi uitschakelen. Ik had bewondering voor zijn koude karakter. Ikzelf wist niet of ik het ooit zo ver zou kunnen brengen dat ik iemand zonder genade het leven zou kunnen afnemen. Misschien wel. Misschien niet. Brr.. de gedachte alleen al zorgde ervoor dat ik het benauwd kreeg.
Nadat ik het laatste beetje hamburger in mijn mond had gepropt en de dikke eigenaar een glimlach had geschonken, liep ik met Zheng naar de garage waar zijn spierwitte BMW X5 stond. Sinds de periode waarbij één of andere stomkop het in zijn hoofd had gekregen om Zheng’s auto te stelen en het uiteraard niet zoals zijn plannetje was gelopen – hij werd namelijk vermoord – had Zheng besloten om zijn auto hierin te plaatsen als hij niet op de baan was. Omdat mijn specialiteit voor de bende inhield dat ik auto’s stal, wist ik heel wat van auto's. Zo kon ik alle merken onderscheiden, kon ik zoveel auto's vanuit mijn hoofd opnoemen, etc. Het was iets dat ik allemaal had geleerd tijdens mijn bendeleven.
Met een glimlach die om zijn lippen sierde opende Zheng de bijrijdersportier waardoor ik hem glimlachend aankeek. “Dankje.” Ik stapte in de auto en wachtte tot Zheng zijn plaats naast me zou nemen. Toen hij echter wees op mijn kin kon ik mezelf wel voor m’n kop slaan. Soms kon ik toch zo achterlijk zijn. Ik grinnikte kort waarna ik met mijn duim het snel wegveegde om vervolgens het van mijn duim af te likken.
“Die hamburger heeft me echt gesmaakt.” zei ik uiteindelijk na een kwartiertje door het raam te hebben gestaard. Al snel kwam het knipperende kleurvolle bord van Club Tropicana in zicht waardoor de glimlach op mijn gezicht alleen maar breder werd. De rijen mensen die aanschoven maakten duidelijk dat het hier ging om een exclusieve, bekende club. Het zou in ieder geval al een geweldige avond worden. "Let the party begin." Ik keek Zheng grijnzend aan.

[Sorry dat het zo lang trouwens duurde. Ik hoop dat je er iets mee kan doen. ^^]

[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 20:58 ]
Rise and rise again until lambs become lions

9 juni 2014 - 22:07

DaedaIus 3001

Aubrey Nymilia Mills.

Al snel stuurde Alec de Tesla naar een club toe waar hij hem met gemak parkeerde. Hij stapte uit en hield de deur voor mij open. Ik stapte uit en glimlachte naar hem. "Bedankt."
"We kunnen een discotheek proberen, maar ik betwijfel of we daar veel informatie kunnen verzamelen. Waarschijnlijk zullen we toch de exclusievere plaatsen moeten proberen." Hij blikte naar zijn kleding. We waren niet gekleed voor het casino - maar we hadden niet veel andere opties.
"We kunnen het gewoon proberen. Zullen we maar naar een club gaan? Ik heb geen verstand van kaartspelletjes, dus een casino is voor mij uitgesloten. Waarschijnlijk staan we dan met lege zakken buiten."
"En een heleboel schulden," grijnsde ik. Mijn blik gleed naar de clubs toe die met schreeuwende letters werden aangegeven. Mijn blik viel op een club die werd aangewezen met knipperende, neon letters. Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen voordat ik het woord kon lezen. "Club Tropicana."
Ik draaide me met een frons om naar Alec. "Goed genoeg?" Vroeg ik - maar ik wachtte niet op zijn antwoord. Ik pakte zijn hand en dwong hem lichtelijk om mee te lopen naar de rij. We hadden gemakkelijk voor kunnen dringen en onze badges laten zien - maar dat zou onze aanwezigheid direct verraden. Ik wachtte geduldig tot wij aan de beurt waren. Gelukkig hadden we een enorme som geld mee gekregen die we konden gebruiken voor zulke gelegenheden. Plotseling was er niemand meer voor ons en waren wij aan de beurt. Ik haalde het geld uit mijn broekzak en gaf het aan één van de uitsmijters. Ik glimlachte hem nep toe. Ik glimlachte niet vaak en al helemaal niet bij een onbekende. Als je mij heel hard zag lachen dan was dat zeldzaam - of nep.
Ik betrad de club en moest even wennen aan de felle, knipperende lichten en de harde muziek. Ik was blij dat het nog niet zo druk was maar dat zou het waarschijnlijk wel snel worden. "Eerst een drankje doen?" Vroeg ik aan Alec, nadat ik de ruimte had bekeken.

[Sorry voor dit rotstukje. Ik voel me helemaal niet lekker maar ik wilde wel graag wat schrijven.]

[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 22:11 ]
" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Index RPG Actieve Topics Zoek