• Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
    Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
    Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

    Het doel van deze RPG:
    De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
    Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?


    Hoe ziet alles er uit?
    Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
    Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
    De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)


    Sfeerbeeldjes


    Personages:
    Assasins:
    Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
    Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
    Jongeren: (hebben sowieso krachten)
    ~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
    ~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
    ~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
    ~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
    ~ Raven - TheHorcrux {1|7}
    ~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
    ~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

    ~ August Auvray - Eichen {1|5}
    ~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
    ~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
    ~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
    ~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
    ~ Jackson - VladiFerr {1|6}
    ~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
    ~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
    ~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
    ~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

    Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
    ~ Lana Bell - MissMills {1|17}
    ~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

    ~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
    ~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
    ~ Typhon - OakenshieId {1|16}
    ~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

    City guard:
    Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
    ~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
    ~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

    ~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
    ~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
    ~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

    Inwoner:
    ~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
    ~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
    ~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
    ~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
    ~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
    ~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
    ~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
    ~ Parse Applebee - Espada {1|5}
    ~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

    ~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
    ~ Florense - Lazulis {1|2}
    ~ John Hildebrand - xLenox {1|16}


    Krachten
    Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
    Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
    Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
    Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
    Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
    August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
    Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
    Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
    Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
    Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
    Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
    Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
    Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
    Helena Brynn Morales: Vuursturen.
    Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
    Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
    Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
    Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
    Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
    James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
    Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
    Anya: Onzichtbaarheid.


    Regels:
    *Er is geen maximum aantal personages
    *16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
    *Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
    *Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
    *Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
    *Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
    *Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
    *Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
    *Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
    *Geen perfecte personages.
    *Heb respect voor elkaar.
    *OOC tussen [ * ( { #
    *Vragen? Stel ze zeker!
    *Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

    Story
    Rollentopic
    Rollentopic 2
    Praattopic
    Praattopic 2

    We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
    In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
    Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”


    Lykon Sallie Challes ~ Assassin

    Ik nam een klein hapje van mijn brood. De 'toespraak' van Markus was helemaal langs me heengegaan, het had niet voor mij gegolden. Het was voor de ouderen, degene die krachten hadden. Zij waren al sinds dat ze baby waren een assassin, ze hadden recht op een toekomst die zeker was.
    Ineens werd ik wat somber. Zou het makkelijker voor hun zijn? Omdat zij hun ouders nooit gekend hebben, zouden zij dan minder moeite hebben? Zouden zij zich dan nooit afvragen wie hun ouders waren? Ik wist wie mijn ouders waren, dat ze vreselijk waren, en toch... Probeer ik ze nog altijd te vinden. Ook mijn broers, zij waren wel lief. Ik herinner me ze nog erg goed. De jongste was Alston, hij was een of twee jaar jonger dan mij. Hij noemde mij altijd, 'zijn grote zus'. Het was echt een schatje. Daarna kwam mijn broer Weston, hij was twee jaar ouder dan mij, als ik het goed had. Wij hadden vaak de grootste lol samen. Kattenkwaad was onze favoriete bezigheid. Ik moest grinniken, die Weston toch... Mijn hoofd begon licht te voelen, en ik legde mijn broodje weg. Nu kwam het ergste: Shelton. Ik werd altijd verdrietig als ik aan mijn oudste broer dacht. Hij was acht jaar ouder, en samen met mij de koppigste van de Challes, waarschijnlijk nog koppiger dan mij. Als ik niet met Weston was, nam Shelton me mee de bossen in, en leerde hij me alles wat hij wist. Toen ik vier was, had hij ruzie gehad met mijn ouders, om mij... Ik besloot dat ik er niet verder over wou nadenken, om niet in tanen uit te barsten. Mijn familie was zo'n beetje het enige wat mensen liet zien dat ik ook nog kon huilen.
    Snel stond ik op van tafel, -met maar een klein hapje van mijn brood genomen te hebben- en liep de grotten uit. I?k had vlakbij Markus en Anteia gezeten, dus hopelijk hadden ze niks opgemerkt. Ik stond namelijk wel een beetje bekend om het weglopen.
    Terwijl ik in mijn zwarte broek, en shirt door de bossen rende, voelde ik me even echt... Vrij.

    Terwijl ik een uur lang had lopen klimmen, rennen, rollen, was mijn gezicht vuil geworden van de aarde, maar dat maakt niets uit. Ik kende een meer hier in de buurt... Krak. Mijn gezicht draaide zich razendsnel in de richting van het geluid, en ik klom een boom in. Het was een vrouw met donker haar, ze zag er niet echt gevaarlijk uit, op het eerste blik, dus er was geen reden tot paniek. Bovendien had ik een aardig grote dolk aan mijn riem hangen, dus ik was nog altijd beschermt. Maar toen ik hoger de boom wou inklimmen, voelde ik de tak onder mijn voeten doorkrakken. En ik viel naar beneden. Door mijn handen tijdens mijn val aan een tak vast te grijpen, hing ik nog net twee meter boven de grond. En toen liet ik los.
    "Eh, hallo." Zei ik, terwijl ik me gênant voelde. Ze dacht vast dat ik haar bespioneerde, wat ook wel war was.


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    Lana Bell || Oudere Assasin || Genezende krachten



    Anteia lachte om mijn compliment en antwoordde met een glimlach, ‘Dankje.’ Ze ging aan tafel zitten en begon te eten, waarna ik haar voorbeeld volgde en tegenover haar ging zitten. Anteia keek me glimlachend aan toen ik een opmerking maakte over haar been. Terwijl ik een hap van het heerlijke eten in mijn mond stopte zei ze dat het wel ging, maar dat het door de volle maan erger werd. Ik knikte terwijl ik daarover nadacht. Ik besloot dat dat maar gewoon de kracht van de maan was en dat ik er verder geen betekenis achter hoefde te zoeken.
    Anteia glimlachte weer naar me terwijl ze vertelde dat het waarschijnlijk alleen maar te genezen was door het weer te breken en dat dat haar niet een geweldige oplossing leek. Ik knikte met een vertrokken gezicht. ‘Ja, dat lijkt me inderdaad ook vrij pijnlijk,’ antwoordde ik.
    Het leek me niet fijn om steeds te moeten rondlopen met verschrikkelijke pijn in mijn been. Maar misschien lag dat ook aan de oorzaak van de wond. Ik besefte me dat ik niet eens wist waardoor Anteia aar wond had opgelopen en werd er dan ook erg nieuwsgierig naar. Terwijl ik allemaal oorzaken zat te bedenken, van bekneld zitten onder een molensteen tot omvergelopen worden door een heel leger soldaten, besefte ik dat ik het ook gewoon kon vragen, dus ik gooide het er maar gewoon uit. ‘Ehm.. Anteia. Sorry dat ik het vraag, maar wat is er nou eigenlijk gebeurd waardoor je die wond hebt opgelopen?’

    [ bericht aangepast op 26 juli 2014 - 20:23 ]


    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

    Anteia Auffrye | Huishoudster assassins



    Ik eet rustig verder en moet bekennen dat het veel gezelliger is met iemand erbij. Toch wordt mijn humeur wat minder zodra de volgende vraag wordt gesteld. Langzaam leg ik mijn lepel neer en ga achteruit in mijn stoel zitten. Ik veeg wat over mijn mond, ook al zat er niets. Langzaam strek ik mijn been naar voren en kijk er even naar, alsof ik het litteken door mijn broek heen zie.
    "Ik weet niet of ik bereid ben dat te delen, Lana." zeg ik dan eerlijk. "Markus is de enige die het verhaal kent en misschien wil ik dat wel zo houden... Ik weet het eigenlijk niet. Het is gewoon geen pretje. Niet iets wat je gezellig bij het haardvuur vertelt. Het kan misschien wel een goede les zijn voor sommigen van ons..."



    Cora Applebee/Halfaxe | Inwoonster



    Ik volg haar, terwijl we richting het vrouwtje met naaigerij lopen. Ze vraagt me wat ik vandaag nog ga doen, dus ik zucht dramatisch. "Met drie kinderen heb je altijd wel wat te doen." lach ik dan. "Ik heb een heleboel was en kapotte kleren liggen die dringend genaaid moeten worden, daarna heb ik nog de was, koken, opruimen, en het gewone allegaartje. Gelukkig heb ik Jordan wel die zo goed als ie kan probeert te helpen in het huishouden. Al moet ik toegeven dat die hulp soms situaties nog erger maakt." lachend schud ik mijn hoofd. "Gelukkig kunnen we daar beiden wel nog mee lachen. Over het algemeem houdt hij zich gewoon met de kinderen bezig."
    Eenmaal aan het kraampje aangekomen, bekijk ik de draad die ik nodig heb en kijk even na of hij van goede kwaliteit is. "Hoeveel kost deze?" vraag ik dan aan de vrouw. Ze vraagt me een iets te duren prijs, maar dat laat ik dan ook duidelijk merken. Ik toon haar dat ik weet hoe het hier gaat en uiteindelijk weet ik er een zeer degelijke prijs uit de krijgen. Ik geef het geld in ruil voor de draad en draai me weer naar Parse.
    "Heb jij nog plannen voor vandaag?" vraag ik dan, terwijl ik al richting de bakker begin te lopen.

    [ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 16:49 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Lana Bell || Oudere Assasin || Genezende krachten



    Anteia leek even over het antwoord na te moeten denken en gelijk bekroop een naar gevoel me. Waarschijnlijk wilde ze het helemaal niet vertellen.
    En daar had ik helemaal gelijk in.
    Ik voelde mijn wangen gelijk rood worden bij Anteia’s antwoord. ‘Oh.. Ja.. Natuurlijk.. Sorry Anteia,’ zei ik terwijl ik door schuldgevoelens en schaamte amper uit mijn woorden kwam.
    Natuurlijk wilde ze het niet vertellen, waarom zou ze ook? Wat dacht ik wel niet? We hadden niet een hele goede band, dus waarom vroeg ik het überhaupt? Het was gewoon een opwelling van nieuwsgierigheid geweest, maar toch schaamde ik me dood. Kwam ik weer met mijn stomme nieuwsgierigheid. Nu moest zij weer denken aan de vreselijke gebeurtenis, wat ik haar absoluut niet nog een keer wilde laten doormaken.
    ‘Het spijt me vreselijk, Anteia,’ zei ik zacht. ‘Ik was gewoon nieuwsgierig en het was stom van me om ernaar te vragen. Ik hoop dat je me vergeeft,’ zei ik hoopvol terwijl ik even naar haar keek om gelijk mijn ogen weer neer te slaan en snel een hap eten in mijn mond stopte.


    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret