[RPG] The Dark Brotherhood {Speeltopic} 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 22 juni 2014 - 21:55   Gibigianna is offline
    Gibigianna
    Gibigianna 15113


    Deze RPG speelt zich af in de duistere, onzekere tijd van de Middeleeuwen. Uit verschillende weeshuizen in het land, worden pasgeboren baby’s uit hun wiegjes gestolen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: bij de geboorte stierf hun moeder. De vaders besloten het kind in een weeshuis achter te laten, omdat ze niet kunnen leven met de dood van hun vrouw of omdat ze er de middelen en tijd niet voor hebben een kind op te voeden. Tijdens een donkere nacht, verdwenen de baby’s uit hun wiegje. Er klonk hoogstens nog een bang gehuil voor er helemaal niets meer van hun terug te vinden was. Angstig fluisterden de dorpelingen over demonen en kwade geesten die de kinderen waren komen halen.
    Wat er werkelijk was gebeurd: Een donkere schim was zonder enige moeite en zonder een geluid te maken ingebroken in de verschillende weeshuizen, om de baby’s vliegensvlug mee te nemen, voor ze iemand konden waarschuwen met hun gehuil. De kinderen werden opgevoed in een grottencomplex, verborgen in de bossen rond de hoofdstad. Daar is het de Dark Brotherhood die de staf zwaait. Ze werden getraind in de kunst van het vechten. Ze leerden zich geruisloos te bewegen en hoe ze met vergiffen moeten werken. De kinderen zijn ondertussen jongeren geworden en weten niets anders dan de grotten van de assassins guild en de bossen er rond. Rond hun 16e verjaardag beginnen ze plots vreemde, ontluikende krachten in zichzelf te ontdekken. Ze moeten leren ze te gebruiken en te beheersen. Ondertussen ontstaan diepgewortelde vriendschappen en rivaliteiten. Hoe reageren jongeren met exact de tegengestelde kracht op elkaar? Sluiten ze tegen alle verwachtingen in toch vriendschap?
    Maar middenin deze groep getalenteerde jongeren is er één iemand die doodnormaal is. Hij blijft maar wachten tot ook zijn krachten komen, alleen komen die nooit. Uiteindelijk wordt de jaloezie hem teveel. Iedere keer als iemand zijn krachten gebruikt, ziet hij dat als een belediging. Verteerd door jaloezie en een gebrek aan zelfvertrouwen besluit hij dat hij wraak moet nemen. Hij waarschuwt de bewakers van de stad over het grote gevaar dat in de bossen leeft. De assassins guild wordt helemaal onverwacht overvallen door een leger aan soldaten. Zullen ze het gevecht overleven? Slagen ze erin te vluchten? En waar moeten ze nu heen?

    Het doel van deze RPG:
    De RPG zal van start gaan in de periode waarin ze hun krachten ontdekken. Alle krachten zijn hier mogelijk. In deze periode kunnen vriendschappen en vijanden ontstaan. Misschien wel een relatie? Maar houdt dat allemaal stand? Een assassins guild is immers een harde wereld met mensen die allemaal kunnen doden voor je het zelfs ziet aankomen. Het is een plaats waar achterdocht altijd wel een beetje heerst, ook al vallen guild members elkaar doorgaans niet aan.
    Hierna zal de RPG overgaan naar de oorlog met de City Guard, die door de de jongen zonder krachten is gewaarschuwd. Sommigen zullen gewond geraken of erger... De hele assassins guild zal moeten verhuizen naar een nieuwe schuilplaats, maar waar?


    Hoe ziet alles er uit?
    Het speelt zich voornamelijk af in de bossen rond de hoofdstad. Meer bepaald in een grottencomplex. De ingang is goed verborgen, aangezien je je eerst door een smalle spleet moet wurmen en er pas na een minuutje wandelen een deur richting de geheime schuilplaats bevindt. Voor je binnen wordt gelaten moet je altijd het wachtwoord geven, namelijk: sanguinis.
    Daarna kom je door nog een lange gang binnen in het hoofdkwartier, waar een lange zware, eikenhouten tafel staat. Daar wordt niet alleen gegeten, maar ook belangrijke zaken omtrent de guild worden er besproken. De eerste deur recht leidt naar de keuken, maar daar mag normaal gezien alleen de kokkin binnen. Zij is ook een beetje de moeder van de guild.
    De deur links leidt naar een andere kamer waar opnieuw twee deuren zijn. Als je daar links gaat, kom je in de trainingszalen terecht. Die worden niet zo vaak gebruikt, aangezien ze meestal buiten trainen. De deur rechts leidt naar de slaapvertrekken. (Ik zal later nog kijken met hoeveel je per slaapkamer mag liggen, zodra ik weet hoeveel mensen er mee willen doen)


    Sfeerbeeldjes


    Personages:
    Assasins:
    Guild leader: ~ Markus Maisson - Stannis {1|4}
    Kokkin/Huishoudster: ~ Anteia Auffrye - Illwill {1|11}
    Jongeren: (hebben sowieso krachten)
    ~ Anya Crivelli - VladiFerr {1|20}
    ~ Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins - Caelestis {1|8}
    ~ Helena Brynn Morales - Kilicious {1|14]}
    ~ Lykon Sallie Challes - NymeriaDorne {2|3}
    ~ Raven - TheHorcrux {1|7}
    ~ Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell" - NymeriaDorne {1|6}
    ~ Tristana Ward - Illwill {1|4}

    ~ August Auvray - Eichen {1|5}
    ~ Blake Hayden McCarty - Magnus {1|10}
    ~ Dallas Dior - Magnus {1|13}
    ~ Delron Midarm - NymeriaDorne {1|17}
    ~ Edon Jenkins - Illwill {1|7}
    ~ Jackson - VladiFerr {1|6}
    ~ James Robert McMahon - PeterParker {1|19}
    ~ Mortem Viper - Wensekronik {1|18}
    ~ Riley Luke McMahon PeterParker {1|19}
    ~ Rowan Buzzer - Ring {1|5}

    Ouderen: (kunnen ook krachten hebben, hoeft niet)
    ~ Lana Bell - MissMills {1|17}
    ~ Yuki Nagisa Minami - Tigresse {1|2}

    ~ Elijah Woods - TheHorcrux {1|14}
    ~ Lestat Daniel Malloy - Joaq {1|12}
    ~ Typhon - OakenshieId {1|16}
    ~ Xavier Phoenix - Lazulis {1|1}

    City guard:
    Hoofd van de City guard: ~ Cesare Ludovico Crivelli - Tigresse {1|2}
    ~ Ayla Hearling - Ring {1|10}
    ~ Sifanta - VladiFerr {1|13}

    ~ Alessandro Charles Mason - Kilicious {1|14}
    ~ Isaiah Lemuel Dennis - OakenshieId {1|17}
    ~ Jordan Halfaxe - Stannis {1|10}

    Inwoner:
    ~ Audrey La Bóuton - xLenox {1|13}
    ~ Coco Butterfly - OakenshieId {1|18}
    ~ Cora Applebee/Halfaxe - Illwill {1|10}
    ~ Lily Mikaelson - TheHorcrux {1|7}
    ~ Lucrezia Giovanna Crivelli - Tigresse {2|1}
    ~ Magdalena La Beauvie - Espada {1|6}
    ~ Vajèn Butterfly - Kilicious {1|18}
    ~ Parse Applebee - Espada {1|5}
    ~ Lena - Wensekronik {2|[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=163703&page=2]2[/url]}

    ~ Donatello Storum - Wensekronink {1|18}
    ~ Florense - Lazulis {1|2}
    ~ John Hildebrand - xLenox {1|16}


    Krachten
    Markus Maisson: Shadowstep: enkele meters vooruit teleporteren voor afschudding of om achter iemand te verschijnen voor een onmiddelijke dodelijke genadeklap uit te delen
    Anteia Auffrye: Anteia heeft het vermogen om tijdelijk het lichaam van iemand over te nemen. Dit betekent niet dat ze gedachten kan horen van die persoon. Ze kan alleen het lichaam besturen.
    Xavier Phoenix: Adelaars oog, daarbij heeft hij het vermogen om verweg en dichtbij te kunnen kijken. Hij kan hem scherpstellen om details te kunnen zien.
    Yuki Nagisa Minami: Yuki is gespecialiseerd in het beheersen en voelen van emoties. Ze kan de emoties van anderen manipuleren.
    Tristana Ward: Tris kan praten met de geesten van de overledenen. Als ze op de top van haar krachten is en die volledig kan beheersen, kan ze ook de doden tot leven wekken.
    August Auvray: Temporale Stasis. Het vermogen om de tijd in je omgeving stil te kunnen zetten waardoor alles en iedereen om je heen als het ware bevroren/stilgezet wordt in de tijd.
    Rowan Buzzer: Rowan kan met vogels communiceren.
    Rhenelis Synallisun Dusthell "Dusthell": Ze kan in iemands gedachtes/hoofd komen. Ze kan dan bijvoorbeeld iets zeggen, of iets laten zien, herinnering of iets wat zij heeft gezien.
    Jackson: Telekinese. Het vermogen om voorwerpen of personen zonder ze aan te raken dus met de kracht van de gedachten te laten bewegen/zweven/door de lucht te gooien of op een andere manier te beïnvloeden.
    Raven: Shapeshifting, het vermogen om in een ander persoon, dier of zelfs een voorwerp te veranderen.
    Elizabeth "Liz" Victoria Hawkins: Helderhorendheid. Ze hoort geen nog geesten, maar kan gedachten horen en afluisteren.
    Blake Hayden McCarty Hij kan zich met de wind mee laten voeren, hij vervaagd dan tot je hem niet meer ziet en kan zich dan naar wat hij maar wil verplaatsen. De kracht van wind is dan ook zijn kracht, dit is waardoor hij ook snel kan bewegen.
    Dallas Dior: Supergehoor, hij kan horen waar mensen zich naartoe bewegen.
    Helena Brynn Morales: Vuursturen.
    Elijah Woods: Absorbtie/kopieer kracht door aanraking van die persoon.
    Delron Midarm: Delron bezit de gave om in de tijd te reizen.
    Lana Bell: Lana heeft genezende krachten. Als iemand een wond heeft hoeft ze er alleen maar even haar hand op te leggen en dan is hij weer genezen.
    Aurora Audrey McAllister: Audrey heeft de kracht om ontzettend snel te rennen, als ze rent zie je alleen maar een vage flits en dan is ze al een kilometer van je af.
    Mortem Viper: Hij heeft de gave om aarde te sturen, hij kan tot nu toe alleen maar kleine stenen beheersen maar langzaam aan steeds grotere stukken.
    James Robert McMahon: James kan watersturen met zijn handen, hij kan het water alles laten doen.
    Riley Luke McMahon: Riley kan donkerrode bliksemstralen afschieten met zijn handen maar ook met zijn ogen.
    Anya: Onzichtbaarheid.


    Regels:
    *Er is geen maximum aantal personages
    *16+ is toegestaan, maar onder spoiler en met waarschuwing bij (Degene die niet willen hoeven het dan ook niet te lezen)
    *Alleen Illwill of Stannis maken de topics aan.
    *Ik geef geen minimum aan woorden. Kies voor jezelf wanneer je je reactie waard vindt om te posten.
    *Naamsveranderingen doorgeven (en ook even waarschuwen als het met hoofdletter I ipv. L is)
    *Geweld en schelden mag IC maar niet OOC.
    *Niet iemand zijn personage besturen zonder toestemming.
    *Niet iemand zijn personage doden of verwonden zonder toestemming.
    *Minstens 1 keer per week reageren (tenzij goede reden)
    *Geen perfecte personages.
    *Heb respect voor elkaar.
    *OOC tussen [ * ( { #
    *Vragen? Stel ze zeker!
    *Er kunnen altijd personages bij! (Ook wanneer de RPG al loopt)

    Story
    Rollentopic
    Rollentopic 2
    Praattopic
    Praattopic 2

    We beginnen op een rustig dagje. Sommigen zullen misschien aan het trainen zijn, anderen houden zich met andere bezig.
    In ieder geval wordt iedereen verwacht in de eetzaal, waar Anteia het eten zo zal opdienen. Daar zal de guildleader nog even een woordje uitleg doen over wat er staat te gebeuren in hun leven. (Lees: hij zal de jongeren wat gerust stellen over hun krachten en iets uitleggen over hoe de contracten in werk zullen gaan)
    Het is dus de bedoeling dat iedereen rustig richting de eetzaal komt. Kies een gezellig plaatsje aan tafel, misschien naast iemand die je het liefst hebt.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 18:35 ]

    “To live will be an awfully big adventure.”

    5 juli 2014 - 18:57   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132



    Dallas Dior || Assasin


    "U heeft uw pols waarschijnlijk gekneusd, en wellicht heeft u hem wel gebroken. U hoeft zich geen zorgen te maken over de betaling, maar ik weiger u te laten vertrekken terwijl u gewond bent door mijn toedoen," had ik de vrouw langzaam horen zeggen en ik kon het niet helpen maar op te merken dat er iets dwingends in haar stem leek te zitten. Al wist ik dit niet zeker. "Alstublieft. U kunt met mij meerijden."
    "Het gaat echt goed met me, ik hoef niet naar de dokter toe. Kijkt u maar," zei ik terwijl ik mijn pols losliet en hem begon rond te draaien. Een steek was in mijn pols te voelen, maar ik bleef draaien. "En mijn moeder is voor een tijdje dokter geweest. Ik denk dat zij er wel naar kan kijken. Toch bedankt." Ik hoopte dat ze niet verder erover aan zou dringen. Ik stopte met het draaien van mijn pols, want het begon nu echt pijn te doen. Ik moest er maar naar laten kijken als ik terug kwam. Toen bedacht ik me iets, hoe kon ik nu terug komen? Ik kwam op het geluid af, maar er was geen geluid die ik kon volgen om terug te komen. Ik wist niet zeker of ik het geluid van hier tot in de grotten kon horen.
    Even fronste ik, maar veranderde die toen snel in een glimlach om geen argwaan op te wekken.
    "Maar ik ben blij dat ik u heb kunnen helpen met uw paard," zei ik toen tegen haar en glimlachte. Ik hoopte dat ik haar ongeveer in haar ogen keek, want dat was beleefd. Keek je iemand niet in de ogen als je iets zegt, was dat onbeleefd volgens vele mensen. Maar ik was echter een uitzondering, iedereen die mij kende wist dat ik hun niet altijd in hun ogen aan kon kijken.

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    5 juli 2014 - 19:21   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132



    Blake Hayden McCarty || Assasin


    Nadat Liz had gedaan alsof mijn voeten heel erg stonken, had ze mijn voeten vast gepakte en van mijn schoot afgeschoven. Ze had er nog even onder gekieteld, waardoor ik bijna mijn voeten zelf had teruggetrokken. Kietelen onder mijn voeten kon ik niet tegen, in mijn buik wel. "Laat maar." had ze toen lachend gezegd waardoor ik even had gegrinnikt.
    Na wat ik gezegd had, zag ik Liz even nadenken. "Omdat je zo goed getraind bent? Omdat je denkt dat ze je niets kunnen doen?" Zei ze toen uiteindelijk twijfelend. Ze keek me vragend aan en even dacht ik over wat ze zei na. Maar wat ze zei, was het niet. Er klikte iets binnen me en ik wist opeens wat het was. Het was alleen iets wat ik niet aan haar ging vertellen, omdat ze me anders zou zeggen. Terwijl ik wist dat - dat niet zo was.
    Opeens werd het stil om ons heen, waardoor ik opkeek. Ik zag hoe Markus opstond en zijn handen in de lucht hield om het stil te krijgen.
    "Even de aandacht alsjeblieft" zei Markus met een vriendelijke lach. "Ik heb een belangrijke mededeling voor de jongere leerlingen onder ons, maar schrik niet, het is positief nieuws. Zoals sommige van jullie al doorhebben en sommige van jullie binnenkort door gaan krijgen, beginnen er speciale krachten in jullie voort te groeien. Het belangrijkste bij het trainen van deze krachten is om niet bang te zijn en rustig te blijven, ik en andere ouderen zullen jullie zeker kunnen helpen dit onder de knie te krijgen. Om jullie krachten ook beter te trainen zonder dat er ongelukken gebeuren zullen contracts voortaan altijd met meerdere jongeren en minimaal 1 oudere uitgevoerd worden. Dit dus omwille onze veiligheid. Als er vragen zijn mogen jullie achteraf altijd naar mij toekomen, maar nu mogen jullie eerst genieten van deze heerlijke lunch klaargemaakt door onze lieftallige Anteia! Eet smakelijk!" Hij lacht vriendelijk naar ons en toen konden we gaan eten.
    Met een zucht pakte ik wat te eten en stopte het in mijn mond, waarna ik er langzaam op begon te kauwen. Ik werd opeens erg vermoeid en een gaap ontsnapte mijn mond. Ik rekte me uit en nam toen een slok van mijn drinken.
    "Wat ga je na het eten doen?" Vroeg ik aan Elizabeth toen ik mijn mond leeg had. Ik leunde achterover tegen de muur aan en wachtte geduldig op haar antwoord.

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    8 juli 2014 - 16:18   Gibigianna is offline
    Gibigianna
    Gibigianna 15113

    Tristana Ward | Jongere assassin



    De man naast me, Xavier, geeft me als tip mee om aan de stemmen te vragen wat ze willen. Hij vertelt me nog dat ik hem gerust mag opzoeken, maar dat ik het verder moet doen. Onzeker kijk ik hem na, terwijl hij de gang uit loopt. Ik zucht zachtjes. Hij heeft wel gelijk. Dit moet ik zelf doen. Niemand anders hoort deze stemmen dus ik kan niets anders dan er zelf contact mee te proberen leggen. Mijn spieren zijn een beetje stijf van de angstaanval net, dus ik sleur mezelf een beetje onhandig overeind. Ik richt mijn blik op de eetzaal, terwijl ik ook daarheen loop. Zodra ik de deur zachtjes achter me laat dichtvallen, kijk ik de tafel over. Ik heb hulp nodig, iemand die ik vertrouw en die me kan kalmeren zodra ik de stemmen om antwoorden wil vragen. Mijn ogen scannen de tafel. Wie?



    Anteia Auffrye | Huishoudster assassins



    Ik ben niet op tijd om het antwoord van Dusthell te horen, aangezien de pan te zwaar is om hem nog lang vast te houden. Zo snel mogelijk spleep ik mijn been achter me aan, terwijl ik richting de keuken loop. Opgelucht plaats ik de pan terug op zijn plaats, waarna ik plots wordt aangesproken door Lana.
    "Oh, hallo Lana!" antwoord ik vrolijk, terwijl ik de pijn in mijn buik verbijt, die de zware pan weer had laten opvlammen. "Gaat goed, hoor. Rustig aan eh. De jongkies beginnen op hun eigen benen te staan, dus ik heb steeds minder te doen. Behalve dan dat ze nu veel meer eten." Een brede glimlach speelt om mijn mond, terwijl ik voor mezelf een bord neem en het vul met de restjes.
    "Bedankt, ik ben blij dat het smaakt. Oh, hulp is altijd welkom, maar het hoeft niet hoor. Jullie training is belangrijk." glimlach ik vervolgens, terwijl ik richting een tafel in de keuken loop. Hij is groot genoeg voor zes, maar ik eet er meestal alleen.
    "Kom je er gezellig bij zitten?" vraag ik dan, terwijl ik nog hinkend om een lepel ga, zodat ik de stoofpot naar binnen kan werken.



    Cora Applebee/Halfaxe | Inwoonster



    Ik moet een beetje lachen wanneer ze het heeft over haar man en oudste dochter. Lachend kijk ik toe hoe ze nors het aanbod van de fruitverkoper afwijst. Dat is iets typisch hier op de markt. De verkopers zijn enorm opdringerig, maar je moet er gewoon door leren te zien. Je moet niet luisteren naar wat zij zeggen, maar je eigen intuïtie en ervaring laten spreken.
    "Heb je zin om samen verder te lopen?" vraag ik dan, want ik heb eigenlijk nog veel te doen thuis, maar wil haar niet zomaar laten staan. Het is fijn haar nog eens terug te zien. "Ik moet nog nieuwe draad hebben om de kinderen hun kleren te repareren en wat brood. Wat moet jij nog? Misschien kunnen we samen wel wat prijzen afdingen." glimlach ik breed en vrolijk.

    [ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 16:22 ]

    “To live will be an awfully big adventure.”

    8 juli 2014 - 16:54   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Lucrezia Giovanna Crivelli || Inwoonster

    De jongeman sloeg mijn woorden volledig in de wind, en hij draaide met zijn pols om aan te tonen dat hij niet naar een dokter hoefde. Vervolgens vertelde hij me dat zijn moeder ook een dokter is geweest, en dat zij er wel naar zou kunnen kijken. Daarnet had hij me echter nog verteld dat hij een dokter niet kon betalen. Iets vertelde mij dat hij de waarheid niet sprak, maar ik besloot om er niet naar te vragen. Sommige dingen hielden mensen nou eenmaal liever voor zichzelf, net zoals ik mijn eigen geheimpjes had en deze niet zomaar aan iemand zou vertellen. Zelfs Cesare wist niet alles, en dat was maar goed ook. We zouden er alleen maar ruzie van kunnen krijgen.
    "Uw moeder zal dan wel weten hoe ze u het beste kan helpen," antwoordde ik, terwijl ik mijn rug weeral rechtte en vriendelijk glimlachte.
    Ik pakte de witte manen van het dier stevig beet en trok mezelf omhoog, zodat ik mezelf in het zadel kon hijsen en mijn voeten in beide stijgbeugels kon laten glijden. Ondertussen praatte de jongeman verder. Hij vertelde mij dat hij blij was omdat hij me heeft kunnen helpen met mijn paard, waardoor ik hem nogmaals een dankbare blik schonk. Het viel me echter op dat hij langs me heen leek te kijken, alsof er iets interessants achter mijn rug om gebeurde. Ik vernauwde mijn blik eventjes en bekeek de ogen van de vreemdeling nauwkeurig, alsof ik er op deze manier achter zou kunnen komen waarom hij me niet aankeek.
    "Kan ik u misschien ergens heen brengen?" vroeg ik voorzichtig, ook al dacht ik dat hij dit aanbod ook zou afslaan. Er klopte iets niet, en ik begon het allemaal steeds vreemder te vinden. Ik wist niet waarom hij tegen me leek te liegen, en ik wist ook niet waarom hij me niet wilde aankijken.
    Opeens begon er een lichtje in mijn hoofd te branden. De vreemdeling keek me inderdaad niet aan, en zijn ogen toonden aan dat -dat vrijwel logisch was. Zijn blik die op oneindig leek te staan... Hij kon me niet zien. Maar hoe was het dan mogelijk geweest dat hij mijn paard heeft kunnen vangen? Waarom liep hij alleen door een bos? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd, en ik was er zeker van dat deze niet zo snel beantwoord zouden worden.

    [ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 22:10 ]

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    8 juli 2014 - 17:22   Trager is offline
    Trager
    Trager 1326


    Vajèn Butterfly || Inwoonster


    Vajèn had de beurs al in haar decolleté gestoken en sloop het eerste de beste steegje in, om zich vervolgens naar haar vaste schuilplekje te haasten. Haar hart bonkte in haar keel en ze vervloekte haar zus, die altijd confrontaties en avontuur op moest zoeken. Hopelijk wist haar zus waar ze nu was.

    8 juli 2014 - 17:31   Ringwraith is offline
    Ringwraith
    Ringwraith 32563

    Coco Butterfly



    ‘Dat ik gestolen waren aanneem, maakt mij nog geen dief,’ vond Coco. Ze begreep eigenlijk niet waar die meid zich mee bemoeide. Het was immers niet haar beurs die ze in handen hadden. ‘En het straatjochie is allang verdwenen door je geblaat.’ Ze draaide even een rondje om het blinde meisje heen. ‘Nogmaals, een goede dag toegewenst.’
    Ze draaide zich om op haar hakken en stapte de steeg in waar haar zusje was verdwenen.

    Every villain is a hero in his own mind.

    8 juli 2014 - 18:23   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Yuki Nagisa Minami || Oudere Assassin || Beheerster van Emotie

    Nadat Lestat en ik onze spullen hadden opgeborgen, waren we samen aan de eettafel gaan zitten. Ik genoot zwijgend van Anteia's verrukkelijke kookkunsten, terwijl ik stilletjes naar Markus luisterde en af en toe de woorden van een ander opving. Zelf zei ik weinig tot niets, aangezien ik nou eenmaal bekend stond als de vrouw die zuinig was op haar woorden. Ik was echter niet zuinig erop, aangezien ik graag een gesprek voerde met mijn dierbaren. Ik dacht echter dat woorden minder waard waren dan daden.
    De stemmen van de jongeren werden na een tijdje onderbroken door een deur die zachtjes in het slot viel. Mijn ogen schoten richting de deur zodra ik mijn hoofd ophief en deze een tikkeltje kantelde. Tristana, het meisje dat slechtziend was en de stemmen van geesten kon horen. Ze was altijd al een buitenbeentje geweest, omdat Markus haar meer tijd moest geven om dingen te kunnen leren. Tristana was echter nooit bang voor mij geweest, zoals de meeste jongeren op het begin waren. Ik zweeg vaak in alle talen, en mijn duistere verschijning en bijnaam zorgden ervoor dat de meeste mensen mij het liefste vermeden. Gelukkig draaide iedereen na verloop van tijd bij, maar toen was ik al bevriend geraakt met Tristana. Ik had me over haar ontfermd, omdat ze soms doodsbang leek te worden van haar eigen gave. Net zoals ik op het begin bang was voor mijn talent om emoties te manipuleren. Ik kon me nog herinneren hoe vaak ik mijn eigen emoties per ongeluk verdraaide.
    Ik schraapte de restjes van mijn bord en kwam vervolgens rustig overeind, waarna ik Lestat onopvallend aantikte als teken dat hij me moest volgen. Ik schonk onze leider nog een beleefd knikje en liep vervolgens in de richting van het donkerharige meisje. Haar blik verraadde dat er iets was gebeurd, maar ik besloot om er niet direct naar te vragen. Niet hier.
    "Zullen we even naar buiten gaan?" vroeg ik aan haar, terwijl een vederlichte glimlach rondom mijn bleke lippen krulde en ik een voorzichtige blik over mijn schouder wierp. "Lestat gaat mee. Hij zal niets zeggen." Ik wist weliswaar niet wat er aan de hand was, maar ik kon er zeker van zijn dat hij zijn commentaar niet op haar zou uitoefenen. Als hij al iemand zou plagen op dit moment, zou dat niet ten koste gaan van Tris.

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    8 juli 2014 - 19:11   MissMills is offline
    MissMills
    MissMills 746

    Lana Bell || Oudere Assasin || Genezende krachten



    Ik lachte toen Anteia vertelde dat de jongeren steeds meer aten. ‘Ja, gelukkig dat jij er bent anders zouden we allemaal verhongeren. En ik help je graag hoor, geen probleem,’ antwoordde ik op Anteia’s opmerking over dat ik haar niet hoef te helpen. Ik had toch niets anders te doen. Anteia liep naar de grote tafel die in de keuken stond. Hij was vrij groot terwijl ze altijd alleen in de keuken at. ‘Kom je er gezellig bij zitten?’ vroeg ze aan me terwijl ze hinkend een lepel haalde. Ik knikte. ‘Ja gezellig,’ zei ik en ik vervolgde. ‘Gaat het wel met je been?’ vroeg ik terwijl ik haar bezorgd aankeek. Ik wilde niet dat het slecht met haar ging, want ze was een erg belangrijk lid van de Assasins en ik gaf ook om haar. Ze was zo goed voor iedereen en deed erg haar best voor de jongeren. Het was haast onmogelijk om haar niet te mogen.

    [ bericht aangepast op 14 juli 2014 - 10:54 ]

    'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

    8 juli 2014 - 22:03   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132



    Dallas Dior || Assasin


    "Uw moeder zal dan wel weten hoe ze u het beste kan helpen," hoorde ik haar antwoorden. Ik knikte en glimlachte toen naar haar.
    Ik hoorde een geluid van voren en toen zacht wat geklingel. Hierdoor nam ik aan dat ze op haar paard stapte.
    "Kan ik u misschien ergens heen brengen?" Vroeg de vrouw voorzichtig. Ik twijfelde, ik wou geen hulp en het was sowieso niet goed dat ik hier in de eerste instantie naartoe was gegaan. Maar ik kon hier geen geluiden horen die ik kon afleiden dat ze van de anderen zijn, zo goed is mijn gave nog niet. Ik wist alleen dat de grotten in het noorden waren, dus als ik dichterbij wou komen moest ik daar naartoe. Het probleem was alleen dat ik niet wist waar het noorden was omdat ik het niet kon zien. Een twijfel begon in me te ontstaan, want alhoewel ik het aanbod wou afslaan, kon ik dat niet. Soms vervloekte ik het feit dat ik blind was, ik was zo afhankelijk van andere mensen. Zoals nu, zelfs als het vreemden zijn. Ik haat het gevoel.
    "Graag, dat zou ik heel fijn vinden," zei ik vriendelijk tegen de jongedame. Ik voelde me een beetje leeg vanbinnen omdat ik hulp nodig had. Omdat ik het niet zelf kon doen. Ik zette een glimlach op, maar hij was niet echt.
    Opeens voelde ik iets tegen mijn hand aan. Toen ik het streelde voelde ik dat het de snuit was van het paard waardoor ik kleintjes glimlachte. Zacht aaide ik over de snuit van het paard voordat ik zei:
    "Ik moet richting het noorden gaan."

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    9 juli 2014 - 0:40   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Lucrezia Giovanna Crivelli || Inwoonster

    Zijn antwoord deed me eventjes fronsen van verbazing. Hij nam mijn aanbod met een vriendelijke ondertoon aan en hij glimlachte naar me, maar ik was niet zo onopmerkzaam om niet te zien dat deze lach niet van harte was. Mensen begroetten mij vaak genoeg met een neppe glimlach, en deze lach leek ook niet bepaald echt uit te zien. Alleen was deze glimlach niet uit verachting opgezet, deze betekende iets anders. En mijn vermoedens vertelden mij dat het niet in positieve zin bedoeld was.
    Ik keek toe hoe Mistress haar snuit tegen de vreemdeling zijn hand drukte, waardoor er een liefkozende glimlach rondom mijn lippen krulde en ik haar hals goedkeurend streelde. De merrie leek de jongeman wel aardig te vinden, en ik was maar al te blij dat ik er zeker van kon zijn dat ze hem op haar rug zou accepteren.
    "Natuurlijk, met plezier," antwoordde ik toen de blonde jongeman mij vertelde dat hij richting het noorden moest reizen. Ik stak mijn hand naar hem uit zodat hij zich op het paard kon hijsen en raakte zijn arm voorzichtig aan, als teken dat hij mijn hand kon vastpakken. Ik wilde er niet op benadrukken dat ik mijn arm naar hem had uitgestoken, vooral niet omdat ik vermoedde dat hij niets kon zien, en dat zou hem waarschijnlijk alleen maar hulpeloos doen voelen.
    "Het zou trouwens een genoegen zijn, mocht u uw naam aan mij willen vertellen," zei ik zachtjes, zodat ik het onderwerp en tevens mijn eigen gedachten kon vervormen. "Heeft u overigens al eens op een paard gezeten?"

    [ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 22:10 ]

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    9 juli 2014 - 13:09   Kenopsia is offline
    Kenopsia
    Kenopsia 1933

    Jackson.-Assasin jongeren. Telekinese.


    "Ik kon me vanochtend in een wolf veranderen!,' geeft ze als antwoord. "Lopen op vier poten is bijna onmogelijk maar het was echt geweldig.'
    Ik werd altijd wat vrolijker van haar aanwezigheid. Ze vertelde vol passie en dat was een mooie eigenschap. "Ik struikelde alleen over mijn poten en toen verloor ik de controle en veranderde ik weer terug"
    Ik moest zacht lachen. Typisch.
    "Ik kan niet wachten tot ik mensen kan bang maken als wolf' zegt ze. Haar hele postuur veranderd er haast bij. De sadistische en pschypatische kant van haar vond ik altijd interessant, maat of het nou een goede eigenschap was?
    Ik wil iets zeggen als Markus opstaat en de aandacht roept.
    "Ik heb een belangrijke mededeling voor de jongere leerlingen onder ons, maar schrik niet, het is positief nieuws."
    "Zoals sommige van jullie al doorhebben en sommige van jullie binnenkort door gaan krijgen, beginnen er speciale krachten in jullie voort te groeien. Het belangrijkste bij het trainen van deze krachten is om niet bang te zijn en rustig te blijven, ik en andere ouderen zullen jullie zeker kunnen helpen dit onder de knie te krijgen. Om jullie krachten ook beter te trainen zonder dat er ongelukken gebeuren zullen contracts voortaan altijd met meerdere jongeren en minimaal 1 oudere uitgevoerd worden. Dit dus omwille onze veiligheid. Als er vragen zijn mogen jullie achteraf altijd naar mij toekomen, maar nu mogen jullie eerst genieten van deze heerlijke lunch klaargemaakt door onze lieftallige Anteia! Eet smakelijk!"

    Ik keek hem even aan. Ik was al een tijd wat mijn kracht was en ik wist nooit goed wat ik erbij moest denken. Soms wou ik het niet eens. De krachten, maar het was een soort van verplichting.
    'Exuseer me' zeg ik zacht tegen Raven. Ik sta snel op, zin in eten had ik niet. Ik sloop de grot uit en kwam weer buiten. Ik sprog de bomen in en sprinte over de takken. Weg van de grot, voorlopig.
    Ik kwam iets later aan op een grote, open plek. De grote bomen omheinde het gebied en het gaf een rustig en vredig gevoel. Voorzichtig sloot ik mijn ogen en ademde diep in en uit. Ik opende ze en koos een grote den uit. Ik stak mijn hand uit en concentreerde me sterk. Niet veel later hoorde je het geknal van de wortels en het geritsel van de takken die omhoog werden gehaald. De boom vloog na niet lange tijd in de lucht. Ik ademde diep in en uit en zette de boom weer terug. Het stond nu schots en scheef, maar het was me wel mooi gelukt. Ik zuchtte en zakte zachtjes in op de grond. Starend naar de boom leek me dit een goede plek om voortaan te trainen.

    "Rebellion's are build on hope"

    9 juli 2014 - 21:37   Magnus is offline
    Magnus
    Magnus 4132



    Dallas Dior || Assasin


    "Natuurlijk, met plezier," antwoordde ze. Ik voelde toen opeens iets zacht tegen mijn arm en nam aan dat het de hand van de vrouw was. Ik glimlachte en nam haar hand aan en hees mezelf op het paard, proberend niet te vallen. Opgelucht haalde ik adem toen ik eenmaal op het paard zat. Missie voltooid.
    "Het zou trouwens een genoegen zijn, mocht u uw naam aan mij willen vertellen," hoorde ik de jongedame zachtjes zeggen. "Heeft u overigens al eens op een paard gezeten?"
    "Mijn naam is Dallas Dior, maar velen noemen mij DD. En de uwe?" Vroeg ik toen ook aan haar. Toen grinnikte even zachtjes. "Nee, eigenlijk nooit. Vaak ga ik met de voet," gaf ik aan haar toe. Ik bewoog een beetje en liet mijn hand zoeken naar de huid van het paard, om te bepalen of ik er niet bijna afviel. Langzaam liet ik mijn hand over het paard heen gaan en voelde dat ik goed zat, zodat ik er in ieder gevoel niet snel van af zou vallen.
    Opeens raakte ik iets aan wat niet als een paard voelde. Ik nam aan dat het de been was van de vrouw, even voelde ik hoe mijn bloed een beetje naar mijn wangen steeg.
    "Sorry, ik keek even niet wat ik deed," zei ik verontschuldigend tegen haar terwijl ik mijn wangen nog steeds voelde brandden. Ik kon het sowieso niet zien.

    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    9 juli 2014 - 22:10   Kalinda is offline
    Kalinda
    Kalinda 10484

    Lucrezia Giovanna Crivelli || Inwoonster

    De jongeman hees zichzelf op het paard, en ik probeerde hem daarbij zo goed mogelijk te helpen door hem te ondersteunen. Ik was weliswaar kleiner en mijn spiermassa stak overduidelijk af tegen de zijne, maar ik deed toch mijn best om hem veilig op de rug van de merrie te krijgen.
    Zodra hij op de rug van het paard zat, stelde hij zichzelf voor als Dallas Dior. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van zijn naam gehoord, maar dat betekende enkel dat hij nog niet in contact met mijn broer of een andere hoge pief was gekomen. Dat kon ik enkel als positief beschouwen. Hij vertelde mij ook dat hij nog nooit op een paard had gezeten.
    "Mijn naam is Lucrezia," stelde ik mezelf voor, alhoewel ik voor het gemak mijn achternaam achterwege liet. Ik betwijfelde namelijk of hij zich veilig zou voelen op het paard van het kleine zusje van de bloeddorstige Cesare. "En je hoeft je geen zorgen te maken. Deze merrie is het betrouwbaarste dier van de stal, tenzij ik niet oplet, natuurlijk." Een zacht gegrinnik verliet mijn mond. Gelukkig kon ik er nu wel om lachen, ook al had ik mijn hand geschaafd en mijn jurk kapotgemaakt. Als ik me zou omkleden voordat mijn broer thuis zou komen, zou hij geen vervelende vragen gaan stellen.
    Opeens werden mijn gedachten ruw onderbroken door een hand die over mijn bovenbeen gleed. Normaliter zou ik er nu iets van gezegd hebben, maar ik voelde enkel hoe mijn wangen begonnen te branden terwijl ik Dallas zijn verontschuldigingen aanhoorde. Hij kon er ook niets aan doen.
    "Het is niet erg," stelde ik hem gerust, hoewel mijn stem een nerveuze ondertoon bevatte. Ik wist eigenlijk niet waarom ik me beschaamd voelde. Uiteindelijk besloot ik om mijn eigen nervositeit gewoon te negeren en spoorde ik de merrie aan tot een rustige pas. "Ik zal niet sneller gaan. Je hebt veel minder grip dan mij." Dallas hield zich ook niet vast, voor zo ver ik dat kon zien. Als ik Mistress zou laten draven, zou hij misschien kunnen vallen door het gehobbel.

    [Sorry, een beetje slecht geschreven. ;x]

    [ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 22:13 ]

    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    11 juli 2014 - 20:22   Emeldir is offline
    Emeldir
    Emeldir 2457

    Ik reageer morgen met Rhenelis, iemand voor Delron?

    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    11 juli 2014 - 21:52   Coronam is offline
    Coronam
    Coronam 3113

    Riley Luke McMahon || Jonge Assasin || Bliksemstralen



    We gingen aan tafel zitten, iedereen was er al, dus we konden zometeen al eten, maar goed ook, ik had honger gekregen van het trainen. Dan hoor ik Anya plotseling iets fluisteren aan James, zeker weer een nachtmerrie gehad. ''Rustig maar, wij zijn bij je en het was maar een nachtmerrie'' sus ik haar. Ik en James vinden het altijd ontzettend zielig als Anya altijd nachtmerries krijgt, ze krijgt er nog eens een trauma van. Na het eten had ik een idee om een rustig ritje te maken op één van de paarden en om alles van me af te zetten.

    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''




Index RPG Actieve Topics Zoek