• [face=courier]Ten midden van Australië ligt een grote springstal. Het wereldberoemde paard Hawking staat gestald op de Millstone Ranch en loopt nog altijd succesvol grote wedstrijden, wat als gevolg had dat de stal steeds bekender en groter werd. De nakomelingen van hun paarden werden voor heel wat geld verkocht en de paarden werden getraind door de beste trainers die er te vinden waren in het hele land.

    Elke zomer stel de ranch nieuwe vacature's aan en er komen altijd heel wat mensen op af, zo ook deze zomer weer. Toch gaat het niet altijd even goed op stal. Als de stalhulpen weer eens staan te ruziën gaat de kleine shetlander tussen alle volbloeden er weer eens vandoor of de dochter van de eigenaar staat de flirten met een van de jockeys. Dan valt de eerste de beste trainer weer van zijn paard op ligt een groom in het ziekenhuis na een flinke trap van een paard na een wedstrijd. Je weet het nooit tussen levende dieren van een paar honderd kilo.


    Regels op stal.
    - Er word niet gedronken of gerookt in de stallen. Papiertjes van tussendoortjes, waterflesjes etc. houd je in je tas en leg je niet in de buurt van de paarden. Ongezonde snacks en dingen die schadelijk kunnen zijn mogen dan ook niet aan de dieren worden gevoerd.
    - Pas wanneer een ruiter of trainer aan geeft dat ze hun paard tijdelijk niet kunnen rijden of verzorgen, zal er iemand anders in worden geroosterd om dit te doen. De roosters vallen te vinden in de kantine op het grote whitebord.
    - Buitenritten zijn oké, maar niet dagelijks. De paarden rijden op hoog niveau en kunnen het niet maken niet wekelijks meerdere trainingen te missen. Indien een paard niet gereden kan worden door blessure's word er gelongeerd of iets anders op aanraden van de dierenarts.
    - De eigenaren en hun kinderen dienen aangesproken te worden met meneer en mevrouw Valance.
    - De paarden staan onder eigendom van Millstone. Dit zijn allemaal paarden die op Grand Prix niveau zouden kunnen lopen met de juiste opleiding, hier streven we naar. Er worden dan ook géén dingen gedaan met de paarden die gevaarlijk kunnen zijn of fatale gevolgen kunnen hebben.
    - De bakken zijn over het algemeen toegankelijk voor iedereen, maar in verband met geblesseerde of moeilijke paarden is het verplicht aan de ruiters in de bak te vragen of je er bij mag.
    - De paarden die onder andere hun verantwoordelijkheid staan dienen geen snoepjes etc. te krijgen.

    Het trainingsrooster. Wie staat onder leiding van wie en wie rijd welk paard vandaag?
    Ruiter. || Trainer. || Paard. || Vaste ruiter & Trainer. [Door een tekort aan trainers, zijn een hele boel vaker ingeroosterd. Dit word later hopelijk beter.]
    Rose Charlise Findlay || Luke Aiden Carter Valance. || Casanova || Rose Charlise Findlay & Luke Aiden Carter Valance.
    Luke Aiden Carter Valance. || Dit doet hij momenteel nog zelf. || Hawking & Excalibur. || Luke Aiden Carter Valance.
    Amy Scott || Luke Aiden Carter Valance. || So Special. || Amy Scott & Luke Aiden Carter Valance.
    Roosmarijn Valance. || Amy Scott. || Eldorado Caspian || Roosmarijn Valance & Amy Scott.


    Het begin.
    Het is een warme dag, zeker 25 graden. Iedereen probeert zo veel mogelijk schaduw te vinden in de binnen en buitenbakken die redelijk beschut zijn tijdens dit warme weer. Stalhulpen sjouwen met emmers water die ze tijdens pauze's over elkaar heen gooien en fanatieke ruiters zijn de hele dag druk bezig met het trainen van de paarden met behulp van hun trainer. Het is nu rond de twaalf uur in de middag, het moment dat de meeste nieuwe werknemers aankomen op stal.

    [ bericht aangepast op 20 juli 2014 - 21:35 ]


    “If it’s one thing I’ve learned in 3,000 years, it’s you can’t give up on family.” ~ Hermes

    Amy Scott || Trainer

    Ik loop richting de bak en ik zie dat Roosmarijn al op Casper zit "Sorry dat ik te laat ben ik was even mijn meetstok pakken" zeg terwijl ik de bak in kom ik loop richting de sprongen en maak ze 20 centimeter "Zo je mag beginnen" we bouwen het rustig op tot 75 cm ik zie dat Roosmarijn er voor gaat en dat Casper dat aanvoelt en ook meteen wil.

    [sorry voor het korte stukje]

    [ bericht aangepast op 21 juli 2014 - 15:45 ]


    A horse of course

    [Misschien eerst even inrijden, je kunt een paard niet meteen over een sprong rijden. Eerst wat balkjes, dan een laag sprongetje en dan opbouwen.]

    Roosmarijn Valance
    Na een paar rondjes de basisgangen te hebben gereden, zie ik Amy de rijbak inkomen. Ik begroet haar opnieuw. Ik neem de teugels opnieuw wat korter, en ga vanuit de stap naar de galop. Zo beheerst als Casper is galoppeert hij rustig naar de hindernis van slechts 20 centimeter. Ik heb me altijd al afgevraagd of hij echt springt, het lijkt altijd alsof hij er gewoon overheen galoppeert. Als ik merk dat Casper totaal ontspannen onder mij loopt durf ik meer risico te nemen en stuur ik hem rustig naar de 75 centimeter. Casper galoppeert rustig op de hindernis af. Ongeveer 10 meter van te voren begint Casper altijd wat meer gang te zetten bij een hogere hindernis, maar met wat samenwerking tussen hem en mij kan ik hem altijd prima houden. Vlak voor de hindernis ga ik in de verlichte zit zitten, en laat ik Casper over de hindernis gaan. Na de hindernis neem ik hem terug naar de draf en beloon ik hem met een klopje op zijn hals. Hij is duidelijk trots op zichzelf, hij spitst zijn grote oren en briest even.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Luke Aiden Carter Valance. || Wedstrijdruiter & Trainer.

    Luke sloeg zijn been over de rug van het dier, haalde zijn andere voet uit de stijgbeugel en liet zich in het zand zakken. De zwarte merrie gooide haar hoofd omhoog en brieste even kort om vervolgens haar hoofd richting haar ruiter te draaien.
          Hij haalde zijn hand over de bezwete hals van de merrie en liep de bak weer uit, om ruimte te maken voor verschillende ruiters die naar binnen wilde voor hun dagelijkse trainingen. Vooral nu rond dit tijdstip was het verschrikkelijk druk, aangezien het nog redelijk koel was.
          Eenmaal bij de poetsplaats zette hij het paard vast, dat rustig bleef staan terwijl hij haar afzadelde.


    “If it’s one thing I’ve learned in 3,000 years, it’s you can’t give up on family.” ~ Hermes

    Rose Charlise Findlay

    Ik blijf even een paar minuten bij de binnenbak kijken, voordat ik richting de stal van Casanova loop. Ik kan beter nu nog even gaan trainen, voordat de temperatuur verder begint te stijgen. Het liefst train ik als het droog is en de temperatuur niet al te hoog is. Dan kan ik op mijn gemak rond rijden en hoef ik me geen zorgen te maken over het feit dat het voor Cas misschien te warm wordt. Helaas zitten de weergoden me bijna nooit mee, ook vandaag niet, maar het had erger gekund. De zwarte kwpn'er heft zijn hoofd wanneer ik bij zijn stal aan kom. Ik geef hem een vluchtige aai over zijn neus en haal hem dan uit zijn stal. "Uitslapen zit er niet in vandaag Cas," zeg ik tegen hem, terwijl we naar de poetsplaatsen lopen. "We moeten aan het werk." Het geklik van de hoeven op de stenen vloer klinkt als muziek in mijn oren. Ik weet niet beter dan dat ik dat geluid elke dag hoor en ik zou ook absoluut niet zonder kunnen. Wanneer ik bij de poetsplaatsen kom zie ik meneer Valance staan, met zijn zwarte merrie. "Goedemorgen," zeg ik opgewekt. Ik zet Cas een aantal poetsplekken van die van meneer Valance verwijdert. Als de poetsplaatsen zo goed als leeg is zet ik Cas altijd iets verder van een paard af, voor de zekerheid. Cas doet andere paarden geen vlieg kwaad, maar ik weet nooit zeker of het andere paard er ook zo over denkt en met zulke toppaarden als op deze stal wil ik geen risico lopen. "Uw training zag er goed uit," complimenteer ik meneer Valance. Het voelt altijd raar om hem met 'meneer Valance' en 'u' aan te spreken, aangezien hij bijna vijf jaar jonger is dan ik, maar het zijn de regels.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Luke Aiden Carter Valance. || Wedstrijdruiter & Trainer.

    Ik had mijn paard opzettelijk enkele plaatsen van Cas af gezet. Hawking kon verschrikkelijk agressief zijn tegenover andere paarden en het risico dat het dier een flinke trap kreeg van de ander, wilde ik liever voorkomen. Rose begroette me met een opgewekte 'Goedemorgen!' wat me even deed glimlachen. Het personeel wat altijd vriendelijk tegenover me, ook al wist ik niet of het kwam doordat het moest of omdat ze werkelijk zo vriendelijk waren.
          Ik haalde het zwarte springzadel van de merrie haar rug. De singel legde ik over het zadel heen terwijl ik de spullen naar de zadelkamer bracht. Even later stond de pikzwarte merrie enkel nog aan een halster met halstertouw vast op de poetsplaats. 'Uw training zag er goed uit.' Maakte Rose het compliment, wat me zoals altijd weer deed glimlachen. 'Bedankt, maar je hoeft geen u te zeggen hoor. Zo spreek ik het personeel ook niet aan.' Hij gooide de droge spons in de emmer water die hij zojuist had gehaald, om Hawking er mee af te sponzen.


    “If it’s one thing I’ve learned in 3,000 years, it’s you can’t give up on family.” ~ Hermes

    Amy Scott || Trainer

    Ik maak de sprongen nog 5 centimeter hoger "Zo 80 centimeter kan ook nog wel." Terwijl ze het parcour doet kijk ik op mijn mobiel we hebben een uurtje getraind als ze klaar is zeg ik "We zijn klaar ga maar uitstappen en als ik jou was zou ik heb ook lekker afspoelen of afsponzen" dat laatste zei ik er gewoon achteraan ik zou het zielig vinden al Casper niet afgespoeld zou worden ik wist natuurlijk niet zeker of ze dat al zou doen "Nou, ik ga naar So Special doei" zeg ik en dan loop ik de bak uit naar de kast van So Special ik pak zijn halstertouw en loop richting het weiland nu hoef ik geen moeite te doen om hem te pakken ik doe het hek open en dan weer dicht en loop richting de stallen.

    Als ik in de stallen ben heeft Rakker niks te doen ja er is niemand waar hij mee kan spelen dan ziet hij in de merrie weide Noortje staan hij gaat door het hek heen richting de merrie weide dan roep Rakker Noortje, maar Noortje wil niet komen dan besluit Rakker maar naar de schuur te gaan waar het eten is......


    A horse of course

    Rose Charlise Findlay

    Ik pak een rosborstel uit de poetskist en ga in ronddraaiende bewegingen over de vacht van Cas. "Bedankt, maar je hoeft geen u te zeggen hoor. Zo spreek ik het personeel ook niet aan," zegt meneer Valance. Ik glimlach even en ga dan verder met het poetswerkje. Als ik hem heb gepoetst loop ik naar mijn zadelkast en haal ik er een zadeldekje uit, deze leg ik op Cas' rug, waarna ik weer terugloop naar de zadelkast en het springzadel eruit haal. "Gaan we nog iets speciaals doen?" vraag ik aan meneer Valance, terwijl ik de singel vastmaak aan het zadel. Cas' legt zijn oren in zijn nek wanneer ik de singel vastmaak, iets wat hij altijd al heeft gedaan. Hij heeft een hekel aan de singel, maar zonder singel rijden gaat ook niet.

    [ bericht aangepast op 22 juli 2014 - 21:38 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Roosmarijn Valance
    De tijd vloog voorbij, een uurtje trainen lijkt soms zo ontzettend kort. Terwijl Amy de rijbak verlaat, begin ik Casper rustig uit te stappen. Ik geef hem belonende klopjes op zijn hals, maar ik weet dat we allebei veel beter kunnen. Ik durf het niet tegen Amy te zeggen, maar ik heb altijd het idee dat ze er niet helemaal bij is met haar hoofd tijdens de trainingen. Vooral de laatste tijd is het erg verzwakt. Ik neem mezelf voor om het met mijn broer Luke te overleggen zodra ik klaar ben. Na een paar staprondjes stijg ik af en aai ik hem nog kort over zijn hals. Ik neem Casper mee naar binnen waar ik hem lekker afspoel. Hij zweet alleen op de plek van de singel, het zadel en waar het hoofdstel zat. Dat beest heeft een conditie waar je 'u' tegen zegt. Ik breng hem terug naar de weide, en loop dan nog even naar Noortje. Ik geef haar een lieflijke knuffel, en terwijl ik dat doe lijkt het alsof ze knort van genot. "Wat ben je toch een lekkerding," vertel ik haar, terwijl ik een kusje op haar manen druk. Ik loop terug naar de zadelkamer waar ik alles weer netjes terug leg, en ik mijn gewone schoenen weer aan doe. Ik zie Luke wel staan, maar ik wil hem onder vier ogen spreken. Ik besluit nog even te wachten met aanspreken, maar loop ondertussen wel naar Hawking om hem een aaitje over zijn neus te geven. Ik begroet Rose en Luke vriendelijk.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.