[200] We All Have A Problem || Celebrities - Speeltopics

Even the death deserves a song.

MT (terug van werk, zo alles lezen en verder)

Abbeygaill McLaughlin
Roerend door mijn koffie keek ik al een poosje door het raam naar buiten, er kwamen verschillende auto's aanrijden met mensen er in, om precies te zijn, beroemdheden, de beroemdheden waarvan mijn vriendinnen fan zijn en die er alles voor zouden doen om ook maar in de búúrt bij ze te komen, maar ik voel er niets voor, niet voor hun roem in ieder geval, wel voor hun karakter, hoe ze in elkaar zitten, welke problemen ze hebben en hoe dat opgelost zou kunnen worden. Ook vind ik het interessant om te onderzoeken hoe de problemen ontstaan zijn, daardoor krijg je een beter inzicht op het menselijk karakter en zie je ook of er patronen zijn die bij bepaalde stoornissen voorkomen, of daar een redelijk algemene reden achter ligt, of er gewoon in sluipt. Anorexia was een voorbeeld van een stoornis waarbij je verschillende oorzaken kunt bedenken, nu vind ik dat niet zo interessant, dat laat ik wel over aan de doktoren. De koffie, van Starbucks, die ik in een mok had gegoten toen ik op mijn werk aan kwam, is nu inmiddels lauw/warm, doordat ik de beroemdheden al een tijdje aan het observeren ben, ik hoor iemand iets omroepen, maar blijf kijken. Als ik het goed heb, dan heb ik Liam Payne al voorbij zien komen, ook heb ik volgens mij ergens een glimp van Ariana Grande opgevangen, maar ik weet het niet zeker, eigenlijk moet ik zo maar even research gaan doen naar de nieuwe 'cliënten.'

Liam 'James' Payne.

Snel loop ik naar de badkamer op snel alles op te ruimen, of een poging ernaar toe. 'Holy shit, ik wist niet dat je ook drank mee mocht nemen.' zegt Austin. Waarschijnlijk heeft hij het dus gehoord en misschien ook gezien. Goed gedaan Liam, nu kan je het allemaal weer weggooien en die zwakke kant van jezelf laten zien. 'Ja uh.. Je mocht het meenemen ja..' bloed stijgt naar mijn wangen en ik weet zeker dat er een nerveuze en verlegen ondertoon in mijn stem is, maar veel kan ik er niet aan doen.
Nadat Austin zijn spul in een kast heeft gedaan en ik het mijne ook maar ergens in heb gepropt zit ik verveeld op mijn bed. In kleermakerszit staar ik een beetje door de saaie, vreselijke, kamer. Diep zucht ik, gewoon omdat ik niet weet wat ik anders moet doen en ik me anders zo... dood voel. 'Dus, waarom zit jij hier?' vraag ik dan maar. Iets beters weet ik niet te bedenken en kort krab ik even in mijn nek om te gaan verzitten en mijn ogen op de best wel vreemd uitziende, als je het mij vraagt, man of jongen te kijken, wachtend op zijn problemen. Die waarschijnlijk belangrijker zijn dan de mijne, want ik zit hier nutteloos. Bedankt pa.

wat was dit ookalweer

Hemwin -> Daggers.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Austin Carlile

Ik fronste even toen Liam me nerveus vertelde dat het wel mocht. "En dat weet je zeker? Er zitten hier geloof ik ook mensen die moeten afkicken, van drugs en die shit. Maar als het echt mocht moet het geen probleem zijn," glimlachte ik. Natuurlijk vertrouwde ik het niet helemaal maar als die jongen het zo graag wilde, wie zou ik zijn om er wat van te zeggen? "Oh, ik ben hier geplaatst vanwege paniekaanvallen. Ik ben het er wel mee eens dat ik hier zit, het wordt met de minuut erger. Echt hoor, het is eng als crap. Hopelijk gaat het ooit nog weg," vertelde ik. Wedden dat minstens de helft van degenen die hier zaten het vonden dat ze net zo goed thuis hadden kunnen blijven? Maar ik snapte ze wel, ik had ook geen zin om hier een hele tijd te verblijven. "Waarom zit jij hier dan?" Vroeg ik hem nieuwsgierig, natuurlijk nog altijd met een glimlach. Ik was heel stiekem wel benieuwd of hij mijn werk wist. Waarschijnlijk niet, als alleen al zag hoe hij naar me keek. Niet minachtend, maar gewoon wat vreemd. Voor een seconde wierp ik een blik op het bed van Liam, en zonder wat te zeggen kwam ik gewoon naast hem zitten. Ik had geen idee of hij het erg vond, maar ik vond het nogal een stom gezicht om met een afstandje van elkaar een gesprek te voeren.

[ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 19:07 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.