Ik snap mezelf gewoon niet meer: het ene moment ben ik hysterisch blij, het volgende moment voel ik me zo verschrikkelijk onbestemd en zeurend doelloos dat ik niet weet wat ik met mezelf aan moet.
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.