I wish I was beside you || 5sos || Speeltopic - Speeltopics

I'd move anywhere in the world for love in a heartbeat.

De jongen van 5 Seconds Of Summer reizen de hele wereld over. Ze hebben alle plekken wel eens gezien, worden overal geadoreerd door duizenden fans en zijn 11 van de 12 maanden per jaar van huis. Veel tijd voor de liefde hebben ze dus niet. Maar wat als de bezienswaardigheden in het buitenland niet de enige schoonheden zijn die de jongens tegenkomen. Wat als elke jongen verliefd wordt in een ander land, een ander continent zelfs. Gewoon op straat, of in een lokale kroeg of in het zwembad van het hotel. Wat zal er gebeuren met de band? Zal de liefde de band uit elkaar rukken? Of worden het extreem lange afstandsrelaties? Of vinden de jongens een manier om toch vaker bij hun geliefden te zijn?


Rollen:
Jongen / Meisje
[Land van Herkomst[tijdsverschil met Sydney / minimale vliegtijd naar Sydney] ~ Naam[Geliefde] ~ Speler]
De band:
~ Australië[0uur / 0uur] ~ Ashton Fletcher Irwin[ Nila Raja Damini Kapoor ] ~ Newt_Runner
~ Australië[0uur / 0uur] ~ Calum Thomas Hood[ Skylar-Jane Indiana Carter ] ~ Aureolus
~ Australië[0uur / 0uur] ~ Luke Robert Hemmings[ Scarlett Victoria Dalby ] ~ Luke_Pinguin
~ Australië[0uur / 0uur] ~ Michael Gordon Clifford[ Camille Raissa Ambrosio ] ~ IamGroot

De liefdes: (mogen ook jongens zijn)
~ India[5uur 30min / 14uur] ~ Nila Raja Damini Kapoor[ Ashton Fletcher Irwin ] ~ MAYBENOT
~ Groot-Brittanië[11uur / 21uur] ~ Skylar-Jane Indiana Carter[ Calum Thomas Hood ] ~ Oneira
~ Verenigde-Staten[15uur / 22uur] ~ Scarlett Victoria Dalby[ Luke Robert Hemmings ] ~ Netzwerk
~ Brazilië[13uur / 21uur 30 min] ~ Camille Raissa Ambrosio[ Michael Gordon Clifford ] ~ Styford

Extra familieleden, vrienden, etc.:
~


Regels:

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


Het Begin:
De jongens zijn net in Australië terug voor een weekje vakantie voor ze weer de wereld in trekken. Ze hebben gister een feestje gehad en hangen nu met een lichte kater op de banken bij Michael thuis. Ze zijn wat aan het praten, maar het is wel duidelijk dat ze tussen hun familie een persoon wel heel erg missen. Rond een uurtje of 12 's middags besluiten ze contact te zoeken met juist die persoon die ze zo graag aan hun zijde willen hebben. Iedereen zal dat op z'n eigen manier proberen, maar door de kater hebben ze jammer genoeg niet door dat het niet overal een normale tijd is om lange gesprekken te houden. De meisjes doen wat hun gewoon is op dit tijdstip van de dag voor hen, zoals sporten, leren of slapen.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 14:34 ]

---

Bowties were never Cooler

(Hola.)

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Clifford
Ik hing in een oude met gaten gevulde trainingsbroek en een sweater op mijn bank, waar ik met mijn hoofd over de leuning hing. Ik had een lichte koppijn, mijn stem was compleet naar de klote en mijn rode haar was verre van rood. Zoizo was het uitgegroeid, maar gister hadden de jongens in een dronken bui met kinderverf geprobeerd mijn haren op een regenboog te laten lijken. Sommige delen van mijn haar hadden de kleur opgenomen en het zag er dan nu ook echt niet uit, ookal had ik het al twee keer gewassen. Ik zuchtte en draaide me om, om mijn laptop te pakken. Ik startte hem op en keek naar de jongens. Ik wilde gewoon graag even met Camille praten. Ik zette mijn koptelefoon op en startte League of Legends en Skype op. Ik wachtte tot alles klaar was, maar zette wel vast het geluid een stuk zachter en het beeld een stuk minder fel, want mijn koppijn was echt niet te harden op dit moment. Ik kreunde zacht toen het geluid van het spel toch nog te hard bleek te staan. Ik hoopte gewoon heel erg dat ze online was. Nu hing ik iets tegen Luke aan met mijn rug en zat wel tussen mijn vrienden in de woonkamer, maar toch miste ik Camille zo enorm veel. Vrienden en een vriendinnetje waren toch twee compleet andere dingen. Nu was Camille ook wel mijn vriend, maar ook zoveel meer. Als het kon zou ik haar het liefst bij me houden en nooit meer laten gaan, maar dat ging natuurlijk niet. Zij zat elke avond te leren en ik stond elke avond op het podium. Dat was nu eenmaal niet te combineren. Ik hoopte gewoon dat we ooit eens wel echt samen zouden kunnen zijn, maar de kans achtte ik klein, zoizo al omdat we van verschillende continenten kwamen, laat staan al het andere wat onze werelden zo verschillend maakten.

---

Bowties were never Cooler

( In Amerika is het toch nu late middag ? )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[12-15=-3 -> 24-3=21. Het is 9u 's avonds de dag ervoor]

---

Bowties were never Cooler

Scarlett Victoria Dalby.
` It`s you. It`s always been you. `



Mijn wenkbrauwen vormden een kleine frons toen een klant de bon terug gaf met zijn telefoonnummer. Daaronder stond ` voor het meisje met de rode haren `. Een kleine grijns sierde mijn lippen toen ik me naar Jacelynn omdraaide, een medewerkster. Ik drukte de bon in haar hand, om daarna gelijk weer aan de gang te gaan.
Mijn blik viel op de klok die in de keuken hing. Het was al redelijk laat en precies nú moesten alle mensen even wat komen drinken. Ik pakte een frisse handdoek om die half in mijn zwarte broek te stoppen. Met snelle passen en een vriendelijke glimlach, zoals het moest van mijn baas, liep ik naar een volle tafel toe. Precies in zulke momenten mis ik Luke, hij wist me altijd op te vrolijken. Ik slikte deze gedachte snel weer weg, aangezien ik anders nog meer depri zou zijn.
Met een potlood en een notitieblokje keek ik de klanten vriendelijk aan. » Wat mag het zijn ? « Ik wachtte geduldig op antwoord van de zes mensen, die niet te zijn waren - aangezien ze helemaal verdiept waren in de menukaarten.
Toen de eerste de bestelling gaf, begonnen ook de anderen van het opsommen aan drinken. Toen de laatste een biertje bestelde, knikte ik vriendelijk - om daarna de bestelling door te geven aan John, de kok en daarna het drinken klaar te maken.
Net toen ik de bestelling aan John had gegeven, voelde ik een tikje op mijn schouder. Met een wat neutrale blik, keek ik recht in het gezicht van mijn baas. Hij klopte met een grote glimlach op mijn schouders. » Het is inmiddels negen uur, Scarlett. Je mag gaan. « Hallelujah. Ik forceerde een glimlach en maakte snel de knoop van mijn schort los, om die in de kast te leggen.
Ik liep naar de kleine kamer, waar we altijd pauze konden houden en wisselde mijn zwarte schoenen voor mijn rode Dr. Martens uit. Sinds ik deze schoenen heb, moet ik met andere schoenen serveren. Een korte zucht verliet mijn lippen. M`n baas was altijd streng wat stijl betreft.
Ik graaide mijn tas en mijn overgrote jeansjack van de kapstok en verliet hiermee het kamertje. Ik knikte mijn baas nog stel toe en liep via de achtergang naar buiten. Het eerste wat ik deed was de mobiel uit mijn tas pakken en op de display kijken of ik nog een berichtje had gekregen. Een wat teleurgestelde zucht verliet mijn lippen toen er niks stond. Maar ja, niemand had overal en altijd tijd.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 16:51 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[Mt]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

[Euhm, de jongens bellen de meiden, niet andersom...]

---

Bowties were never Cooler

( Oké, sorry dan. K` zal het veranderen.. )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[MT]

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

Ik werd wakker, opende mijn ogen en kneep ze gelijk weer dicht. Een kloppende hoofdpijn deed me naar mijn voorhoofd grijpen. Het voelde alsof er iemand van binnenuit met een hamer tegenaan aan het tikken was. "Ugh..." Ik draai me op mijn buik en kijk de kamer rond. Michael zit achter de laptop met zijn koptelefoon op, Luke en Calum slapen nog. Dan ruk ik mijn blik terug naar Michael. "Mike, je haar. Mijn god wat is er gister gebeurd?" vraag ik. Zijn haar is... Ja... In ieder geval niet rood meer. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik pluk aan zijn haar en grinnik. Ik kijk snel op zijn laptop en zie Skype en LOL aanstaan. Duidelijk genoeg om hem met rust te laten. Ik loop naar de keuken en rooster wat brood. Terwijl ik wacht gaan mijn gedachten alweer naar het meisje van het hotel in Bombay. Ze was tegen me aangelopen en had haar schoonmaak karretje om laten vallen. Ik was met mijn hoofd tegen een deur geknald, maar na die genante momenten hebben we een heel goed gesprek gehad. "Oh shit!" de geur van verbrand brood haalt me terug naar het heden. Ik ruk de hendel omhoog, maar de broodjes zijn zwart. "Verdomme..." mompel ik. Ik pak de broodjes eruit en laat ze meteen vallen omdat ze heet zijn. Ik ben er echt niet bij met mijn hoofd. Ik trek mijn mouw over mijn hand en pak de broodjes van de vloer, om ze daarna in de prullenbak te gooien. Daarna pak ik een kommetje, een pak melk en cornvlakes. Die doe ik in de kom, zet de spullen terug en ga dan weer op de bank zitten. Ik werk het eten naar binnen, zet mijn kommetje op de tafel en pak mijn mobiel. Iets sturen of niet? Ik doe het toch maar.

Goedemorgen schoonheid, lekker geslapen? Xx

Misschien iets te klef? Ik weet het niet. Ik zucht en stop mijn mobiel weg.

[ bericht aangepast op 31 okt 2014 - 19:59 ]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Camille Raissa Ambrosio
Soms vervloekte ik mezelf echt om nog klaarwakker te zijn rond deze tijdstippen. Iedere andere student lag nu al lang en breed in bed en sliep waarschijnlijk al na braaf geleerd te hebben en hun huiswerk gemaakt te hebben. Nee, ik moest weer bij die een procent horen die het vertikte en die nog tot minstens twaalf uur rondliep. Zo nu ook, rusteloos liep ik wat rond door mijn kamertje in mijn ondergoed en een oversized sweater die tot net over mijn heupen viel. Ik wilde best wel gaan slapen, maar ik was niet moe en had er om heel eerlijk te zijn geen zin in. Zuchtend liep ik naar de kleine koelkast en pakte er een blikje fris en wat chocola uit, voor ik terug op mijn eenpersoonsbed plofte. Damon had me twee uur geleden al opgeven en lag als een klein bolletje opgekruld op mijn hoofdkussen te slapen, hij bleef een pup en had veel slaap nodig. Niet dat ik het erg vond, want het zag er heel schattig uit, vooral omdat hij nog wel eens blafte of piepte in zijn slaap. Ik zette het blikje cola op mijn nachtkastje en ging bij Damon liggen, de laptop voor me op het kussen, om de verpakking van de chocola open te maken en er een stukje van op te eten. Niks beter dan 's avonds laat snacken. Alhoewel, het zou beter zijn als Michael bij me was, maar dat zat er natuurlijk in. Ik keek naar de klok en rekende uit hoe laat het bij hem zou zijn, als ik geluk had was hij nog ergens online en anders ging ik zo echt slapen. Als het trieste geval dat ik was zette ik mijn laptop op schoot en startte het ding op. Ik plugde mijn koptelefoon erin, want als gamer kon ik natuurlijk niet zonder en ik had geen zin in geïrriteerde, slaperige buren aan de deur. Zacht aaide ik over het kopje van Damon terwijl de laptop opstartte, waarna ik gelijk Skype aanzette. Een opgeluchte en blije zucht rolde over mijn lippen toen ik zag dat Michael online was, dat gebeurde zo weinig de laatste tijd. Ik wist niet of hij ook online was op League, maar daar kwam ik vast snel genoeg achter. Ja, het is laat en ik hoor te slapen. Don't judge. stuurde ik hem met een kleine glimlach op mijn gezicht. Hij mocht degene zijn die mij belde, want ik had al moeite genoeg gedaan door überhaupt online te komen en hem aan te spreken. Damon vond het licht dat van mijn scherm af kwam blijkbaar wat minder, wat na even stond het beestje gapend tussen mijn armen in voor de laptop en ging daar weer liggen, dus legde ik mijn hoofd lichtjes op zijn kleine rug terwijl ik op een reactie wachtte.

---

Because I love him, do I need another reason?

07.30 uur

Nila kreunde en rekte zich uit als een kat terwijl ze haar hoofd onder haar kussen verstopte. Haar wekker begon weer opnieuw te rinkelen wat betekende dat ze al tien minuten te lang in bed lag. Met een zich kwam ze onder haar dekbed en kussen vandaan en zette haar wekker uit. Met tegen zin klom ze uit bed, het was pas half zes geweest. De ochtend was nooit Nila's favoriete tijdstip geweest en toch had ze het baantje in het hotel met beide handen aangegrepen. Kon ook niet anders want anders kon ze haar appartementen niet meer betalen. De paar bijrolletjes en reclamespotjes die ze had waren lang niet genoeg om van te leven en ze hoopte iedere dag dat ze toch ontdekt zou worden als talentje. Ze wist dat ze die droom ooit op zou moeten geven en dat ze ooit voor iets anders zou moeten kijken, iets wat haar moeder haar ook altijd al op het hard drukte. Maar Nila was er nog niet klaar voor om haar dromen op te geven. Haar gedachtes waren afgedwaald terwijl ze haar tanden stond te poetsen voor de spiegel, hoe lang was ze daar al mee bezig? Ze schudde ze zich zelf wakker en stak haar hoofd onder de koude kraan, een rilling liep over haar rug. 'Brrr...' Mompelde ze en droogde vlug haar gezicht af. Een blik op de klok liet haar schrikken, vijf over zes al, nu moest ze echt naar de bus sprinten. Ze sloeg haar sjaal om, greep haar handtas en een ontbijtreep en snelde de deur uit. Op het kastje naast haar bed lag nog steeds haar telefoon.. In haar haast vergeten. Pas toen ze eenmaal op haar werk stond kwam ze daar achter. Een vloek ontglipte haar toen ze dat besefte. Ze had al zo lang niks van Ashton gehoord en die telefoon zat praktisch aan haar hand geplakt om maar niet te missen als hij haar een berichtje zou sturen. Met tegenzin begon ze aan haar werk, het leek nog langer en eindelozer te duren dan anders. Zou je net zien dat ze juist nu een berichtje kreeg en dan moest hij weer zo lang wachten en als zij dan eindelijk gereageerd had dan lag hij waarschijnlijk al weer te slapen of stond hij op het podium.

Toen ze eindelijk klaar was met het schoonmaken van al die kamers haastte ze zich snel naar de kantine, haar baas zei dat ze weg kon, ze klokte uit en pakte haar spullen vlug bij elkaar. Ze hoopte heel erg op een berichtje. Natuurlijk had ze ook zelf iets kunnen sturen de afgelopen tijd maar dat durfde ze eigenlijk niet goed. Ashton had het allemaal zo druk en nu was hij even thuis en wilde ze hem niet storen. Maar toen ze thuiskwam werd haar wachten beloond.

Goede morgen schoonheid, lekker geslapen? Xx

Ze glimlachte naar haar telefoon en haar vingers tikten als razende het een woord na het andere, maar ze wisten het weer en typten weer iets anders. Weer niet goed, weer opnieuw. Uiteindelijk was ze toch tevreden over het resultaat van haar berichtje en verstuurde het met een opgelichte zucht.

Goede avond al... Telefoon vergeten thuis, sorry voor het wachten! Slaap je al? X

Toen ze het verstuurde was ze toch bang dat het berichtje niet de goede lading had. Zo ging het nou al tijd, ze was hier zo slecht in.

[ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 22:48 ]

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

Michael Clifford
Ik keek op toen ik wat hoorde ritselen en zag Ashton opstaan. Het was extreem duidelijk dat hij ook een flinke kater had. Ik zwaaide even naar hem, maar bleef toch wat hopeloos naar het scherm kijken en het bolletje naast Camille's naam die op offline stond. Bij Ash zijn vraag grinnikte ik. Nu was ik blij dat ik nooit dingen vergat, ookal had ik knallende koppijn door de hoeveelheid drank die ik in mijn systeem had gegooid gister. "Jullie wilden mijn haar in de kleuren van de regenboog verven met kinderverf. Maar blijkbaar heeft een deel van mijn al geverfde haar de kleur opgenomen." zei ik tegen hem voor ik hem naar het scherm zag kijken. Daardoor richtte ik me er ook weer op, maar er was niets verandert. Toch, net toen hij weg was gelopen kreeg ik een berichtje waardoor mijn gezicht oplichtte. Mafketeltje. Maar ik ben blij dat je online bent, idiootje. Zin in een spelletje? typte ik terug voor ik op bellen drukte en wachtte tot haar prachtige gezichtje op mijn scherm verscheen. Ik had haar echt heel erg gemist. Ik zou Michael alleen niet zijn als ik het zomaar zou zeggen. Juist mijn extra beledigingen lieten dat merken. Ik trok mijn capuchon over mijn hoofd om mijn haar nog enigsinds toonbaar te laten lijken. Nu zat het dan wel plat, maar in elk geval waren de meeste van de vlekken van de verf verstopte. Ik woelde mijn haar nog even goed in het donkere deel van mijn scherm. Ik wilde er altijd perfect voor haar uitzien, maar dat ging dus niet met een grote kater van het feest, flinke koppijn en haar wat nu echt alle kleuren van de regenboog had, maar dan lelijk. Uiteindelijk verscheen het gezicht van het meisje dat keer op keer mijn hart sneller deed staan. Ik maakte een vertedert geluidje toen ik haar puppy zag kijken. "Heya mafkees. Je ziet er wonderschoon uit, zoals altijd." zei ik met een glimlach en een blos op mijn kaken, veel roder dan mijn haren op dit moment waren. Ik zou vandaag wel wat haarverf halen en het verfen... Of een van de jongens het laten doen, want dan was het gewoon een stuk netter. Ik schoof Skype naar de zijkant van het scherm en opende in de andere helft van het scherm mijn internet, waar ik opzocht welke kleuren deze week weer in de aanbieding waren. Het waren paars, groen en geel. "Welke kleur vind je leuker, idiootje? Paars, groen of geel? Wit kan natuurlijk ook." vroeg ik aan haar terwijl ik wat door mijn pluizige rode pluimpje haren woelde. "Nee, Michael. Het is wel genoeg geweest met de haarverf." hoorde ik van beneden komen. Tja, mijn ouders vonden dat ik mijn haar wel heel vaak verfde, maar ik hield me netjes aan het voorschrift van eens per maand, behalve die ene keer toen het niet goed was gelukt. Nu mocht Camille kiezen, want ik ging het toch echt in elk geval nog een keer verven, want zo kon ik niet blijven lopen tot mijn gewone haarkleur ver genoeg was uitgegroeid om de kleur eruit te laten knippen.

---

Bowties were never Cooler

[Bij Nila is het half 7 's ochtends...

Voor iedereen: Hou je aan je eigen tijdzone]

[ bericht aangepast op 1 nov 2014 - 11:42 ]

---

Bowties were never Cooler

[Mijn topics!
Dus in Australië is het op dat moment 12.OO? --Voor de zekerheid vraag ik het eventjes.--]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded