Koekje voor iedereen dit heeft gelezen :')
Hé, het zoveelste topic over een crush.
Maar deze jongen is niet zomaar ééntje. Ik ken hem van de brugklas. Dit is echter al twee jaar geleden, we zitten nu beide in de derde. Sinds het begin van dit jaar heb ik contact met hem, op een manier die best wel opvallend is. Het begon heel subtiel, gewoon een reactie op een foto van instagram. Ik ben namelijk gigantische fan van Arctic Monkeys, en nouja, hij dus ook ^^. Hij reageerde op één foto, van Arctic Monkeys die ik had gepost. En dat groeide uit tot een gesprekje. Nu reageert hij op bijna elke foto, we hebben soms een gesprekje op whatsapp. Het gaat meestal over muziek, aangezien dat van ons beide echt een ding is. Wel leuk is dat we echht precies dezelfde bands tof vinden, alles wat hij luistert vind ik superchille muziek en andersom. Verder dolt hij soms een beetje met me, je weet vast wel wat ik bedoel, een beetje 'goofy'. Ik vind hem heel erg leuk, lief en knap, plus hij is een gitarist, en een goeie ook. Hij speelde in verschillende bandjes en dergelijke, iets wat ik op de een of andere manier heel aantrekkelijk vind :'). Maar goed, in het echte leven praten we soms wel, maar dat is wel erg oppervlakkig. Nu weet ik dat hij geen haantje de voorste is, niet zo opdringerig, en een beetje verlegen, maar nog steeds heb ik het idee dat hij liever in een friendly level blijft.
Dat heeft ook weer zo zijn tegenstrijdigheid, want ik bedoel, we kennen elkaar al best lang, en dat hij nú opeens vrienden met me wil zijn vind ik raar. Daar komt nog bij dat als ik met vriendinnen ben, waar we beide ook bij zaten in de eerste, hij alleen met mij praat, en niet met hen. Hij gaat wel om met meisjes, niet echt speciaal maar ik ben niet de enige, zeg maar.
Nu denk ik dat hij problemen heeft. Ik wist al dat hij epilepsie heeft, en zijn broer heeft het aspergersyndroom. Zijn ouders zijn lesbisch, en volgens mij weet hij ook niet wie zijn donorvader is. Hij is vroeger heel erg gepest, en dat ging tot aan de tweede nog door. Wat me is opgevallen (als ik in de kantine zit zoek ik hem altijd op met mijn ogen), is dat hij elke pauze in een hokje op de eerste verdieping zit. Wat doet hij daar? Verder, denk ik dat hij weet dat ik automutileer. Ook weer een heel verhaal, maar lang verhaal kort, is dat ik een woord in mijn dij had gekrast en dat was per ongeluk zichtbaar door mijn panty, en toen we samen fietsten, keek hij er steeds naar.
Nu hebben we dus best wel wat gemeen (beide gepest/buiten gesloten, weinig vrienden, een bepaald soort probleem en we zijn beiden helemaal gek op muziek), en ik weet dat geen van de andere meisjes zich zo met hem kan relateren. Maar toch, ik weet niet of hij echt iets in me ziet. In real life praat hij niet echt met me, en op whatsapp heel af en toe. Het zijn vooral reacties die hij post. Hij wil wel contact, denk ik, maar het is zo oppervlakkig. Ik voel me voor het eerst echt aangetrokken tot iemand, ik kan niet zeggen verliefd, maar ik zou het niet erg vinden als hij me plotseling vast zou pakken of zo.
Misschien ben ik toch wel verliefd trouwens, want ik klap helemaal dicht als ik hem zie en ik denk de hele tijd: god, je bent zo knap.
Maar deze jongen is niet zomaar ééntje. Ik ken hem van de brugklas. Dit is echter al twee jaar geleden, we zitten nu beide in de derde. Sinds het begin van dit jaar heb ik contact met hem, op een manier die best wel opvallend is. Het begon heel subtiel, gewoon een reactie op een foto van instagram. Ik ben namelijk gigantische fan van Arctic Monkeys, en nouja, hij dus ook ^^. Hij reageerde op één foto, van Arctic Monkeys die ik had gepost. En dat groeide uit tot een gesprekje. Nu reageert hij op bijna elke foto, we hebben soms een gesprekje op whatsapp. Het gaat meestal over muziek, aangezien dat van ons beide echt een ding is. Wel leuk is dat we echht precies dezelfde bands tof vinden, alles wat hij luistert vind ik superchille muziek en andersom. Verder dolt hij soms een beetje met me, je weet vast wel wat ik bedoel, een beetje 'goofy'. Ik vind hem heel erg leuk, lief en knap, plus hij is een gitarist, en een goeie ook. Hij speelde in verschillende bandjes en dergelijke, iets wat ik op de een of andere manier heel aantrekkelijk vind :'). Maar goed, in het echte leven praten we soms wel, maar dat is wel erg oppervlakkig. Nu weet ik dat hij geen haantje de voorste is, niet zo opdringerig, en een beetje verlegen, maar nog steeds heb ik het idee dat hij liever in een friendly level blijft.
Dat heeft ook weer zo zijn tegenstrijdigheid, want ik bedoel, we kennen elkaar al best lang, en dat hij nú opeens vrienden met me wil zijn vind ik raar. Daar komt nog bij dat als ik met vriendinnen ben, waar we beide ook bij zaten in de eerste, hij alleen met mij praat, en niet met hen. Hij gaat wel om met meisjes, niet echt speciaal maar ik ben niet de enige, zeg maar.
Nu denk ik dat hij problemen heeft. Ik wist al dat hij epilepsie heeft, en zijn broer heeft het aspergersyndroom. Zijn ouders zijn lesbisch, en volgens mij weet hij ook niet wie zijn donorvader is. Hij is vroeger heel erg gepest, en dat ging tot aan de tweede nog door. Wat me is opgevallen (als ik in de kantine zit zoek ik hem altijd op met mijn ogen), is dat hij elke pauze in een hokje op de eerste verdieping zit. Wat doet hij daar? Verder, denk ik dat hij weet dat ik automutileer. Ook weer een heel verhaal, maar lang verhaal kort, is dat ik een woord in mijn dij had gekrast en dat was per ongeluk zichtbaar door mijn panty, en toen we samen fietsten, keek hij er steeds naar.
Nu hebben we dus best wel wat gemeen (beide gepest/buiten gesloten, weinig vrienden, een bepaald soort probleem en we zijn beiden helemaal gek op muziek), en ik weet dat geen van de andere meisjes zich zo met hem kan relateren. Maar toch, ik weet niet of hij echt iets in me ziet. In real life praat hij niet echt met me, en op whatsapp heel af en toe. Het zijn vooral reacties die hij post. Hij wil wel contact, denk ik, maar het is zo oppervlakkig. Ik voel me voor het eerst echt aangetrokken tot iemand, ik kan niet zeggen verliefd, maar ik zou het niet erg vinden als hij me plotseling vast zou pakken of zo.
Misschien ben ik toch wel verliefd trouwens, want ik klap helemaal dicht als ik hem zie en ik denk de hele tijd: god, je bent zo knap.
[ bericht aangepast op 8 nov 2014 - 14:43 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner
