[MSV] Het Instituut voor Bijzondere gevallen * 16 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat is zo..' zei Cordelia. 'Ik moet er nog maar even over nadenken. Lief dat je even naar me wilde luisteren Athi.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Michelle schudde haar hoofd. ‘Nee, ik ben gewoon een mens met wat… abnormale huidafwijkingen wanneer het in contact komt met water. Genoeg om me te willen verstoten.’

Every villain is a hero in his own mind.

Qako wierp een blik op Kato, die er verder niets aan toevoegde. Hij wist dat zijn broer in zijn schooltijd door mensen was aangevallen, verdoofd en gemarteld. Opnieuw verbaasde Qako zich over de lieden die zijn broer uitkoos om mee op te trekken en hij was blij dat Javelin thuis op hem wachtte.
Hij knikte Michelle toe, keek naar het wezen dat zich iets van hen had afgezonderd en geen antwoord leek te willen geven op zijn vraag. Het kon hem ook niet schelen. Qako had hem nooit eerder in het dorp gezien en eigenlijk had hij ook liever dat het daar niet binnen zou komen.
'Nou... Jullie willen natuurlijk weer naar binnen,' zei hij langzaam en hij moest toegeven dat hij geen idee had hoe ze dat konden bewerkstelligen.
'Natuurlijk,' antwoordde Kato kort, 'maar dat zal nog wel even op zich moeten laten wachten, neem ik aan.'
Qako knikte. Hij keek ernstig, waardoor Kato er niet geruster op werd. Het feit dat Venomis in dit bos rondwaarde en dat Rodey hier ook ergens rondslingerde, was de afgelopen nacht goed tot hem doorgedrongen en ook nu besefte hij dat ze zich eigenlijk in een lastiger pakket bevonden dan hij probeerde te laten merken.
'Ik zal jullie op de hoogte houden,' beloofde Qako hen en hij zag zowel Michelle als zijn broer dankbaar kijken. Hij wist zelf echter niet wat hij nog meer kon doen en besefte ook wel dat zijn denkvermogens beperkter waren dan die van Kato, die, zoals hij er nu bij zat, al op enen plannetje leek te broeden. Qako wilde echter neit vragen wat dat was en dat was ook niet nodig. Hij zou het horen wanneer zijn broer klaar was met denken. Misschien was de mens ook wel voorzien van een stel hersenen dat beter werkte dan dat van de meesten van hen, zo dacht Qako, dan zou Kato er in ieder geval niet alleen voor staan. Het vreemde wezen dat zich bij hen bevond, leek verder geen toevoeging. Het was wel groot, dus Qako hoopte dat het in ieder geval dreigend over zou komen op de meeste wezens die hier leefden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily schoot in de lach, maar werd stil toen ze Ariana's gezicht zag. 'Dat kan toch niet?' zei ze verbijsterd. 'Ten eerste... dat kan gewoon niet. En bovendien zijn we daar nooit sterk genoeg voor.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'We zijn hier toch niet met zijn tweeën? We moeten een wezen vinden dat daar wel sterk genoeg voor is...'
Venomis' ogen glinsteren en eens te meer wenste dat ze hier gewoon zichzelf kon staan. Dan had ze het direct in een ijsberg verandert. Misschien, als ze kon uitvinden hoe de magische koepel verdween....

Every villain is a hero in his own mind.

'Bedankt,' antwoordde Michelle zacht. 'Hoe is het in het dorp?'
Ze verwachtte niet dat zij gemist was, maar was wel benieuwd of alles nu bedaard was, nu er een zondebok was weggestuurd.

Every villain is a hero in his own mind.

'Maar hoe meer wezens we vertrouwen, hoe groter de kans is dat we verraden worden,' zei Emily. 'Dat is een groot risico. Zeker omdat de grootste en sterkste wezens niet mijn vrienden zijn... En de halfwolven, die wel mijn vrienden zijn, zijn gedeeltelijk al het dorp uitgegooid.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'We moeten gewoon de goede uitkiezen.' Venomis' ogen glommen donker. 'Onderschat mijn overtuigingskracht niet.'

Every villain is a hero in his own mind.

Qako haalde zijn schouders op.
'Ik heb er niet veel van meegekregen,' gaf hij toe, 'maar het is wel wat gespannen. Iedereen is bang dat er nog wat gaat gebeuren en iedereen die een beetje verstand heeft, weet dat de werkelijke dader nog steeds rondloopt.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily keek haar met een schuin oog aan. Ze wist niet wat ze daarvan moest denken. Dacht ze dat zíj Emily had overtuigd? Dat was natuurlijk waar, maar Emily zou nooit iets tegen haar zin doen en dat leek Ariana wel te denken.
Ze liet het maar zitten en zette haar bord op het aanrecht. Ze zou later wel afwassen. Ze streek haar hand door haar haren en leunde tegen het aanrecht aan. 'Ik wil niet te veel risico's lopen,' benadrukte ze nog een keer. 'Ik heb mijn kinderen waar ik rekening mee moet houden.' Daarna sloeg ze met haar handpalm op het aanrechtvlak en krulden haar mondhoeken omhoog. 'Maar als we een doordacht plan bedenken, ben ik er voor in.'

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 23:54 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Laat dit maar aan mij over.'
Ze kreeg plotseling een ingeving.
'Ik weet wel iemand die ons kan helpen.'
Of hij dat zou willen was een tweede vraag.

Every villain is a hero in his own mind.

Ik weet hier echt niks ;/

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily glimlachte enkel en gaf een knikje ten teken dat ze het goed vond. 'Ik moet straks weer aan het werk...' verzuchtte ze. Ze kreunde toen Maerle begon te jammeren en zette haar geërgerd uit haar wiegje op het vloerkleed. Daarna draaide ze zich weer om naar Ariana. 'Ik kan je vanmiddag niet echt helpen, ben ik bang. Ik moet straks eerst naar het werk - Meller kan met een kwartiertje komen - en daarna moet ik even bij Cordelia langs.' Ze keek Ariana spijtig aan. Ze had haar niet meer gezien na de ontmoeting met hun ouders. Het zat Emily niet lekker dat Cordelia hen hoogstwaarschijnlijk vrij snel weer in haar armen zou sluiten. Ze verdienden het niet en bovendien was de kans zeer groot dat er snel weer een nieuwe teleurstelling zou komen. Emily kon echt even geen tegenvallers meer gebruiken en Cordelia eigenlijk ook niet. Emily hoopte maar dat Kato snel weer toegelaten zou worden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik regel dit wel.'
Venomis moest eerlijk bekennen dat ze nog niet of ze de mogelijke tegenprestatie ervoor over had, maar dat merkte ze snel genoeg.

Every villain is a hero in his own mind.

Emily bedankte Ariana en liet haar daarna uit. Nog geen tien minuten later stond Meller inderdaad voor de deur. Dankbaar liet Emily haar binnen. Het meisje liep direct naar de kinderen toe; Emily groette haar en liep toen naar buiten.
Het was druk in het café. Na alle gebeurtenissen van de afgelopen dagen leek het alsof iedereen plotseling een plek nodig had om dingen te bespreken; in tegenstelling tot het gebruikelijke luide geklets, was er nu voornamelijk geroezemoes te horen. Daardoor viel Cordelia's stem wel extra op, die een prachtig nummer zong over de zee. Emily herkende het en nadat ze haar spullen achter gelegd had, liep ze naar haar zusje toe. Ze besloot niet halverwege het nummer mee te zingen en wachtte tot Cordelia de laatste tonen liet horen. 'Ik wist niet dat je ook moest werken,' zei ze met een glimlach, terwijl ze op een kruk ging zitten. Ze gaf Cordelia haar waterflesje aan en wachtte op reactie.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain