Geen woorden - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik moet dit kwijt om het te helpen.
Hier zijn eigenlijk geen woorden voor maar toch moet ik het aan iemand kwijt.
Een tijdje geleden is de moeder van een vriendin van mij gestorven. Iemand anders zijn moeder is ziek en ik hoor vandaag dat de moeder van iemand anders die ik ken er ook is heengegaan.
En ik weet dat er altijd mensens zullen zijn die sterven maar het doet gewoon zo veel pijn.
Het voelt alsof ik het niet meer aan kan maar als ik het er al zo moeilijk mee heb, hoe moet het dan zijn voor de familie van die persoon.
Ik voel me gewoon zo machteloos, zo stom.
Ik weet niet hoe ik het kan zeggen. Op dit moment wil ik alleen maar huilen en treuren om deze mensen uit rouw en eerbetoon, maar het probleem is dat dat hen niet helpt
Als ik nu nood heb aan iemand die me kan troosten, hoe ontroostbaar en gebroken moeten zij dan wel niet zijn.
En ik weet dat er misschien een hemel is, een betere plek waar ze heen zullen gaan en de idee vond ik altijd positief tot nu. Nu besef ik dat het voor mij weinig troost biedt. Want op dit moment wat hebben we er aan, we willen die personen gewoon terug.
Ik wil hen terug.
Ik wil hen teruggeven.
Maar dat gaat niet.

Het lijkt alsof ik me schuldig voel. Ik voel me schuldig dat wij soms zo belachelijk doen over allerlei dingen terwijl dit echt erger is.
Dit is verschrikkelijk, hier zijn geen woorden voor.
Ik voel me machteloos ten op zichte van de wereld, ten opzichte van leven en dood.

Ik weet echt niet meer wat ik moet zeggen..
Ik kan het niet meer, sorry.

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Ik weet dus niet echt hoe ik hierop moet reageren, want ik denk eigenlijk nooit na over dood en doodgaan. Mijn oma is dit jaar heengegaan, maar ik ben nu wel op een punt dat ik er niet meer om huil, hoe hard dat ook klinkt. Ik ben misschien een heel koud persoon als ik dit zeg, maar misschien neem je het allemaal wat te persoonlijk op.. Het is misschien goed om er even een klein beetje afstand van te nemen en afleiding te zoeken.

Sterkte!

26 - 02 - '16

Ik weet ongeveer wel hoe je je voelt, hoe cliché dit ook mag klinken. Iemand verliezen voelt nooit echt fijn aan en al zeker niet wanneer je van enkele mensen afscheid moet nemen op een korte tijd. Toch moet je de moed echt niet laten zakken want mensen die je nauw aan het hart liggen zullen je ook niet verlaten. Ze leven gewoon voort in de goede herinneringen die je van ze hebt. Dit zeg ik niet om je beter te laten voelen, ik geloof hier zelf namelijk in.
In het begin voel je je echt rotslecht, je hebt het gevoel dat je in de steek wordt gelaten maar zolang je je kan omringen met mensen om wie je geeft, zal je je beter voelen naarmate de tijd verstrijkt. Dat was mijn ervaring in de periode dat mijn overgrootvader, mijn opa, vrienden van de familie en vele anderen stierven om wie ik veel gaf. Het is echt niet gemakkelijk, maar het is wel het leven.

Ik denk niet dat ik je beter kan laten voelen maar ik kan wel proberen om wat raad te geven.
Treur niet om wat je hebt verloren, maar koester de ervaringen die je wel hebt beleefd. Omring je met familie en vrienden en probeer je gedachtes een beetje te verzetten. Laat je hoofd niet zakken, het wordt echt wel weer beter en mocht je ooit een babbel nodig hebben; mijn PB staat altijd open. En ik denk zelfs dat nog veel mensen je hierin gaan steunen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ik denk zelf veel na over zulke onderwerpen en ik ben misschien een erg koud persoon, maar ik heb doodgaan nooit echt als iets slechts gezien. Als je dood bent, dan krijg je rust op een vredevolle plaats na een leven vol met hectische gebeurtenissen. Dat wil natuurlijk absoluut niet zeggen dat ik het niet jammer vind dat de moeders van je vrienden zijn overleden of niet meer zo lang hebben. Het is verschrikkelijk om te weten dat een nog relatief jong persoon, dat nog een heel leven voor zich had en helemaal niet wilde sterven, nu al moet heengaan. Het leven is soms ontzettend oneerlijk en hard als je het zo bekijkt.
Misschien helpt het om je niet te schamen voor je gevoelens. Het is allesbehalve vreemd dat iemand rouwt om de dierbare van een van zijn vrienden en schuldgevoelens komen ook heel vaak voor als je iemand verliest. Waarschijnlijk heb je zelf ook wel door dat deze absoluut niet reeël zijn, maar het is slecht voor je om ze op te kroppen. Je moet echt iemand zoeken bij wie je je veilig genoeg voelt om erover te praten, of je kunt je gevoelens neerschrijven. Brieven schrijven voor jezelf helpt ook heel erg.
Heel veel sterkte ermee in ieder geval en je mag me altijd een berichtje sturen als je daar zin in hebt. You can do it.

[ bericht aangepast op 13 dec 2014 - 9:52 ]

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

Bedankt allemaal. Ik denk dat ik brieven ga schrijven naar mezelf om het zo te kunnen verwerken.
Ik trek het me misschien wel te veel aan, dat besef ik ook, maar ik vind het zo gemeen om het zo te zeggen snap je.
Ik weet heus wel dat ik niet voor elke persoon die sterft op de aarde zal kunnen rouwen, maar ik voel dat ik dat moet doen. En niet moeten zoals in een bevel maar gewoon uit respect en voor mezelf. Gewoon uit naastenliefde, klinkt misschien nogal religieus maar gewoon ja ik kan het niet uitleggen.
Maar dus iedereen hier bedankt, jullie hebben me echt geholpen en als ik iemand nodig heb om mijn verhaal bij te doen, zal ik er aan denken dat jullie bereid zijn om me te helpen.

Ik wil vrij zijn zoals de wind