• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Louis Willy Tomlinson.

Harry is duidelijk even bezig met de foto en beent dan ook met grote stappen weg, rixhting de kleedkamer, waar hij zichzelf ofwel om gaat kleden ofwel zichzelf af gaat rukken, beiden ideeën doen mijn fantasie op hol slaan en het leuke is, het is een fantasie die waarschijnlijk binnen niet al te lang de waarheid zal worden, zijn pakje zie ik hopelijk zo snel mogelijk en als het aan mij ligt schiet mijn kont binnen de kortste keren de lucht in voor hem, en niet te vergeten zullen mijn ogen strak gelijmd Ijn op zijn grote handen om zijn dijke geslacht. Wat hij doet word enkel al snel duidelijk door middel van een bericht. De foto die vervolgens mijn kant op word gestuurdis pure marteling, zoete wraak, geweldige revenge, voor hem dan. Of dat het voor mij ook is weet ik nig niet. Mijn tong glijd over mijn lippen en mijn grijns word alleen maar breder. Net op het moment dat ik iets terug wil sturen gaat de deur die het ccafé van de kleedkamer scheid open en stapt Harry naar binnen, compleet in rokje, panty, top en niet te vergeten hoge hakken. Hij deelt mee dat pumps inderdaad niet dhet meest plezante schoeisel is, maar ik heb het te druk mezelf in te houden om te reageren. Halleluwja, dit zou verboden moeten worden. De manier waarop hij gaat zitten is bijna mijn dood, nee, dit kan hij me niet aan doen, niet met al deze mensen eromheen, als hij niet wilt dat ik hem straks terplekke bij zijn eikel grijp. Ik moet iets terug sturen, mijn blik gaat weer terug naar de telefoon en het berixjt is al snel verzonden. Doe je string eens opzij? Een heel klein beetje maar? IHet mocht dan wel als vraag geformuleerd zijn, maar Harry weet heel goed dat ik hem zo in het gareel heb, dat ik hem alles laat doen wat ik wil, en hij geniet er van, hij geniet er van vastgebonden in bed kapot genaakt te worden, hij geniet er van mij compleet uit te neuken.

Reality's overrated.

Niall Horan.

De jongen naast mij bleef angstvallig stil, misschien durfde hij wel niet tegen mij te praten, iets wat wel vaker voor kwam. Maar ik beet niet, want ik vond hem leuk. Misschien iets te leuk. Ik vond het leuk als hij gewoon Marcel was en ik vond het leuk als hij op het podium stond. Dat hij dan daar ook met Harry stond, kon me niks schelen, ik had meestal negentig procent van de tijd meer aandacht voor hem, dan voor een ander. Harry kwam aangelopen en gaf me de blik, een blik die hij altijd gaf dat ik niets moest uithalen, maar ik was Niall Horan en ik deed wat ik wil. 'Marcel, hoe gaat het met je studie'? besloot ik toen maar te vragen toen Harry weer weg was. Ik keek naar hem en ik beet op m'n lip. Mijn vingers draaide rondjes om een random viltje die daar lag en ik pakte het dingetje op en begon hem langzaam te scheuren. 'Je kan het nog steeds combineren toch'? Ik wilde m'n shirt wat goed trekken, toen ik per ongeluk over z'n been wreef, of misschien was het eigenlijk wel opzet van mijn kant uit, maar ik wilde hem ook niet afschrikken. Snel haalde ik mijn hand weg en ik wachtte geduldig tot hij iets tegen mij zei.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Ik schrok me echt compleet het lep lazarus toen ik plots een hand, voor mijn nuchtere staat net iets te laag, op mijn onderrug voelde. Ik eerste instantie dacht ik dat het Niall was geweest, maar aangezien zijn handen beiden zichtbaar waren kon dat niet. Daarbij wist iedereen hier dat ik niet van lichamelijk contact hield, zeker niet sober. Daarvoor had ik in mijn leven te vaak slechte ervaringen gehad met menselijk contact. Aangeschoten werd ik zo nu en dan enorm knuffelig, maar meestal alleen iets losser, zodat ik mijn werk kon doen. Mijn gedachten gingen weer naar de hand op mijn rug, samen met het gegiechel achter me, en keek om, om daar mijn broer te vinden, druk met zijn mobieltje. Ik ving net een blik op van het scherm en keek snel weg. Ik wist precies wie en wat het was, en dat had ik niet hoeven zien. Ook hoefde ik echt niet te weten dat mijn broer daarmee bezig was. In mijn achterhoofd wist ik dondersgoed wat er gaande was, maar ik wilde het niet geloven, gewon omdat ik doodsbang was voor de gevolgen, zoals altijd het geval was. Ik aaide zacht over Harry's arm, om te zeggen dat ik hem gezien had, voor hij wegliep. Ik richtte me weer op Niall, die ook als iedere avond een waarschuwende blik van mijn broer had gekregen. Was het dan zo duidelijk dat ik ergens diep van binnen worstelde met vlinders, die er niet mochten of hoorden te zijn. Ik dronk langzaam verder aan mijn Whiskey, terwijl ik luisterde naar zijn vraag. Ik zette het glas neer op een viltje en knikte snel, iets nerveus, terwijl ik keek hoe zijn behendige vingers het viltje verscheuren. Heel stiekem wilde ik graag zien wat hij er allemaal nog meer mee kon. Tijdens zijn show, die ik graag stilletjes vanuit een hoekje volgde, gaf hij er wel een voorproefje van, maar ik wist zeker dat hij veel meer in huis had, gezien de prijzen die er voor zijn lichaam en zijn tijd stonden. Toch dacht ik er niet over om hem een nachtje voor mezelf te huren, zelfs al had ik geld genoeg. Dat was gewoon vreemd en ik wilde niet dat hij me zag als klant, ik hoopte dat hij me zag als vriend, en in mijn stoutste dromen wel als iets meer. Bij zijn volgende vraag wilde ik toch wel verbaal antwoorden, maar het enige wat uit mijn mond kwam was een hoge bange piep, terwijl mijn lichaam zich opspande en mijn knokkels zelfs wit werden om mijn glas heen. Ik wist rationeel dat het absurd was om zo te reageren, en dat Niall me nooit pijn zou doen, maar het was een automatisme en ik kon er niets aan doen. "Het gaat." piepte ik zacht, terwijl ik me langzaam dwong te ontspannen. Het was toch absurd dat over een half uurtje, als ik goed een dekentje van alcohol over mijn emoties had liggen, ik zo uit de kleren ging voor een groot publiek, terwijl mijn broer overal aan me zat, terwijl ik nu haast trillend van angst op een barkruk zat omdat iemand me had aangeraakt... En toch was het zo.

[ bericht aangepast op 3 jan 2015 - 12:45 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan.

Hij antwoordde zacht, maar met een klein piepje in z'n stem en ik knikte langzaam. Misschien was ik wel dom op dat punt, dat ik soms niet begreep waarom hij zo in zichzelf was gekeerd. Misschien had hij gewoon het nodige mee gemaakt in z'n leven. Harry was er ook weer en hij maakte de opmerking dat pumps niet de meest handige dingen waren om aan te trekken, maar ik, ik vond het heerlijke dingen. Zelfs thuis liep ik er mee, misschien was dat wel een of andere vage fetisj van mij. Ik vond het sowieso leuk om in vrouwenkleren rond te lopen. Ik deed het alleen maar niet op straat, wanneer ik de hond uit liet, want dan zou ik zeker weten vreemde blikken krijgen. 'Dat is mooi' antwoordde ik toen op Marcel. Het viltje was nog steeds niet helemaal kapot en nu scheurde ik er nog kleinere stukjes van. Ik keek even om me heen en toen weer terug naar Marcel. 'Heb je zin om een keer wat samen te gaan drinken, gewoon een keer stappen'? vroeg ik hem toen, 'We zijn tenslotte vrienden, toch'? Dat ik meer wilde dan alleen maar vrienden zei ik er maar even niet bij. Ik wilde hem niet afschrikken en ik was niet bang voor Harry, maar hij was gewoon een overbezorgde broer voor Marcel. Ik wilde uren lang met hem vrijen, en niet op z'n wilde kinky manier die sommige klanten wilde, maar gewoon heel normaal, heel lief. Ja, die kant had ik ook heus wel, al zag je die bijna niet. Ik dacht even aan de kleren die op me wachten, straks voor de show. Een knalrood rokje met jarretels en een wit doorschijnend shirtje. Een lapje stof voor mijn edele delen, al was het nu minder dan de vorige keer. Ik was benieuwd hoe de klanten straks op mijn nieuwe act zouden reageren en ik grijnsde even.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Volgens mij ging deze foto de truc wel doen, ik kende Louis langer dan vandaag en ik wist dat hij gek werd als hij niet gewoon alles te zien kreeg. Zijn blik zou ik op dit moment heel graag willen zien, maar ik moest niet teveel opvallen. Nu in mijn volledige outfit stapte ik de kleedkamers uit en wierp een korte blik op de kleinere jongen en grijnsde onschuldig voor ik op een van de grote banken ging zitten. De hakken deden me niets meer, al was ik de eerste keer dat ik ze aanhad door mijn enkel gegaan. Soms liep ik nog wat wiebelig, maar ik deed het in ieder geval beter dan vele vrouwen. Heel expres ging ik net iets te gemakkelijk zitten zodat Louis een prachtig zicht op me had en ik beet licht op mijn lip toen hij ook werkelijk naar me staarde. Dat was het mooie hieraan, ik wist dat hij iets wilde doen maar dat kon hij niet in dit gezelschap. Het was gewoon een kwestie van hem net zo lang treiteren tot hij knapte. Mijn ogen gleden weer af naar het scherm van mijn telefoon en ik rolde even met mijn ogen. Vragen we dat tegenwoordig niet netjes meer? stuurde ik terug. Ik keek om me heen om te zien of de leuning van de bank hoog genoeg was om dit te verbergen. Een hand gleed onder mijn rok door zodat ik mijn wijsvinger achter de stof van de string kon haken en een klein beetje, zoals hij dat had gevraagd, opzij trok. Kort daarna liet ik gelijk weer los, want ik ging hem niet teveel geven. Je kan ook hier komen en het van dichtbij bekijken. Ik had het net verstuurd toen ik een te bekende piep bij de bar vandaan hoorde komen en bezorgd opkeek. Wat ik had met Louis was leuk, maar familie ging boven alles. Het leek niet alsof er iets ernstigs aan de hand was, maar mijn focus bleef daar voor het grootste deel hangen. Nog een verkeerd geluid of beweging die ik zag of hoorde en iemand kreeg een naaldhak tegen zijn hoofd. Waarschijnlijk erger dan dat, maar ik wilde niet van het ergste uitgaan, want ik wilde niet door het lint gaan. Het moest toch enigszins gezellig blijven. Misschien dat ik vanavond toch maar in mijn eigen bed sliep, want ik wilde nog wel even met mijn broertje praten. Ik zuchtte diep en probeerde het uit mijn hoofd te zetten, mijn blik schoot weer terug naar de jongen tegenover, waarvan ik nog steeds op een reactie wachtte.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Ik wist dat Harry het gehoord moest hebben, mijn bange gepiep, maar het feit dat hij nu niet hier naast me stond zei me genoeg. Harry was te druk bezig met whatever om te komen kijken, zoals hij vroeger altijd had gedaan zodra ik ook maar enige tekenen van ongemak begon te vertonen. Nu moest ik mezelf zien te bedaren en dat was nog een stuk moeilijker dan het klonk. Niall hield zich gelukkig ook eventjes rustig, zodat ik met nog wat trillende handjes de rest van mijn whiskey kon opdrinken. Bij mijn laatste slok proestte ik bijna weer uit van ongeloof bij zijn vraag. Wat?! Hij?! Met mij?! Een drankje doen?! Nee! Dat kon toch niet?! De knapste jongen van alle Britse eilanden, waarschijnlijk van de hele wereld, wilde een drankje gaan doen met mij?! Nee, het duurde echt even voor ik het kon geloven. Ik slikte de laatste slok, die al die tijd in mijn mond had gelegen, en keek hem met rode wangetjes aan. Gelukkig was het hier niet extreem licht, omdat de nood tl-bakken niet aan stonden. Straks waarschijnlijk wel met de doorloop, maar nu gelukkig nog niet. "Klink goed." stotterde ik heel onzeker en zenuwachtig. De alcohol mocht nu wel eens beginnen met werken. "Ik ben alleen niet erg goed met veel mensen. Kunnen we misschien gewoon een keertje voor een avond zaterdag een drankje doen? Of op een vrije maandag avond?" vroeg ik nogsteeds iets stotterend, maar langzaam begonnen de zorgen toch iets van me af te vallen. Ik was nogsteeds vrij nerveus om ook maar iets van deze wereld met mijn persoonlijke leven te mengen, maar een date met Niall zou ik nooit afslaan, al was dit maar gewoon een drankje. Het was toch iets. Ik zette mijn glas weg en friemelde wat ongemakkelijk met mijn vingers. Ik wist niet zo goed wat ik nu moest doen, want ik was nogsteeds vrij verbouwereerd dat Niall me had uitgevraagd. Langzaam bekwam ik ook weer van die schok, en schoof net iets dichter naar hem toe. Ik wist niet wat er over me kwam, maar het voelde gewoon of het zo hoorde te zijn. Heel voorzichtig nam ik zijn handjes in de mijnen en schonk hem een heel angstvallig glimlachje. Oprecht had ik al lang geen lach meer op mijn gezicht gedragen, maar misschien dat Niall die ooit weer zou vinden, maar tot dan zou ik altijd mijn kleine bange zelf blijven, die al een slok op moest hebben, wilde ik mijn mond verder opentrekken dan alleen wat beleefdheden. "Kunnen we de details anders ergens rustiger bespreken?" zei ik zacht terwijl ik met mijn hand heel zacht langs zijn kaak streelde. Ik had geen idee waar dit vandaan kwam, maar het zou de alcohol wel zijn. Dit was waarschijnlijk zo'n avond dat ik extreem aanhankelijk en hoerig werd van net een paar slokken te veel, wat Jack Daniel's on the rocks en een Sneeuwwitje eigenlijk wel was. Nu hopen dat Harry toch niet aan het kijken was, anders kon dit wel eens goed fout aflopen, mijn broer kennende, als hij niet te druk was dan.

Bowties were never Cooler

Harley Angelo Grey

Shit. Ik was te laat. Ik rende als een gek naar mijn club toe, iedereen zou er vast al zijn. Waarom was ik gisteren niet gewoon gebleven en had ik daar al het papierwerk gedaan? Sommigen beslissingen zijn gewoon verkeerd, net zoals die van gisteren. Ik had veel verkeerde beslissingen gemaakt, maar die lagen achter me. Op dit moment mocht ik me bezig houden met de beste beslissing in mijn leven; de club die ik had opgericht. Maar ja, daar was ik nu te laat voor. Ik bleef rennen en al snel had ik het gebouw bereikt. Over twee uur zou de club openen en over vier uur zou de show beginnen en deze wilde ik nog doornemen met de strippers. Dus zodra ik de deur had geopend, riep ik alle strippers en hoeren bij elkaar. 'Nathan?!' riep ik. 'Doe mij maar een cola. Ik wil nog niet drinken, dat doe ik vanavond wel.' Voor de repetities wilde ik nog niet gedronken hebben, maar als de show was begonnen kon er wel een whiskey in. 'Laat me zien wat jullie hebben verzonnen!' riep ik toen. Meestal is het zo dat de jongens iets verzinnen en het dan aan mij laten zien. Ik breng de nodige aanpassingen aan, maar laat de jongens verder hun gang. En vanavond zullen ze dan schitteren.

[Een iets mindere post, moet er nog een beetje inkomen.]

You're so beautiful, but thats not why I love you ❤️

Louis William Tomlinson.

Zijn bericht terug doet me zacht grommen, hij weet dat ik zo'n grote mond niet tolereer, die krijgt hij zomenteen nog terug en al dat plagen zal hij nog minstens driedubbel terug krijgen. Toch weet Harry wat goed voor hem is en kijkt hij verstandig als hij is even om zich heen voor hij één van zijn grote handen onder zijn rok laat glijden en een wijsvinger de string iets opzij doet, maar al snel schiet deze weer terug op zijn plek. Opnieuw grom ik, net wat harder deze keer, maar nog altijd niet hard genoeg, simpelweg omdat ik mezelf niet in kan houden, hierna slik ik. Waarschijnlijk zal het vanavond niet al te moeilijk zijn mijn eikel op te pompen, want het podium opgaan met een slappe is een not done. Mijn vingers schieten over het toetsenbord. Cheeky, kitten. Je ziet er onmenselijk lekker uit, kan niet wachten mijn handen onder dat rokje te laten glijden. Op dat moment komt zijn volgende bericht aan en als ik iets terug wil sturen klinkt er een piep vanuit de bar, normaal kan het me niet heel veel schelen, maar ik merk dat het Harry wel wat doet. Het was Marcel, overduidelijk, en als je Marcel wat doet dan doe je Harry wat en als je Harry wat doet, dan raak je mij, zo simpel is het. Ik zie Harry opspannen op de gebeurtenissen daar en ook mijn blik glijd in de richting, waar het steeds verder lijkt te gaan en ik bereid me voor. Even ga ik weer naar Harry en ik merk dat zijn blik weer naar mij is gegaan, waardoor ik besluit het te laten gaan, tot het verder gaat, natuurlijk. Want alleen ik mag Harry pijn doen, op seksueel vlak dan. Mijn volgende bericht kwam er dan ook snel aan, in de hoop hem wat af te lijden. Als Niall en Marcel verder zou gaan was het enkel valse hoop, dat wist ik, dan zou de hel los breken. Zomenteen glijd mijn tong over jouw lange benen, van je enkels tot aan je dikke eikel. Mijn ogen schieten even naar de bar. Shit, dit is niet goed.

Reality's overrated.

Harry Styles
Louis vond het duidelijk een stuk minder grappig dan ik dat ik hem minder dan een seconde gaf om te kijken terwijl ik het kleine stukje stof opzij hield, maar hij had nooit gezegd hoe lang hij het wilde zien. Ik kon hem zien grommen en ik wist dat ik dit ongetwijfeld terug van hem ging krijgen, maar eigenlijk deed ik het daarom juist. Hij was namelijk stukken leuker als hij al een tijdje gefrustreerd was en me daarvoor strafte. Hij kreeg echt wel wat hij wilde, als we alleen waren, tot die tijd moest hij het doen met wat ik hem gaf. Ik grijnsde breed om het berichtje dat hij me stuurde en beet op mijn lip. Ik wilde wel sturen dat hij nog echt even moest wachten, maar dat was sowieso wel duidelijk, Louis kon beter bij me komen zitten, als hij voorzichtig was merkte niemand wat hij deed. Mijn blik schoot opzij toen ik iets hoorde wat me verre van aanstond. Het klopte niet en ik vond het niks. Het kostte nog een klein dingetje en ik ging flippen, dat was voor niemand goed. Voor dit moment liet ik het, niet de hele avond hoefde verpest te worden omdat ik me niet in kon houden. Nu licht geïrriteerd sloeg ik mijn benen over elkaar en keek even naar Louis voordat hij me weer een berichtje stuurde. Ik rilde om het idee, wetende dat hij het noug zou doen ook. Zal ik je anders zo maar even helpen voorbereiden voor de show? stuurde ik hem suggestief, hij mocht zelf invullen wat ik daarmee kon bedoelen. Ergens op de achtergrond hoorde ik iets van gaan stappen dus keek ik die kant op, alleen om te zien hoe Marcel Niall's kaak aaide. Dat was het. Ik was er helemaal klaar mee. Ik trok een van de hakken van mijn voet af en gooide die hard de kant van het van de blonde jongen op, hard genoeg om hem flink pijn te doen maar ook niets meer, ik had genoeg series gezien om te weten dat je iemand om kon leggen met die schoenen. Ik deed de moeite niet om op te staan, ik wist toch wel dat hij kwaad zou worden en mijn kant opkwam, daarbij had ik geen zin mijn andere schoen uit te trekken en lopen met een hak was praktisch onmogelijk. Dit ging ongetwijfeld fout, maar ik gaf er niets meer om en ik deed alleen wat ik dacht dat goed was. En dat was dat niemand goed genoeg was voor mijn broertje. Voor mij was dat anders, ik kon genoegen nemen met iemand van mijn eigen stand, of in dit geval Louis. Buiten alleen de seks was hij een schat en de enige aan wie ik me ooit aan zou willen binden, al beviel het vrije leven me nog teveel.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan.

Marcel begon zijn antwoord te stotteren en dat vond ik enorm schattig aan hem en ik wilde hem eigenlijk nu een zoen geven, maar er keken mensen en vooral Harry die met z'n haviksogen alles in de gaten scheen te houden. En toen begon hij over mijn kaak heen te aaien en ik moest al mijn wilskracht behouden om niet hetzelfde te doen, maar dat mislukte en ik legde een hand op de zijne en hield die vast en keek hem recht aan. 'Dat is goed' zei ik zacht toen hij vroeg of we het misschien op een rustiger plekje konden doen. Ik snapte het wel. Harry was in de buurt en die hoefde echt niet alles te weten. Ik wilde opstaan toen ik iets hoorde suizen en te laat besefte ik me dat er iets naar me toe werd gegooid. Iets puntigs belandde in mijn wang en het deed zeer. Echt zeer, niet dat zere wat na een tel al weer over is, maar dat zere wat na tien minuten nog niet over is. 'Godverdomme' bracht ik uit en ik zag Harry scheef staan en ik wist meteen dat hij het wat geweest, hij had gewoon een van z'n pumps naar me toe gegooid, de eikel. Mijn Ierse temperament kwam naar boven en ik wilde eigenlijk niet dat Marcel mij zo boos zou zien, maar hij wist toch ook wel wat voor eikel zijn broer wel niet kon zijn. 'Godverdomme Harry'! snauwde ik kwaad naar de krullenbol. Ik kwam met een ruk overeind en keek met vlammende ogen naar Harry. 'Flik dat niet nog een keer Styles'! tierde ik naar hem en ik prikte in z'n borst. Ik legde een hand op m'n wang, de pijn zeurde en godzijdank bloedde het niet. Dat kon ik er echt niet bij hebben. 'Bastard' vloekte ik in het Iers, 'Moron'

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Natuurlijk kon het niet lang goed gaan. Ik had net een beetje zelfvertrouwen gegeven met behulp van de drank, legde Niall zijn hand op de mijne, waardoor ik me weer heel klein en onzeker voelde. Ik keek weg en dook iets in elkaar. Nee, ik was nog niet beschonken genoeg voor liefkozingen. Gelukkig stemde hij ermee in om een rustiger plekje te zoeken, niet alleen weg van Harry zijn gezag, maar ook gewoon even weg van de schare collega's om ons heen. Het werd me namelijk allemaal een veel nu. Toch werd dit momentje van toch enige rust verstoord door een hard en enigsinds scherp voorwerp wat eerst Niall zijn wang raakte, waarna het vol tegen mijn hoofd kwam. Een pijnlijke piep kwam uit mijn mond, voor ik me eigenlijk uit verdediging opkrulde. Toen Niall ook nog begon te schelden, zetten mijn onomstotelijke vluchtreflex in en rende ik naar de kleedkamer. Ik had geen idee wie het had gedaan, dat kon me ook weinig schelen, maar ik wist wel dat ik zo snel mogelijk uit deze situatie wilde komen, voor ik nog meer klappen kreeg. Dat had ik van vroeger wel geleerd en dat was een ding wat ik kon: Hard wegrennen. Het was rennen of de pijn ondergaan, en als ik het kon voorkomen had ik de pijn liever niet. In de kleedkamer krulde ik me op onder een bureautje, waar ik altijd mijn huiswerk maakte, en waar nu nog de nep bril en de liniaal op lagen,en sloeg mijn handen over mijn ogen. Ik was zo enorm gevoelig voor harde geluiden en pijn, dat dit me al te veel werd, zelfs nu ik licht aangeschoten was. Dat ik zo met Harry het podium op moest om onze nieuwe routine te laten zien aan de baas, kwam niet eens in me op. Het enige wat ik nu wilde was pluizige Dusty in mijn armen en een dekentje om me heen. Misschien met Harry die over mijn rug wreef en zei dat alles goed kwam, net als vroeger, maar dat was zeker veel te veel gevraagd. Ik had hem wel naar Louis zien kijken, en misschien dacht hij dat ik blind was, maar ik was degene met de hersens van ons twee. Niet dat Harry dom was, maar er zat wel een verschil tussen ons. Nu wilde ik een ding, en dat was niet alleen zijn, maar dat was juist hetgene wat ik nu wel was.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.

In zijn licht irritatie verstopt Harry mijn geweldige uitzicht door zijn benen over elkaar te slaan. Zijn reactie maakte dit enkel weer goed en ik beet op mijn lip, waarna ik opkeek rn met een knik duidelijk maakte dat ik hem hieraan hield. Ik wou net een volgend expliciet bericht sturen, maar niet totaal onvereachts gooit Harry een hak naar se Ier, die vervolgens weer boos word op de krullenbol. Marcel reageert door weg te snellen, ik reageer heel anders. Niall valt Harry aan en daarmee valt hij mij aan. Al is het nog niet helemaal fysiek, ik moet Harry beschermen, waarom weet ik niet eens. Ik denk er niet over na, Iik kan er niet over nadenken, als ik dat had gekunt dan had ik wel bedacht dat de volgense actie idioot is, wat voor rare ideeën het geeft. Persoknlijk heb ik nooit problemen gehad en ik heb buiten seksueel dan ook absoluit niks met Harry maar toch word Niall o.gedraaid en krijgt spontaan een slag kn zijn gezicht. Een kleine hand is de dader, gebruibde huid, korte vingertjes, overlopend naar een getatoeëerde arm; mijn hand. "Waag het niet hem nog aan te raken," sist mijn stem als een slang. Pas hierna choqueert het me wat ik heb gedaan, wat voor ideeën ik hiermee heb opgeroepen, ideeën die absoluut niet waar zijn. Toch zeg ik niks, Harry moet naar Marcel en het was mijn stomme fout, ik mag dan nig altijd narazen en Niall blijft bij Harry uit de buurt wil ik hem geen echte dreunen verkopen, maar ik moet opdraaien voor mijn impulsiefe en onverklaarbare daad. [/I

Reality's overrated.

Zayn Javadd Malik
Na de ongemakkelijke stilte tussen mij en Liam, de extreme ordinaire flirtpartijen tussen Harry en Louis, waarvan ze overigens nog steeds dachten dat niemand het door had en de ruzie waarbij Harry een pump naar het hoofd van Niall gooide, besloot ik dat het tijd was om te gaan omkleden. Overigens was Harley ook al aanwezig en zat hij ongeduldig te wachten op onze nieuwe acts die we zelf bedacht hadden.
Ik stond stilletjes op van mijn kruk en liep naar de kleedkamers die zich achterin het pand bevonden. Ik ging naar mijn gebruikelijke kleedkamer waar mijn kleding al netjes op een stoel lag. Een strakke zwarte string, een zwarte jeans, een witte top, die strak om mijn lichaam sierde en de nepbril die ik wel vaker op had. Ik liet mijn handen een paar keer door mijn haren glijden en dacht aan de act die ik zo zou moeten opvoeren. Een simpel dansje met veel losse heupenwerk en geflirt met de mannen in de zaal. Ik grinnikte bij de gedachte aan mijn bijnaam die ze voor me bedacht hadden. 'Eastern Angel'.Ik had vaker complimenten over mijn grote donkere ogen gehad maar een echte eastern angel was ik toch niet..
Het werk verdiende goed en de collega's waren leuk maar dat was ook de enige reden dat ik hier nog was. Ik pakte de onderkant van mijn shirt vast en trok hem langzaam over mijn hoofd waarna ik me verder om begon te kleden.

- God only knows

Harry Styles
Zelfs het praten met Louis kalmeerde me nu niet en leidde me ook niet af. Voor ik het wist had ik een van mijn pumps met net iets teveel kracht naar Niall toe geslingerd. Ik was het gesmoes zo ontzettend zat en ondertussen moesten ze echt beter weten, ze wisten dat ik hier niet tegen kon. Als dit dan zo nodig moest hadden ze het beter uit mijn zicht en gehoorsafstand kunnen doen, want nu brak de hel los. Het was goed dat de blondine pijn leek te hebben, want ik gooide niet om hem een corrigerend tikje te geven. Wat niet de bedoeling was -was dat ik Marcel in het proces ook raakte en ik schrok er ook van, het was juist de bedoeling geweest hem te beschermen. Ik stond op om mijn broertje achterna te gaan, maar mijn aandacht werd weer opgeëist door een boze Niall. Ik snoof minachtend om zijn gevloek, tot zijn niveau zou ik me nooit verlagen, maar ik pikte het niet dat hij zo brutaal in mijn borst prikte. Ik pakte mijn andere pump en hield die enigszins dreigend omhoog. "Ik heb er nog een dus ik zou je maar gedeisd houden," siste ik hem toe. Voor deze jongen had ik geen greintje genade meer en ik zou ook niet twijfelen om ook deze te gooien. "En nu in normaal Engels graag, of ben je daar ook al te laf voor?" gromde ik naar hem. Dit liep zeker uit tot ergere dingen en ik stond op het punt dit naar een fysiek level te dragen toen Louis verscheen en Niall al een klap verkocht. Verbijsterd keek ik de bruinharige jongen aan bij zijn woorden, ik ging bijna denken dat hij dit voor mij had gedaan, maar we hadden vanaf het begin af aan al afgesproken dat het puur seks tussen ons was. Toch was ik hem dankbaar, dan hoefde ik het niet meer te doen. Ik gaf een klein kneepje in zijn schouder en een kus op zijn wang als stil bedankje, het kon me niet schelen wat ervan gedacht werd, voor ik op snelle pas naar de kleedkamers liep. Ik beet op mijn lip toen ik Marcel in het oog kreeg, het schuldgevoel overspoelde me en ik liep langzaam naar hem toe en liet me uiteindelijk naast hem op de grond zakken zodat hij niet van me schrok. Zonder erover na te denken trok ik hem in mijn armen. "Het spijt me, het was echt niet de intentie jou te raken. Ik dacht gewoon niet na, ik was kwaad en het was in de hitte van het moment, denk ik. Je weet dat ik je nooit echt pijn zou willen doen, ik geef teveel om je. Vergeef me?" mompelde ik terwijl ik hem dicht tegen me aanhield en zacht over zijn rug aaide. Ik begreep het compleet als hij boos op me was, maar ik bleef bij mijn punt. Marcel was veels te goed voor iedereen hier en verdiende veel beter dan dat, ik wilde alleen het beste voor hem.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Het bureau gaf me maar weinig dekking, maar genoeg om nu even verstopt te zitten en me veilig te voelen. Toen er dan toch iemand binnenkwam merkte hij me gelukkig niet op, waardoor het gevoel van veiligheid wel iets groter werd, al was mijn angst om gevonden te worden ook wel gestegen. Inmiddels lag ik als een klein trillend bolletje tegen de achterwand aan, terwijl langzaam tot me kwam wat er was gebeurd. Vanuit mijn ooghoek, onscherp maar goed, had ik mijn broer zien zitten en van die kant was ook het voorwerp gekomen. Ik kon niet geloven dat hij ooit zoiets zou doen. Hij had altijd gezegd me te beschermen en nu slingerde hij dingen naar mijn hoofd. Dat was nu niet echt broederliefde als je het mij vroeg. Weer hoorde ik de deur gaan, nu gevolgd door bekende passen en hoorbaar voorzichtige en langzame bewegingen. Toch werd ik iets overrompeld toen hij me in zijn armen trok. Hier kwam ik met geen mogelijkheid uit, gezien ik de kracht had van gekookte spaghetti, maar dat betekende niet dat ik naast verraad nog iets op voelde borrelen diep van binnen, wat nog vreemder voor me was dan vlinders: woede. Zijn woorden maakte het alleen maar erger. Ik duwde hem met alle kracht die ik had van me af en keek hem met mijn gevoelens in mijn ogen aan. "Je doet wel meer dingen in de hitte van het moment, wat me pijn doet, Harry. Je gaat er avond na avond met Louis vandoor, hebt nooit meer tijd of oog voor me, behalve soms in de tijd hier, als ik al te veel op heb en jij je maatje in zijn jakartels niet hebt. En nu ik een keertje met iemand praat, doe je hem en mij pijn, en mij in elk geval niet alleen fysiek. Jij vind het duidelijk geen probleem om nacht na nacht niet thuis te komen en weet ik veel wat met Louis te doen, maar zodra ik überhaupt al met een collega praat en een afspraakje maak om een colatje te gaan drinken op een vrije dag kan dat niet door de beugel. Meer zal er ook niet gebeuren, want ik heb geen idee wat meer is. Meer dan een stagekiss met jou heb ik nooit gehad, en dat telt dus echt niet. Dus steek die excuses maar mooi waar je normaal Louis' penis ontvangt en bewijs eerst maar eens dat je het echt meent, want sinds ik hier niet meer de vloer op ga, zie ik nog maar weinig van mijn liefdevolle broer, behalve tijdens onze routines, en die tellen ook zeker niet." viel ik naar hem uit. Ik was nog nooit naar iemand uitgevallen, laat staan zo erg. Nu had ik niet gevloekt of gescholden,maar beter dan dit zat er niet in mijn vocabulaire qua dat soort woorden, weer iets wat Harry van me weg had gehouden. Geschrokken van mezelf kroop ik nu echt plat met mijn rug tegen de muur, opgekrult, en met doodsangst in mijn ogen voor wat zou volgen, want dat betekende vast niets goeds voor mij. Dat betekende het namelijk eigenlijk nooit.

Bowties were never Cooler