Superhero RPG [SPEELTOPIC] - Speeltopics

Tien jaar geleden aan de rand van de stad Herron ontplofte een fabriek. Daardoor kregen enkele mensen krachten. Sommigen gebruiken die krachten niet, anderen wel en niet altijd voor goede zaken. Er zijn nu twee teams met superkrachten in de Herron. Het ene team probeert de stad te vernietigen, het andere team probeert de stad te redden. Ook enkele mensen hebben zich bij het helden team aangesloten.

Villains


Heroes


Villains [vol]
- Adriana Charlie Hale - "The Alpha" Orton (leider)
- Lauren Jane Sanler - "Siren" Silversnow
- Tiffany 'Lilith McCarthy - "The Icequeen" Mrs_Hemmings
- Twen Oprich - "Taker" Orochi
- Quinn Quinlan Randall Roth- "The Darksin" Sobremesa
- Jagger Matthias Emanuel Santos - "Solar" Karabatic
Heroes: [vol]
- Lola "The Spark" Geleninja
- Skylar Nassau - "Storm" Quivers
- Brianna Rozales - "The Breeze" Sobremesa (leider)
- Markos Luca Salvatore - "The Anti-hero" Orton
- Jackson Felix Anderson. "Blue Eyes" Mrs_Hemmings
- Teddy Everbleed - "Mindfuck" Trohman
- Burton Matthew Liegbott - "Steel Arrow" Perconte (missieleider)
Human: [vol]
- Katherine Nicole diAngelo CaptianHook

Regels
# Geen bestaande superhelden/slechteriken.
# Iedereen 2 superkrachten.
# Geen perfecte personages.
# Niet elkaar pesten/uitschelden. Mag wel als personages.
# Niet elkaar zomaar doden. Spreek het eerst even af.
# Minimum aantal woorden: 100

Begin:

De rpg begint met dat de villains het gemeentehuis proberen te vernietigen. De Villains hebben al vaker pogingen gedaan om delen van de stad te vernietigen, dus de helden en villians kennen elkaar al bij hun aliassen. De helden krijgen allemaal een alert op hun telefoon die hun de locatie geeft waar de villains aanvallen (het gemeentehuis dus) en in het hoofdkwartier van de helden gaat een alarm af (dit is standaard voor iedere keer dat de villains aanvallen).

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 17:23 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Door de ooggaten van mijn zwarte masker keek ik rond. Het was midden in de nacht en niemand was op straat te vinden. Ik wist niet precies wat de positie van de rest was, maar ze zouden zich wel redden. We kwamen compleet onverwachts, dus dat laffe groepje dat de "helden" genoemd werden, konden niet nu al bij het gemeentehuis zijn. In mijn zwarte pak gloeide mijn lichaam. Dat was niks geks. Mijn lichaam gloeide altijd - iets waar ik mee moest op passen. Als ik te gestrest of boos werd, kon ik mezelf van binnenuit verbranden. Daarom was beheersing over mijn lichaam alles voor me. Ik kon de controle niet verliezen. De handschoenen die ik droeg, hielden mijn vuur niet tegen. Daar had ik de handschoenen ook opgemaakt. Heel mijn kostuum kon tegen mijn vuur - anders was het waardeloos geweest. Ik stapte verder naar het gemeentehuis en wachtte achter een boom op de rest van mijn team.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Het hoofdkwartier is verlaten op mij na. Het is veel te laat, en eigenlijk zou ik moeten slapen. Maar ik voel me onrustig en ik moet toch nog wat werk doen, dus dan kan ik net zo goed nog even opbijven.
Dat is wanneer het alarm begint te loeien. Meteen spring ik op, en zonder dat ik er nog over na denk heb ik op een ongelofelijke snelheid mijn telefoon uit mijn zak gehaald en het nummer van Burton gedraaid. Hij neemt na een paar seconden al op.
'Burton. Alarm. Aanval. Hoofdkwartier. Nu!' roep ik door de telefoon, waarna ik alweer ophang. Dan kleedt ik me razendsnel om, wat vijftien seconden duurt, en been dan ongeduldig door het hoofdkwartier, wachtend op de anderen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

De donkere nacht ruikt licht, maar ik weet dat hij binnenkort gevuld zal zijn met gegil. Deze gedachte laat me glimlachen, en geluidloos loop ik over het grasveld richting het gemeente huis. De aanwezigheid van Jagger is voelbaar, en ik voeg me bij hem achter de boom.
'Hee,' zeg ik, alhoewel mijn stem misvormd klinkt door het masker dat ik draag. Maar voor wat we gaan doen heb ik geen stem nodig. Liefkozig aai ik het mes dat in mijn riem gestoken zit.
'Waar is de rest?' vraag ik dan, met een blik op het - nog - indrukwekkende gemeentehuis.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Lauren Jane Sanler ~ Outfit
Mijn hakken tikken zachtjes op de stenen. Ik baal. Deze kleine dingen zorgen ervoor dat je betrapt wordt. Ik had mijn gympen aan moeten doen. Ik kijk snel achter me, maar er is geen mens te bekennen. In de verte zie ik het gemeentehuis. Mijn getrainde oog ziet de twee schaduwen bij de boom. Ik herken ze niet meteen, maar ik loop snel in hun richting. Niemand anders zou hier nu moeten zijn, zo midden in de nacht. Ik besluit in de schaduw van een andere boom te gaan staan, vlakbij waar de twee mannen staan, Jagger en Quinn zie ik nu. Mijn rol vannacht is afleiding, en het buiten houden van de helden, wanneer nodig. Ik vind het niet erg. Echt behoefte aan ingewikkelde plannen had ik vandaag niet.

---

I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui

---

Grommend schiet ik de pijl af, die in het naastliggende gebouw in de muur blijft steken. Het was een lange dag, en ik had totaal geen zin om nog iets te gaan doen. Ik wil net via een geheime ingang op het dak naar binnen gaan, als ik ineens gebeld word. Ik druk op het knopje van mijn headset, die via bluetooth verbonden is met mijn telefoon. "Liebgott aan de lijn?" Vraag ik, terwijl ik stil blijf staan. 'Burton. Alarm. Aanval. Hoofdkwartier. Nu!' Wordt er in de telefoon - naar mijn idee - geschreeuwd. Het is Brianna, de leider. Althans een van de leiders. Ik ben de andere, de missieleider. "Blijf normaal ademhalen Bree, anders komt het sowieso niet goed." Mompel ik terwijl ik me omdraai. Dan wordt er zonder pardoes opgehangen, en ik zucht.
Even later ben ik bij het hoofdkwartier, en ik loop naar binnen. "Brianna, wat is er?" Zeg ik terwijl ik mijn kap van mijn hoofd af trek. Ook mijn masker trek ik naar beneden, en ik zeg: "Ik was al op straat, je had me ook gewoon even op het gevaar af kunnen sturen." Ik pak mijn boog met mijn andere hand beet, en ik zucht diep. Deze nacht is nog lang niet afgelopen.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Twen Oprich - Computermanipulatie//Schaduwbeheersing//Taker
Ik zat...Zoals altijd naar de twee schermen voor me te kijken en probeerde door verschillende code's, het systeem te hacken. Het was niet geheel makkelijk. De beveiliging hadden drie tot vier redelijk sterke wachtwoorden en code's. Ik wist dat we de gemeentehuis wilde overvallen en ik wist dat ik de camera's in de gaten kon houden.
Ik sloot de laptop af en rolde voorzichtig uit de laadbak van het busje en rolde de stoep over naar de rest, waarbij ik de snel lopende mensen langs me heen zag lopen.. Ik was niet geheel snel, maar ze zouden wel wachten. Hoopte ik.

---

Vampire + Servant = Servamp

---

Gelukkig komt Burton niet veel later binnen vallen, voordat ik mezelf in deze frustratie en adrenaline boost het raam uit gooi ofzo.
'Brianna, wat is er?' vraagt hij, terwijl hij op z'n gemakje het hoofdkwartier in loopt. 'Ik was al op straat, je had me ook gewoon even op het gevaar af kunnen sturen.'
Op dat moment piepen onze telefoons. Ik haal de mijne uit mijn zak. Het berichtje met de plaats van aanval is dan eindelijk eens doorgestuurt. Als het goed is hebben de anderen dit berichtje ook gekregen.
'Gemeentehuis,' zeg ik kort tegen Burton, zonder op te kijken om te zien of hij zijn telefoon uit zijn zak heeft gehaald. Dan zucht ik en begin weer met ijsberen, alhoewel het er in mijn tempo met uit ziet als een zwart gekleurde wind die continue heen en weer gaat. Ik weet dat Burton er gek van wordt als ik dit doe, maar dit is nou eenmaal mijn reactie op dit soort dingen. Burton is niet voor niets de missieleider. Dan stop ik met lopen en kijk Burton aan.
'Hier verzamelen of gewoon gaan?' vraag ik hem.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Ineens gaan onze telefoons af, en ik weet dat we hetzelfde bericht binnen krijgen. Ik neem niet eens de moeite mijn telefoon te zoeken in mijn pak, en ik wacht geduldig tot Brianna de hare heeft gepakt.
"Gemeentehuis." Concludeert ze, en ze begint te ijsberen. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk haar aan, terwijl ik het feit dat ze loopt te ijsberen negeer. "Alwéér?" Vraag ik verbaasd. Uiteindelijk stopt ze met lopen, en kijkt ze me aan.
"Hier verzamelen of gewoon gaan?" Vraagt Brianna mij. Ik kijk haar nadenkend aan. "Hier verzamelen. Dan kunnen we tenminste iets van een tactiek bespreken." Beslis ik dan.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

---

'Alwéé'r?' vraagt Burton verbaasd. Inderdaad, het is raar dat ze alweer voor het gemeentehuis gaan. Maarja.
'Hier verzamelen. Dan kunnen we tenminste iets van een tactiek bespreken,' beslist Burton uiteindelijk. Dat is inderdaad wel slim, ja. Maar waar blijft de rest? Ik weet ook wel dat niet iedereen zo snel van de ene naar de andere plaats kan reizen, maar dan nog. Ik bedoel, Skylar kan vliegen dus die zou er ook wel eens moeten zijn. Pfff, dit is allemaal zo stressend. Ik weet dat mijn stress straks zal veranderen in adrenaline en zin om te vechten, maar dat moment is er nu nog niet. Ook al kan ik wel al een beetje voelen kriebelen, diep van binnen. Dat gedeelte van mij smacht al naar avontuur en het onderuithalen van Villains.
'Waar blijft iedereen nou?' vraag ik, en ik moet mezelf bedwingen om niet te gaan ijsberen. Uiteindelijk uit ik mijn frustratie door één van mijn messen uit mijn riem te halen en hem tegen de houten muur aan gooi. Omdat ik mijn arm op een snel tempo bewoog ging het mes aardig hard en zit dan ook helemaal in de muur genesteld. Binnen een seconde sta ik ernaast en probeer hem eruit te krijgen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Ik was net onderweg naar huis toen mijn telefoon afging met een alert. O geweldig!! Weer een aanval. 'Mensjes we worden aangevallen!!' brulde ik terwijl ik met twee treden tegelijkertijd de trap op rende. 'We worden aangevallen ik ga me omkleden!!' Ik rende langs iedereen heen en stormde naar mijn kledingkast. Binnen een record tempo was ik omgekleed en stond ik weer in het hoofdkwartier gedeelte van ons hoofdkwartier, wat eigenlijk alles was behalve het stuk dat ik als huis gebruikte. 'Zo wat is het plan? Hoe vallen we aan? Wat gaan we doen?' Ik stond zo'n beetje te springen, nee ik was letterlijk aan het springen. 'En voor de gene die het wil weten ik heb inderdaad redbull in mijn koffie gedaan!! Ik denk dat ik geluiden kan zien!!'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

Op dat moment gaat de deur met een klap open en komt er een hyperactieve Lola naar binnen gestormd. 'We worden aangevallen en ik ga me omkleden!' roept ze, waarna ze haar vertrek in stormt. Ik sta nog steeds bij de muur het mes eruit proberen te rukken. Hij zit echt heel diep in de muur. Een minuut later komt Lola de kamer weer binnen, nog net zo hyperactief als eerst.
'Zo wat is het plan? Hoe vallen we aan? Wat gaan we doen? En voor de gene die het wil weten ik heb inderdaad redbull in mijn koffie gedaan! Ik denk dat ik geluiden kan zien!'
Even wissel ik een blik met Burton, waarna ik weer verder ga met het mes uit de muur te wrikken. 'Als iedereen er is gaan we een tactiek bespreken,' zeg ik tegen Lola.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Jagger Matthias Emanuel Santos
Solar

Ik schrik op uit mijn gedachten door Quinlan. Ik schrok gauw, maar of dat lag aan het feit dat ik een slecht geweten had - wist ik niet zeker. Kort gunde ik de knul een blik over mijn schouder. Hoewel hij het niet kon waarderen als ik hem bij zijn officiële naam noemde, deed ik dat toch. De jongen was onmenselijk sterk en hij kon voorwerpen manipuleren met zijn gedachtes. Ik zou nooit snel toegeven dat ik bang was, maar ik zorgde dat ik Quinlan niet prikkelde. Ik was sowieso niet van het uitdagen van mijn teamgenoten. Het was prima om je uit te sloven met je gaves, maar dat mocht niet tegen elkaar gebruikt worden. We stonden immers aan dezelfde kant.
      'Waar blijft de rest?' vroeg Quinlan vervolgens terwijl hij zijn mes streelde alsof het zijn vriendinnetje was.
      'Dat weet ik niet,' zei ik. 'Het enige wat ik weet, is dat jij op tijd op de juiste plek bent. Ik hoop dat de anderen dat ook zijn, anders kunnen we net zo goed weer weg gaan.'
      Ik keek uit op het gemeentehuis en brandde een kleine vlam in de binnenkant van mijn hand.

[ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 20:15 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

'Dat weet ik niet,' zegt Jagger, de zin volledig uitsprekend. Ik ben er na al die tijd nog steeds niet achter of ik de man mag of niet. Aan de ene kant weer wel, maar aan de andere kant weer niet. Tja, beslissingen maken is niet helemaal mijn ding.
'Het enige wat ik weet, is dat jij op tijd op de juiste plek bent. Ik hoop dat de anderen dat ook zijn, anders kunnen we net zo goed weer weg gaan,' vervolgt Jagger. Mijn blik valt op een streepje licht dat uit zijn hand komt. Jagger bezit de vuurkracht en daar ben ik best wel jaloers op. Ik had het in ieder geval liever gehad dan deze telikinesis, daar kan je niet zo heel veel mee.
'Ik hoop dat ze snel komen,' mompel ik.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Twen Oprich//Computermanipulatie//Schaduwbeheersing
Ik liet mij rolstoel de weg op rollen en probeerde aan de overkant weer de stoep op te komen. Hij liet zijn hand over de schaduwen gaan, waarbij de voorwielen van de rolstoel werden opgetilt en dat de achterkant makkelijk over de rand heen rolde. In de verte zag hij twee mensen staan. Hij rolde het pad op richting de twee personen.
Ik had echt het gevoel dat ik te laat was, maar als villian zouden ze toch wel begrip hebben op een invalide jongen. Hij liet zich naast de twee mannen rollen die hij herkende als Jagger en Quinlan.
'Ik ben er, ' was het einge wat ik eruit bracht.

---

Vampire + Servant = Servamp

SKYLAR MABELINA XAELLANA NASSAU.
____________________________________________

Het ging allemaal heel snel. Van het moment dat ik een cupcake stond te besprinkelen tot het moment dat ik een alarmtelefoontje kreeg. Ik smeerde hem uit het winkeltje met nog een snelle "Doei" en ging snel naar het hoofdkwartier, waar mijn pak hing. Met een snelle "Hallo, goedennacht" glip ik langs de mensen die er al zijn, en als een razende kleed ik me om.
Ik kom terug in het hoofdkwartier zelf, en ga naast Burton staan. Hij was als een broer voor me. "Wie. Wat. Waar." Breng ik dan uit.

[ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 17:45 ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either