Superhero RPG [SPEELTOPIC] - Speeltopics

Tien jaar geleden aan de rand van de stad Herron ontplofte een fabriek. Daardoor kregen enkele mensen krachten. Sommigen gebruiken die krachten niet, anderen wel en niet altijd voor goede zaken. Er zijn nu twee teams met superkrachten in de Herron. Het ene team probeert de stad te vernietigen, het andere team probeert de stad te redden. Ook enkele mensen hebben zich bij het helden team aangesloten.

Villains


Heroes


Villains [vol]
- Adriana Charlie Hale - "The Alpha" Orton (leider)
- Lauren Jane Sanler - "Siren" Silversnow
- Tiffany 'Lilith McCarthy - "The Icequeen" Mrs_Hemmings
- Twen Oprich - "Taker" Orochi
- Quinn Quinlan Randall Roth- "The Darksin" Sobremesa
- Jagger Matthias Emanuel Santos - "Solar" Karabatic
Heroes: [vol]
- Lola "The Spark" Geleninja
- Skylar Nassau - "Storm" Quivers
- Brianna Rozales - "The Breeze" Sobremesa (leider)
- Markos Luca Salvatore - "The Anti-hero" Orton
- Jackson Felix Anderson. "Blue Eyes" Mrs_Hemmings
- Teddy Everbleed - "Mindfuck" Trohman
- Burton Matthew Liegbott - "Steel Arrow" Perconte (missieleider)
Human: [vol]
- Katherine Nicole diAngelo CaptianHook

Regels
# Geen bestaande superhelden/slechteriken.
# Iedereen 2 superkrachten.
# Geen perfecte personages.
# Niet elkaar pesten/uitschelden. Mag wel als personages.
# Niet elkaar zomaar doden. Spreek het eerst even af.
# Minimum aantal woorden: 100

Begin:

De rpg begint met dat de villains het gemeentehuis proberen te vernietigen. De Villains hebben al vaker pogingen gedaan om delen van de stad te vernietigen, dus de helden en villians kennen elkaar al bij hun aliassen. De helden krijgen allemaal een alert op hun telefoon die hun de locatie geeft waar de villains aanvallen (het gemeentehuis dus) en in het hoofdkwartier van de helden gaat een alarm af (dit is standaard voor iedere keer dat de villains aanvallen).

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 17:23 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Ik word wakker door het alarmtelefoontje. Na het bericht gehoord te hebben, sta ik vermoeid op uit bed. Ik had de laatste paar dagen héél erg veel gewerkt, waardoor ik nu nog lag te slapen. Snel trek ik een zwarte broek en een zwarte trui met capuchon aan. Dit is een ernstig geval en het liefst ga ik meteen door naar het gemeentehuis. Straks raken mensen daar gewond, omdat wij nog lang moeten discussiëren over de strategie. Snel tel ik mijn vingers. Een, twee, drie, vier, vijf. Realiteit. De gave die ik bezit, zorgt er ook voor dat ik soms de illusies zie die ik zelf eens bij mensen heb ingeplant.
Snel loop ik het huis uit en stap ik op mijn motor. Het duurt een aantal minuten voordat ik bij het gebouw van ons ben. Ik loop de donkere kerk in, de trappen op en eenmaal daar loop ik de zolder binnen. "Wat weten we over de situatie?" zeg ik met een bezorgde frons.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Jane Sanler ~ Outfit
Ik hoorde de geluiden van een rolstoel op de tegels van het pad. Twen kwam langzaam aanrollen. Quinn en Jagger stonden zachtjes te praten, ik verstond ze niet. Ik zag een lichtje ontbranden. Jagger was aan het spelen met zijn krachten. Ik zag Quinn er naar kijken. Ik wist hoe jaloers hij was op Jagger, hoewel hij er niet veel over praat. Ook Twen was inmiddels aangekomen. 'Ik ben er,' hoorde ik hem zeggen. Tiffany en Adriana, onze leider, had ik nog niet gezien. Ik ben benieuwd hoe het zou gaan zonder Adriana. Waarschijnlijk zou Jagger de leiding wel nemen, daar zag ik hem wel voor aan. Ik besef dat er nog bar weinig gebeurd, en dat we eigenlijk staan af te wachten. Ik speur de omgeving af naar mogelijke Heroes of andere mensen, maar er is niemand. Ik loop naar het groepje mannen toe. 'Hebben we een plan, of blijven we hier gewoon staan wachten?' Ik ben wat dat betreft best ongeduldig. Ik hou gewoon niet van wachten, zeker niet op dit soort nachten. Hoe sneller we beginnen, hoe sneller we klaar zijn en weer weg kunnen.

---

I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui

Jagger Matthias Emanuel Santos
Solar

'Ik hoop dat ze snel komen,' hoor ik Quinlan mompelen. Ondertussen had ook Twen zich bij ons aangesloten. Ik vond Twen een aparte verschijning, maar ik had altijd respect voor de jongen gehad. Ook Lauren had zich bij ons gevoegd. Ze waren het van me gewend dat ik ze niet begroette. Ik sprak nauwelijks en ze wisten dat dit niet persoonlijk op moesten vatten. Ik zei in het algemeen vrij weinig - of ik je nou aardig vond of niet, stond daar geheel los van.
'Hebben we een plan? Of blijven we hier gewoon wachten?' vroeg Lauren. Haar toon stond me niet aan. Ze kon ongelofelijk ongeduldig zijn. Ik gunde haar een blik over mijn schouder en bekeek haar goed. Ze was het perfecte voorbeeld van een vrouwelijke schurk. Ze was goed en wist wat ze deed, maar het ongeduldige mocht wat minder.
'Ik hoop dat Tiffany en Adriana begrijpen dat we niet de hele nacht hebben,' gromde ik geïrriteerd. Ik stopte met het produceren van een vlam in mijn hand en trok mijn handschoen goed. 'Binnen nu en vijf minuten gaan we naar binnen'
'Of ze er nou zijn of niet,' voegde ik daaraan toe.

[ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 20:24 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Dan komt ook Skylar het hoofdkwartier binnen wandelen. Na een snelle 'Hallo, goedennacht,' verdween ze in haar vertrek om zich om te kleden. Al snel komt ze weer binnen en gaat vastberaden naast Burton staan, klaar om te gaan. 'Wie. Wat. Waar,' zegt ze dan. Ik wil net antwoord geven, als ook Teddy zich bij ons voegt. Ik glimlach en zucht opgelucht; bijna iedereen is er nu.
'Wat weten we over de situatie?' vraagt hij dan.
'Gemeentehuis, voor zover we weten is er nog niets gebeurt, maar gaat het wel zo beginnen,' deel ik ze beide mee. Ondertussen krijg ik het mes nog steeds niet uit de muur en geef het uiteindelijk maar op.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Het geluid van een rollende rolstoel toont ons aan dat ook Twen zich bij ons voegt.
'Ik ben er,' zegt hij, wanneer hij aankomt bij Jagger en mij.
'Hebben we een plan, of blijven we hier gewoon staan wachten?' klinkt het dan achter ons. Lauren komt ook aanwandelen, en ik glimlach naar haar. Lauren is mijn huisgenoot en tevens ook een vriendin.
'Ik hoop dat Tiffany en Adriana begrijpen dat we niet de hele nacht hebben,' gromt Jagger geïrriteerd. Ik ben het wel met hem eens. 'Binnen nu en vijf minuten gaan we naar binnen. Of ze er nou zijn of niet,' vervolgt hij.
'Mee eens,' zeg ik, de omgeving om me heen afspeurend naar beweging.

Lauren en Quinn waren toch huisgenoten, of zie ik dat verkeerd?

---

“A queen will always turn pain into power.”

Ik laat mezelf licht neerkomen op de tak en verander terug. Een kleine grijns ontstaat op mijn lippen als ik weer terug ben en schud mijn haren wat naar achter. Shapeshifting was nog ergens handig voor, bijvoorbeeld om snel door de stad te komen als een vogel. Ik klop mijn jasje snel af en zet dan mijn capuchon op. Vervolgens spring ik voorzichtig uit de boom. Omdat het niet zo'n hoge tak was kom ik al snel op de grond terecht en ik kijk naar de mensen die er al staan. 'Ik werd opgehouden, maar dat maakt nu niet uit.. Is er al een manier naar binnen?' vraag ik ze en ik kijk ze een voor een aan. Als het echt moest kon ik wel in een klein iets veranderen dat even naar binnen zal gaan, maar ik doe het liever niet. Het koste al energie met het veranderen in een vogel en weer terug, dus veel zin heb ik daar niet in. Ik verwacht ook wel dat ze een manier naar binnen hebben gevonden, zo dom zijn ze nou ook weer niet.

---

El Diablo.

---

Op dat moment valt Adriana plotseling in ons midden. Letterlijk. Ik ben het zo onderhand wel gewend dat ze overal plotseling verschijnt, dus schrikken doe ik niet meer.
'Ik werd opgehouden, maar dat maakt nu niet uit.. Is er al een manier naar binnen?' vraagt ze er meteen achteraan. Tja, zo is Adriana. Straight to the point.
'Meerdere. De vraag is, wat is het handigst?' antwoord ik haar. Mijn ogen gaan opnieuw over het landschap heen, op zoek naar beweging. Er is niemand te bekennen, maar ik weet uit ervaring dat de Heroes binnen een paar seconden zomaar kunnen verschijnen. Je hebt bijvoorbeeld de leider, the Breeze, die zo snel beweegt dat ze hier kan zijn zonder dat je haar ziet aankomen. Of Storm, die kan vliegen en die je dus ook niet ziet aankomen. Meteen kijk ik naar de hemel, maar ze is nergens te zien.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Als Teddy en Skylar gearriveerd zijn, kan ik nog net een glimlachje onderdrukken. Toch vormt er een glimlachje zich op mijn lippen als Brianna haar mes in de muur laat zitten.
"Bree, ik denk dat je voortaan geen messen meer op willekeurige muren moet gooien." Zeg ik, en ik loop naar de plek waar het mes vast zit. Ik verander mijn rechterhand in ijzer, pak het mes vast, en trek het uit de muur, zonder me te snijden. Er brokkelt wat steen mee, en ik laat het maar liggen.
Ik geef Brianna haar mes terug, en zeg: "Ik zou die maar opnieuw slijpen als ik jou was. En vooral niet meer op muren gooien." Ik kijk rond. "Wie missen we nog?"

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

---

'Bree, ik denk dat je voortaan geen messen meer op willekeurige muren moet gooien,' grinnikt Burton, waarna hij met een ijzeren hand het mes uit de muur trekt en het terug aan mij geeft. Er zit nu een gat in de muur waar eerst wat steen zat, maar dat met het mes mee de muur verlaten heeft.
'Ik zou die maar opnieuw slijpen als ik jou was. En vooral niet meer op muren gooien,' grinnikt hij nog. Ik zucht diep en inspecteer het mes, om te zien of er veel schade is aangericht. Het valt wel mee, maar toch loop ik de open keuken in en haal hem met een razende snelheid langs wat staal. Al snel is het mes weer vlijmscherp.
'Wie missen we nog?' hoor ik Burton vragen. Ik hoef er niet eens over na te denken.
'Skylar, Marcos en Jackson,' vertel ik hem, waarna ik weer begin te ijsberen. Het windje dat ik daardoor creëer laat de haren van iedereen om me heen zachtjes wapperen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

"Skylar, Marcos en Jackson." Zegt Brianna, en ik trek vragend een wenkbrauw op. "Maar Skylar is er al darling." Zeg ik. Brianna begint te ijsberen, en creëert zo wind. Ik leg zuchtend twee vingers op de brug van mijn neus, en ik schud mijn hoofd terwijl ik diep zucht.
"Brianna, blijf alsjeblieft stil staan. Je maakt mensen zenuwachtig." Zeg ik duidelijk tegen haar. Ik ga met mijn rug tegen de muur staan, en ik sla mijn armen over elkaar. Ik had nu thuis kunnen zitten, of aan de bar in Verdant kunnen zitten. Maar nee. Het is me niet gegund. Verveeld pak ik een pijl uit mijn pijlenkoker, en begin ik ermee te spelen. "Als je een team leid, moet je rustig blijven in dit soort situaties weet je." Mompel ik.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

---

"Gemeentehuis, voor zover we weten is er nog niets gebeurt, maar gaat het wel zo beginnen." Na deze woorden komt er een bezorgde frons op mijn gezicht. Doen ze het alweer?
"Bree, ik denk dat je voortaan geen messen meer op willekeurige muren moet gooien," zegt Burton lachend en ook ik grijns even. Hij trekt het mes er zonder moeite uit en laat een gat in de muur over. "Ik zou die maar opnieuw slijpen als ik jou was. En vooral niet meer op muren gooien," voegt Burton er nog aan toe. Ik knik instemmend. Met haar snelheid is ze zo terug van een korte slijpsessie. Ik heb mijn klauwen, die worden nooit bot.
"Wie missen we nog?" Ik kijk even om me heen en haal vervolgens mijn schouders op."'Skylar, Marcos en Jackson," reageert Bree. Ze begint te ijsberen en een klein briesje gaat door de ruimte heen. Ongeduldig kijk ik naar Bree en Burton.
"Kunnen we er niet gewoon naartoe gaan? Als we op ze wachten, komen ze het gebouw straks in en geven we hun de kans alles te beschadigen of mensen te verwonden." Ik sta niet bekend als een strateeg. Het liefst ben ik daar nu al om ze te laten zien dat we het niet toelaten om de stad te vernielen. Ik voel het metaal van mijn klauwen al door mijn huid prikken. Een dun straaltje bloed loopt over mijn hand, maar dat veeg ik weg. Inmiddels doet het al geen pijn maar, wanneer ik mijn klauwen uit laat komen. Het laat alleen wel wonden achter.
"Brianna, blijf alsjeblieft stil staan. Je maakt mensen zenuwachtig. Als je een team leid, moet je rustig blijven in dit soort situaties weet je." zegt Burton. Ik kijk naar hem.

[ bericht aangepast op 22 jan 2015 - 15:52 ]

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

'Maar Skylar is er al, darling,' zegt Burton. Eventjes ben ik verbaasd, maar dan bedenk ik me dat hij gelijk heeft.
'Sorry Skylar,' zeg ik tegen mijn vriendin, alhoewel ik niet de moeite neem te stoppen met ijsberen.
'Kunnen we er niet gewoon naartoe gaan? Als we op ze wachten, komen ze het gebouw straks in en geven we hun de kans alles te beschadigen of mensen te verwonden,' vind Teddy. Normaal gesproken zou ik hem gelijk geven, maar hun hebben dit waarschijnlijk goed uitgepland dus dat moeten wij ook een beetje doen. '
'Brianna, blijf alsjeblieft stil staan. Je maakt mensen zenuwachtig. Als je een team leid, moet je rustig blijven in dit soort situaties, weet je,' mompelt Burton. Ik stop met ijsberen en ga naast Teddy staan.
'Er is een reden waarom jij de missieleider bent, Burton,' zeg ik. Ik ben nou eenmaal niet het type dat rustig kan zitten wachten. Ik moet iets doen, zelfs al is het zo nutteloos als dit.
'We wachten vijf minuten. Zijn Jackson en Marcos er dan nog niet, dan gaan we gewoon. In de tussentijd; wie doet wat?' vraag ik, met een blik op Burton. Om te zorgen dat ik niet weer ga ijsberen zak ik neer op een stoel, en trek een vel papier naar me toe. Een ruwe schets van het gemeente huis komt erop te staan. 'Burton?' vraag ik de missieleider, bedoeld als een vraag om iets te verzinnen voor de missie.

---

“A queen will always turn pain into power.”

SKYLAR MABELINA XAELLANA NASSAU.
____________________________________________

Van het gehele gesprek dat er gaande is krijg ik maar weinig mee, echter kijk ik pas op als ik Brianna "Sorry Skylar," hoor zeggen. "Wacht, wat?" Antwoord ik haar, met opgetrokken wenkbrauwen. Ik weet dat ik vast heel dom moet hebben geklonken, maar ik had vrij weinig van de situatie meegekregen. Behalve dan dat het bij het gemeentehuis zou plaatsvinden. Het zou opnieuw een strijdje wel worden, en ik wist vrijwel zeker dat mijn wit-grijze ogen zouden terugkeren vannacht. Ik was er bang voor, gezien het me kon doden volgens vele theorieën.
Ik maak een klein hupsje in de lucht, waarna ik mijn lichaam beveel om in de lucht te hangen. Gehoorzaam blijf ik in de lucht hangen, zonder dat ik ook maar één moment bang hoef te zijn dat ik naar beneden zal vallen.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

---

"Er is een reden waarom jij de missieleider bent, Burton." Zegt Brianna, en ik onderdruk een glimlach. "We wachten vijf minuten. Zijn Jackson en Marcos er dan nog niet, dan gaan we gewoon. In de tussentijd; wie doet wat?" Vraagt Brianna. Ik span mijn boog, en richt hem nergens in het bijzonder op. Ik kijk langs de schacht, en denk na. "Burton?" Vraagt Brianna bijna hopeloos in mijn ogen. "Is goed. We wachten," Ik val even stil, maar zeg dan: "Wat dacht je ervan om ze in te sluiten. Omsingelen of ze met hun rug tegen de plaatsen zodat ze geen kant op kunnen? Ik weet niet exact wat de situatie is. Dat je daarnet 'Gemeentehuis' schreeuwde maakt nog niet dat ik weet wat er überhaupt aan de hand is." zeg ik rustig terwijl ik de pees loslaat.
De pijl vliegt door de lucht, raakt Brianna, Teddy en Skylar net niet, en boort zich daarna in een appel die in de fruitschaal ligt. "Dus praat tegen me Brianna!"

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

---

'Is goed. We wachten,' antwoord Burton, terwijl ik meer bedoelde dat hij naast me moest komen zitten en een plan tekenen ofzo.
'Wat dacht je ervan om ze in te sluiten. Omsingelen of ze met hun rug tegen de plaatsen zodat ze geen kant meer op kunnen? Ik weet niet exact wat de situatie is. Dat je daarnet 'Gemeentehuis' schreeuwde maakt nog niet dat ik weet wat er uberhaupt aan de hand is.' Na die woorden vliegt de pijl uit zijn boog en doorboort een appel. En dan zegt hij dat ik niet zo met mijn wapens moet spelen.
'Dus praat tegen me Brianna!'
Die laatste woorden hadden de meeste andere een klap of een mes in hun arm opgeleverd. Burton is een van de weinige die dat bij mij kan flikken en dat weet hij.
'Burton, de Villains vallen het gemeentehuis aan. Is dat zo moeilijk te begrijpen? En ze kunnen elk moment in actie komen en dus moeten Jackson en Marcos echt komen want we hebben ze nodig.' Dan gooi ik mijn pen weg, die door zijn enorme snelheid ook vast komt te zitten in de muur. Het papier verfrommel ik en gooi ik met een boog in de prullenbak.

---

“A queen will always turn pain into power.”