Greace University || Speeltopic - Speeltopics

Petticoats, leren jasjes, en Rock 'n Roll. De jaren 50. Direct komen er bij iedereen tegenwoordig de beelden van Grease en West Side Story in ons op, maar was het leven wel zo zorgeloos voor de jeugd? De Koude Oorlog was in volle gang, door de rest van de wereld scheurden oorlogen families uit elkaar, er waren nog veel oude normen en waarden waar je als jongere naar moest leven, en er waren nog veel meer onrechtvaardigheden en verschillen tussen groepen dan nu. Toch was het ook weer niet zo slecht, de economie trok aan, de televisie werd een normaal deel van ieder huishouden, en langzaam maakte de jeugdcultuur een opkomst.

Het is het jaar 1953, op Pembrooke State University, Charlotte, North Carolina. De haren van de jongens staan omhoog in strakke vetkuiven, en de nette shirtjes van de meisjes zijn net een knoopje te ver opengeknoopt om helemaal netjes te zijn. De hormonen razen door de lichamen van de jonge volwassenen die hier een breed scala aan studies volgen, maar alles moet in het geheim door de strikte regels van de universiteit en van hun ouders. Niemand wil namelijk van school getrapt worden. Een 'bad boy'-imago is namelijk wel leuk, maar voor een imago op de campus, moest je daar wel wonen. Deze RPG geeft een kijkje in de levens van de doodnormale studenten die zich proberen staande te houden in deze snel veranderende wereld.

• Personages •
Studenten •
• Julia Amelia Earhart • Engels • Bain
• Joyce Caitrin Finney • Rechten • GusWaters
• Carley Jennifer Miller • Rechten • CaptainKush
• Robin Mary Winters • Geneeskunde • Reincarnate
• Elaine Ann Lewis • Psychologie • Philia
• • •

• Michael Clint Barton • Diergeneeskunde • Bain
• Jesse Lee Colton • Luchtvaarttechniek • Michonne
• Ace Trevor Radke • Kunst • TrevorWentworth
• Vince Jeff Murdock • Theater • CrowIey
• Clifford Danny Hickerson • Dans en Bedrijfsmanagement • Beereo
• • •

Werknemers •
•
•
•

• Campus •


• Campus Regels •

• De universiteit en haar werknemers bepalen of je jezelf aan de richtlijnen houd. Discussie hierover is ongeoorloofd.

• RPG Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

•Het Begin •
Het is 1 September 1953. Alle studenten komen terug naar de campus en hun kamers. Vanavond is er een groot feest om het begin van het nieuwe schooljaar te vieren, met dansen, drank, en veel gezelligheid. Morgen om 9 uur beginnen de eerste colleges, de roosters komen binnenkort. Voor nu is iedereen waarschijnlijk bezig met weer terug verhuizen naar de campus, afscheid nemen van hun ouders, en hun vrienden weer begroeten.

---

Bowties were never Cooler

-

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 21:31 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Elaine keek hem even schuin aan zodra hij haar beetpakte.
"gaat het?" vroeg hij. Zie, er bestonden nog wel aardige jongens, schat Elaine. Haar moeder was ervan overtuigd dat elke jongen op de campus hetzelfde was en Elaine beter uit de buurt kon blijven. Elaine stopte even een plukje haar weg achter haar oren, ze moest zich er maar bij neerleggen dat het niet ging blijven zitten. Een plukje kon geen kwaad en met al die mensen die om haar liepen zou ze nog wel een keer geduwd worden.
"Ja, het gaat. Ik val gewoon niet zo op, dus het was te verwachten, daar zal jij met je lengte en opvallende danspassen nooit last van hebben" zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Ze haalde haar schouders even op. Het was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde. Mensen dachten wel vaker dat Elaine vast wel een stapje opzij kon doen als ze 'in de weg' stond.
“Mijn vakantie was geweldig maar ik ben erg blij dat ik hier weer ben, met mijn vrienden,” zei hij al antwoord op mijn vraag. Elaine voelde jaloezie. Zei zal elke vakantie met familie opgescheept, omdat iedereen dan even langskwam om haar te zien, maar niemand kon natuurlijk dezelfde dag. Dat maakte het onmogelijk om een dag iets met vrienden te gaan doen. Haar vader zou haar afmaken als ze er aan dag vandoor zou gaan, familie was alles voor hem.
“Hoe was jouw vakantie? Nog wat leuks gedaan?” vroeg Vince aan haar. De vraag haalde Elaine uit gedachte, maar meteen dacht ze na over wat ze zou zeggen. Ze wilde niet saai overkomen. Maar de halve waarheid was nog altijd beter dan een hele leugen.
"Oh, wij zijn naar het strand geweest voor het grootste deel, het was heel leuk vond ik, " zei ze terwijl ze met haar rok speelde. Ze woonde nog relatief dichtbij het strand, dus gingen haar ouders er graag heen. Dat miste ze wel een de campus, er was geen strand in de buurt.
" Ik zie dat je je opleiding alweer aan het toepassen bent, " zei Elaine zacht lachend toen het haar opviel dat Vince meedanste met de muziek die te horen was. Hij was altijd zo enthousiast leek het en waar hij was, was meestal ook muziek te horen.
"Ik durf te wedden dat jij en je vrienden vanavond de beste dansers op het feestje zijn, ik wens je veel plezier, " zei Elaine. Zelf had ze nou niet het idee dat zo'n feestje iets voor haar was.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Iemand die naar Jesse toe wilt? Hij is bij zijn motor op de parkeerplaats.]

---

Your make-up is terrible

Michael Clint Barton
Ik kreeg als eerste een boze blik, maar gelukkig verdween die al snel. Nu pas herrinderde ik me ergens dat hij in een ver vaag verleden had gezegt dat hij liever Danny genoemd wilde worden dan Clifford. "Sorry, Danny. Ik was het even vergeten." verontschuldigde ik me, waarna ik hem vroeg naar zijn vakantie. Hij begon vrolijk te vertellen over alles, maar zijn ogen straalden niet mee. Ergens had ik dus maar het gevoel dat hij het mooier maakte dan het was. Toch hield ik mijn mond maar dicht, want niemand waardeerde het als een vreemde in je persoonlijke zaken ging neuzen. Hij begon over een auto, wat hem duidelijk een stuk vrolijker maakte. Ik luisterde naar de nu weer wat vrolijkere jongen en knikte. "Graag." zei ik met een glimlach. Het was altijd leuk om mensen enthousiast te zien, waarover het dan ook was. Zelf hield ik die onderwerpen strikt voor mezelf, maar ik vond het leuk om het van anderen te horen. Ik had geen auto, al had ik wel mijn rijbewijs. Ik zag er gewoon het nu er niet helemaal van in. In de vakantie reed ik veel, maar hier was het niet nodig. De winkels waren op loopafstand en voor de rest was alles wat ik nodig had hier op de campus. Twee keer in de week waren er dansrepetities in het theater, en voor de rest kon ik het op mijn kamer, in de gangen, of 's avonds op de parkeerplaats of in de bibliotheek. Gewoon ergens waar niemand me zag. Nu was ik wel benieuwd naar zijn auto. Dat ik er het nut er niet in zag, betekende niet dat ik zijn auto niet kon bewonderen, zelfs al was het een oude. Een auto was een auto en hij kon altijd een nieuw likje verf krijgen. Ik was echt benieuwd, maar wachtte tot Danny me mee zou nemen, want brutaal was ik nogsteeds niet. "Nu kan je overal heen waar je maar wil." zei ik vrolijk, voor ik wat op mijn onderlip beet en wat aan mijn nu al uitgezakte haren plukte. Misschien was een vetkuif niet voor mij, maar ik wilde niet helemaal een buitenstaander zijn. Mijn kleren waren altijd al wat te ruim, vooral omdat ze in de lengte moesten passen, en daardoor waren ze altijd in de breedte te groot. Of ze waren in de lengte te kort, maar dat vond ik nog erger. Alleen mijn broeken waren te kort, waardoor mijn enkels altijd bloot waren. Ik was daardoor nogsteeds een buitenbeentje, maar hopelijk minder dan als ik de kleren zou dragen uit mijn verleden. Ik had ze nog wel, maar deze kleren gaven me toch iets meer zelfvertrouwen, wat ik nogsteeds miste, en zorgden dat ik minder opviel voor mijn gevoel.

---

Bowties were never Cooler

[Joyce kan wel naar Jesse]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

[graag dan ]

---

Your make-up is terrible

      "Ja, het gaat. Ik val gewoon niet zo op, dus het was te verwachten, daar zal jij met je lengte en opvallende danspassen nooit last van hebben,” zegt Elaine. Een opmerking die me doet glimlachen. Ik val inderdaad wel wat snel op.
“Je rode haar trekt wel de aandacht, hoor,” grijns ik. Het plukje haar dat ze net wegstopte achter haar oren springt weer terug en glimlachend tuk ik het plukje weg achter haar oren.
      "Oh, wij zijn naar het strand geweest voor het grootste deel, het was heel leuk vond ik," zegt ze, spelend met haar rok. Zelf ben ik niet vaak op het strand te vinden maar het moet toch te gek zijn om er praktisch naast te wonen? Het is voor mijn familie nog een heel karwei om op het strand aan te komen — vooral met mijn jongere broertjes en zusjes. Ik ben er weleens heen gegaan toen ik wat kleiner was maar nu kom ik er amper.
      "Ik zie dat je je opleiding alweer aan het toepassen bent," zegt Elaine lachend. Ik ben zo blij dat ik de studie theater doe. Het is iets waar ik me zelfs thuis nog mee bezig houd en het liefst ben ik elke minuut van de dag aan het dansen — of iets in die trant. Vroeger kon ik al niet stilzitten en was ik geobsedeerd door acteren, zingen en dansen. Dat verergerde nog toen bleek dat mijn buurjongen op dansen zat. We werden beste vrienden maar uiteindelijk koos hij toch voor de studie rechten. Daarom ken ik nu ook wat mensen die rechten studeren omdat wij elkaar af en toe nog bezoeken.
      "Ik durf te wedden dat jij en je vrienden vanavond de beste dansers op het feestje zijn, ik wens je veel plezier.” Beetje in verlegenheid gebracht door het compliment tuit ik mijn lippen. Ze ziet er zelf niet uit of ze er enorm veel zin in heeft.
“Misschien is het een idee dat je met ons meegaat?” Stel ik voor. Ik weet zeker dat mijn vrienden het niet erg zouden vinden. En daarbij — hoe meer mensen, hoe meer vreugd.

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 14:55 ]

Mijn vader reed richting de campus. Hij wilde me persé afzetten, iets waar ik zwaar op tegen was. Waarom moest hij me altijd controleren. We reden de campus op en een glimlach verscheen op mijn lippen. De vakantie was geweldig geweest maar ik had wel zin om weer op de campus te zijn. De auto stopte en ik stapte uit. Mijn lange babyblauwe rok en nette blouse gaf me een lieve uiterstraling. Ik haatte de kleding maar mijn ouders vonden het belangrijk. Ze wisten van niks. Ik nam afscheid van mijn vader en pakte mijn koffers uit de auto. De zon scheen in mijn ogen en ik glimlachte. Ik keek de auto na tot hij de straat uit was gereden. Toen ik zeker wist dat de auto uit het zicht was verdwenen opende ik drie knoopjes van mijn blousje en haalde mijn haar uit een staart. Mijn lange blonde haren vielen over mijn schouders en ik liep over de campus. Vele mensen keken om, iets wat mij liet glimlachen. Ik was benieuwd wie mijn kamergenoot ging worden, hopelijk iemand die niet echt veel om regels gaf. Mijn koffers waren zwaar maar dat kwam mede door de flessen drank die in mijn koffer zaten. Uit mijn tas pakte ik mijn pakje sigaretten en ik stak een sigaret op. Als mijn ouders zouden weten dat ik rookte had ik nooit meer een voet buiten de deur mogen zetten. Mijn ouders waren streng en dat was de reden dat ik zo rebels was. Ik nam plaats op een bankje in de zon en nam een hijsje van mijn sigaret.

[plaatje komt later en is er iemand die tegen Carley komt praten?]

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Julia Amelia Earhart
Ik reed met mijn kleine kevertje het parkeerterrein op. Ron zat op de bijrijdersstoel en keek vrolijk rond. Het was een heel schattig gezicht en het hondje hield erg van het rijden in de auto. Ik stapte uit en het hondje kwam achter me aan en bleef bij mijn voeten dartelen, terwijl ik mijn spullen van de achterbank en uit de achterklep haalde. Ik gaf hem zijn eigen mand, die nu nog veel te groot was, maar straks niet meer. Het hondje sleepte het vrolijk mee, terwijl ik mijn autootje afsloot en met mijn spullen naar mijn kamer liep. Mijn rok zwierde rond mijn knieën, wat niet heel netjes was, maar ik vond het fijn. Het gaf me vrijheid om te doen wat ik wilde. Ik zette mijn spullen neer op mijn kamer en legde Ron's bed op de plek in de hoek bij de deur. Waarschijnlijk zou hij veel in mijn bed slapen, maar het ging om het idee. Snel pakte ik alles uit, wat niet echt moeilijk was, gezien alles netjes ingepakt was. Toch was ik verbaasd dat ik een brief van mijn broertje erin zag liggen. Hij zou volgens jaar gaan studeren en hij wist nog niet of hij hier kwam studeren of in de buurt van Baltimore. Ik miste hem heel erg, dus ik hoopte dat hij hier kwam, maar het was zijn keuze. Ik stopte de brief in de binnenzak van mijn jasje, om snel mijn haar te doen, nog wat lippenstift op te doen, en naar buiten te lopen, met Ron in mijn kielzog. Buiten vond ik een plekje op een muurtje in het park en sloeg daar mijn benen over elkaar, om de envelop te openen en te lezen wat mijn broertje me allemaal te vertellen had, wat hij me niet face-to-face had kunnen vertellen.

---

Bowties were never Cooler

Joyce zag even wat mensen die ze kende omdat deze net zoals haar rechten studeerden. Ze glimlachte even naar hen en ging een praatje maken met één van haar vriendinnen. Tenminste wat je een vriendin kon noemen. Joyce mocht het meisje wel maar was vooral met haar bevriend omdat ze ook rechten studeerde. Ze moest wel een aantal vrienden hebben die dezelfde richting deden als haar zodat ze niet in problemen zou geraken bij groepswerken of erger nog wanneer ze ziek was. Het meisje was dus wel een vrienden van Joyce maar mocht deze geen rechten gestudeerd hebben dan wist ze wel zeker dat ze niet met elkaar bevriend zouden zijn.
Na een kort praatje gingen ze weer verder door. Joyce bleef staan. Ze had geen zin om al meteen de eerste dag met iedereen van haar studierichting op te trekken. Ze was liever wat vrijer en keek dus even in het rond. Er was best wel een grote drukte merkte ze op. Ouders die hun dochters of zonen af kwamen zetten. Het was grappig om te zien hoe sommige jongeren juist emotioneel of met tegenzin uit de auto stapten en hun ouders omhelsden en nog eens iets zeiden zodat de tijd wat gerekt werd en hoe er dan ook weer jongeren waren die niet snel genoeg weg konden zijn van hun ouders. Joyce zag Jesse staan bij zijn motor en besloot om hem even gedag te zeggen. Ze kende hem niet zo goed maar nu stond ze hier ook maar alleen. Bovendien kende ze hem goed genoeg om even met hem een praatje te maken en Joyce vond zijn motor best indrukwekkend al zou ze zelf nooit zoiets kopen. En zelfs als ze dat zou doen dan zouden zowel haar ouders als waarschijnlijk de rest van de mensen het vreemd en ongepast vinden.
'Hoi', zei ze vrolijk toen ze bij Jesse stond en ze glimlachte even.

[ bericht aangepast op 26 feb 2015 - 22:47 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Crowley > Wanderings

—

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 21:01 ]

Jesse Lee Colton

Ik ben blij dat mijn Harley nog helemaal in orde is, waardoor mijn dag gelijk weer goed is en ik even niet aan mijn familie hoef te denken, die op dit moment terug rijdt naar huis, naar Rolesville. Ik mis ze altijd, maar we bellen gelukkig wel veel. Ze zijn alles voor mij en zullen dat ook altijd blijven. Mijn oog valt daarna op een meisje die mijn kant op gelopen komt. Al snel herken ik haar als Joyce. Ze ziet er netjes uit, zoals altijd, maar dat maakt mij niks uit. Ik ga met iedereen om die aardig is en zij lijkt altijd een heel lief en vrolijk meisje te zijn.
      "Hoi" zegt ze vrolijk en met een glimlach, waardoor ik automatisch een brede grijns op mijn lippen laat.
      "Joyce! Ook terug voor een nieuw jaar! Wij ook," glimlach ik breed en ik klop op het zwarte, leren zadel. "Heb je een beetje zin in het nieuwe schooljaar? Je studeerde toch rechten?"
      Ik leun lichtjes tegen mijn motor aan en haal een pakje sigaretten uit de zak van mijn leren jasje, met een aansteker erbij. Ik steek een sigaret in mijn mond en steek hem aan met de zilveren Zippo die in mijn andere zak zit. Dan steek ik het pakje uit om ook een sigaret aan Joyce aan te bieden, al denk ik niet dat ze rookt. Nette meisjes roken sowieso bijna nooit, hoewel je van die stiekemerds erbij hebt zitten. Ik oordeel er toch niet over en ben gewoon zo beleefd om het aan te bieden.

---

Your make-up is terrible

"Dus, ga je jezelf voordoen als iemand die je niet bent. Super goed idee.", Hoorde ik Ace zeggen en im keek betreurd. Aan die ene kant had hij wel gelijk. Ik moest mezelf wezen en niet wat mijn ouders van mij verwachtte. "Jij komt echt niet in mijn broeken sweetheart.", Had hij gezegd en toch was ik eigenwijs geweest. Daar kwam mijn slechte eigenschap weer om het hoekje piepen. "Robin, geef mijn spullen terug!", Schreeuwde Ace bij m'n deur en bonkte hevig op de deur. Uiteindelijk toen ik de deur open deed, kwam hij m'n kamer binnen. "No worries darling. Ik doe ze al uit.", Zei ik en liep naar de badkamer om weer mijn oude outfit aan te doen. Ik gooide zijn kleding op z'n tas en keek hem betreurd aan. "Het spijt me, Ace..", Zei ik en keek naar de grond. "Owjah. En als je die broek uitrekt, maak ik je dood.", Zei hij met een glimlach op z'n lippen. "Of je koopt een nieuwe natuurlijk.", Vervolgde hij. "Ach ik weet niet beter van je.", Zei ik en toverde een scheve glimlach op m'n lippen. Ik zou zelf wel een manier vinden om meer mezelf te zijn. Ik haalde diep adem en keek Ace aan. Het speet me oprecht wat ik had gedaan en ik voelde me slecht. "Dus, tijd voor een kopje koffie en sorry cake?", Grapte ik en glimlachte naar Ace. Hij was een van de weinige vrienden die ik hier had op school. Ik wilde hem niet nog bozer maken dan hij al was..

[Hehe sorry x: ]

[ bericht aangepast op 25 feb 2015 - 21:32 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

“Je rode haar trekt wel de aandacht, hoor,” zei hij. Het plukje haar dat steeds weer achter Elaine' oor vandaan kwam werd terug gestopt door Vince. Ze glimlachte even verlegen.
“Misschien is het een idee dat je met ons meegaat?” was zijn voorstel nadat Elaine hem veel plezier gewenst had. Ze ademde even diep in en probeerde een smoes te bedenken. Hoe aardig ze het ook vond dat hij haar vroeg om mee te gaan, het leek haar zo eng. Mensen zeiden dat er veel drank zou zijn, net zoals de voorgaande jaren. Elaine wist nooit goed hoe ze daarmee om moest gaan.
"Het lijkt me heel leuk, " zei ze en ze glimlachte even. En nu nog een 'maar' bedenken. Maar niks schoot binnen. Alsof iets haar wilde dwingen om naar het feest te gaan kon ze letterlijk geen reden bedenken waarom ze niet zou kunnen. Elaine wilde niet toegeven dat ze niet durfde, of dat ze nooit eerder naar zo'n feest was geweest. Dat zou zo genant zijn.
"Maar ik begrijp het ook als je liever met alleen je vrienden gaat, aangezien ik..., " zei ze, maar ze wist niet hoe ze de zin af moest maken, " niet echt eerder op zo'n feestje ben geweest. " Haar stem werd steeds zachter en het laatste was waarschijnlijk of net wel, of net niet hoorbaar geweest. Nou, dat ook weer toegegeven, dacht ze hij zichzelf. Nee, Elaine had nooit ook maar naar een feestje met alcohol gewild. Haar oom Was goed verslaafd en vergooide al zijn geld aan het goedje. Maar iedere familie zou wel zo iemand hebben toch? Iemand die zijn prioriteiten niet wist. Het bekende niet dat zij ook zo zou worden, of een van haar vrienden. Die gedachte gaf haar rust. Nu had ze al een meer zin in het feestje, op zich, klein beetje misschien.

---

We've lived in the shadows for far too long.