• Hogwarts, 1 september 1900


    We gaan terug naar het jaar 1900. De tijd waarin studenten in alle rust naar school konden gaan om de magische kunsten onder de knie te krijgen. Het jaar 1900, de jaren voordat Tom Riddle opstond als Voldemort en zijn ideeën doordraafde in twee oorlogen. Het jaar 1900, tientallen jaren voordat Harry Potter vocht tegen Voldemort. Deze RPG speelt zich af op Hogwarts. Studenten krijgen de kans om zich te ontwikkelen tot talentvolle tovenaars en heksen. Er wordt niet gesproken van slechte tovenaars, want die lijken nog niet te bestaan. Wordt jouw personage de beste zwerkbalspeler of de grootste ellende met fabeldieren?
    Om onbewust buitensluiten te voorkomen, zit iedereen in het zesde leerjaar!


    PERSONAGES:
    STOP OP VROUWEN, GRYFFINDOR & SLYTHERIN

    Vrouwen:
    • Camille Jackson | JudithSuzann | Ravenclaw | Pagina 1.16 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Lilian Grace Palvanor | Ameliorate | Huffelpuf
    • Gereserveerd door Iniminicum | Gryffindor
    • Alégria Metea Campbell | Cynefin | Huffelpuf | Pagina 1.3 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Gereserveerd door Crowley | Slytherin
    • Fayacedyluci Kifuliyaska Avaredusko | Cave | Gryffindor
    • Aemilia Waterstone Teater | Gryffindor | Lijstje met vakken ontvangen
    • Skylar Indiana Castellan | Daggers | Huffelpuf | Pagina 1.4 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Emily 'Emma' Louise Belladonna| HemmingsMyHero | Ravenclaw | Pagina 1.16
    • Amelia Celeste Delaroux | Cordis | Ravenclaw | Lijstje met vakken ontvangen


    Mannen:
    • Ezra Hunter Micheal Cooper | Dumbledore | Slytherin | Pagina 1.4
    • Andrew Whither | Ameliorate | Ravenclaw | Pagina 1.10
    • James Luke Rider| Iniminicum | Hufflepuf
    • Edward Frederick Hurrington Junior | Trohman | Gryffindor | Pagina 1.11
    • Adam James Simons | Eleutheromania | Gryffindor | Pagina 1.14 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Antione Campbell Felix Lefèvre | HemmingsMyHero | Gryffindor | Pagina 1.15
    • Luke Daniel Sharrow | Daggers | Slytherin | Pagina 1.14 | Lijstje met vakken ontvangen
    • Lucas 'Luca' Marcus Romano | Zamperini | Slytherin | Lijstje met vakken ontvangen
    • Vincent Ellen Callow | Teater | Ravenclaw | Pagina 1.16 | Lijstje met vakken ontvangen



    INVULLIJSTJE:
    Naam:
    Leeftijd:
    Bloedstatus:
    Afdeling:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Geschiedenis:
    Relaties:
    Extra: Denk aan: zwerkbal, huisdier, toverstok, boeman, patronus etc.)

    FACECLAIMS:
    Lily Collins
    Sophie Turner
    Erin Wagner
    Barbara Palvin
    Xavier Samuel
    Daniel Sharman
    Logan Lerman
    Dylan O'Brien
    Colton Haynes

    QUIDDITCH:
    Gryffindor:
    Captain: Eleutheromania
    Chaser: Eleutheromania
    Chaser: Iniminicum
    Chaser: HemmingsMyHero
    Beater: Cave
    Beater:
    Keeper: Edward Frederick Hurrington Junior
    Seeker: Aemilia Waterstone

    Ravenclaw:
    Captain: Vincent Ellen Callow
    Chaser: Andrew Whither
    Chaser: Vincent Ellen Callow
    Chaser:
    Beater:
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Emily 'Emma' Louise Belladonna

    Slytherin
    Captain:
    Chaser: Luke Daniel Sharrow
    Chaser:
    Chaser:
    Beater: Ezra Hunter Micheal Cooper
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Lucas 'Luca' Marcus Romano

    Huffelpuf
    Captain: Lilian Grace Palvanor
    Chaser: Skylar Indiana Castellan
    Chaser:
    Chaser:
    Beater: Iniminicum
    Beater:
    Keeper:
    Seeker: Lilian Grace Palvanor


    PREFECTS:
    Gryffindor:
    • Aemilia Waterstone
    • HemmingsMyHero
    Ravenclaw:
    • Andrew Whither
    •
    Huffelpuf:
    • Alégria Metea Campbell
    • Iniminicum
    Slytherin:
    •
    •


    PROFESSORS:
    Astronomie: Arlo Donte
    Professor Donte was vroeger ingedeeld bij Ravenclaw. Hij is een intelligente man en houdt van leergierige leerlingen, maar hij laat overduidelijk zijn grenzen merken. Hij houdt niet van grapjassen en wordt vaak gezien als een chagrijn.
    Toverdranken: Eliseo Vihaan
    Professor Vihaan is een strenge docent. Hij is zo eng als hij eruit ziet, wordt er vaak gezegd en dat is zeker waar. Het is geen pretje om les van hem te hebben, ondanks dat hij je veel kan leren. Hij was vroeger ingedeeld bij Slytherin.
    Verzorging van fabeldieren: Keon Zaire
    Professor Zaire is een liefelijke professor. Hij heeft veel ambitie voor zijn vak en wil dat dolgraag overbrengen aan zijn leerlingen. Hij heeft een hekel aan pestkoppen en treedt hier hard tegenop. Hij was vroeger ingedeeld bij Gryffindor.
    Waarzeggerij: Drina Bronwen
    Professor Bronwen is een typische chaoot. Je kunt nauwelijks hoogste van haar krijgen en haar lessen zijn vaak vrij onduidelijk. Ondanks dat is ze wel een lief persoon met het beste voor voor iedereen. Ze was vroeger ingedeeld bij Ravenclaw.



    ROOSTERS:
    Maandag t/m woensdag


    Donderdag t/m zaterdag


    Op zondag zijn alle leerlingen vrij


    REGELS:
    • Een post is minimaal 200 woorden
    • Houd de jongens, meisjes en afdelingen gelijk
    • Zonder toestemming bestuur je géén personages van anderen
    • Geen perfecte personages, iedereen heeft minder goede kanten
    • 16 + is toegestaan, maar zet het in je post
    • Reserveringen van personages blijven 3 dagen staan
    • Ik maak de nieuwe topics aan
    • Ik heb in overleg met Debbaut dit topic geopend
    • Maximaal twee personages per persoon (1 jongen en 1 meisje)
    • Houd het gezellig
    • Voor vragen staat mijn PB of GB altijd open
    • Have fun!


    Rollentopic 2


    Het begin
    We beginnen op King's Cross Station. Iedereen komt aan (met of zonder ouders) en gaat richting de trein.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    MT


    take me back to the basics and the simple life

    {MT}


    She was always looking for more..

    MT


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light



    Ezra Hunter Micheal Cooper
    "You can call me Hunter"



    Slytherin | Beater





    Dit jaar was een vreemd jaar. Mijn leven was sowieso nooit standaard of saai te noemen, maar dit keer was het anders. Terwijl ik met mijn hutkoffer over de tegels van het station liep, wandelden mijn ouders voor me. Dat hadden ze slechts in mijn eerste leerjaar gedaan. Ze vonden het geen noodzaak om me te begeleiden naar de trein, terwijl ze zelf een tovenaar en heks waren. Ze hadden het hoofdstuk Hogwarts allang afgesloten. Daarnaast vonden ze dat ik oud genoeg was om zo zelfstandig te zijn om mezelf er heen te brengen. Dat vond ik prima. Dit jaar gunden ze me dat plezier niet. Mijn moeder droeg een tuttig mantelpakje en mijn vader was netjes aangekleed in een zwart pak. Beiden droegen ze hun toverstok dicht tegen zich aan. Ze zouden nooit of te nimmer afstand doen van hun toverstok, want dat betekende voor hen dat ze afstand namen van de toverkunst.
          Ik dacht aan enkele studenten die in hetzelfde jaar als ik zaten. Als eerste kwam de lieftallige Alégria Campbell in mijn gedachten voorbij. Ze was een sympathieke Hufflepuffer met wie ik een goede band had. Ze was te naïef om in te zien dat ik niet de best persoon was om mee om te gaan. Daarbij kwam wel kijken dat ik te interessant was om te negeren. Die zelfingenomen houding van mij was afkomstig van mijn vader. Hij had het al zijn hele leven met zichzelf getroffen. Dit heb ik niet letterlijk van hem overgenomen. Hij prees mijn oudere broer Yari de hemel in, waardoor ik ben gaan leren om mijn mannetje te staan. Ik dacht aan de anderen van mijn leerjaar. Er waren genoeg jongens die me liever zien komen dan gaan. Dat weerhoudt mij er niet van om met hun vriendinnetjes te praten en dergelijke. Dit zou mijn jaar gaan worden. Het jaar van Hunter Cooper.

    [ bericht aangepast op 27 feb 2015 - 13:43 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    [Mijn topic]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    [Morsmorde :Y)]


    I just caught the wave in your eyes

    [Mijn topics]


    -


    Lilian Grace Palvanor

    Mijn ouders stonden erop dat ze mee naar de trein zouden gaan. Deels omdat ze het leuk vinden om hun kinderen uit te zwaaien, deels omdat ze Dave, mijn jongere broertje, in de gaten moeten houden. Daar geef ik ze dan ook helemaal gelijk in, aangezien hij nooit naar mij luistert. Logisch, welk broertje luistert nou wel naar zijn oudere zus? Hij zorgt er in elk geval wel voor dat we opvallen. Hij rent met luidde passen schreeuwend door het station heen, zijn karretje vliegt voor zich uit. Ik zie velen Muggles onze kant afkeurend opkijken, wat me ietwat schuin doet glimlachen. Meestal is Dave een hyperactieve bom van energie. En dan vooral nu we weer naar Hogwarts gaan. Vorig jaar was hij toch enigszins verlegen en benieuwd wat hem te wachten stond, maar dit jaar heeft hij de zekerheid van Gryffindor en zijn vrienden. Geen reden dus om zich niet als een kleuter te gedragen op het station. Ik wordt er in ieder geval wel gek van.
    "Doen jullie een beetje voorzichtig?" De woorden van mijn moeder, vooral aan mijn broertje gericht, op het moment dat het tijd wordt om afscheid te nemen. Ik knik, Dave staart afwezig naar mijn uiltje. Die heb ik deze zomer van mijn opa gekregen. Een lachje verschijnt op mijn gezicht. Dat was namelijk omdat ik Captain ben geworden van het Quidditch team van Huffelpuf! Als ik daar weer aan denk kost het me moeite om niet weer te gaan gillen of iets dergelijks.
    "En pas jij een beetje op Dave?" Vraagt mijn vader dan als hij me uit mijn gedachten haalt. Weer knik ik, nu een beetje afwezig. Als ik een blik op mijn ouders werp zie ik twee verschillende mensen. Mijn moeder kijkt ons liefdevol en vertrouwend aan. Het is duidelijk dat ze zich hier helemaal op haar plaats voelt. Zij is hier immers in haar jeugd ook naar school geweest. Mijn vader lijkt echter niet op zijn gemak. Hoe zal het zijn om erbuiten te staan? Om hetgeen wat je vrouw, je dochter en je zoon hebben, niet te hebben? Om het nooit werkelijk te kunnen begrijpen? Ergens kan ik daar niet bijkomen en ik schud alles wat mijn vader zou kunnen denken van me af. Op dat moment krijgen we nog een laatste knuffel van onze ouders en besluiten ze alvast weg te gaan. Ik denk dat mijn moeder dat idee vooral oppert voor mijn vader, hij is hier nooit thuis geweest. Samen met Dave kijk ik na hoe ze weglopen, maar voordat ze ook maar uit het zicht zijn wordt mijn aandacht getrokken door het geschreeuw van mijn broertje. Hij heeft twee van zijn vrienden gevonden, twee net zo schreeuwerige Gryffindor welpjes. Met rollende ogen loop ik van ze weg, op zoek naar enige mensen die ik ken. Tot nu toe zijn er voornamelijk jongere leerlingen aanwezig, of misschien zijn dat wel de enige die ik zie. Ergens denk ik gewoon dat ik één van de eerste van mijn jaar ben, zeker als ik na grondig rondkijken nog weinig mensen uit het zesde heb gezien. Ik ben nou eenmaal seeker van Huffelpuf, en ik moet zeggen dat mijn ogen niet veel ontgaat. Zuchtend leun ik dan maar tegen een muur aan, aangezien ik geen zin heb om met iemand te gaan praten die ik amper tot niet ken. Mijn hoofd is gedraaid richting de ingang. Als er iemand aankomt zal ik die vast en zeker in het oog hebben.


    She was always looking for more..

    x Skylar Indiana Castellan x Hufflepuff x Sixth year x Chaser x
    x ''You can never hurt me again..'' x


    Mijn blik gleed het station rond en ik zuchtte even. Het kostte me vandaag weer een tijdje om van die mensen geld te krijgen voor een taxi. Vreselijk gewoon. Wat verwachtten ze, dat ik van de ene kant van London naar de andere ging lopen? Mij daarmee niet gezien.
    Snel toverde ik een glimlach rond mijn lippen en trok ik mijn hutkoffer achter mij aan terwijl ik mij uilenkooi met Sammy erin vast hield. In feiten had ik zin in dit jaar. Met name omdat ik Antione weer zou zien, want ik had hem vreselijk gemist.
    Mijn vakantie heb ik grotendeels doorgebracht in The Digeon Alley en in parkjes in London. Het was eenzaam geweest, maar veel beter dan in het weeshuis zitten en voor freak en weet ik veel wat uitgescholden te worden. De Muggles daar mochten me niet echt bepaald en laten ik zeggen; ik heb en groot hekel aan hen.
    Nadat ik door de muur was gegaan die tussen perron 9 en 10 was keek ik het station rond, zoekend voor iemand die ik kende en wie ik mocht.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    [Mijn Topics :3]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Camille Jackson

    Ze liep richting het perron, tussen haar twee broers in. Een glimlach sierde haar lippen, ze had zin in het nieuwe jaar. Ze haalde diep adem en een hand door haar haren, haar broers namen haar spullen mee, zoals gewoonlijk. Ze zagen haar nog altijd als een klein meisje die ze moesten beschermen en helpen, op zulke momenten natuurlijk geen probleem.
    Toen ze op het perron stonden keek ze naar de twee, ze leken op elkaar, het was natuurlijk niet voor niets een tweeling. Ze lachte even en keek kort om zich heen, er waren nog nauwelijks bekenden. "Pas goed op jezelf," hoorde ze toen en keek weer terug naar de tweeling die nog steeds voor haar stond. "Ja ja, het komt goed, rustig maar." glimlachte ze en haalde nogmaals een hand door haar blonde haren. De tweeling was altijd al bezorgd om haar geweest, maar nu ze niet meer op Hogwarts zaten was het alleen maar erger geworden. Ze gaf beide nog een knuffel en nam afscheid. Ze pakte haar hutkoffer aan en keek ze na. Ze haalde diep adem en keek weer rond, nog steeds zag ze geen bekenden. Ze liep naar een muur en leunde ertegenaan.
    Ze keek naar de uil die op haar hutkoffer zat, hij was erg tam en luisterde goed. De uil had ze nu al een paar jaar en ze was enorm gehecht aan haar geraakt. “Heb je er ook weer zin in?” fluisterde ze de uil toe, niet dat ze antwoord verwachtte maar goed. Ze nam plaats naast de uil op de hutkoffer, het was een stevig ding dus het kon makkelijk, Camille aaide de uil even over zijn buik en glimlachte tevreden. “Het wordt vast een leuk jaar,” zei ze weer zacht tegen de uil en glimlachte tevreden.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light


    Andrew Whither

    Normaal gesproken brengen mijn ouders me altijd mee weg naar Hogwarts. Dit jaar is het anders. Mijn moeder had een prijs ontvangen voor haar hotel en hoe schoon die wel niet was of zoiets. Mijn vader had deze ochtend een spoedgeval gekregen op zijn werk. Hij is tandarts en het gebeurt niet vaak dat iemand blijkbaar niet meer door kan met de pijn. Precies nu dus wel. Ik heb niet echt het idee dat ik het erg vindt, ik weet dat ze van me houden. Wel voelden zij zich er allemaal erg schuldig om. Met een aanloopje duw ik mezelf en mijn karretje door de muur en overwelfd de drukte rond de trein me al snel. Een nerveus gevoel neemt plaats in mijn buik, ik bijt een beetje zacht op mijn lip. Waarschijnlijk zullen sommigen mensen me niet eens herkennen. Deze zomer heb ik een ontzettend grote groeispurt gekregen. Ik was altijd stichtig en iedereen kon over me heen kijken. Nu niet meer. Het voelt haast alsof ik in een ander lichaam zit. Ergens voel ik me sterker. Veel sterker. Even werp ik een blik om me heen om te kijken of er een spoor van Adam te bekennen is. In hoeverre ik kan zien, niet. Dat is balen, want verder heb ik tamelijk weinig vrienden. De laatste tijd heb ik me beseft hoeveel ik mensen eigenlijk van me heb afgeduwd de laatste jaren. Niet normaal hoeveel eigenlijk. Dat had ik nooit moeten doen, maar heb ik in twee jaar de tijd om dat terug te draaien? Heb ik de lef om er iets aan te doen? Nee, waarschijnlijk niet. Het idee is er tenminste, al ben ik vast en zeker te laf om het uit te voeren. Ik neem maar plaats in een hoekje, wat niet al te veel opvalt. Ik kijk nog even rond of ik iemand zie die me altijd wel aardig heeft geleken. Misschien iemand van mijn afdeling. Even schiet Camille door mijn hoofd. Het meisje naar wie ik altijd wel heb opgekeken, maar nooit mee heb gesproken. Nooit mee heb durven spreken. Ze is alleen nergens te bekennen, net als Adam. Wie ik juist wel in mijn ooghoek zie is Ezra Hunter Cooper, uitgerekend hem. Ik weet dat hij niet met zijn eerste naam aangesproken wilt worden, wat dan ook juist de reden is dat ik dat, enkel in mijn gedachten, wel doe. Het is alsof ik hem zo toch nog een beetje dwars kan zitten. Hem hoef ik juist niet te zien, dus loop ik nog een eindje van hem vandaan, op zoek naar iemand die wel de moeite waard is. Net op dat moment komt er een meisje met blonde lokken aanlopen. Ik zet een paar stappen in haar richting, kijkend hoe ze bezig is met haar uil.
    “Het wordt vast een leuk jaar,” Hoor ik haar tegen het beestje zeggen. Haar glimlach was op een bepaalde manier aanstekelijk. Eigenlijk heb ik haar nog nooit met een uil gezien. Niet dat ik haar zo vaak heb gezien.
    "Hoi." Zeg ik als ik dichtbij genoeg ben om een gesprek te hebben. "Wat lief. Hoe heet hij?" Vraag ik dan, een tikkeltje zenuwachtig, al hoop ik dat niet te laten horen. Ik probeer me de laatste keer te herinneren dat ik iemand heb aangesproken, dat kan ik me dus niet herinneren. Dan komt er ineens in me op dat de uit ook een vrouwtje kan zijn. "Of zij," Even zoek ik naar de juiste woorden. "Want dat kan natuurlijk ook." Wauw, dat sloeg echt nergens op. Misschien was er wel een reden voor mijn stilte, misschien zijn sommigen mensen gewoon niet gemaakt om te praten.

    [ bericht aangepast op 27 feb 2015 - 11:26 ]


    She was always looking for more..

    MT


    El Diablo.


    Antione Campbell Felix Lefèvre ~ Gryffindor ~ Sixth year ~ Chaser ~ Prefect
    'I know life is very hard but just smile. So at least you smile to life.'


    Vrolijk liep ik over het King's Cross station in mijn woonplaats London. Mijn nieuwe woonplaats dan. Pap en mam hadden speciaal hun ochtend vrijgemaakt om mij naar de trein te brengen en me uit te zwaaien. Natuurlijk, dit is mijn zesde jaar maar ze willen elke keer nog mee aangezien pap zo trots op me is dat ik op Hogwarts studeer. Mijn moeder daarentegen is wat minder enthousiast en voelt zich hier niet helemaal thuis maar ik ben allang blij dat ze is meegegaan en die moeite voor me heeft gedaan. Als we eenmaal door de muur zijn gelopen kijk ik om me heen of ik misschien Skylar zie, of tenminste iemand die ik ken. Ik duw het karretje voor me uit met de uilenkooi van Timeo vooraan. Mijn ouders lopen beschermend achter me terwijl ik kijk of ik al iemand opmerk die ik ken, plots zie ik Skylar alleen staan waardoor een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Ik liep vrolijk op Skylar af en begroette haar al met een blije ''Hey!'' . ''Skylar!'' Zeg ik en omhels haar van achteren. Ik sla mijn armen om haar schouders en druk een kusje op haar achterhoofd.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Alégria 'Ale' Metea Campbell


    Hufflepuff |•| Prefect |•| Sixth Year
    "They say I'm naive, I think I'm just a person who believes everyone is good."


    Geeuwend rekte ik me uit toen ik een geklop hoorde op mijn deur, ja, ik was een lichte slaper dus dat soort dingen hoorde ik terwijl ik sliep.
    'Ale, wakker worden en opstaan! Weet je wat voor dag het is?' hoorde ik mijn moeder door de deur heen kwetteren. Kort fronsde ik even en dacht na, waarbij ik met met mijn handen mijn slapen masseerde. En toen wist ik het!
    'IK GA WEER NAAR HOGWARTS!' schreeuwde ik opgewekt en sloeg gelijk de dekens van mij af. Op dat moment gooide mijn moeder de deur open en kwam Looney naar binnen rennen. Het beest begroette mij enthousiast door op mijn bed te springen en mijn gezicht helemaal onder te likken. Ik lachte en begon de hond te aaien over zijn rug.
    'Nou Ale, als je nog optijd wil komen zou ik je maar snel klaarmaken, aangezien je ook de trein van Dublin - London moet halen!' ik knikte en nam kort afscheid van Looney, daarna knuffelde ik mijn moeder, om daarna als een gek mijn ochtend ritueel te houden. Ik waste mezelf, kleedde me aan, at een kommetje cornflakes, poetste mijn tanden en daarna was ik klaar voor vertrek. Gelukkig was mijn vader zo lief geweest Quarry, mijn bosuil, en mijn loodzware hutkoffer naar beneden te dragen, en die stonden nu al op mij te wachten in de gang naar de voordeur. Aangezien mijn ouders en ik hadden afgesproken dat ik alleen zou gaan, omdat ik inmiddels al 16 was, nam ik bij deze afscheid van hun. Ik trok hun tegelijk in een knuffel en beloofde geen rare dingen te doen. Mijn vader wees me er nog nadrukkelijk op dat ik niet met teveel jongens moest aanpappen. Ik had hem een tik verkocht maar moest er wel om lachen, daarna was het dan toch echt tijd om te vertrekken. Haastig trok ik mijn jas aan en snelde naar buiten, mijn hutkoffer en Quarry achter mij aan slepend.

    Ik zuchtte even diep toen ik door de grote aankomst hal van Kings Cross liep. Ik was gelukkig net optijd geweest op het station van Dublin en kon nog net de trein in, die al met een rokende pijp klaarstond om te vertrekken. En daar stond ik nu, op Kings Cross, met mijn spullen, er klaar voor om eindelijk weer terug te keren naar waar ik het me het meest thuisvoelde. Ik begon breed uit te glimlachen en keek rond of ik enkele bekende gezichten voorbij zag komen.

    [ bericht aangepast op 27 feb 2015 - 12:47 ]


    I just caught the wave in your eyes