[MSV] Jurassic Park - 1 - Speeltopics

Het enorme Jurassic Park is net geopend! Bezoekers vanuit de hele wereld komen het park bezoeken, dat goed loopt. Maar zodra iedereen in het park is, gaat het ineens mis. De stroom valt uit, waardoor alle dinosaurussen weten te ontsnappen. Mobiele apparatuur is niet toegestaan op het eiland, voordat ze erheen gingen, moesten ze alles inleveren. Ze willen namelijk niet dat er beeldmateriaal van het park vrijkomt, de mensen moeten maar komen om het te zien. De taak van de medewerkers en de gasten is om de stroom aan te krijgen en levend te ontsnappen van het eiland.

Rollen

Vriendengroep
° Lyle Ricky Greer (20) - Runescript
° Zora Hodge (18) - Nakama
° Niro Jonathan Holt (19) - Phxntasia
° Sebastian Ethan Moore (23) - GhostDivision
° Elisabeth "Beth" Baker (25) - OakenshieId

Gezin
° Tom Bauer (34) - Vader - OakenshieId
° Meredith Phelps - Bauer - moeder -
° Cooper Sebastian Phelps (19) - AshFIrwin
° Cole Bauer (15) - Runescript
° Mike Rupert Phelps(14) - Zoon - OakenshieId

Medewerkers:
° Fletcher James Lester - Stagiair - AshFIrwin
° Marketing - Patriots
° Felicity Madison Campbell (25) - Receptioniste - Anatomy

Rollentopic

[ bericht aangepast op 9 okt 2015 - 20:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Beth glimlachte even. 'Mooi zo.'
Ze tuurde uit het raam. Het was ontzettend jammer dat er geen foto's gemaakt mochten worden, want ze had deze herinneringen graag vereeuwigd.
'Het is jammer dat we ze niet kunnen aanraken,' zuchtte ze, naar de grote brontosaurussen kijkend, die door middel van een hek van hen waren gescheiden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Praat niet zo over hem, Cole,' berispte Tom zijn zoon. 'Cooper zit nu gewoon in een lastige periode. Hij draait wel bij.'
Dat hoopte hij tenminste, hoewel hij daar zijn twijfels over had. Eigenlijk zou hij de puberteit zo onderhand wel voorbij moeten zijn. Hij blikte even op zijn vrouw, die stilletjes naar voren tuurde. Aarzelend legde Tom een hand op haar knie. Dit had een leuke, onvergetelijke trip moeten worden, maar Cooper verpeste nu alles, ook voor zijn broertjes en moeder, die juist wel wat ontspanning konden gebruiken. Hij keek verontrust in de achteruitkijkspiegel. Straks kostte het hem zijn baan als zijn stiefzoon buiten rondliep. Hij wist als geen ander dat dat absoluut niet gewaardeerd werd. Maar wat kon hij doen, behalve de jongen hardhandig de auto in sleuren? Er was geen tijd om een redelijk gesprek met hem te voeren!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mike schudde zijn hoofd. 'Nee, je moet mee! Mama maakt zich hartstikke zorgen als jij hier in je eentje rondloopt - en ik ook! Straks worden we beiden het park uitgezet omdat we zijn uitgestapt!' Nogmaals keek hij naar de auto. Hij moest straks al een heel eind rennen. 'Kom alsjeblieft mee,' smeekte hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lyle lachte even.
"We kunnen er wel heen hoor. Zullen we uitstappen en naar het hek gaan?" Hij keek iedereen even aan en opende toen de deur van de veel te traag rijdende auto. Hij kroop over Zora heen, stapte uit en liep met de auto mee. Lyle opende de voorste deur en keek naar Beth.
"Kom je?"

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

"Ik mag niet zo over hem praten, maar hij mag mij wel een piepnicht en een snotneus noemen? Hallo, pap. Hij is een eikel en hij mag jou niet. Ik pik dat niet en al helemaal niet wat hij allemaal over jou zegt!" Riep Cole. Hij was niet vaak luidruchtig en zeker niet vaak boos, dit was dus een moment dat zelde gebeurde. Nog even en Cole zou echt flippen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cooper zuchtte zachtjes toen zijn jongere broertje begon te smeken. Hij had een hele grote zwakke plek voor de kleine Mike in zijn hart, en kon het dus ook niet verdragen om hem zo te zien smeken. Hij wilde helemaal niet terug naar zijn stiefvader en diens zoon, die zo rot over hem had gesproken. Hij deed dan wel stoer, maar elk hard woord deed hem wel degelijk pijn en deed hem zich eigenlijk nog meer verzetten. "Okay, maar als ik nog meer rotopmerkingen naar mijn hoofd krijg, ga ik alsnog naar huis." zei Cooper voor hij de hand van zijn broertje pakte. Het was een flink end rennen, maar het moest nog wel lukken. "Kom, Mikey. We halen het nog wel. Maak je geen zorgen. Ik zorg dat we weer veilig terecht komen." Met een klein rukje aan zijn hand hoopte Cooper dat hij mee zou komen. Niet dat hij zo graag terug wilde, maar zijn broertje was heel belangrijk voor hem.

---

Bowties were never Cooler

Zora zuchtte zachtjes, terwijl ze uit het raam keek. Ergens was het een beetje saai. Zo stil in een auto zitten, terwijl het ritje zo traag gaat. Ok, je kon alles zo beter bekijken, maar dan nog.
      "Het is ietwat saai..." gaf ze eerlijk toe. Ergens had Beth ook wel gelijk, het was jammer dat je er niet bij kon, maar wat moesten ze anders doen? Je kon er niet tussen lopen. Maar al snel dacht Lyle daar anders over, iets waardoor Zora verbaasd opkeek. Hij kroop dan ook al meteen over haar heen.
      "Lyle... zou je dat wel doen?" vroeg ze ietwat onzeker. Straks werden ze betrapt en kregen ze misschien een of andere boete, of mochten ze nooit meer dit park binnen. Maar toch had Zora ook de neiging om met hem mee te gaan, ze vond het immers nog altijd even jammer dat ze er niet bij kon. "Oh, what the heck, waarom ook niet!" riep ze uiteindelijk en stapte ook uit.

---

16 - 09 - '17

{Wooops, ik was deze RPG een beetje vergeten en had geen inspiratie }

Sebastian was ondertussen bijna geheel opgegaan in het bekijken van de omgeving, Hij wilde hier wel eeuwig kunnen blijven om te genieten van de omgeving en de dinosaurussen. Wat zou hij er wel niet voor over hebben om hier te mogen werken. Misschien kon hij aan het einde van de rit vragen of ze nog zochten naar mensen en of ze iemand als hem zouden kunnen gebruiken.
Hij werd echter afgeleid toen hij vaag wat woorden over uitstappen horen.
"Wacht, jongens, nee, is dat wel zo slim?!" riep hij toen uit en hij greep Zora bij de arm, toen hij zag dat ze uit ging stappen. "Er staat niet voor niets een hek en je weet maar nooit hoe die dinosaurussen op mensen zullen reageren."
Maar ergens was hij ook wel erg nieuwsgierig naar de rest van het park. Te voet zouden ze zoveel meer kunnen zien en stiekem verlangde hij daarnaar. Hij wilde nog meer genieten van de pracht die het park te bieden had.

---

Stenenlikker

Beth had nog even vertwijfeld. De regels waren duidelijk: ze mochten de auto niet uit. Maar zouden ze echt de tocht stilzetten en hen komen halen? Daar geloofde ze niet in. Ze bleef dan ook niet lang twijfelen - er waren vast meer mensen die stiekem uit de auto klommen en zolang ze bij de weg bleven, leek haar dat geen immens probleem.
Even later stonden alle inzittenden op het gras. 'Als die kar er maar niet vandoor sjeest,' grinnikte ze, terwijl ze het grasveld tussen de auto en het immense hek overstak.

---

Opluchting maakte zich van Mike meester toen zijn broer zijn hand vastgreep en ze samen terugrende. Hij was echt even bang geweest dat Cooper achter zou zijn gebleven - dan had hij zich de hele dag ongerust gemaakt.

---

Tom slaakte een zucht en keek Cole aan. 'Die dingen mag hij ook niet zeggen, maar het heeft geen zin om ook te gaan schelden. Daar wordt de sfeer niet beter op.' Hij zag in de achteruitkijkspiegel dat de twee jongens terugkwamen en even laten klommen ze weer op de achterbank. Hij zag aan Coles gezicht dat hij niet blij was dat dit gesprek nu ten einde kwam, maar hoopte dat hij zich verstandiger gedroeg als Cooper.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ach Sebastian, wat maakt het uit?" Bromde Lyle en hij keek hem aan. "Het is alleen naar het hek en terug. Het is niet dat die auto er ineens vandoor gaat." Lyle pakte de hand van Zora vast en trok haar bij Sebastian vandaan, richting het grote hek.
"Ja, vanuit die auto zie je haast niets, waarom dan niet even wat dichterbij?" Grinnikte hij en keek Zora aan.

Cole slaakte een zucht en keek achter zich, naar Cooper en Mike die terugkwamen.
"Vuile flikker," gromde hij onder zijn adem en keek om zich heen.
Plots stopte de auto en gingen de lichten die langs het hek stonden ook uit. Verbaasd keek hij rond, zijn irritatie eigenlijk vergetend.
"Dit stond niet in die brief toch, pap? De wagens zouden blijven rijden, toch?" Hij wees naar de lichten langs de hekken. "De lichten zijn uit.."

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Hehe, ik zat juist te denken dat het daar wel tijd voor werd. :')

Beth knipperde verbaasd met haar ogen toen de auto stil bleef staan zodra iedereen was uitgestapt. 'Zou hij dan toch braaf op ons wachten?' vroeg ze verbaasd.
Een van haar vrienden attendeerde haar op de lampen die het hek hadden beschenen. 'Niet alleen de auto staat stil.'
'Dat komt toch niet door ons, hè?' vroeg ze verschrikt. 'Straks slaat de hele tocht op tilt omdat wij uit de auto zijn gestapt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

(Haha vond het ook tijd :W )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cooper deed dit echt niet omdat hij zo graag weer in de auto wilde zitten met zijn stiefvader en dat gespuis van hem, maar Mike was belangrijk voor hem en hij wilde niet dat zijn broertje in de problemen kwam. Zo rende de twee jongens dan ook terug naar de auto en schoven weer op de achterbank. Cooper hoopte vooral dat Tom er niets over zou zeggen, want dat zou de situatie niet beter maken, en dan zou Cooper vooral niet schromen om het nogmaals te doen. Ze zaten nog maar net op de achterbank toen de auto plots stopte en ook gingen nog eens alle lichten uit. "What the fuck?!" Die klootzak zei toch dat hij de auto niet kon stoppen? Toch had hij zo het gevoel dat dit niet de bedoeling was. Voor en achter ons zag Cooper mensen uitstappen, en eigenlijk was hij van plan hetzelfde te doen en rond te gaan vragen wat er was, was het niet dat 'meneer de expert' hier in de verdomme auto zat. "Dus, wat nu, meneer de parkwachter? Mogen we nu wel deze blikkendoos uit? Of moeten we altijd de armen en benen binnenboord houden?" Dat laatste droop het sarcasme vanaf, maar Cooper wilde graag ook wel een echt antwoord hebben als het even kon.

[ bericht aangepast op 5 nov 2015 - 20:21 ]

---

Bowties were never Cooler

(Ik vind dat niet echt kloppen met elkaar om eerlijk te zijn. Ook zei hij dat, zoals je kon lezen, toen de jongens niet in de auto zaten...)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ Sorry, verkeerd gelezen. Ik pas t zo aan

edit: Done. Is hij zo beter?]

[ bericht aangepast op 5 nov 2015 - 20:21 ]

---

Bowties were never Cooler