Charlotte Adelia Solange Deveraux-Alerue
"The first time you fall in love, it changes you forever."
• French princess • Nineteen years old • Don't enjoy this • Outfit • Hairstyle •
''Whatever,'' mompelde ik zachtjes. Mijn moeder rolde haar ogen en begon in het Frans afspraken met mij te maken over van alles en ik knikte maar wat. Uiteindelijk gaf ze me een knuffel en een kus op mijn kruin. Na dit knuffelde ik mijn pa kort. Hierna nam ik één voor één een moment met mijn broers. William een knuffel. Phillipe een hand en Louis ook een knuffel. Nicholas en ik omhelsden elkaar ietsjes langer, voordat ik mij naar mijn beste vriend keerde. Mam wilde niet dat hij mee ging, maar William zei dat het beter zou zijn, omdat we elkaar anders een jaar niet zouden zien. Dus omhelsden Andrew en ik elkaar, waarna ik een snelle kus op zijn lippen drukte en mij grijnzend om keerde, wetende dat mijn vader het niet zou goedkeuren. Andrew was de zoon van een doodgewoon gezin, beide ouders verdienden niet erg veel en hij moest zelf ook werken om hen te helpen en zijn eigen appartement te betalen. ''Nou, tot over één jaar.'' zei ik en na die woorden draaide ik mij om.
- - -
Na een lange rit was ik er dan eindelijk. Een of andere jonge meid wilde mijn koffers en tas tillen, maar ik pakte het zelf al. Lui was ik dus echt niet en ik had helaas de beveiliger niet kunnen overtuigen dat ik zekers zelf de lamborghini kon besturen. Koetsen waren niet mijn ding. Té hobbelig, auto's daarintegen waren ideaal. Dus ik zat nu naast die man, met mijn mobiel. De privejet rit duurde lang en ik wilde nu al met Andrew praten. ''Raad eens wie?'' zei ik in de telefoon. En zo praatte we tot ik bij het paleis was en weer moest ophangen. Zodra ik uit de sportauto was, pakte ik al een sigaret en stak die aan, waarna ik een heis nam en de uitblies. Ik zag een meid staan en liep op haar af. ''Hi, ik ben Charlie, jij ook zo veel zin om hier rond te hangen?'' Niet de beste openingszin, maar whatever. Ik nam weer een heis, die ik daarna weer uitblies. Mijn vrije hand bracht ik naar mijn voorhoofd om eventjes een blonde pluk weg te vegen. Mijn blik gleed rond. Ik moest toegeven dat het mooi was en warm. De sigaret stopte ik in een of andere lege plantenbak en hierna deed ik mijn jas uit en liet die om mijn arm hangen. Vervolgens keek ik de bruinharige meid weer aan. To be honest, ze was mooi. Een typje waar Nicholas voor zou kunnen vallen. Bij de gedachte siert er een lichtelijke grijns mijn lippen. Gosh, wat mis ik mijn wederhelft al weer.
Om duidelijk te zijn; ik ben hier niet vrijwillig heen gegaan. Pa's idee. Blijkbaar vond hij het een goed idee om het kind dat hij verachtte weg te sturen, te doen alsof ze niet bestond. Ik snap niet goed wat hij te zeuren heeft. Hij heeft vier zonen die de familie naam door kunnen geven, wat is dan het probleem? Maar goed, ik wil hem niet eens meer begrijpen, dat heb ik al vaak genoeg geprobeerd. ''Hoewel ik hier niet al te graag heen wilde, ziet het paleis er mooi uit en is de omgeving ook erg prachting, vind je niet?'' vroeg ik het meisje vervolgens. Ik had haar ooit ergens gezien, op het nieuws of ergens in een tijdschrift, ik weet het niet meer. Langzaam dacht ik na. Volgens mij kwam ze uit Scandinavië, al ik het niet zeker meer wist, maar goed.
[ bericht aangepast op 11 sep 2015 - 22:21 ]
The monsters running wild inside of me. I'm faded
