Eerst maakte ik een vriendin, die na de herfstvakantie plotseling minder met me om wilde gaan omdat ze het gevoel had dat ik haar te veel "claimde" (ze noemde dit niet, maar deed gewaoon meer afstand). Punt was dat ik juist het gevoel had dat zij mij meer claimde, waardoor ik dacht niet de kans te hebben gekregen meer nieuwe vrienden te maken. Beetje miscommunicatie, misschien. :')
Toen probeerde ik me bij een ander groepje aan te sluiten, geen populaire mensen, maar werd toch buitengesloten (op een wat letterlijke manier, haha).
Toen probeerde ik me aan te sluiten bij een populair groepje meiden. Aanleiding was een beetje dat ik naast één van hen in de klas kwam te zitten en zij wel aardig tegen me was. Al snel kwam de brugklasdisco van school. Die eerste vriendin (het was immers niet alsof onze vriendschap helemaal verdwenen was, maar gewoon iets minder) kon niet komen, en een meisje dat ik vlak daarvoor nog had ontmoet en me wel leuk leek (ze was nieuw in onze klas gekomen, kwam van de ‘plusklas’, en ik zag haar als een weg om met meer mensen van die klas in contact te komen, omdat die me erg leuk leken ook al kende ik ze niet echt) konden allebei niet. Ik was dus "alleen" naar die disco gegaan, want het leek me wel leuk. Ik probeerde me aan te sluiten bij die populaire meiden, maar zij sloten mij buiten. Toen kende ik dus niemand en ging maar gewoon wat rondlopen en dansen. Toen kwam ik mijn godsdienstdocente tegen. Nadat ik had verteld dat mijn twee vriendinnen niet hadden kunnen komen en ik dus alleen was, stelde zij voor dat ik maar eens kennis ging maken met vier meiden uit haar mentorklas. Eén van hen kende ik al wel en was erg aardig en leuk, en ik wist ook wel dat ze die vriendengroep had. In plaats van me direct voor te stellen, ging ik maar een beetje bij hen in de buurt rondhangen. Op een gegeven moment, toen ik een beetje in een hoekje stond, kwamen zij zelf op mij af (geen idee of ze dat zelf hadden besloten of dat hun mentrix dat als idee had gegeven, zou allebei best kunnen). We maakten kennis, en het werd een heel leuke avond. Geweldige disco.
Die meiden waren heel populair (in meerdere klassen bekend), en heel aardig. Toch bleek al gauw dat we geen aansluiting konden vinden. Zij waren telkens bezig met de mensen van hun klas, sociale contacten, mobiele telefoons, een beetje lachen, er goed uitzien... Je snapt wel, populair zijn. :') Ik zat daar dan bij als persoontje zonder veel sociaal gedoe, andere gedachtegang en ander soort leven. Ik zocht ze in de pauzes op, en het was dan wel gezellig, maar al snel was bijna het enige dat ik nog kon zeggen "hoi". Zelfs één keer een knuffel met een van die mensen. En ze waren heel leuk, maar ik leek gewoon niet genoeg op hen en was wat dat betreft ook gewoon niet erg interessant. Uiteindelijk groeiden we uit elkaar.
Nou ja, toen had ik wel nog dat meisje dat nieuw in onze klas was gekomen. Onze vriendschap groeide, en ik leerde al snel weer andere mensen kennen via haar. Zo heb ik steeds nog meer mensen leren kennen, en met een deel daarvan ben ik nu nog dik bevriend! (:
Zo zie je maar, het is niet altijd makkelijk, maar als je gewoon blijft proberen en zoeken, kan het best goed komen. Ik moet toegeven dat het vast niet overal zo werkt als bij mij en mijn brugklasjaar, maar toch wel mooi om te delen, misschien. (; Ik denk toch dat overal wel enigszins leuke mensen te vinden zijn, en soms duurt het even of je ze ziet. Je moet maar durven. Mensen die stom reageren als jij probeert kennis te maken, zijn toch stomme mensen. :’)
En, zoals hierboven al iemand zijn, wees aardig tegen iedereen. Niet zomaar gaan bitchen, ook niet tegen mensen die je niet mag. Dat zorgt alleen maar voor problemen. :')
Lang geleden. Ben blij dat ik daar weg ben.
Salaryman
