• Personages
    Alienna Roderiquez – Natas
    Angel Wings – Alicia
    Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
    Bobbi Hoekstra - Natas
    Cecila Roderiquez – Marjanne
    Christina Blender - Marieke
    Cyrith Evans – Natas
    Daan Leeuwens
    Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
    Ellie de Vries - Rosanne
    Elsa Leeuwens – Marieke
    Flynn Aegean – Alicia
    Gail Lommers - Rosanne
    Helen Beekman - Rosanne
    Ilse Keuring – Marjanne
    James van Eck - Natas
    Jan "Slater " Roodenburg - Natas
    Jasper Gates - Natas
    Jelle Wings – Alicia
    Johan Leeuwens – Marjanne
    Joshua MontClaire – Marjanne
    Lee Broadsword – Natas
    Lotte Berkman - Natas
    Marije Leeuwens – Marjanne
    Mozart “Mosh” de Waal
    Natalee Birchmeier – Alicia
    Noa MontClaire – Alicia
    Racquel Huize - Marjanne
    Raine Ramp - Rosannne
    Roxy de Groot – Marjanne
    Sterre “Starr” Berkman - Natas
    Tommie Roodenburg - Natas
    Yenthe Huize - Marjanne

    [ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 21:15 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Heb jij even pech. Zoek maar een mooie zeester voor me. Misschien dat je dan wat te zien krijgt.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Josh had zijn vraag amper gesteld of Mosh stnod voor haar neus. Noa merkte dat ze het moeilijk vond om hem aan te kijken, ondanks dat ze niets liever wilde. Ze sloeg haar blik naar hem op en glimlachte onwillekeurig. Ze had hem gemist. Het was haar niet gelukt om dat geheel te onderdrukken of om het helemaal niet te voelen. Ze kwam overeind en nam niet de moeite om het gras van haar kleren te kloppen en besloot haar armen om hem heen te slaan. Ze waren nog steeds samen - voor zover zij wist - en ze wist dat niets fijner zou zijn dan om even zijn ongetwijfeld zweterige geur op te snuiven.
    'Hé,' zei ze zacht en ze merkte dat haar stem breekbaarder klonk dan ze zou willen. Het was moeilijk om een natuurlijke houding aan te nemen nu ze hem eindelijk weer zag. Het was zo ontzettend lang geleden en het weerzien raakte haar meer dan ze van te voren had gedacht. Ze drukte zich voorzichtig wat dichter tegen hem aan, zonder acht te slaan op Joshua die er bij stond. Hij zou het niet raar vinden.
    Noa hoopte dat Mosh hetzelfde voelde als zij en dat hij haar ook had gemist.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Natalee had de auto naar rechts gedraaid in plaats van naar links, waardoor ze hopeloos verdwaald waren op het kampeerterrein. De plattegrond was uit het raampje gewaaid en het duurde even voor ze het juiste veld uiteindelijk hadden bereikt. Izzy zag al een paar bekenden hun tent opzetten en kon niet wachten tot ze ook klaar zouden zijn. Haar gele tent met zwarte strepen zat veilig in de achterbak van de auto en zou haar en Natalee voldoende ruimte verschaffen.
    'Hallo allemaal!' riep Natalee in haar beste Nederlands zodra ze de auto was uitgestapt. Izzy volgde op haar gemak. 'Jullie kennen mij niet, maar ik kom jullie allemaal een knuffel geven als de tent is opgezet!'
    Ze streek haar haar uit haar gezicht en vervolgde ongestoord haar weg naar de kofferbak. De kampeerspullen vielen met een doffe plof in het gras en de klap die erop volgde was het deksel van de achterbak.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Cyrith had niet geweten waar hij de tent moest opzetten. Hij was de laatste maanden erg moe en hij had het vermoeden dat hij hier nog veel slaap moest inhalen. Hij wilde dan ook geen nachten gaan doorhalen en omdat hij een lichte slaper was, was het niet handig om hem te dicht bij de anderen neer te zetten. Aan de andere kant kon hij zich voorstellen dat Lotte het wel prettig vond om vlak bij haar vriendinnen te slapen. Uiteindelijk zette hij de tent een paar meter schuin achter die van Angel een Flynn, zodat ze wel bij de anderen stonden, maar niet in het middelpunt.
    Cyrith had nog maar net het grondzeil uitgerold en vastgepind toen het zweet al op zijn rug stond. Hij hijgde lichtjes en de brandwonden op zijn gezicht jeukten. Hadden de anderen het ook zo loeiwarm of lag het aan hem?
    Hij spreidde het tentdoek uit en haalde de stokken tevoorschijn. Zo geconcentreerd mogelijk probeerde hij ze door de lussen te schuiven, maar doordat hij nog maar één werkend oog had, kon hij de diepe niet goed inschatten. Hij had het gevoel dat iedereen toekeek hoe hij zat te stuntelen en op het punt stond om hem uit te lachen, hoewel een snelle blik over zijn schouder hem leerde dat men wel andere dingen aan zijn hoofd had.
    Kom op. Je kunt toch verdomme wel een tent opzetten?
    Hij veegde zijn kletsnatte haar uit zijn nek vandaan en liet de stokken gefrustreerd vallen toen zijn handen begonnen te beven. Ergens wist hij wel dat er een gemakkelijkere manier was, maar de frustratie omdat hij zo’n simpele handeling niet eens meer normaal kon uitvoeren was te hoog en hij balde uit onmacht zijn vuisten.
    Wat doe ik hier?


    Every villain is a hero in his own mind.

    Toen Ilse en Marije hun eigen tent eenmaal opgezet hadden, hielp Marije haar broers en zus met hun tent. Johan en Daan zouden samen in één cabine slapen en Elsa in de andere, en Marije en Ilse hadden hun eigen tentje. Het voelde voor Ilse een klein beetje als haar eerste vakantie met de groep - een heel klein beetje.
    Het leek erop dat Marijes hulp genoeg was om de toch wel ingewikkelde tent in elkaar te zetten, wat Ilse de gelegenheid gaf om rond te kijken. Hoewel er nog steeds enkelingen waren om de laatste loodjes van hun tent (voornamelijk de haringen) af te ronden, waren de meesten klaar met het opbouwen van hun slaapplek en stonden ze in groepjes of tweetallen met elkaar te praten. De enige waarvan het toch enigszins opviel dat hij nog met zijn tent aan het klungelen was, was Cyrith.
    Ilse liep naar hem toe. Hoewel ze de littekens op zijn gezicht zag, kon ze er goed doorheen kijken en zag ze nog steeds de Cyrith die ze altijd had gekend. De jongen die ze erg lang haar beste vriend had genoemd. Ze hadden een hoop meegemaakt en Ilse vroeg zich af of hun band nog steeds zo sterk was als voorheen, maar zette zich daar overheen. Cyrith had het zwaar te verduren gehad en wat ze ook voor hem betekende, hij betekende ontzettend veel voor haar en ze beschouwde hem nog steeds als een zeer belangrijk persoon in haar leven.
    'Heb je hulp nodig?' Toen hij opkeek, keek ze hem grijnzend aan en liep ze met open armen op hem af. Ze hoopte maar dat hij zich over zijn knuffelangst heen had gezet, want ze wilde niets liever dan hem even vasthouden.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Cyrith trok zijn vingers gauw weer terug, zodat Ilse zijn gebalde vuisten niet zag. Vroeger had hij zich nooit opgewonden over zulke dingen en hij wilde liever niet dat anderen het zagen. Hij merkte een piepkleine aarzeling op toen Ilse hem omhelsde en hij wist dat hij die twijfel veroorzaakte, omdat hij ooit had gezegd dat hij er niet van hield om mensen vast te houden. Sinds Lotte was dat wel veranderd en dus vond hij het ook niet meer zo'n drama als anderen het deden. Anderen die hij al jaren kende, dan.
    'Hé.' In een flits dacht hij terug aan zijn droom van vanochtend, waarin ze in coma had gelegen en er tenen waren afgevroren, zodat ze nooit meer had kunnen lopen. Godzijdank was het maar een droom, hij moest er niet aan denken haar in een rolstoel te zien. Ze had al zoveel van haar eerdere spontaniteit verloren, al was hij daar niet heel erg rouwig om. Een iets minder impulsieve Ilse kon geen kwaad, al kwam dat wel door dingen die hij het liefst wilde vergeten. Het was geen natuurlijke ontwikkeling geweest.
    'Het lukt niet zo,' gaf hij morrend toe. 'Ik kan het niet goed zien.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Een tent opzetten is sowieso ontzettend lastig in je eentje,' zei Ilse. 'Ik help je wel.' Ze trok het tentdoek omhoog, zodat hij niet langer zelf de afstand hoefde te schatten tussen de lussen en de stok en hij het meer op gevoel kon doen.Toen ze zwijgend één tentstok vast hadden gezet, vroeg Ilse toch aan Cyrith hoe het ging. Ze hoopte dat hij eerlijk antwoord zou geven, maar betwijfelde het. Cyrith had altijd de gewoonte gehad om te doen alsof hij zich beter voelde dan hij werkelijk voelde en ze wist niet of hun band nog sterk genoeg was om daar doorheen te prikken - maar als dat niet zo was, dan wilde ze dat graag weer met hem opbouwen. Voor Ilse stond deze vakantie in het teken van het opbouwen van verloren vriendschappen en het proberen om met hen plezier te hebben, iets waar eenieder van hen moeite in leek te hebben.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Ja, het gaat wel goed hoor.' Cyrith veinsde een glimlach, al vond hij het jammer dat hij die moest forceren. Het ging immers toch goed? Hij had vreselijke periodes doorgemaakt en objectief beschouwd had hij op het moment alles op orde. Hij had zijn studie weer hervat, hij kwam weer bij zijn ouders thuis, hij bracht tijd met Kane door en hij had eindelijk een relatie met Lotte. Toch voelde hij zich leeg en niet zo gelukkig als hij gehoopt had. 'Ik ben alleen ontzettend moe, de laatste maanden.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Dat is ook wel logisch,' knikte Ilse. 'Na alles wat je hebt doorstaan... Niet gek dat je, nu je er eindelijk aan toe kunt geven, weinig energie hebt.' Ze pakte een haring en drukte die in het gras. Het was gelukkig redelijk vochtig, waardoor het vrij makkelijk ging. 'Hoe gaat het met Kane? Je ouders?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Ja, het gaat wel goed met Kane. Hij heeft het erg naar zijn zin op de dagbesteding en ik neem hem vaak mee naar het bos. Dat vindt hij heerlijk.' Hij vond het nog steeds niet makkelijk om over zijn broertje te vragen en hij wist ook niet hoeveel Ilse precies wist. Ze hadden vaak lange gesprekken gevoerd, maar hij moest eerlijk toegeven dat hij niet meer wist wat hij precies had gezegd. 'Met mijn ouders gaat het ook een stuk beter, al zou ik toch graag weer op mezelf willen wonen. Ben jij al op zoek naar een woning voor jezelf?'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Angel zag het sms'je van Jelle pas op het moment dat ze zijn stem hoorde. Hij had gezegd dat hij was geland en een taxi zocht, maar dat was al even geleden geweest.
    'Hé!' zei ze en ze kwam overeind zodat hij haar een knuffel kon geven. Het was maar kort en ze deden het niet vaak, maar toch vond ze het fijn. Dit was iets wat ze zich vijf jaar geleden nooit had kunnen voorstellen. Ze wist dat Jelle ongelofelijk in de put zat en dat was onder andere haar schuld geweest. Hij had zo erg aan zichzelf getwijfeld dat hij op sommige momenten niet meer had willen leven, maar hij was er door alle vakanties juist beter uit gekomen, vond ze. Beter dan zo'n beetje ieder ander, als ze naar haarzelf en haar vrienden keek.
    Angel begroette ook Alienna en haar zusje die ze alleen even op een verjaardag had gezien en vroeg hen hoe hun vlucht was geweest. Alles was zo ongelofelijk mooi gepland dat iedereen ongeveer tegelijk aankwam, met een verschil van een paar minuten tot enkele uurtjes.
    'Wel goed,' was Jelle's antwoord. Hij had vrijwel alleen maar geslapen en kon dus eigenlijk een oordeel vellen.
    Zijn ogen gleden over het gelaat van zijn zus en hij constateerde dat ze de aanwezige zon hard nodig had, hoewel hij dat niet zei. Hun relatie was goed, maar zeker niet bestand tegen kritiek en Jelle vermoedde dat Angel dat sowieso niet was. Hij wist van Flynn, die hij misschien zelfs vaker sprak dan Angel zelf, dat ze soms behoorlijk uit haar slof kon schieten en had geen zin om zich haar woede nu al op de hals te halen.
    Hij zag Alienna het veld rondkijken en wist dat ze Tommie en Lee zocht. Hijzelf had Cyrith en Flynn al gezien en ook Izzy zag hij rondlopen. Dat waren de mensen die hij het meest vertrouwde en durfde het om die reden oom wel aan om gewoon naar hen toe te stappen en hen gedag te zeggen. Iedereen leidde zo erg zijn eigen leven, dat hij de meeste van hen niet vaak sprak en zelden zag.
    Izzy had hem al opgemerkt voordat hij een paar passen in haar richting had gedaan. Ze kwam net haar knalgele tent uit gekropen die ze zojuist had opgezet. Haar ogen glinsterden toen hij haar aankeek en ze sloeg haar armen om hem heen. Het was zeker een half jaar geleden sinds hij haar voor het laatst had gezien. Ze woonde dan ook veel verder weg dan eerst en zo veel tijd hadden ze niet gehad om elkaar op te zoeken, hoewel ze elkaar wel regelmatig een bericht stuurde. Izzy had hem zelfs tig ansichtkaarten gestuurd met foto's van haar en Natalee erbij!
    Haar vriendin nam ook even de tijd om hem te begroeten. Haar harde stem zou hij niet snel weer vergeten.
    'Ik ga nog even mijn luchtbed opblazen,' zei Izzy voor ze haar tent weer indook en hij even later hoorde hoe ze longen leegdrukte in het luchtbed.
    Natalee, zo druk als ze was, eiste hem meteen op.
    'Stel jij me dan intussen aan iedereen voor!' zei ze opgewekt en ze pakte zijn arm om hem ongetwijfeld naar iemand toe te slepen die er interessant uitzag. Dat bleek Lotte te zijn, waar Jelle blij mee was, want hij was bijna bang dat ze hem naar Starr zou leiden, hoewel hij die nog niet gezien had.
    Jelle zei Lotte gedag, omhelsde haar en Natalee deed ongevraagd hetzelfde, waarna ze zich voorstelde als 'de vriendin van Bertha'.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    'Nah, geen zin in,' grijnsde Raine, die weer onder water dook en besloot zichzelf dan maar in zijn eentje te vermaken.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    James zat op een klapstoel voor zijn caravan. In zijn schoot lag een boek, maar het was vooral het kampeerveld dat hij bestudeerde. Vanachter zijn zonnebrilglazen natuurlijk, zodat niemand het doorhad. Het was vandaag zaterdag en dat betekende een nieuwe lading gasten. Een interessante dag, waarop hij de sublieme kans had om te zien hoe de verschillende gasten met elkaar vermengden. En dat deden ze ditmaal. Het halve kampeerveld scheen elkaar te kennen en dat verbaasde hem. Er werden heel wat hadden geschud, wangen gekust en geknuffeld. Bijzonder om te zien. Wanneer schudde je iemand een hand, gaf je een kus of een knuffel? De knuffel was duidelijk de intiemste vorm, maar wanneer ging je naar dat stadium toe? En in hoeverre had de sociale druk daar invloed op? Omhelsde men ook anderen die eigenlijk tot het stadium ervoor hoorde, enkel alleen om dat waardeoordeel te verbloemen?
    James probeerde zich de gezichten in te prenten en hun onderlinge verhoudingen in te schatten. Vanavond zou hij pas aantekeningen maken. Hij wilde niet dat iemand over zijn onderzoek wist, want dat zou de objectiviteit beïnvloeden. Zodra ze doorhadden dat ze het materiaal van zijn scriptie waren, zouden zich anders gaan gedragen. Bewust of onbewust.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Lotte was nog nauwelijks het veld opgestapt toen Jelle naar haar toe kwam. Ze gaf hem een knuffel en stelde zich voor aan het vriendinnetje van Izzy. Het duurde heel even voordat ze begreep dat Jelle haar met Bertha bedoelde, maar heel veel vrienden had Jelle jammer genoeg niet. Al geloofde ze niet dat hij daar erg onder leed. Hij was niet meer zo eenzaam als tijdens de eerste jaren en hij zou zich nooit op zijn gemak voelen als hij in het middelpunt stond.
    ‘Natalee dus,’ herhaalde Lotte. ‘Ik ben geen ster in het onthouden van namen, dus vergeef het me als ik er straks weer naar vraag. Hoe was je reis? Ben je met het vliegtuig of met de auto gekomen?’
    Lotte deed haar best om haar blik op het meisje gericht te houden, in plaats van het veld af te speuren naar Cyrith.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Slater grinnikte bij het zien van Starrs verongelijkte gezicht. Hij vroeg zich af of ze echt zeesterren dacht te vinden in een meer. Eigenlijk dacht hij wel dat ze zo dom was, al zei hij er niets van. Starr was best oké, maar ze kon wel vreselijk sneren en daar had hij zo tijdens zijn eerste minuten vakantie geen zin in. Hij ging kopje onder en toen zijn haren rondom zijn gezicht kleefden, wenste hij dat hij een staart had in gedaan.
    Hij vroeg zich af of Gail er al was. Hij had haar vannacht bij het hotel gezien, dus hij ervoer niet de behoefte om haar meteen op te zoeken. Dat kwam zo wel. Waarschijnlijk was ze toch niet al te vrolijk na de lange rit, dus dan mocht ze zich wel bij haar vriendinnen beklagen.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2016 - 11:46 ]


    Every villain is a hero in his own mind.