Een teken - Stamcafé

Ik was gisteren nogal onzeker over wat ik nou wil met mijn toekomst. Ik heb dat echt kei vaak, ook al plan ik altijd alles goed en haal braaf mijn diploma's etc. Ik heb gisteren dus het bericht gehad dat ik mijn tweede jaar in één keer heb gehaald en nu dus volledig op schema loop: met andere woorden, als ik zo door blijf gaan kan ik volgend schooljaar gewoon mijn bachelor halen. En dan heb ik gehaald wat ik moest halen voor mijn studie financiering en kan dat mijn keuzes niet meer beïnvloeden, omdat we dat toch niet meer krijgen. Nou is het veilige en meest logische plan dat ik een master nieuwe media ga doen, althans daar probeer binnen te komen. Of in Utrecht, of in Amsterdam om mij dan te gaan focussen op game analyse en narratie in games in verhouding tot andere media. Dat is namelijk hetgeen dat mij echt heel erg interesseert in mijn studie.
Nou, helemaal gepland en goed voorbereid lijkt het zo, maar ik weet niet of het echt is wat ik wil. Als ik mij afvraag wat ik wil, dan wil ik schrijven, zingen, performen, achter de schermen meehelpen aan een uitvoering, regisseren, de dramaturg uithangen en ik houd daar eigenlijk bar weinig tijd voor over als ik daarnaast ook nog die full time studie constant maar aanhoudt. Telkens zeg ik tegen mijzelf: Oké nog dit en dan mag je een tussenjaar doen, oké alleen nog dit, en dan blijf ik dat maar uitstellen om hele goede redenen. Na mijn examen was het de studiefinanciering en nu is het dat ik bang ben dat ik geen master meer zou kunnen doen na mijn tussenjaar, omdat ze mij dan misschien niet meer willen? Ugh, ik haal mij allemaal ramp scenario's in mijn hoofd, waarin ik eindig als een waardeloze zwerver of iemand die zijn hele leven bij zijn ouders woont. Ik ben niet iemand voor het huisje boompje beestje ideaal, ik wil succes en avontuur en leuke dingen doen, maar ik wil ook weer niet eindigen als een zwerver :')
Dus telkens ben ik in gevecht daarover met mijzelf, wat moet ik doen? Wat is verstandig? Hoe zorg ik ervoor dat ik gelukkig ben (gezien je daar toch echt zelf voor moet zorgen in het leven)?

Oké en nu komt het grappige. Of rare, of whatever. Ik ben gelovig opgevoed, dus ik bid vrij vaak tot hetgeen dat ik gewend ben God te noemen als ik alleen ben. En nu had ik gisteren dus gevraagd wat ik in vredesnaam moest doen en of ik een teken kon krijgen, iets om mij de juiste weg te wijzen. En toen werd er deze morgen toen ik net wakker was opeens aangebeld en werd mijn gloednieuwe opname microfoon die ik nodig heb om mijn eigen youtube kanaal met in eerste instantie mijn When Jily meets Frozen parodieën te maken en daarna in ieder geval When Stucky gets Tangled. Het rare is dat hoewel dingen wel vaker te vroeg worden bezorgd hier, hij nu echt dermate te vroeg is dat het haast niet kan... Super raar. Maar ja ik ben heel blij dat hij er is... Het voelt alleen een beetje raar :W

Maken jullie wel eens dergelijke rare dingen mee die je opeens toch even laten geloven in idk God, het lot, een andere hogere macht, hoe iedereen het wil noemen maakt eigenlijk niet zoveel uit wat mij betreft?

---

Happy Birthday my Potter!

Ik heb zo'n periode gehad, waarin ik achter alles een teken zocht. Dat ben ik gelukkig voorbij, want dat was echt vermoeiend. Maar ik geloof inderdaad wel dat er zulke tekens bestaan, ja. En ik ben me er ook van bewust dat sommige personen er niet in geloven, of dat het mogelijk is dat het allemaal maar fantasie is.
Maar uiteindelijk moet je dat voor jezelf beslissen (zolang je anderen hun mening ook respecteert uiteraard). Dus ja, ik geloof dat er een God is, of in ieder geval een hogere macht.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Patholoog schreef:
Ik heb zo'n periode gehad, waarin ik achter alles een teken zocht. Dat ben ik gelukkig voorbij, want dat was echt vermoeiend. Maar ik geloof inderdaad wel dat er zulke tekens bestaan, ja. En ik ben me er ook van bewust dat sommige personen er niet in geloven, of dat het mogelijk is dat het allemaal maar fantasie is.
Maar uiteindelijk moet je dat voor jezelf beslissen (zolang je anderen hun mening ook respecteert uiteraard). Dus ja, ik geloof dat er een God is, of in ieder geval een hogere macht.

Pfoe dat lijkt mij inderdaad vermoeiend. 24/7 je leven behandelen als een film die je moet analyseren, Merlin... zou wel een interessante eigenschap zijn voor een personage though... hmmm... dit brengt mij op een idee :')

En dat is zeker waar, dat je andermans mening dient te respecteren wat je uiteindelijk ook gelooft. Ik vind het juist interessant wat andere mensen geloven en denken ^^

---

Happy Birthday my Potter!

Ik ben geen gelovig iemand, qua religie dan, maar ik geloof wel in het lot, min of meer dan. Niet zo heftig als in boeken, maar ik geloof wel dat jouw reis in deze wereld ergens naartoe gaat. Je bent immers iemand en je bent altijd opzoek naar jezelf. je hoort ergens thuis. Vaag gebrabbel hier
Zelf kan ik het me niet heugen dat ik zoiets heb meegemaakt, niet iets dat me zo is bijgebleven ofzo. Maar misschien was het iets kleins dat me ergens heen bracht. Het feit bijvoorbeeld dat ik ooit begon met schrijven, acuut gestopt ben omdat ik te bang was voor de meningen van anderen, en uiteindelijk is dat plotsklaps veranderd en ben ik hier terecht gekomen. Ik geloof werkelijk dat mijn weg leidt naar het schrijven, klein of groots, geen idee nog. Maar als dat niet zo was geweest, dan had ik het nooit meer opgepakt. En dat klinkt allemaal vet goedgelovig enzo, maar toch. Er moet een reden zijn dat ik het weer oppakte, dat ik die angst opzij durfde te schuiven en het opnieuw te proberen. Of ik ooit werkelijk een teken heb gekregen van iets of over iets, geen idee, misschien heel subtiel. Maar ik geloof er wel in.

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Ik geloof dat ik je situatie wel begrijp. Erbuiten gelaten dat ik vier jaar jonger ben dan je en dat ik nog niet eens aan hogere studies begonnen ben, snap ik wat je wilt zeggen met het "ik wil succes en avontuur en leuke dingen doen". Ik zou kunnen zeggen dat je moet doen wat je wilt doen, of dat het het best zou zijn keurig een master te doen hierna omdat dat meer werkzekerheid oplevert, maar in realiteit heb ik geen flauw idee wat het beste voor je is. Jij bent jij en niet iemand anders, dus wat je doet is aan jou te bepalen en niet aan iemand anders. Dus ik zou zeggen doe waar je je goed bij voelt, maar dat is geloof ik net waar je mee in de problemen zit.

Persoonlijk ben ik er nog steeds niet uit of ik gelovig ben of niet. Ik geloof in de waarden die verscheidene religies meegeven en ik geloof zeker dat er krachten zijn in de natuur die we niet kennen, die een significante impact hebben op ons leven. Of men die kracht nu God, JHWH, Allah, Visjnoe of fysica wilt noemt, voor mij blijft het hetzelfde.
Ik geloof niet dat zo'n teken is of niet is, als je begrijpt wat ik bedoel. Je hebt gebeden tot God en de volgende ochtend ontvang je je micro. Het kan verschillende dingen betekenen. Het kan betekenen dat je micro vroeger verzonden is omdat Jan uit van de post ijverig was en het kan betekenen dat je er echt iets moet mee gaan doen in je leven. Hoe jij het interpreteert, dat is wat het betekent. Denk ik.
Volgens mij is dat min of meer hetzelfde als mensen die genezen van een ongeneeslijke ziekte door te bidden. Die mensen geloven dat ze kunnen genezen, ze geloven het oprecht, en geloven (niet per sé in een God, geloven in jezelf, geloven in anderen en de wereld om je heen - geloven over het algemeen) maakt iemand mentaal sterker. Mentaal sterk staan is heel erg verbonden met fysiek sterk zijn. Of daar een God of een kracht bij betrokken is - ik weet het niet. Ik weet het oprecht niet. Maar het is hoe zij het interpreteren. Het is hoe jij het interpreteert. Wat ik uit deze tekst kan afleiden, is dat je het wel degelijk als een teken interpreteert. En ik zou zeggen: volg je hart, volg waar je in gelooft. En volg mijn advies niet als je het nonsens vind, haha.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried