200 | The edge of death | Speeltopic - Speeltopics

---

Danbury, Connecticut. Een stad waarin zo'n 80,000 mensen wijdverspreid leven. Een plek met veel bossen en mooi gelegen aan een meer. Een stad met een eigen ziekenhuis en highschool. Maar ook een stad die een baken lijkt te zijn voor het bovennatuurlijke. Al decennia lang wonen hier vampiers, weerwolven, heksen en andere wezens tussen de mensen. Soms vreedzaam, soms met hun eigen vete's en ruzies. Alles veranderd echter als een groep jagers ook naar Danbury komt, want ook voor hen is het niet onopgemerkt gegaan dat er hier zoveel bovennatuurlijks afspeelt. Blijft de vrede in Danbury voortbestaan, of loopt dit helemaal fout?

---

ROLLEN

Wolfpack - Weerwolven (vrouwen tijdelijk vol) ° Alfa —— username | Gereserveerd | age | page ° MonChevy | Troy Duvall | 23 | 1,1 ° nakito | Joanne Lynn Wilson | 20 | 1,3 ° Littlepanda_ | Madison Skylar McKay | 18 || 1,4 Jagers (vrouwen tijdelijk vol) ° Leider —— Assassin | Angelica Wolfe | 29 | 1,2 ° Nerwen | Blaise Wolf Hunter | 34 | 1,2 ° HarleyQuinnx | Cressida Jaci Haleen | 26 | 1,2 Overig (op aanvraag) ° Omega —— Assassin | Myles Duvall | 38 | 1,2

Gauthus Clan - Vampieren (tijdelijk vol) ° Leider —— WingedHussar | Grigori Afanas Andrei Rykov | 122 | 1,1 ° Rechterhand —— Submarines | Magdalena Hazel Rosebush | 101 | 1,1 ° Polovina | Sofiya Rebecca Lapshakovic | 111 | 1,1 ° SIave | Deion Elroi Taye–Kenan | 201 | 1,3 Danbury Coven - Heksen ° Hoge Priester —— username | Gereserveerd | age | page ° Ninuturu | Michael Lotriél - Threemen | 26 | 1,2 Mensen (vrouwen tijdelijk vol) ° Velaris | Gereserveerd | age | page

---

EXTRA INFORMATIE Vampieren Vampieren overleven het beste op mensenbloed. Op dierenbloed kunnen ze ook overleven, maar minder goed. Weerwolvenbloed is dodelijk voor hen. Hun tanden komen naar buiten als ze gaan drinken en beslaan de gehele onder en boven voorkant. Hoe ouder de vampier, hoe beter ze tegen zonlicht kunnen. Een beetje zonlicht zal ze nooit doden, maar als ze voor langere tijd geheel blootgesteld worden, zullen ze langzaam verbranden. Hoe jonger ze zijn, hoe sneller dit proces zal gaan. Ze hebben een versterkt gehoor en zicht. Ze zijn altijd even sterk en sterker dan mensen. Vampieren kunnen zichzelf sneller genezen en voelen minder pijn. Hun lichaamstemperatuur is veel lager. Ze kunnen wel gewoon bloeden. Met hun versterkte zintuigen merken ze het wanneer ze een ander wezen tegenkomen. Als je een vampier wordt, zal je eerst dood moeten gaan en daarna het bloed van een vampier binnen moeten krijgen. Hierna zal je lichaam niet meer verouderen en ben je niet meer vruchtbaar. Weerwolven Weerwolven kunnen getraind worden in het veranderen. Op zich kunnen ze zich op elk gewenst moment veranderen, maar veranderen sowieso elke volle maan. Alleen een Alfa kan zichzelf tijdens de volle maan beter beheersen. Woede kan ervoor zorgen dat een weerwolf zich niet goed kan beheersen. De drie dagen van volle maan zullen weerwolven sterker zijn, ook overdag. Een weerwolf word je door een beet, het is niet genetisch over te brengen. Hierna zal je gewoon verouderen als een normaal mens. Ze hebben versterkte reukzin, gehoor en zicht. Ze zijn sterker dan vampiers als ze veranderd zijn, maar zwakker in menselijke vorm. Ze kunnen zichzelf genezen. Met hun versterkte zintuigen merken ze het wanneer ze een ander wezen tegenkomen. Heksen Heksen hebben magische krachten, deze worden doorgegeven via een gen, je kan op geen andere manier een heks worden. Heksen werken met spreuken en versterken hun krachten met kruiden en natuurstenen. Heksen zijn sterfelijk en hebben geen versterkte zintuigen. Enkel met spreuken kunnen ze zich sterker maken. Over het algemeen zijn heksen goedaardig. Jagers Iedereen kan een jager worden. Sommige jagers zijn gespecialiseerd in bepaalde groepen, anderen weten van alles iets. Soms wordt het doorgegeven in de familie, soms niet. Deze jagers werken samen in een groep. Over het algemeen huren ze elk hun eigen huis, hoewel sommige huizen delen om in kosten te besparen, aangezien ze nogal vaak verhuizen. REGELS ° Minimum van 200 woorden. ° Bestuur enkel je eigen personage, tenzij je toestemming hebt van een ander. ° Geen Gary-Stu's en Mary Sue's. ° 16+ is toegestaan. ° Meerdere rollen mag, in variatie. ° Naamsveranderingen doorgeven. ° Ruziemaken doe je maar ergens anders. ° Geef mensen de kans om rustig te reageren. ° Hou het realistisch! Ga niet god-modden ° Spreek van te voren geen dingen af die in de gaan RPG gebeuren. BEGIN Datum: zaterdag 21 mei Tijd: 13:00 Weer: zonnig, met kans op bewolking en lichte buien later op de dag. De jagers zijn nu een week in Danbury. Ze hebben huizen gehuurd en gedragen zich als normale mensen. Sommige leden van de bovennatuurlijk community hebben door dat er iets veranderd is, anderen merken niks. Je kan er zelf voor kiezen om je personage naar anderen te laten uitreiken over dit vraagstuk, of bij zijn eigen soort te blijven. Werken ze samen of tegen elkaar? TOPICS Rollentopics: 1 Praattopics: 1 Speeltopics: 1

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 16:12 ]

---

Your make-up is terrible

mt

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

MT

---

When you believe your dreams come true

Troy Duvall

Terwijl mijn groene kijkers naar de lucht keken, liep ik de bossen uit Danbury terug in. Mijn gezicht stond, zoals gewoonlijk, neutraal en er straalde geen enkele emotie vanaf. Dit had ik al jaren geleden achter me gelaten en het beviel me eigenlijk wel goed. Ik knikte naar wat inwoners terwijl ik ze passeerde en ik kreeg een vriendelijke knik terug. De mensen in Danbury waren stuk voor stuk uniek en daar kon ik mezelf ook onder laten tellen. Mijn hand gleed over de wond op mijn arm. Het wilde niet genezen en ik vroeg me af of er misschien was geknutseld met de val waar ik in was gelopen. Pijn deed het echter niet en als dit het wel deed zou ik het aan niemand toegeven. Met mijn blik strak vooruit gericht liep ik door de staat waar mijn knusse huisje stond, maar dit was niet mijn bestemming. Ik woonde hier nu al ruim twee jaar, vanaf het moment dat ik gebeten was. Ik kon niet terug, durfde het niet. Bang voor de reacties van mijn familie.
Nu zat ik in een roedel. We waren met weinig, maar waren wel sterk. Er was in ieder geval nog nooit een andere roedel binnen weten te dringen tot Danbury, dus ik nam aan dat we wel sterk waren. We hebben daarentegen wel een aantal leden verloren tijdens gevechten, maar ik vond dat het hun eigen schuld was. Als je niet goed oplette was je de pineut. Niet dat ik het niet erg vond, het was zeker wel erg, maar toch moet je op je strategie blijven letten.
Ik had honger gekregen van mijn wandeling en plaatste mezelf neer bij een kleine koffiezaak, waar ze heerlijke warme broodjes serveren. Terwijl ik wachtte op mijn bestelling, aan een tafeltje in de zon, keek ik om me heen. Wie zou ik vandaag weer tegenkomen?

[ bericht aangepast op 16 aug 2016 - 23:15 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

MT.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

MT.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mt!

---

Stenenlikker

---

Ik reed mijn oude auto de oprijlaan van mijn nieuwe huisje op. Het was klein en niet zo goed onderhouden, maar wel goedkoop. Het huis was lichtblauw geschilderd en had een kleine, witte veranda. Het hout op de vloer was donker gekleurd, waarschijnlijk van het slechte onderhoud. Met een glimlach stapte ik uit de auto en opende ik de achterklep. Daaruit haalde ik twee dozen en die nam ik vast mee. Bij de voordeur kwam ik er echter achter dat mijn sleutels nog in mijn broekzak zaten. Onhandig probeerde ik de dozen te balanceren terwijl ik ondertussen mijn sleutels uit mijn broekzak viste, iets wat nog maar net goed ging.       Ik was verhuisd naar Danbury omdat er in mijn vorige woonplaats iets vreselijk misging. Normaal gesproken was ik altijd al weg voor er iets mis kon gaan, maar dit keer was ik te laat. Dat ik in Danbury terecht kwam, was totaal onverwacht en willekeurig, ik zag toevallig een advertentie voor dit huisje op internet en ging er gelijk voor. Ik had geen idee of hier een pack gevestigd was. Mocht dat zo zijn, dan zou ik waarschijnlijk net zo snel weer vertrekken om een ander plekje te vinden. Ik wilde namelijk geen pack joinen en ze ook niet lastig vallen.

Ik was blij toen ik eindelijk de deur open kreeg. Hij kraakte een beetje, maar verder viel het wel mee. Ik stapte naar binnen en zette de dozen op de grond neer. De ruimte was al ingericht, maar wel een beetje stoffig. Dat zou een dag vol schoonmaken worden, zoveel was zeker. Ik liep verder naar binnen om de gordijnen te openen en het licht binnen te laten. Het deed allemaal een beetje sjofel aan, maar geld om zelf meubels te kopen had ik momenteel toch niet. Ik moest eerst maar weer eens een baan zien te vinden hier. Gelukkig lukte dat altijd wel goed.       Toen het licht eenmaal binnen was, liep ik naar de keuken en trok ik de kastjes open om te zien wat er was. Geen eten, geen schoonmaakmiddelen. Eerst maar eens de lokale supermarkt zoeken dan. Ik draaide me om, sloot de deur achter me en stapte in de auto om op zoek te gaan naar de supermarkt. Danbury was redelijk groot, Dus er zouden vast wel meerdere supermarkten te vinden zijn. Misschien had ik zo slim moeten zijn om het van te voren op te zoeken, nu kon ik het beter aan iemand vragen. Zodra ik iemand op de stoep zag lopen, stopte ik en draaide ik mijn raampje open.       "Mag ik iets vragen?" vroeg ik beleefd. "Waar kan ik de dichtstbijzijnde supermarkt vinden?"

[ bericht aangepast op 16 aug 2016 - 23:46 ]

---

Your make-up is terrible

MT

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Hijgend kwam ik tot stilstand, het voelde altijd goed om mij fysiek in te spannen. Op deze momenten hoefde ik even nergens aan te denken en kon ik genieten van mijn omgeving. Elke dag ging ik een aantal kilometers hardlopen, ik vond het belangrijk om mijn conditie op peil te houden en fit voor de dag te komen. Eenmaal op adem kwam ik langzaam weer in beweging om rustig uit te lopen. De bomen maakten plaats voor huizen en ik kwam steeds meer mensen tegen, ik kwam langzaam weer in de bewoonde wereld. Het stadje Danbury was alweer twee jaar mijn thuis, het is een fijne plek om te wonen. Ik liep richting het centrum waar mijn kamer zich bevind. Strak voor mij uit kijkend, zodat ik de tegemoetkomende mensen niet hoef aan te kijken loop ik over de stoep. Plotseling merkte ik op dat er een auto zachtjes naast mij reed, ik keek opzij en zag een onbekende man achter het stuur zitten. Toen hij zag dat ik hem opgemerkt had stopte hij de auto en draaide het raampje open.
"Mag ik iets vragen?" vroeg hij beleefd.
"Waar kan ik de dichtstbijzijnde supermarkt vinden?" Ik stopte met lopen en haalde mijn oortjes uit mijn oren. Ondanks de harde muziek had ik hem makkelijk verstaan. Mijn ogen werden groot toen ik zijn geur op snoof, dreigend keek ik hem aan. Het was een onbekende en niet van onze pack, bovendien bevond hij zich op ons territorium.
'Als je hier om de hoek links gaat en gelijk de eerste weer rechts kom je bij de supermarkt uit, kan niet missen.' antwoordde ik kortaf. Ik draaide mij om en liep snel een voetgangerssteeg in, de man alleen achterlatend. Dit moest de rest weten. Ik liep door een rustige winkelstraat richting mijn huis. Al snel ving ik de geur van de pack op en niet veel later zag ik dat het Troy was. Hij zat in zijn eentje bij een koffiezaak, ik twijfelde of ik naar hem toe zou gaan of dat ik eerst naar huis zou gaan. Ik koos toch het eerste, dit was belangrijk nieuws.
'Hey,' mompelde ik en glimlachte voorzichtig toen ik naast hem kwam staan.
'Vind je het goed als ik er bij kom zitten?' Vragend schoof ik de stoel naast hem naar achteren, maar wachtte zijn antwoord niet af en nam plaats. Ik kende Troy al een tijdje en mocht hem wel. Ik hield van de oppervlakkige gesprekken die ik met hem kon hebben zonder al te veel gedoe. Ik boog mij iets naar voren en keek hem ernstig aan.
'Er is een nieuw wolf in de stad.' zei ik zachtjes, alsof iemand ons zou afluisteren.

---

When you believe your dreams come true

MT

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

Het was vroeg in de ochtend toen ik mezelf uit bed had gewerkt en meteen naar de badkamer was vertrokken. Ik had me nog geen besef van tijd, maar het voelde alsof het rond een uur of 6 was. Meestal was ik wel vroeg wakker, maar het duurde ook wat langer tot ik me echt wakker voelde. Na een lange douche, had ik maar wat uit de kast getrokken. Een simpele zwarte broek, met een kort shirtje en een leren jack erboven. Het was tijd voor mij om broodjes bij de bakker te halen en naar de supermarkt te gaan. Mijn huis was praktisch naast de supermarkt. Die zat om de hoek en ik zat op de ander hoek. Ik liep mijn redelijk kleine huis uit en liep al snel de supermarkt in. Het was nog enigszins rustig in de supermarkt, maar er waren wel al wat mensen bezig met winkelen. Ik slaakte een zucht en duwde mijn karretje richting het groenten-en fruitafdeling. Zorgvuldig pakte ik een paar appels en stopte deze in een zakje. Ik woog ze netjes af en liep toen weer verder om wat groenten te pakken. Ik dacht diep na over wat ik vanavond eens kon eten en fronste diep daarbij. "Wat te doen, wat te doen.", Mompelde ik zacht in mijzelf terwijl ik staarde naar de vele groenten voor mijn neus.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Michael Lotriél - Threemen
Ik was vanochtend al vroeg opgestaan, hoe eerder je opstaat hoe frisser het is.
De dauw druppels hangen nog aan de verschillende planten die ik verbouw naast mijn huisje, behalve het weghalen van onkruid was er weinig te doen. Veel planten waren nog volop in de groei en hun vruchten zagen er raar uit, maar de paprika, tomaten en de komkommers waren deels volgroeid. En een paar lagen er al in de mand om mee naar binnen te gaan, zo makkelijk was het, helaas dat het niet door ging in de winter.
Ik leg mijn spulletjes weg en ga met de mand naar binnen, de temperatuur binnen was veel aangenamer, maar het stelde me niet gerust.
Pas toen ik uit de hal was en in het woon gedeelte van het huis was werd ik wat rustiger, een walm van kruiden kwam me tegemoet en de verschillende stenen die overal random leken geplaatst zijn 'spraken' op hun eigen manier tegen me.
Ik plaatste de groenten in de daar voor bestemde schalen en maakte gelijk een broodje met kaas en tomaat voor mezelf klaar. Op groente alleen kon ik niet leven, dus ik zou even naar de winkel moeten gaan voor vlees, pasta, eieren en andere dingetjes.
Maar eerst mijn broodje, ik ga zitten op de bank voor het raam en bestudeer de verschillende soorten vogeltjes die op het vogelhuisje af kwamen, vroeger hield ik nog bij hoeveel ik er van elke soort zag en of er kenmerken waren waaraan ik dezelfde kon herkennen, maar nu had ik de tijd daar niet meer voor.

De geur van de dennen bomen word verdrongen door de vreemde geur van de stad zodra ik van het bospaadje af stap en op stoeptegels terecht kom, ik zou er nooit aan kunnen wennen. Ik woonde dan wel in een wat ouder gedeelte van de stad, een wat rustiger gedeelte, maar dat veranderde niet veel aan de geur.
Ik stak mijn handen in mijn zakken en voelde hoe de vele steentjes die aan een ketting om mijn nek hingen tegen elkaar aan kletste voor ze weer op mijn huid terug vielen. Edel stenen dragen was tegenwoordig nogal in, alsof mensen opeens weer begonnen te geloven in de geneeskrachtige gaven van de verschillende edelstenen, ik vroeg me nog altijd af of mensen er wel serieus in geloofden, want anders kon de steen namelijk niks.
In de buurt van de winkel straat liep ik tegen iemand aan omdat ik te veel in mijn gedachten zat, "Oh neem me niet kwalijk, ik lette niet goed op" zeg ik zachtjes, ergens bang om een klap ofzo te krijgen, zonder echt veel op de uiterlijk van het persoon liep ik verder naar de winkels.
Het gezoem van de koelers in de winkel, naast het geruis van pratende mensen en het gebliep van de kassa's, waren weer iets heel anders dan de auto's op straat. Ik hing een winkel mandje om mijn arm en liep naar de eieren.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

MT.

---

I'm A Slave 4 U

B L A I S E      H U N T E R “ IF NOBODY HATES YOU—— YOU'RE DOING SOMETHING WRONG. “

•      •      • We zijn hier pas een weekje en ik moet mezelf nog steeds wegwijs maken, ditmaal uit luiheid. Het enige waarvan ik weet waar het zit, is de supermarkt en dat is eveneens het enige wat ik nu nodig heb. Dit is de zoveelste keer dat de jagers moeten verhuizen, dus om in de kosten te besparen, heb ik Angel ingepalmd om samen een huisje te delen. We kennen elkaar toch al zo'n acht jaar, ik verwacht geen ongemakkelijke momenten en zelfs dan is het enkel een bezuinigingsplan voor mij. Hoewel het knus is, geldt het voor mij dat het in een schone en goede staat is. Daarbij heb ik niet veel spullen die ik meezeul, in tegenstelling tot Angel—— die ik al meerdere keren heb gevraagd wat de reden daarvan is. Ze schijnt het wel een hele plezierige vraag te vinden, want ze gaat in details erin op, waardoor ik al snel gok dat ze dit expres doet. Halverwege het zoveelste verhaal luister ik al niet meer, omdat ik er toch niets van begrijp en het me eigenlijk helemaal niets boeit. Vrouwen zijn vreemde wezens.       "Hey," roep ik naar haar, waarbij ik op de slaapkamerdeur bons, "ben je aangekleed?" Echter besteed ik er al geen aandacht meer aan en open op hetzelfde moment nog de deur. "Komen, ik wil mijn vrije middag graag anders besteden dan de hele tijd in de super rond te hangen." Al kunnen er vast één of twee mooie vrouwen niet bij het bovenste rek, waar ik dan zo galant ben om ze te helpen. Maar prima, hoogstwaarschijnlijk zal ik me zo weer op het werk storten en naar het hoofdkantoor rijden om daar meer informatie over de verschillende soorten wezens op te zoeken. Niet dat ik haar dat ga vertellen.       Ik keer me alweer om, om met sterne pas weg te lopen, maar stop even als ik iets vergeten ben. "En vergeet niet je lijstje mee te nemen!" Daar moet zij maar voor zorgen, zij is immers de vrouw en ik vergeet dat soort dingen toch altijd omdat het niet belangrijk is. Ik roep nog even dat ik de auto alvast start en pak beneden de kratjes mee. De zon schijnt fel in mijn gezicht zodra ik naar buiten stap, waardoor ik het kort met mijn hand afscherm en snel doorstap. De kratjes gooi ik achterin de kofferbak. Ik settel me achter het stuur om de auto te starten en apprecieer even het gegrom van de motor. Nou, opschieten Angel.

[ bericht aangepast op 17 aug 2016 - 21:14 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

---

Mijn ochtendritueel was altijd strak. Mijn wekker ging elke ochtend om zeven uur. Ik waste mijn gezicht, deed zorgvuldig mijn make-up op, vooral mijn rode lippenstift mocht niet ontbreken, en haalde vervolgens de rollers uit mijn haar zodat mijn haar in perfecte krullen zat die ik lichtelijk opstak. Daarna liep ik terug naar mijn kamer, godzijdank had ik mijn eigen badkamer. Ik zou er niet aan moeten denken om er eentje met Blaise te delen. Dan had ik nooit akkoord gegaan met het delen van een huis. Gelukkig was dat ook wel de enige privacy die ik echt nodig had. Ik nam toch geen mannen mee naar huis of iets dergelijks. Vandaag nam ik nog extra de tijd om mijn nagels bij te vijlen en ze rood te lakken. Het duurde even tot de nagellak opgedroogd was en ik verder kon.       Ik was net bezig met de volgende stap van mijn ochtendroutine, het uitkiezen van mijn kleding en mijn ondergoed. Eerst een zwarte jurk die tot net over mijn knieën komt, daarna een onderjurk, kousen en zwarte pumps. Ik trok net mijn zwarte onderjurk aan bevestigde de kousen eraan zodat ze niet af zouden zakken, toen er op mijn deur geklopt werd. Of eerder gebonsd, waardoor ik gelijk wist dat het Blaise was.       "Hey!" riep hij, "ben je aangekleed?" Hij wachtte echter niet op antwoord en kwam mijn kamer binnen. "Komen, ik wil mijn vrije middag graag anders besteden dan de hele tijd in de super rond te hangen."       Ik liet een diepe zucht over mijn rode lippen rollen en zuchtte terwijl ik mijn hoofd schudde. Hij kon soms echt een idioot zijn. Mooi niet dat ik ging opschieten nadat hij zo mijn kamer binnen kwam. Ik bevestigde mijn laatste kous en pakte mijn jurkje toen ik hem vanaf beneden hoorde schreeuwen dat ik het lijstje niet moest vergeten. Het was dat ik zo graag de controle had, anders zou er van boodschappen niks terecht komen. Ik trok het jurkje over mijn hoofd, trok mijn schoenen aan en spoot wat parfum op voordat ik naar beneden liep. Ik pakte mijn handtas, Blaise was zo te merken al in de auto. Ik liep naar buiten, trok de deur open van de passagierskant en ging zitten.       "Ik zou het zeer waarderen als je de volgende keer niet zomaar binnenkomt," was het enige dat ik tegen hem zei, op een zeer kalme toon. "Ga je nog rijden?"

---

---

Het meisje met de sportkleding aan stopte met lopen en haalde de oordopjes uit haar oren. Ik stopte mijn auto op dat punt ook. Ik kon de luide muziek horen die uit de oordopjes kwam. Haar ogen werden groter en plots kreeg ze een dreigende blik in haar ogen. Het duurde even tot ik op dezelfde golflengte zat met haar. Omdat ik mezelf zo goed rook omdat ik al een paar uur in mijn auto zat, flink had gezweet in de zon en al even niet gedoucht had, merkte ik haar geur amper op. Ze was een wolf.       "Als je hier om de hoek links gaat en gelijk de eerste weer rechts kom je bij de supermarkt uit, kan niet missen," kwam het kortaf uit haar mond, waarna ze zich omdraaide en een steeg in liep.       "Uh, bedankt," mompelde ik, waarna ik in mezelf vloekte.       Nu moest ik dus of hun pack opzoeken en uitleggen dat ik zo snel mogelijk weer zou vertrekken en geen ruzie zocht of hun territorium wilden indringen, of hopen dat ze me zouden negeren tot ik weer zou vertrekken. Een tikkeltje teleurgesteld en gefrustreerd reed ik de richting op die ze aangewezen had, links en daarna weer rechts. Inderdaad, daar was de supermarkt. Op de parkeerplaats parkeerde ik mijn auto en stapte ik uit. Ik snoof eens goed, maar ik rook hier geen wolven. Misschien was het gewoon geen grote pack?       Binnen pakte ik een mandje en liep ik direct door naar de schoonmaakmiddelen, waarvan ik wat in mijn mandje deed, samen met wat doekjes en sponzen. De volgende stop, koffie. Ik dronk elke dag behoorlijk wat koffie en kon bijna niet meer zonder. Toen ik dat eenmaal had, dwaalde ik de winkel door om de boel een beetje te verkennen en te bedenken wat ik allemaal nog meer nodig zou hebben de komende dagen. Ik stopte bij een vrouw die bedenkelijk naar de groente stond te staren.       "Ze zijn al dood, hoor," grapte ik tegen haar. 'Kan je niet kiezen?"

---

Your make-up is terrible